小米的死,让我真真正正明白了一句话:人这一生,可以养很多只犬,但犬这一生,却只有一个主人,它愿意为了主人放弃一切,包括生命!狗,是人类最忠实的好朋友。现在的社会中尔虞我诈,真心对你的人很少,只有狗对你是真心的。它对你好是没有目的性的。它可以为了你放弃一切,甚至是生命!在你悲伤时,它是你的慰籍;在你不高兴时,它会想方设法地逗你开心……狗最通人性,它知道你的心里在想什么,就如同你的知己一样。狗的
小米的死,让我真真正正明白了一句话:人这一生,可以养很多只犬,但犬这一生,却只有一个主人,它愿意为了主人放弃一切,包括生命!狗,是人类最忠实的好朋友。现在的社会中尔虞我诈,真心对你的人很少,只有狗对你是真心的。它对你好是没有目的性的。它可以为了你放弃一切,甚至是生命!在你悲伤时,它是你的慰籍;在你不高兴时,它会想方设法地逗你开心……狗最通人性,它知道你的心里在想什么,就如同你的知己一样。狗的一生,都献给了你。所以,如果你有养狗,请一定要好好的珍惜它。因为它是你最好的朋友!没有养狗的人,在街上看到流浪狗时,也不要嫌弃的一脚踢开,我们应该善待它们,把它们当作我们的朋友,就像它们把我们当做朋友一样!
没有背景音乐烘托,镜头冷静而执着地拍下更纱被男友家暴的画面。她在拳脚相加之下气喘嘶叫的动静让我想起咒怨里爬下楼梯的可怜女人。看到这,放映厅里大部分女性观众可能没办法保持冷静了,尽管几经唯美的手法处理,这部电影所呈现的东西是真实且残忍的。
更纱脸上糊满了被殴打后残留的新鲜血迹,她甚至没有穿鞋地在路上奔走着,旁若无人。她只看得到
没有背景音乐烘托,镜头冷静而执着地拍下更纱被男友家暴的画面。她在拳脚相加之下气喘嘶叫的动静让我想起咒怨里爬下楼梯的可怜女人。看到这,放映厅里大部分女性观众可能没办法保持冷静了,尽管几经唯美的手法处理,这部电影所呈现的东西是真实且残忍的。
更纱脸上糊满了被殴打后残留的新鲜血迹,她甚至没有穿鞋地在路上奔走着,旁若无人。她只看得到她黑暗中唯一的光——那可能不过只是从遥远的地方照过来的,依稀而残破的月光罢了——然而她脚下还是义无反顾地,跌跌撞撞地,往那束光奔过去。因为,只有那束光照着她。尽管那束光是那样的微弱,微弱到仿佛幻影一样虚晃...却足够长久了。长久到即便那个无助的少女成为了静水流深的成年女性,当她泪流满面地抬起头,看到的也只有那束光而已。这些年心中无声的呐喊也许不曾停止。“我的光,我要回到你那里去。”
当一个人自以为是试图用爱情把你紧紧攥住,那不是爱情。在所有假象被撕开的瞬间你终于懂了,你想起曾经有一个人也是紧紧握住你的手,却又放开,他说你就是你,你属于你自己。
那种挣扎着奔向心之所向的画面,老套得好像某些过时的俗烂青春纯爱电影,在这部电影里却那么悚然,令人悲愤交加:一个女人成长起来到底有多难?从小到大,她得承受多少风险才可以心中坦荡无所事事地活着?无意站在男女对立面进行情绪宣泄,但那些让她走入暗夜的男人们确实因着一腔私欲擅自侵入她的人生肆意染指,从原始的进犯到以所谓爱情之名(对,只需给欲望一顶漂亮的帽子,就可以戴上它公然伤害她了)而唯一一个并不曾用那样的眼光审视她并终于对她出手的男人,却是因为机能的不健全...多少有点讽刺。这份愤世嫉俗让我在观影途中多次出戏,无法沉浸。你以为你追求的是爱,是庇护,其实你要的是理解,和自由。能拯救你的从来不是那束黑暗中的光,而是那朝着光拼命奔去的你自己。
ps:刚看完电影心潮起伏和后劲比较大,收拾好心情再来客观补充吧......
微电影《淑贞》讲述了一个老人与他回忆的故事。陈凯歌将这个故事用影像的方式娓娓道来,让人看完倍受感动。该片不论是转场构图还是镜头都十分优秀,不过它最能打动我的是他的声音。它用旁白、音响和音乐将这样一个年迈老人的闲适生活,以及她对淑贞的怀念,完整又热烈的讲给我们所有人。旁白是该影片的一大特色。来担任旁白的人,便是剧中饰演孙子的史彭元。活力而又青春的腔调去讲一个老人的故事,不仅给影片蒙上了一层阳光
微电影《淑贞》讲述了一个老人与他回忆的故事。陈凯歌将这个故事用影像的方式娓娓道来,让人看完倍受感动。该片不论是转场构图还是镜头都十分优秀,不过它最能打动我的是他的声音。它用旁白、音响和音乐将这样一个年迈老人的闲适生活,以及她对淑贞的怀念,完整又热烈的讲给我们所有人。旁白是该影片的一大特色。来担任旁白的人,便是剧中饰演孙子的史彭元。活力而又青春的腔调去讲一个老人的故事,不仅给影片蒙上了一层阳光的基调,也更容易使观众感受到老人童心未泯的活泼。除此之外,旁白还起到了整理故事描写,连接故事脉络的作用,在影片中大量使用旁白的作品,一般会被视作有失水准。不过这种方式在该片中的运用却恰到好处,它完美的表现出影片的抒情性。
音响活跃于影片的每个角落,就目的来分,影片中的音响主要起到两种作用。一是为影片营造空间感和真实感,二是为了打破空间感和真实感,营造梦幻性。对于第一种目的来说,它主要体现在音响与影片的说话声画结合。如影片下雨时的水滴声、猫出现时的猫叫声、祖孙俩走在树荫下的蝉鸣声等。而对于第2种目的,它多出现在老人回忆青春时期的自己,比如与淑珍一起在雨下嬉戏的时候。当旁白告诉观众老人得了阿兹海默症的时候,出现了大量风铃的声音混合在镜头中,而画面却并没有出现与铃声有关的物件。悠远又清脆的风铃声,使人不由得联想起祖母与淑贞的美好过往。如果说第1种目的达到需要借用对位的声画关系,那么第2种目的想要达到借助的就是错位的声画关系。它使画面更加迷离,更加不真实,像一个祖母做了十几年都没有清醒过来的梦,伴着风铃声,一遍又一遍的在记忆中呼喊着“淑贞”。
“可我怎么觉得,我这辈子最想的人,不是你曾爷爷。还是淑贞呢?”
哪怕不再记得世事,哪怕即将忘却一切。老人也依旧能透过时间的重重迷雾,看见她和淑贞的影子。看见她一去无痕的青春岁月中,那唯一的隐痛。她会听见那个一遍一遍呼唤着淑贞的声音,听见那隐隐约约的雨落声。
那是她回忆了半生的声音。
实在不太明白,都2021年,拍这种长篇的电视剧,拍的还是这么垃圾,这种题材我认为是很好的,也非常有戏剧性和故事性,好玩程度绝对比流水剧要好看的多,但是我不知道是拍的问题还是剪辑的问题,总之就是很烂,烂到还能上卫视台播出,知道不能用很多已经被验证了的规则来评论,但是呢,还是刷新了我的观点。
作者拍出来的感觉就跟要高潮射不出来一
实在不太明白,都2021年,拍这种长篇的电视剧,拍的还是这么垃圾,这种题材我认为是很好的,也非常有戏剧性和故事性,好玩程度绝对比流水剧要好看的多,但是我不知道是拍的问题还是剪辑的问题,总之就是很烂,烂到还能上卫视台播出,知道不能用很多已经被验证了的规则来评论,但是呢,还是刷新了我的观点。
作者拍出来的感觉就跟要高潮射不出来一样,明明很好的题材,你就算拍的隐晦一点也没关系,涉及到一些你认为敏感的问题,不拍也没问题,但是不能有头无尾,你说你拍的有多少段是接不上的,说胡拼我都觉得侮辱这个词。
从开篇开始,你交代的背景就是回城,这片子直到我看有可能跟高考有关系的时候,我才能确定肯定是在哪个年代,你提到了高考,你拍出高考了,没有过程,没有结尾,江雪乱搞的男主,直接去国外了,这不是扯淡中的扯淡吗,个人在那个年怎么说,你就真的是权贵,你他妈还下乡啊。
大篇幅在修饰三角恋爱,感觉都是敢爱敢恨,扯淡吧,什么年代,大篇幅修饰的这个年代,就算了过了老三届,也做不到这么有思想,拍的就是对爱恨向往,生理需求一下没有,你觉得正常吗?片子里面的青年人都是没有性欲的,就知道瞎爱。
江梅的人物特性就是个二货,这种人设没问题,但是只要是大是大非面前马上就变成圣人了,这点就很匪夷所思,就算是他爸受到了WG的迫害(片中后来补发工资这段,以及开篇回城的状态,判断应该是没有遭受到),也不可能不帮助自己的大女儿的,这点太假了,但是关于陈向东开车的几个细节,江梅他爸,也是个没有原则的人,司机基本上可以是随便用,你想拍的隐晦,有很多种手法,你选择了一种最差的,这种拍发反而让人觉得太欠了。
江林的特性也没有什么塑造性,他爸作为出国学习过的人,竟然对学习不上心,至少拍出来的感觉是这样的,这点明显就不正常,喜欢这个欧阳红,前提是在李冰离开他们所在的城市后,基本上可以天天见的情况下,拿不下欧阳红,还跟个舔狗一样乐呵呵的,注意年代不正常,又是有头无尾。
欧阳红的人设是在不知道有什么必要设定,是规则了还是什么不能减少的必要,不得而知,没有推动剧情,人物的设定就跟傻子一样,拜师后,师傅教授了什么,京剧的什么,除了夜店走穴(灯光是那个年代的吗,你就是租用了人家的东西,省经费好吧,你好歹调调色这个总没问题吧,市场上4000块的“视觉设计师”都能干的很好,大不了套个模板都比这个好),记不住这个人设的目的,到欧艳红片尾的时候,大致年代应该在2000年之后左右,环境场景完全没有带入感,道具不是这个年代的东西。
李冰这个人物特性,除了被虐喜欢SM,不知道还有什么追求,他爸喝酒打他,这个没问题(当是没有家暴这个概念)可问题是,在愚民的环境,从小接触了,长大了还在感谢,感谢个毛啊(最后一集在大奔里面说在给他爸买辆车),不理解这种顺从的设定,是想告诉大家“被虐后的孝敬”也是我们的传统美德吗?而且最不可思议的一点就是,提到了深圳速度,这个没有错,错误的是,李冰这个人设,不会说话,不会来事的人,怎么单打独斗在一个陌生的城市中,快速的做到了经理,没有铺垫没有结尾。
其他的人物设定,出场的事件平均都没有太多,特点都有一个,就是都没有推动故事的发展,发展的推力就是导演,想怎么推就怎么推,比西游记还魔幻。
这种东西说真的还真不如看着穿着简单衣服的少男少女在电视前面蹦跶呢,至少心情是愉快的。
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所以侠女中的女性主义形象,用徐枫来扮演的,或多或少和大陆发生的文革有关系。这个在史蒂芬·Teo的文章最早提到。而龙门客栈,就是隐喻国共斗争的,里面用腥风血雨的政治气氛,来做喻体。至于国民党怎么样,共产党怎么样?大家见仁见智,可以在里面看到胡大才子的发挥。
2
对于顾省斋这个角色怎么分析?
他自己说他不求闻达于诸侯。开了一个小画馆,给人卖画度日,以肖像画见长。原文:“顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。”
南京人。
在得知到忠良之后被陷害的时候,他又表示愿意将毕生所学贡献出来。他说他熟读兵书,能布方略。在将阉党的党支部消灭殆尽的时候,他得意的像诸葛亮一样,在空城楼顶高声大笑,缕缕不绝。
接下来就是胡金铨表现的比较深刻的地方,就是他其实是在讽刺这个人物。就像所有的中国文人一样,儒生有着难以实现的抱负,而又往往流于自高自大。那种学了儒家文献以后,的那种骄傲是从骨子里带出来的。
这些东西可能我们身上也都有,但是顾省斋就像一个镜子一样把它表现得淋漓尽致。在看到了一大群死尸的时候,他又感觉到非常的恐惧和害怕,畏手畏脚,脸上都吓得失色了。包括电影后半部,侠女为他生了一个孩子,他跑到深山中的寺院去把孩子抱回来,显得那样的孱弱和手无缚鸡之力。
胡金铨的一生与李翰祥都离不开关系,是个非常有野心的人,指导了几十部历史剧,并且和他无话不谈。而胡金铨总是有非主流的意识。
这是一个在北京长大的人和从在上海长大的李翰翔截然不同的地方。这种超脱和理想主义的性格也是很像顾省斋。也是他为什么要用,是通心粉西部片的里奥尼,来导演他的原因。
3
胡金铨自己说这个片子后半部杂糅了佛教的禅宗思想。这一切都突出体现在慧圆大师身上。
可以说他是胡金铨思想的化身。在出现民族大义,才出现了政治败坏,善恶不分的时候,这种和尚是能够挺身而出,与恶势力作斗争,并且维持社会正义的一群人。
他们没有因为相信佛教的空无理论,或者是禅宗思想,而退后或者是追求自保。只知道自己的修行,而不知道是众生的苦难。
所以在他用具有特色的逆光摄影的时候,他把太阳放在他头后面,犹如一座巨大的背光,既反映他伟大的人格,也反映了精神照亮的世界。
这种反映佛教的思想,已经在细节上注意雕刻,给人很深的印象,同时给人信心。已经不是普通的杂糅了。
我记得我在上大学看这个电影的时候,受到的震动很大,一个出家人居然能够选择卫国打仗,并且去消除那些可恶的国家敌人,而不是安于寺庙之中去隐修,自己修禅。这在哲学上是如何可能的,我当时想了半天。
4
聊斋志异。文学之爱。
这就是为什么片头使用仿宋体字的原因,为了使他能够看起来像聊斋志异同时代的版刻书。
为了塑造出到处都是蛛丝网,到处都是疯长的蔓草,胡金铨和他的团队等了一年,让它们长长。这才有了聊斋的感觉,你懂的。
主角当然是侠女,要塑造的就是那种:“为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”
徐枫很贴呀。
附《侠女》原文:
顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。
对户旧有空第,一老妪及少女税居其中,以其家无男子,故未问其谁何。一日偶自外入,见女郎自母房中出,年约十八九,秀曼都雅,世罕其匹,见生不甚避,而意凛如也。
生入问母。母曰:“是对户女郎,就吾乞刀尺,适言其家亦止一母。此女不似贫家产。问其何为不字,则以母老为辞。
明日当往拜其母,便风以意,倘所望不著,儿可代养其老。”明日造其室,其母一聋媪耳。视其室并无隔宿粮,问所业则仰女十指。
徐以同食之谋试之,媪意似纳,而转商其女;女默然,意殊不乐。母乃归。详其状而疑之曰:“女子得非嫌吾贫乎?为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”母子猜叹而罢。
一日生坐斋头,有少年来求画,姿容甚美,意颇儇佻。诘所自,以“邻村”对。嗣后三两日辄一至。
稍稍稔熟,渐以嘲谑,生狎抱之亦不甚拒,遂私焉。由此往来昵甚。会女郎过,少年目送之,问为谁,对以“邻女”。
少年曰:“艳丽如此,神情何可畏?”少间生入内,母曰:“适女子来乞米,云不举火者经日矣。此女至孝,贫极可悯,宜少周恤之。”
生从母言,负斗米款门,达母意。女受之,亦不申谢。日尝至生家,见母作衣履,便代缝纫,出入堂中,操作如妇。生益德之。每获馈饵,必分给其母,女亦略不置齿颊。
母适疽生隐处,宵旦号啕。女时就榻省视,为之洗创敷药,日三四作。母意甚不自安,而女不厌其秽。
母曰:“唉!安得新妇如儿,而奉老身以死也!”言讫悲哽,女慰之曰:“郎子大孝,胜我寡母孤女什百矣。”
母曰:“床头蹀躞之役,岂孝子所能为者?且身已向暮,旦夕犯雾露,深以祧续为忧耳。”言间生入,母泣曰:“亏娘子良多,汝无忘报德。”生伏拜之。女曰:“君敬我母,我勿谢也,君何谢焉?”于是益敬爱之。然其举止生硬,毫不可干。
一日女出门,生目注之,女忽回首,嫣然而笑。生喜出意外,趋而从诸其家,挑之亦不拒,欣然交欢。
已,戒生曰:“事可一而不可再。”生不应而归。明日又约之,女厉色不顾而去。日频来,时相遇,并不假以词色。少游戏之,则冷语冰人。
忽于空处问生:“日来少年谁也?”生告之。女曰:“彼举止态状,无礼于妾频矣。以君之狎昵,故置之。请更寄语:再复尔,是不欲生也已!”生至夕,以告少年,且曰:“子必慎之,是不可犯!”少年曰:“既不可犯,君何私犯之?”
生白其无。曰:“如其无。则猥亵之语,何以达君听哉?”生不能答。少年曰:“亦烦寄告:假惺惺勿作态;不然,我将遍播扬。”生甚怒之,情见于色,少年乃去。
一夕方独坐,女忽至,笑曰:“我与君情缘未断,宁非天数。”生狂喜而抱于怀,欻闻履声籍籍,两人惊起,则少年推扉入矣。
生惊问:“子胡为者?”笑曰:“我来观贞洁人耳。”顾女曰:“今日不怪人耶?”女眉竖颊红,默不一语,急翻上衣,露一革囊,应手而出,而尺许晶莹匕首也。少年见之,骇而却走。追出户外,四顾渺然。女以匕首望空抛掷,戛然有声,灿若长虹,俄一物堕地作响。
生急烛之,则一白狐身首异处矣。大骇。女曰:“此君之娈童也。我固恕之,奈渠定不欲生何!”收刃入囊。生曳令入,曰:“适妖物败意,请俟来宵。”出门径去。
次夕女果至,遂共绸缪。诘其术,女曰:“此非君所知。宜须慎秘,泄恐不为君福”又订以嫁娶,曰:“枕席焉,提汲焉,非妇伊何也?业夫妇矣,何必复言嫁娶乎?”生曰:“将勿憎吾贫耶?”曰:“君固贫,妾富耶?今宵之聚,正以怜君贫耳。”临别嘱曰:“苟且之行,不可以屡。当来我自来,不当来相强无益。”后相值,每欲引与私语,女辄走避。然衣绽炊薪,悉为纪理,不啻妇也。
积数月,其母死,生竭力葬之。女由是独居。生意孤寝可乱,逾垣入,隔窗频呼,迄不应。视其门,则空室扁焉。窃疑女有他约。夜复往,亦如之。遂留佩玉于窗间而去之。越日,相遇于母所。
既出,而女尾其后曰:“君疑妾耶?人各有心,不可以告人。今欲使君无疑,乌得可?然一事烦急为谋。”问之,曰:“妾体孕已八月矣,恐旦晚临盆。‘妾身未分明’,能为君生之,不能为君育之。可密告母觅乳媪,伪为讨螟蛉者,勿言妾也。”生诺,以告母。母笑曰:“异哉此女!聘之不可,而顾私于我儿。”喜从其谋以待之。
又月余,女数日不至,母疑之,往探其门,萧萧闭寂。叩良久,女始蓬头垢面自内出。启而入之,则复阖之。入其室,则呱呱者在床上矣。母惊问:“诞几时矣?”答云:“三日。”捉绷席而视之,则男也,且丰颐而广额。
喜曰:“儿已为老身育孙子,伶仃一身,将焉所托?”女曰:“区区隐衷,不敢掬示老母。俟夜无人,可即抱儿去。”母归与子言,窃共异之。夜往抱子归。
更数夕,夜将半,女忽款门入,手提革囊,笑曰:“我大事已了,请从此别。”急询其故,曰:“养母之德,刻刻不去诸怀。向云‘可一而不可再’者,以相报不在床第也。为君贫不能婚,将为君延一线之续。
本期一索而得,不意信水复来,遂至破戒而再。今君德既酬,妾志亦遂,无憾矣。”问:“囊中何物?”曰:“仇人头耳。”检而窥之,须发交而血模糊。骇绝,复致研诘。曰:“向不与君言者,以机事不密,惧有宣泄。今事已成,不妨相告:妾浙人。
父官司马,陷于仇,彼籍吾家。妾负老母出,隐姓名,埋头项,已三年矣。所以不即报者,徒以有母在;母去,又一块肉累腹中,因而迟之又久。曩夜出非他,道路门户未稔,恐有讹误耳。”言已出门,又嘱曰:“所生儿,善视之。
君福薄无寿,此儿可光门闾。夜深不得惊老母,我去矣!”方凄然欲询所之,女一闪如电,瞥尔间遂不复见。
生叹惋木立,若丧魂魄。明以告母,相为叹异而已。后三年生果卒。
子十八举进士,犹奉祖母以终老云。异史氏曰:“人必室有侠女,而后可以畜娈童也。不然,尔爱其艾豭,彼爱尔娄猪矣!”
说实话 前期的氛围烘托的还可以 也是盗墓电影惯用的蜘蛛 幻境 但是拜托幻境之后的剧情太拉胯了 感觉草草结束了 剧情里男女主的感情线也很乱 完全没看懂 那颗植物出场的时候我还以为得大战一场 不知道是不是经费不够了 这个BOSS一点排面都没有 最后女主逃出来的地方就是进去的路 那路能走还逃进去干啥另外说一下 第一个童子 那个
说实话 前期的氛围烘托的还可以 也是盗墓电影惯用的蜘蛛 幻境 但是拜托幻境之后的剧情太拉胯了 感觉草草结束了 剧情里男女主的感情线也很乱 完全没看懂 那颗植物出场的时候我还以为得大战一场 不知道是不是经费不够了 这个BOSS一点排面都没有 最后女主逃出来的地方就是进去的路 那路能走还逃进去干啥另外说一下 第一个童子 那个小男孩 出场的次数太多了 有点出戏了
网络大电影作为新生力量近年来连番进入人们视野,这一类电影的通病是小成本,低特效,无明星,在片名上山寨近期热门影片。最重要的一点,是几乎都是烂片。
之所以用几乎二字是因为还是有例外存在,比如题目中的《最后的武林》。作为一部网大,它也逃脱不了小成本、低特效的命运,但这是无法扭转的。刨去这一点,他无疑是网大中的优秀作品。
首先,片名没有像什么《谁是潘金莲》、《
网络大电影作为新生力量近年来连番进入人们视野,这一类电影的通病是小成本,低特效,无明星,在片名上山寨近期热门影片。最重要的一点,是几乎都是烂片。
之所以用几乎二字是因为还是有例外存在,比如题目中的《最后的武林》。作为一部网大,它也逃脱不了小成本、低特效的命运,但这是无法扭转的。刨去这一点,他无疑是网大中的优秀作品。
首先,片名没有像什么《谁是潘金莲》、《道士出山》一样山寨热门影片。他的名字直接勾起了这一代人很多都有武侠情结。紧接着剧情紧凑,并在多处留有伏笔,可见主创们确实是在用心,再结合片名,足以和那些之为单纯博人眼球的垃圾网大分开而论。其次,主角虽然演技令人尴尬,但很多配角尚算出彩。上述许多,其中最值得称道的就是影片中对现实社会中的暗讽,在诸多泛滥的网大中很难有如此成功的了。
相比其他网大(如赵家班令人尴尬不已的山炮进城系列),你很难把他定义为一部烂片,不是他有多么好,而是与其他相比,他真的还不够烂。
如果换一群知名演员,再有一个优秀导演润色,这部影片可以成为一匹票房黑马。
我不懂电影,只是比较会讲故事。
比较正常的一部国产片,开头几分钟的拍摄制作下功夫了,导致后面炮战部分预算吃紧,于是五毛钱特效习惯性登场,成为顶梁柱。
观影过程最让我揪心的是曹云金,念个告示都能念出惯口报菜名的节拍。看来说相声的比演小品的更不适合演电影,小品好歹还出了个范伟,相声基本上无望了,岳云鹏算吗?拉倒吧。
总有人不明白,小品与电影真的是两个世界,它们对喜剧的理解与诠释可谓相差甚远。那些“触电”
比较正常的一部国产片,开头几分钟的拍摄制作下功夫了,导致后面炮战部分预算吃紧,于是五毛钱特效习惯性登场,成为顶梁柱。
观影过程最让我揪心的是曹云金,念个告示都能念出惯口报菜名的节拍。看来说相声的比演小品的更不适合演电影,小品好歹还出了个范伟,相声基本上无望了,岳云鹏算吗?拉倒吧。
总有人不明白,小品与电影真的是两个世界,它们对喜剧的理解与诠释可谓相差甚远。那些“触电”的小品演员全是一个模子刻出来的。嘴碎,鸡肋般的顺口溜,强烈的段子意识,抖机灵的本能,个人表演的包袱情结,与镜头和实景格格不入的小剧场感,过于夸张的表情与肢体幅度。全体触电已逾十年,非但一点长进没有,今已成恶俗的代名词。可以休矣。
三颗星鼓励一下。
剧终更新
浮躁,浅薄,固执,偏见,智商欠费。
我原本好言好语,没说过一句重话,偏有人以己度人,真是气得我肝疼,更替这部剧不值。所以谁再说我是昧着良心给此剧打五星或收钱写文的,以上五个词送给他。
………………………………………………………
原文如下
短评里给了四星,私以为只要不烂尾,此剧7.5分应该是有的,但鉴于那么多打一星的,为了平
剧终更新
浮躁,浅薄,固执,偏见,智商欠费。
我原本好言好语,没说过一句重话,偏有人以己度人,真是气得我肝疼,更替这部剧不值。所以谁再说我是昧着良心给此剧打五星或收钱写文的,以上五个词送给他。
………………………………………………………
原文如下
短评里给了四星,私以为只要不烂尾,此剧7.5分应该是有的,但鉴于那么多打一星的,为了平衡,改成了五星。
以上特别说明,想要表达的是:它并非完美,但也不差。总之我不是水军,非要算,就当我自来水吧。我很少写长评,为这部剧唠叨了一箩筐话,不过是希望能和更多人一起分享这部剧带来的乐趣,但审美是很个人的事,实在不喜欢也不用勉强,每个人的观点都应该得到尊重,那些说我收钱写文的,也请你们尊重我,不要妄加诋毁。
我之所以会看央视八套,是因为它说它要播天下长安,没错,我是冲着天下长安去的,结果没看到天下长安,看了这么一部奇葩(褒义)。
第一集开篇讲包拯的身世,关于嫂娘恩情,一下就抓住了我。因为在大部分电视剧里,包拯一出场就是伟光正,很少讲到他的出身,就算讲也是瞎编乱造,所以此剧基本符合我所知道的历史说法,我很喜欢。至于八王爷谋反一案,很多人因为八贤王谋反就痛斥编剧,我想说的是宋朝历史上根本找不到与八贤王事迹、生平对应吻合的人物,就算是强行匹配的赵德芳或赵元俨,还真就是被赵光义强加过谋反罪名的人,而真实历史无从得知。提起这一点,只是想说:前人有自己的演绎,今人为何不可?难道前人创造了一个莫须有的八贤王,就不许后人再创造一个八反王不成?
题归正传,扮演包拯的小演员眉眼神态憨憨的,数羊永远数不清,起初觉得他表情不灵动,直到他抱着一只鸡去追囚车,小演员喘着粗气,越过路面上的积水,一个个镜头晃过,急迫而悲哀,最终落定在大哥被处决的那一幕,那么憨傻的孩子,依旧是懵懂木讷的神情,顿时让人心疼。
嫂嫂,我要读书,我要考功名。
一句话,平静却笃定,没有眼泪,但感受到了他的悲愤。
之后的过程是皇帝的家长里短,时下宫斗剧太多,因此我有些厌烦了,直到包拯破第一个案子,仅仅是和冒充皇子的人一问一答,我就意识到编剧的功力不是盖的,向来喜欢悬疑推理的我,只觉发现了对味的大菜。而这道大菜因为中国电视剧市场的混乱,已经很久没有人烹饪过了。
周侍卫拔剑自刎,再回长亭的音乐起,小皇帝坐着步撵,苍白着脸看着棺材经过,然后我泪目了,忍不住感叹这样的镜头语言实在是妙。ps.我为此特意下载了虾米音乐才搜到了此剧的两首主题曲《流传》《再回长亭》,这两首歌都很有感觉,赞一个。
之后陆陆续续地破案,杀刘复的案子,一次次化解,各方势力一一登场,连环套的感觉。刘复作为一个彻头彻尾的坏蛋,强占民女,贪赃枉法,肆意杀人放火,他是个反派,贼坏,却又透着一股国舅爷的骄矜自信,整个人物形象是立体饱满的。通过此案也能看出导演编剧的野心——已经不愿陷于娱乐化,而是想通过此剧对人性进行深入剖析,尤其是听雨楼“杀猪”那场戏对人性之恶的展现,看得人瞠目,反之,包拯所坚持的正义与公平也在一次次被论证。
我只能说戏中每一句台词都太棒了,比如包拯和展昭几次问答过招所提到的世上本不该有江湖,以及良民暴民的议论,还有周儿、张子荣很多次教导皇帝如何成为仁明之君,王延龄和范仲淹针对先天下之忧而忧的争论等,所有的大道理不过寥寥数语,却都辩证而直指人心,引人深思。有一场戏是张德林与荣儿起了争执,张德林说:我越来越怀疑雍儿到底是不是我亲儿子,而我到底是不是你亲爹。明明都是父子,但前后双关语意是大不相同,类似的台词有很多,非常值得玩味。还有很多有关于官场黑暗,人治与法治,掌权者厚黑学的台词,看得我真忍不住捏一把汗,能过审实在不易。
当然编剧还是有拖沓的时候,皇宫纵火案到达解密阶段的时候就显得累赘,但是我更佩服编剧能把涉案的每一个人的行动轨迹、动机情由、口供与谎言等完全交织成一张复杂的网,环环相扣又出人意料,那么多伏笔埋得不动声色而且最后没有浪费任何被着墨过的蛛丝马迹。在此,也可怜一下纵火案中无辜的王灵儿,那么可爱天真的小姑娘……王延龄亲自动手解除她的痛苦的时候,作为一个观众完全可以体会到他内心的悔恨。说实话,现如今能够引起观众共情的剧真的不多了。
看见评论里有人提到剧中服饰不符合朝代特征,貌似有侍女穿着明朝的腰裙,而皇帝竟然穿着马褂。事实是,宋朝服饰沿袭隋唐,制式多变,所以剧中有人宽摆广袖,有人窄袖直缀。交领,合领,圆领更是不限,宫妃穿的抹胸褙子最为常见,皇帝常穿的姜黄色斜襟褂子也能找到出处,最绝的是青女那一身暗褐色如意纹圆领长裙,腰带不系在腰上而是略微松垮地系在胯骨以上的形象,简直就跟活脱脱从宋朝仕女图里走出来一样。至于衣服的料子,张德林常穿的黑缎和王延龄常穿的紫缎,就显得很有质感,其他人物的服饰发型也多朴素大方,总之很合我的眼。
当然,此剧最赞的就是人设。前文提到的集恶、痞、傲于一身的刘复是一个,心智过人、沉稳冷静地周旋于家与国的张子荣,年少轻狂直率有担当一大堆歪道理的张子雍(有了前边的铺垫,他最后成为了锦毛鼠,也似乎是顺理成章的了),在爱情与权势野心里夹缠不清的刘娘娘,心肠好性子软缺爱缺安全感的皇帝,聪慧活泼像阳光一样明媚的周儿,老油滑的人精尹若朝,忠君赴死的周侍卫和陈公公,有侠气又有官府气的王朝马汉等等。
每一个人设都稳稳地立住了,他们有各自的性格特点,最重要的是他们智商在线!!!我连打三个感叹号,不知道读这一篇长评的朋友是否能体会我因为发现这么一部所有剧中人物始终智商在线,编剧逻辑清晰,权谋戏不小儿科的电视剧时内心有多么激动……
至于评论里无数人提到的黄维德瞪眼以及魔性步伐,我承认起初看着真的很怪,但看着看着竟能莞尔一笑了。我从来不喜欢黄维德,但不得不承认,凡是他演过的角色都可圈可点,他是个演技派,有着扎实的表演功力,他演成这样绝对是人设需要。
起初是因为包拯生带异相及自幼所经历的坎坷导致自闭才有了这种肢体动作不协调,不敢与人对视的缺陷,之后他开始有了细微的转变,但依旧像小时候一样不会睁一只眼闭一只眼(这其中的深意,懂的人自然就懂了),而有几场瞪眼的戏,或者是破案过程中太过震惊,或者是出离的愤怒,黄维德几乎要把眼珠子都瞪出来了,给我留下了深刻印象,总觉得似曾相识。直到某天半夜,突然想起来,此为金刚怒目,以降伏四魔,怒目遏止恶人恶行恶业,断一切恶,离一切苦,发乎菩萨大悲心。这不就是严厉肃穆的包青天么?
(套用其他评论里的话,黄维德能把瞪眼斜视小碎步贯穿始终,我也蛮佩服的……)
我已经可以预判,包拯将逐渐成长,黄维德将让众人看见一个一点点剥离蒙昧而越见清明坚定刚正不阿近乎于执拗的包拯的形象。
幸好,我耐心地看下来了,剧荒的我被拯救了。
《无问西东》最近的口碑可以说是正反对立,罕见的两极。喜欢的人泪流满面,不喜欢的人厌恶得连这四个字都不想提,可以说是华语电影近年来比较少见的案例了。
《无问西东》到底是怎样的一部片子?请首先回忆两处细节——沈母来学校看望沈光耀,带来的行李上有一副楹联,还记得是什么内容吗?张果果拿到一本带有女字旁的命名册,他又划掉了哪三个字?
很多人一定还记得范伟在金马奖领奖时的致辞,他
《无问西东》最近的口碑可以说是正反对立,罕见的两极。喜欢的人泪流满面,不喜欢的人厌恶得连这四个字都不想提,可以说是华语电影近年来比较少见的案例了。
《无问西东》到底是怎样的一部片子?请首先回忆两处细节——沈母来学校看望沈光耀,带来的行李上有一副楹联,还记得是什么内容吗?张果果拿到一本带有女字旁的命名册,他又划掉了哪三个字?
很多人一定还记得范伟在金马奖领奖时的致辞,他说《不成问题的问题》很淡,感谢评委能品出那一点妙意。而《无问西东》恰恰相反,这是一部浓情的作品。在淡中品砸出甜味不易,这考验耐性和鉴赏力。而在浓情里回味出香气也很难,只是遗憾,很多人在这时反而缺乏耐心,患上了“影像的味觉失灵”。
《无问西东》积攒了太多的小细节,虽然很散,但我们不妨都从细节说起。第一个故事开篇不久,张果果把母亲抱怨的食材扔进了垃圾桶。他是一个心思细密的人,不愿母亲再为这些家常琐事烦心。而他面对的苦恼却不能算得上是琐事,到底要不要做出出卖前公司的行为?到底要不要来当这个干爹?
来京城生娃却养不起的四胞胎设定很有趣,之前我在做民生记者时看到过很多这样的父母,他们的眼神透露出强烈的对生活的渴望,这种渴望甚至令人畏惧。张果果在打球时听到同事的“谗言”受到影响,再审视这个家庭本能地生发出厌烦。得知对方家人纠缠不休,只是为了送上四支胎毛笔时,张果果内心的羞愧可以说无以言表。这一家人想在能力范围内表达最深沉的感激,或许他们在那个租住的地下室里踌躇了很久,伴着旁边抽烟打牌的吵嚷。而自己的人生仿佛也堵在北京高架上,进退维谷。
第二个故事,王敏佳拉着发小,指墙上的革命小兵满脸天真地说:你看,多像我们仨。这种属于那个年代的纯真瞬间将人拉回到他们身边,可以真切地和陈鹏一起看到磨平的印章、把手心扎出血的木头花、那层层叠叠晾挂着的雪白床单,以及从远方寄到床头不同牌子的雪花膏。
王敏佳很可怜,她的半生都活在没能给毛主席献花的悔恨里,于是她把自己包裹进一个谎言,只有在谎言里才会得到慰藉。每年她都要去天安门广场与主席“合影”,每次她都摆出不同的姿势,仿佛只有这样才能消弭那场病带来十余年的痛。而自己却陷入了另外一种病症里。她拼接了不同的字体写了一封威胁信,因言获罪。甚至被戴上高帽、挂上牌子成为“破鞋”,在众人面前被批斗。对面的广场上回荡着李想远赴边疆实现理想的誓言,这边她站在高处,望着台下众人怒目圆睁。谎言被拆穿,她却笑了。
活在一个谎言里太久,当此刻明晃晃的日光照来,她居然十分开心。十岁那年见到主席前夜的那场病,一直病了这么久,终于在今天痊愈了。
这里插入的中年夫妻形象之丰富真实,完全可以独立成篇。结婚以来,这对夫妻彼此泾渭分明、视如仇寇,守着一纸婚约相互折磨,忘记了如何相爱。妻子从一场失控的暴力中蹒跚归来,竟然得不到预想中的一丝快慰。她恍惚着走回家,四合院、老街坊、灰砖瓦、搓衣板,一切如旧。与丈夫擦肩的瞬间,她几乎认不得这个说好厮守终生的男人。只想起曾经在这里陪他拉手风琴,那么卖力地鼓动着风箱,挤压出的都是与幸福有关的空气。如今纠缠了这么久,竟然是一个不相干的女孩压垮了她最后一根脆弱的神经。纵身跃入水井,哀莫大于心死。
而丈夫恍如隔世般冲过来,跪在水井边手足无措,大呼来人救命。可平时热闹的天井下,竟然空无一人。这一刻才明白,他对妻子一定是有感情的吧?养一只小猫小狗都会产生感情,何况是一个为他素手洗衣做饭的人呢?但是他们习惯于彼此折磨、相互厌憎,为了怄气谁都不肯后退一步。那句从陈鹏口中说出的“死者已矣,生者如斯”,似乎在这里变得荒诞而无力。
第三个故事,老师们在发愁教室的茅草屋顶,马上就要到雨季了。在屋漏的教室里,老教授的声音敌不过雨声,索性于黑板上写下“静坐听雨”四个遒劲的大字。教室里的沈光耀推开窗子,窗外一个老叟披着蓑笠,“孤舟垂钓”,恰好捞上一只大鱼。这一串镜头恰是独属于东方的智慧和禅意。这种智慧如此优美,并在中国的诗文歌赋里处处可采撷。
苏轼在黄州之贬后的第三个春天,沙湖看田归来忽逢大雨。周遭行人皆狼狈,飞奔回去。唯有东坡不疾不徐,“何妨吟啸且徐行”。既然大家都没带雨具,奔跑也是淋雨,散步也是淋雨,好好享受一下这场雨,岂不快哉?读书时曾经为这种东方“无为”的智慧深深折服,而在大银幕上看到这样一段,真的是体会到了“也无风雨也无晴”。
沈光耀看似完美冷酷,内心却无比柔软。路有饿殍,他痛在心里。特意给饥民们投递粮食,还不忘“晃晃”让孩子们开心。而路过遇到的女同学,他虽然赧于对话,却偷偷在纸上画下了身穿旗袍的倩影。没有经历过的后半段人生,他也曾向往,只因破碎的山河里,容不下情长儿女。
沈母出场不多,寥寥数语却字字珠玑。从仆人都身怀绝技的细节来看,她必然也出身望族名门。经久不见却没有母子拥抱的温情,见面就让独子跪下背诵家训,可见家规之严。而她也不过是一个普通的母亲,循循善诱——你若向往为官富贵,你的祖先都经历过。若你拥有家庭不是为了让我们延续香火、传递子嗣。人生苦短,母亲只希望你能享受到人生的美好而已。如此超前的观念,不知令多少为人父母汗颜。母对子的爱,一席话足矣。
片中动人之处还有很多,警报在上空鸣响,师生们却围在一起学习恐龙骨架,丝毫不惧。陈鹏为了解释核裂变,拉着王敏佳跑遍整座清华园,最后却因为研究核物理斑秃脱发。还有泰戈尔访学,没有给泰斗一个正面镜头,拍的却是周围那些沉稳、浩然的面庞。他们挺立着脊背,脸上写满了自信,并不知道自己将会彪炳日月。此刻的礼堂,只有傲然风骨,文人意气。
孤坟葬着未亡者,枯井跳下活死人。有的人还未亡,却已经被葬进了土堆坟茔。有的人还未死,却俨然走肉行尸。有的人会一点穴位命理,却摸不透时代脉搏;有的人懂一些书文句读,仍划不掉此生灾祸。
还记得开头的两个问题吗?沈光耀有没有如行李上的楹联所说,成为一个那样的人?张果果划掉的几个字,真的就能保佑孩子避开人生艰险?答案是什么并不重要,重要的是只有调动观影时的“味觉”,才会体会这些彼此相扣的关联、暗中无常的命运。
前文中所谓“影像的味觉失灵”,我的理解是因为某些原因,丧失了对影像的品鉴热情。诚然,《无问西东》不够完美,甚至硬伤非常多。个别生硬的台词容易出戏、贯耳的配乐无休无止,部分一闪而过的剪辑也显得粗糙。很多人会顿时丧却了品位妙意的兴趣,我觉得这不怪他们,也不应指摘甚至说服对方。
我只是觉得可惜,可惜你没有得到这部电影带给你的观影享受,在“影像味觉”的短暂失灵里,错过了太多值得细细砸味的妙意。
沙海苍茫,惦念着远方的你治愈情痛;山河破碎,曾记得少年意气胸怀家国。这里有百子争鸣,可静坐听雨,能丈量核变,共天地俊秀。这水木清华见证了百年兴衰,世事变迁。还有无数情深,正在漠漠跋涉。
而银幕之外的你,只需要轻轻吸一口气。若是感到不适,没关系,希望你能与更多自己喜欢的作品相遇。若是恰好沁入心脾,请务必感激,毕竟影像能够带来的满足感,实在珍稀。
我的一些想法都在下面了,有好有坏,但总体我很喜欢。
1.名字起得好,看了电影才明白,此“数”非彼“数”。
2.创意非常好,随着时代发展,创新的难度也在增加,所以每当看到新的创意,总会令人眼前一亮。
3.
我的一些想法都在下面了,有好有坏,但总体我很喜欢。
1.名字起得好,看了电影才明白,此“数”非彼“数”。
2.创意非常好,随着时代发展,创新的难度也在增加,所以每当看到新的创意,总会令人眼前一亮。
3.伏笔埋得好,关于父亲的消失的伏笔,还有作为配角的黑道大哥的后两次出现非常完美。
4.剧情反转很棒,其中一个就是见父亲那一面把之前对父亲的误会反转了,第二个是阿伟的死,第三个就是跳河后被扇耳光数字逆向变化。
5.对大话西游剧情和台词的掌控到位,包括阿伟和清洁大妈的台词,体育场那段真的是笑中带泪,不禁让我回忆起看《大话西游》时的感觉了。
6.关于数字的前后变化,有些牵强,数字突然减少,因为女主生日许愿,而逆向变化是因为男主不再怂了,总体上感觉缺少关联性。
7.大能在片中太过打酱油了,好歹也是主配之一,尤其最后主动退出,感觉太老套,要是能更突出一点就好了。
8.对于一些梗,一些段子的运用,个人不是太喜欢,毕竟很多都是老梗了,上网多的人对这种东西会有一种莫名的无聊感。但是那句“我又不是郭敬 / 明知道抄东西不对”简直太给力了,看来当时联名抵制郭敬明的导演和编剧中,应该也有本片编剧存在。我个人很喜欢郭敬明的文字,他的文字华丽,美艳,但也着实讨厌这个人,反正对比韩寒,真的差了很多,思想上就不在一个境界。扯远了,忍不住吐槽一下。
7
阶层固化,我认为这个片子完美地解释了这个词。在前台妹子解释blindspot时就已经阐明了(电影名字起的非常好),
总是靠直觉,固有思维去看人与事,就像黑人犯罪>白人犯罪,就像小黑坐牢而小白却没有,就像白人警察枪杀无威胁的黑人罪犯,就像警车巡逻放过一个他们认为可能持有枪支的黑人,避免冲突。
这些在黑白人种之间存在的各种差异,使得人们存在盲点。但电影却用
7
阶层固化,我认为这个片子完美地解释了这个词。在前台妹子解释blindspot时就已经阐明了(电影名字起的非常好),
总是靠直觉,固有思维去看人与事,就像黑人犯罪>白人犯罪,就像小黑坐牢而小白却没有,就像白人警察枪杀无威胁的黑人罪犯,就像警车巡逻放过一个他们认为可能持有枪支的黑人,避免冲突。
这些在黑白人种之间存在的各种差异,使得人们存在盲点。但电影却用像黑人,哦不,是比黑人还“黑”的小白,和在假释期内胆小害怕做任何坏事的小黑形成鲜明对比,用白人警察“谋杀”无威胁黑人对比,用派对上150个白人和3个黑人以及小黑小白在派对的不同表现对比, 让人们看到了自己的盲点。
虽然说唱有点尬,不过是他们的文化,你不能说他坏话,只能听他唱完没有办法????♀?(请用说唱哼出这四句)
与《8 Miles》的说唱里的白人Eminem都是形成反差,这部明显冲突更多元化而有戏剧性。就是这个片说唱歌词比《8 Miles》好些,那个都是脏话??,不过Eminem唱得好你说气人不。这个就是唱得尬,词还是不错的。