这几天追《魔道祖师》,从动漫到漫画,最终到原著党,从白天到通宵,从二刷到N刷,然后克制地告诉自己,每天只能最多花2个小时在《魔道祖师》上。??
今晚冷静下来,稍微自我冷静一下,研究这个IP火爆的原因!
先说动漫:
1. 画面精美、制作精良,基本可以达到“帧数狂魔”;
2. 大场景的设计气势恢弘,例如:或幽静如兰的云深不知处、或狂狷邪魅的大梵山天
这几天追《魔道祖师》,从动漫到漫画,最终到原著党,从白天到通宵,从二刷到N刷,然后克制地告诉自己,每天只能最多花2个小时在《魔道祖师》上。??
今晚冷静下来,稍微自我冷静一下,研究这个IP火爆的原因!
先说动漫:
1. 画面精美、制作精良,基本可以达到“帧数狂魔”;
2. 大场景的设计气势恢弘,例如:或幽静如兰的云深不知处、或狂狷邪魅的大梵山天女格斗、或温柔婉约的江南水乡古镇,每一处大场景都像名家大作;
3. 敲黑板,重点来了…… 当然就是每个小哥哥的盛世美颜喇!?????? 但凡不这么美,也不可能让大家着魔到如此癫狂之态喇!又美又糖又萌,完全没有抵抗力啊!??????
4. 不仅人美,人设、台词、情节都尽量做到了忠实原著,这也是原著党表示满意的地方。这里各位优秀的声优功不可没!观众基本听台词就把这个人物的人设能猜个大概。
5. 动漫改编剧情紧凑,情节推进张弛有度,摈弃了一些细枝末节,每一集都很有尿。(至少目前4集都这样)
然后就要说到小说本尊火的原因了。
1. 作者脑洞大开,在一个架空的世界,完美地演绎了一出传统正道修真、剑走偏锋的魔道修行、“虽修非常道、但行正义事”的纷繁纠缠、光怪陆离、恢弘磅礴的恩怨情仇,同时做到了格局宏大,人物多却不乱。
2. 作者的文笔流畅优美,对于每一种修真修魔、人物性格、场景描述都刻画得入木三分;
3. 再次敲黑板... 本书的精髓和主旨:我见诸君皆有病,料诸君见我应如是。看了几集动漫的人肯定会想,究竟发生了什么,一个颜值榜打榜第四、天资聪颖、天天打山鸡还能拿第一的小鲜肉怎么就变成了人人得而诛之的“魔道祖师”?看完原著小说就明白了。站在大众这边的时候,你就是一代枭雄、奇才,哪怕你还有点鬼才,但大家是能允许你的存在的。但是几大家族,牵一发而动全身,因为各自的私心、利益的牵扯,你终于桀骜不驯地发出了不一样的声音,说了“大家都觉得不该说的话”,你就会顷刻变成众矢之的,说你罔顾人伦,所有丧心病狂的事情第一个联想到你。你说你只想“偏安一隅”,在他们看来那叫“占山为王”,你以为你可以独自逍遥于世外?对不起,大社会容不下异类!你被pick了,被百家集体讨伐,把你挫骨扬灰才是“正道”。
4. 第三点看上去是不是很操蛋?别吐血,当你拨开迷雾,探索每一个“反派”的故事,你才发现,善恶因果,没有一个天生的恶人,没有没来由的恨,事出必有因,所有人都只不过的浪潮裹挟的牺牲品。最终,你不原谅他,但却理解了他。
5. 特别打动我的一点:年少定情,时光很慢,从此一眼万年。从前世到今生,大家一起经历、一起成长,蓝二哥哥对羡羡始终默默的付出、痴痴的等待、深深的爱意,最终修成正果,只羡鸳鸯不羡仙,互为“秀妻狂魔”。????
试问哪个女人会不想要一个这样的“蓝朋友”!我又说多了!大家要多笑哦,可爱多了!??
因为全网都在说刘嘉玲演的顾曼璐搞笑,所以我抱着猎奇心态点进去看了两集。
结果,真的感觉她太冤枉了……
网上群嘲她尬演少女的片段,正好出现在前两集。
实际上看过剧就知道,她在剧情里头的设定就是一个人老珠黄的舞女。之所
因为全网都在说刘嘉玲演的顾曼璐搞笑,所以我抱着猎奇心态点进去看了两集。
结果,真的感觉她太冤枉了……
网上群嘲她尬演少女的片段,正好出现在前两集。
实际上看过剧就知道,她在剧情里头的设定就是一个人老珠黄的舞女。之所以穿着女学生裙子扎着双马尾登台卖唱,是因为她原先的裙子被年轻舞女剪破了,她又不想输掉花魁比赛,所以无奈之下,才穿着妹妹的学生裙,扎着马尾上台比赛,而且剧情里头也因为她一把年纪装嫩,被全场群嘲,造成超大心理阴影面积。
根本就没有装少女的事!起码前两集我没看到!
相反,我看到编剧花了超多篇幅去深化顾曼璐老女人这件事,而印象中总是霸气十足的刘嘉玲,也抓住了这些细节,把顾曼璐这个人物做舞女的自卑(总怀疑家里人嫌弃自己)、怕老(剧里不断重复提到老了怎么办)、和人生困局表现得非常丰满。
剧里头蒋欣演的妹妹一直劝顾曼璐不要做舞女,其实本质也是表达出对舞女身份的看不起。
而顾曼璐也问妹妹,从良了怎么办?让人嘲笑妓女从良吗?
但是当妹妹的根本给不了一个靠谱的答案。
看得出来,顾曼璐真的是有考虑过从良,但是她没办法体面的、有尊严的过普通人生活。
她之所以强硬的一定要做舞女、当花魁,也更像一个人已经掉到海里,想抓根浮木,做最好的舞女,起码在一屋子舞女里,她可以有同类,有虚假的尊严。
我没看过原著和老版,仅仅只是看新版的故事,起码顾曼璐的人物情节是很丰满,能打动到人的。特别是家里一屋子女人吵架,骂来骂去都不愿意背让顾曼璐做舞女的锅,最后也是做大姐、一直扛着全家生存需要的曼璐自抽耳光,说一切都是自己的错,才让争吵告一段落。
那一刻我是真的感觉这个角色眼泪往心里流,妈妈不扛事,让自己亲生女儿做舞女养活全家,甚至连一个无能的罪名都不敢背。
妹妹满口为自己好,说让自己从良不做舞女,但是自己上岸之后,尊严怎么办妹妹根本想不到,只是一个劲说为姐姐好,但藏不住对姐姐活法的鄙视。
在百乐门曼璐还是舞女头头,别人要哄着,可以有短暂的自尊,但是出来就是性工作者从良,面对全世界包括家人的鄙视。
而且她还一把年纪,被客人嘲笑、同行嘲笑老了,生存困境在前两集展现的非常清晰。
作为一个习惯了刘嘉玲演霸气武则天的观众来说,她演出了这个角色的可悲、可怜和无奈脆弱。
什么尬黑装少女,刘嘉玲制霸上海滩太黑她了。
编剧和演员有用心去刻画顾曼璐这个角色,并且不知道是不是因为刘嘉玲年纪的原因,还特别为之做了很多细节去凸显、丰满角色。
结果就变成莫名其妙的尬黑,我甚至怀疑是剧组为了引起关注的反向自黑操作……
我不爱追电视剧,也没看过原著、老版,只看新版头两集来说,刘嘉玲演得不错,我真的有点怜爱她……
骂电视剧不好可以,但是要讲到要害吧。
我觉得自己对《吉祥如意》的观感肯定是会随着大家对拍摄过程讨论的深化而变化的。可能有点剧透,看法也很个人散漫。
单纯说形式,《吉祥》用专业演员替代一位家庭成员,从而让所有家人都推入非专业演员的表演中。仔细想想这一做法,尤其在姥姥去世的时间点上(特别是这一时间点后),是挺诡异的。在这之前我看过阿巴斯的《特写》让当
我觉得自己对《吉祥如意》的观感肯定是会随着大家对拍摄过程讨论的深化而变化的。可能有点剧透,看法也很个人散漫。
单纯说形式,《吉祥》用专业演员替代一位家庭成员,从而让所有家人都推入非专业演员的表演中。仔细想想这一做法,尤其在姥姥去世的时间点上(特别是这一时间点后),是挺诡异的。在这之前我看过阿巴斯的《特写》让当事人重演、赫尔佐格的《家庭罗曼史有限公司》让“家人租赁”从业者和非专业演员表演伪纪录的家人租赁剧情,都是虚实边界上诡异的试探,但在自己的家人身上如此操作还是更奇特。专业演员刘陆其实是半个观众加半个演绎者,以外来者固有的道德观念与被固定的视角来观察,再以自己的敏感与专业演员的范式来回应。借此来叩击(或者冷漠一点,揭开)一个所有局内人都习以为常的生活场景,这应该就是“局内人”大鹏的动机。
《如意》的画面从电影资料馆映后大鹏的迟疑开始,似乎更具有真实性;但和《吉祥》合二为一,又承载着大鹏对《吉祥》引发讨论的回应/解释,都不会那么纯粹。单论解释的部分,《如意》着重提示这个项目的偶然性,即姥姥去世的突然。不过对于《吉祥》项目何以继续,《如意》项目有无阻力,从大鹏的角度、以及家人的角度似乎没有展开(或许也是这些说服和商讨不便拍摄)。解释以外,大鹏很有意识地展现了真假丽丽的并置,包括直接并置的和在前后两部分间设置的对比,这正是《吉祥》项目在大鹏眼中的趣味性。这种并置的顶峰就是那段被很多人提及的段落,刘陆扮演的“丽丽”退回偏屋难以出戏,而真丽丽则在一旁一直刷着手机。真丽丽的表现并不如刘陆的扮演符合预期,姥姥去世那段大鹏和丽丽站在外面的那场戏也是如此;从固定的机位来看,这显然是大鹏等待拍摄的一刻。
虽然不希望用学术研究的伦理标准要求,如果得到当事人同时或许也谈不上有意识的背德与剥削,但我觉得《如意》的素材确实值得被更多讨论,它们的拍摄方式、时间。
虽然主观色彩比较重,但还是看到很多不同观点的碰撞,在恐同阵营那边有政治家的诡辩,极端分子的杀手宣言,也有保守派单纯恪守教规的信念。在天朝的环境下,对世俗的恐同也不是完全不能理解,很多人对这个群体还是存在很深的刻板印象比如滥交,嗑药,艾滋等等,足以让一个向往平和生活的保守派敬而远之。无法否认目前在LGBTQ圈这些问题的确相对严重吧。不过人们通常是对于某群体整体存在刻板印象,如果是与个体相交又是
虽然主观色彩比较重,但还是看到很多不同观点的碰撞,在恐同阵营那边有政治家的诡辩,极端分子的杀手宣言,也有保守派单纯恪守教规的信念。在天朝的环境下,对世俗的恐同也不是完全不能理解,很多人对这个群体还是存在很深的刻板印象比如滥交,嗑药,艾滋等等,足以让一个向往平和生活的保守派敬而远之。无法否认目前在LGBTQ圈这些问题的确相对严重吧。不过人们通常是对于某群体整体存在刻板印象,如果是与个体相交又是不一样。我自己身边的gay们都还蛮受到呵护的。
另外根据村长课堂的笔记,共情力的不均衡让一些人永远无法切身站在另一群体的立场思考,或者说没有余裕为他们思考。有个比我懂很多又聊得来的大学同学,在上课发表时就说不支持LGBT婚姻合法,理由大概是会引起社会混乱并加速少子化,LGBT处于地下才符合现在的社会需求…站在她的立场也没有错所以无视导致歧视,歧视也永远都无法彻底根除,就像性别歧视种族歧视现在依然存在…“所以价值观别用来天天规范他人行为,用它来规范自己的行为。”(村长说的)至于因为歧视引发的暴力,我觉得又是另一码事。
让我比较有感触的地方一个是在东京真正的同志对腐文化的抗拒吧,和国内特别像,理想乡一样的爱物耽美和同志圈还是距离太远。自己身边也有不少萌cp却完全不接受真人的腐女,并没有任何错只是我个人对这种水中月说实话有时候也觉得腻了。另一个是在牙买加一个官员说,LGBTQ平权是一条正确道路,但是每个国家都应该以自己的节奏进行,而不需要别的国家来告诉我们怎么做。觉得说到了心里,对牙买加人的民族自豪也很佩服。无论如何感谢制作团队呈现出这些现象出来,让我们了解更多。
如果某男足有这水平也不至于丢人败兴,元彪早期的电影以前没看过,剧情上就是农村小伙翻身成为球王的故事,没想到慕容复的身手也不错,相信为了拍这部电影男主都很用心的练了球技,整部戏还是有功夫喜剧的影子,包括开头的抢彩,在舞厅跳舞,可惜的是女主李赛凤戏份太少啦,像是客串不像主演,推荐大家看一下,还是不错的!
如果某男足有这水平也不至于丢人败兴,元彪早期的电影以前没看过,剧情上就是农村小伙翻身成为球王的故事,没想到慕容复的身手也不错,相信为了拍这部电影男主都很用心的练了球技,整部戏还是有功夫喜剧的影子,包括开头的抢彩,在舞厅跳舞,可惜的是女主李赛凤戏份太少啦,像是客串不像主演,推荐大家看一下,还是不错的!
第7届#法罗岛电影节#无人知晓单元第4个放映日为大家带来《人·鬼·情》,下面为大家带来前线梨园女子的细腻绵长的评价了!
第7届#法罗岛电影节#无人知晓单元第4个放映日为大家带来《人·鬼·情》,下面为大家带来前线梨园女子的细腻绵长的评价了!
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊馬激頹波,開流蕩無垠。
癈興雖萬變,憲章亦已淪。
自從建安來,綺麗不足珍。
聖代複元古,垂衣貴清真。
群才屬休明,乘運共躍鱗。
文質相炳煥,眾星羅秋旻。
我志在刪述,垂輝映千春。
希聖如有立,絕筆於獲麟。
蟾蜍薄太清,蝕此瑤臺月。
圓光虧中天,金魄遂淪沒。
螮蝀入紫微,大明夷朝暉。
浮雲隔兩曜,萬象昏陰霏。
蕭蕭長門宮,昔是今已非。
桂蠹花不實,天霜下嚴威。
瀋嘆終永夕,感我涕沾衣。
秦王掃六合,虎視何雄哉!
揮劍決浮雲,諸侯盡西來。
明斷自天啓,大略駕群才。
收兵鑄金人,函谷正東開。
銘功會稽嶺,騁望琅琊臺。
刑徒七十萬,起土驪山隈。
尚採不死藥,茫然使心哀。
連弩射海魚,長鯨正崔嵬。
額鼻象五嶽,揚波噴雲雷。
鬐鬣蔽青天,何由睹蓬萊?
徐市載秦女,樓船幾時回?
但見三泉下,金棺葬寒灰。
鳳飛九千仞,五章備彩珍。
銜書且虛歸,空入周與秦。
橫絕歷四海,所居未得鄰。
吾營紫河車,千載落風塵。
藥物秘海嶽,採鉛青溪濱。
時登大樓山,舉首望仙真。
羽駕滅去影,飈車絕回輪。
尚恐丹液遲,志願不及申。
徒霜鏡中髮,羞彼鶴上人。
桃李何處開?此花非我春。
唯應清都境,長與韓眾親。
太白何蒼蒼?星辰上森列。
去天三百里,邈爾與世絕。
中有綠髮翁,披雲臥松雪。
不笑亦不語,冥棲在岩穴。
我來逢真人,長跪問寶訣。
粲然啓玉齒,授以煉藥說。
銘骨傳其語,竦身以電滅。
仰望不可及,蒼然五情熱。
吾將營丹砂,永與世人别。
代馬不思越,越禽不戀燕。
情性有所習,土風固其然。
昔别雁門關,今戍龍庭前。
驚沙亂海日,飛雪迷胡天。
蟣蝨生虎鶡,心魂逐旌旃。
苦戰功不賞,忠誠難可宣。
誰怜李飛將?白首沒三邊。
五鶴西北來,飛飛凌太清。
仙人綠雲上,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
去影忽不見,回風送天聲。
我欲一問之,飄然若流星。
願餐金光草,壽與天齊傾。
客有鶴上仙,飛飛凌太清。
揚言碧雲裏,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
飄然下倒影,倏忽無留形。
遺我金光草,服之四體輕。
將隨赤松去,對博坐篷瀛。
咸陽二三月,宮柳黃金枝。
綠幘誰家子?賣珠輕薄兒。
日暮醉酒歸,白馬驕且馳。
意氣人所仰,冶游方及時。
子云不曉事,晚獻長楊辭。
賦達身已老,草玄鬢若絲。
投閣良可嘆,但爲此輩嗤。
莊周夢胡蝶,胡蝶爲莊周。
一體更變易,萬事良悠悠。
乃知蓬萊水,復作清淺流。
青門種瓜人,舊日東陵侯。
富貴故如此,營營何所求?
齊有倜儻生,魯連特高妙。
明月出海底,一朝開光曜。
卻秦振英聲,後世仰末照。
意輕千金贈,顧向平原笑。
吾亦澹蕩人,拂衣可同調。
黃河走東溟,白日落西海。
逝川與流光,飄忽不相待。
春容捨我去,秋髮已衰改。
人生非寒松,年貌豈長在?
吾當乘雲螭,吸景駐光彩。
松柏本孤直,難爲桃李顏。
昭昭嚴子陵,垂釣滄波間。
身將客星隱,心與浮雲閒。
長揖萬乘君,還歸富春山。
清風灑六合,邈然不可攀。
使我長嘆息,冥棲岩石間。
君平既棄世,世亦棄君平。
觀變窮太易,探元化群生。
寂寞綴道論,空簾閉幽情。
騶虞不虛來,鸑鷟有其鳴。
安知天漢上?白日懸高名。
海客去已久,誰人測瀋冥?
胡關饒風沙,蕭索竟終古。
木若秋草黃,登高望戎虜。
荒城空大漠,邊邑無遺堵。
白骨橫千霜,嵯峨蔽榛莽。
藉問誰凌虐?天驕毒威武。
赫怒我聖皇,勞師事鼙鼓。
陽和變殺氣,發卒騷中土。
三十六萬人,哀哀淚如雨。
且悲就行役,安得營農圃?
不見征戍兒,豈知關山苦?
爭鋒徒死節,秉鉞皆庸竪。
戰士死蒿萊,將軍獲圭組。
李牧今不在,邊人飼豺虎。
燕昭延郭隗,遂築黃金臺。
劇辛方趙至,鄒衍復齊來。
奈何青雲士,棄我如塵埃?
珠玉買歌笑,糟糠養賢才。
方知黃鶴舉,千里獨徘徊。
寶劍雙蛟龍,雪花照芙蓉。
精光射天地,雷騰不可沖。
一去别金匣,飛沉失相從。
風胡滅已久,所以潛其鋒。
吳水深萬丈,楚山邈千重。
雌雄終不隔,神物會當逢。
金華牧羊兒,乃是紫煙客。
我願從之游,未去髮已白。
不知繁華子,擾擾何所迫?
昆山採瓊蕊,可以煉精魄。
天津三月時,千門桃與李。
朝爲斷腸花,暮逐東流水。
前水複後水,古今相續流。
新人非舊人,年年橋上游。
雞鳴海色動,謁帝羅公侯。
月落西上陽,餘輝半城樓。
衣冠照雲日,朝下散皇州。
鞍馬如飛龍,黃金絡馬頭。
行人皆辟易,志氣橫嵩丘。
入門上高堂,列鼎錯珍羞。
香風引趙舞,清管隨齊謳。
七十紫鴛鴦,雙雙戲庭幽。
行樂爭晝夜,自言度千秋。
功成身不退,自古多愆尤。
黃犬空嘆息,綠珠成釁讎。
何如鴟夷子,散髮棹扁舟!
西上蓮花山,迢迢見明星。
素手把芙蓉,虛步躡太清。
霓裳曳廣帶,飄拂昇天行。
邀我登雲臺,高揖衛叔卿。
恍恍與之去,駕鴻凌紫冥。
頫視洛陽川,茫茫走胡兵。
流血塗野草,豺狼盡冠纓。
昔我游齊都,登華不注峰。
兹山何峻秀?綠翠如芙蓉。
蕭颯古仙人,瞭知是赤松。
借予一白鹿,自挾兩青龍。
含笑凌倒景,欣然願相從。
泣與親友别,欲語再三咽。
勖君青松心,努力保霜雪。
世路多險艱,白日期紅顏。
分手各千里,去去何時還?
在世復幾時?倏如飄風度。
空聞紫金經,白首愁相誤。
撫己忽自笑,沉吟爲誰故?
名利徒煎熬,安得閒餘步?
終留赤玉舄,東上蓬萊路。
秦帝如我求,蒼蒼但煙霧。
郢客吟白雪,遺響飛青天。
徒勞歌此曲,舉世誰爲傳?
試爲巴人唱,和者乃數千。
吞聲何足道?嘆息空淒然。
秦水别隴首,幽咽多悲聲。
胡馬顧朔雪,躞蹀長嘶鳴。
感物動我心,緬然含歸情。
昔視秋蛾飛,今見春蠶生。
裊裊桑柘葉,萋萋柳垂榮。
急節謝流水,羈心搖懸旌。
揮涕且復去,惻愴何時平?
秋露白如玉,團團下庭綠。
我行忽見之,寒早悲歲促。
人生鳥過目,胡乃自結束。
景公一何愚!牛山淚相續。
物苦不知足,得隴又望蜀。
人心若波瀾,世路有屈曲。
三萬六千日,夜夜當秉燭。
大車揚飛塵,亭午暗阡陌。
中貴多黃金,連雲開甲宅。
路逢鬥雞者,冠蓋何輝赫?
鼻息乾虹霓,行人皆怵惕。
世無洗耳翁,誰知堯與跖?
世道日交喪,澆風散淳源。
不採芳桂枝,反棲惡木根。
所以桃李樹,吐花竟不言。
大運有興沒,群動爭飛奔。
歸來廣成子,去入無窮門。
碧荷生幽泉,朝日艷且鮮。
秋花冒綠水,密葉羅青煙。
秀色空絕世,馨香竟誰傳?
坐看飛霜滿,凋此紅芳年。
結根未得所,願托華池邊。
燕趙有秀色,綺樓青雲端。
眉目艷皎月,一笑傾城歡。
常恐碧草晚,坐泣秋風寒。
纖手怨玉琴,清晨起長嘆。
焉得偶君子?共乘雙飛鸞。
西國有美女,結樓青雲端。
蛾眉艷曉月,一笑傾城歡。
高節不可奪,炯心如凝丹。
常恐彩色晚,不爲人所觀。
安得配君子,共乘雙飛鸞?
容顏若飛電,時景如飄風。
草綠霜已白,日西月復東。
華鬢不耐秋,颯然成衰蓬。
古來賢聖人,一一誰成功?
君子變猿鶴,小人爲沙蟲。
不及廣成子,乘雲駕輕鴻。
三季分戰國,七雄成亂麻。
王風何怨怒?世道終分拿。
至人洞玄象,高舉凌紫霞。
仲尼欲浮海,吾祖之流沙。
聖賢共淪沒,臨歧胡咄嗟。
玄風變太古,道喪無時還。
擾擾季葉人,雞鳴趨四關。
但識金馬門,誰知蓬萊山?
白首死羅綺,笑歌無時閒。
綠酒哂丹液,青娥凋素顏。
大儒揮金椎,琢之詩禮間。
蒼蒼三株樹,冥木焉能攀?
鄭客西入關,行行未能已。
白馬華山君,相逢平原里。
璧遺鎬池君,明年祖龍死。
秦人相謂曰:吾屬可去矣!
一往桃花源,千春隔流水。
蓐收肅金氣,西陸弦海月。
秋蟬號階軒,感物憂不歇。
良辰竟何許?大運有淪忽。
天寒悲風生,夜久眾星沒。
惻惻不忍言,哀歌逮明髮。
北溟有巨魚,身長數千里。
仰噴三山雪,橫吞百川水。
憑陵隨海運,燀赫因風起。
吾觀摩天飛,九萬方未已。
羽檄如流星,虎符合專城。
喧呼救邊急,群鳥皆夜鳴。
白日曜紫微,三公運權衡。
天地皆得一,澹然四海清。
藉問此何爲?答言楚征兵。
渡瀘及五月,將赴雲南征。
怯卒非戰士,炎方難遠行。
長號别嚴親,日月慘光晶。
泣盡繼以血,心摧兩無聲。
困獸當猛虎,窮魚餌奔鯨。
千去不一回,投軀豈全生?
如何舞干戚?一使有苗平。
醜女來效顰,還家驚四鄰。
壽陵失本步,笑殺邯鄲人。
一曲斐然子,雕蟲喪天真。
棘刺造沐猴,三年費精神。
功成無所用,楚楚且華身。
大雅思文王,頌聲久崩淪。
安得郢中質?一揮成斧斤。
抱玉入楚國,見疑古所聞。
良寶終見棄,徒勞三獻君。
直木忌先伐,芳蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道爲群。
東海泛碧水,西關乘紫雲。
魯連及柱史,可以躡清芬。
竭來荊山客,誰爲珉玉分?
良寶絕見棄,虛持三獻君。
直木忌先伐,芬蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道所群。
東海有碧水,西山多白雲。
魯連及夷齊,可以躡清芬。
燕臣昔慟哭,五月飛秋霜。
庶女號蒼天,震風擊齊堂。
精誠有所感,造化爲悲傷。
而我竟何辜?遠身金殿旁。
浮雲蔽紫闥,白日難回光。
群沙穢明珠,眾草凌孤芳。
古來共嘆息,流淚空沾裳。
孤蘭生幽園,眾草共蕪沒。
雖照陽春暉,復悲高秋月。
飛霜早淅瀝,綠艷恐休歇。
若無清風吹,香氣爲誰發?
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
榮華東流水,萬事皆波瀾。
白日掩徂輝,浮雲無定端。
梧桐巢燕雀,枳棘棲鴛鸞。
且復歸去來,劍歌行路難。
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
殺氣落喬木,浮雲蔽層巒。
孤鳳鳴天倪,遺聲何辛酸?
游人悲舊國,撫心亦盤桓。
倚劍歌所思,曲終涕泗瀾。
鳳飢不啄粟,所食唯琅玕。
焉能與群雞,刺蹙爭一餐?
朝鳴昆丘樹,夕飲砥柱湍。
歸飛海路遠,獨宿天霜寒。
幸遇王子晉,結交青雲端。
懷恩未得報,感别空長嘆。
朝弄紫泥海,夕披丹霞裳。
揮手折落木,拂此西日光。
雲臥游八極,玉顏已千霜。
飄飄入無倪,稽首祈上皇。
呼我游太素,玉杯賜瓊漿。
一餐歷萬歲,何用還故鄉?
永隨長風去,天外恣飄揚。
搖裔雙白鷗,鳴飛滄江流。
宜與海人狎,豈伊雲鶴儔?
寄形宿沙月,沿芳戲春洲。
吾亦洗心者,忘機從爾游。
周穆八荒意,漢皇萬乘尊。
淫樂心不極,雄豪安足論?
西海宴王母,北宮邀上元。
瑤水聞遺歌,玉杯竟空言。
靈跡成蔓草,徒悲千載魂。
綠羅紛葳蕤,繚繞松柏枝。
草木有所托,歲寒尚不移。
奈何夭桃色,坐嘆葑菲詩?
玉顏艷紅彩,雲髮非素絲。
君子恩已畢,賤妾將何爲?
八荒馳驚飈,萬物盡凋落。
浮雲蔽頹陽,洪波振大壑。
龍鳳脫罔罟,飄搖將安托?
去去乘白駒,空山詠場藿。
一百四十年,國容何赫然?
隱隱五鳳樓,峨峨橫三川。
王侯象星月,賓客如雲煙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
帝京信佳麗,國容何赫然?
劍戟擁九關,歌鐘沸三川。
蓬萊象天構,珠翠誇雲仙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
桃花開東園,含笑誇白日。
偶蒙東風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,凌落早相失。
詎知南山松,獨立自蕭瑟。
芙蓉嬌綠波,桃李誇白日。
偶蒙春風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,零落互相失。
詎知凌寒松,千載長守一。
秦皇按寶劍,赫怒震威神。
逐日巡海右,驅石駕滄津。
征卒空九寓,作橋傷萬人。
但求蓬島藥,豈思農扈春?
力盡功不贍,千載爲悲辛。
美人出南國,灼灼芙蓉姿。
皓齒終不發,芳心空自持。
由來紫宮女,共妒青蛾眉。
歸去瀟湘沚,沉吟何足悲?
宋國梧臺東,野人得燕石。
誇作天下珍,卻哂趙王碧。
趙碧無緇磷,燕石非貞真。
流俗多錯誤,豈知玉與珉?
殷后亂天紀,楚懷亦已昏。
夷羊滿中野,菉葹盈高門。
匕干諫而死,屈平竄湘源。
虎口何婉孌?女嬃空嬋媛。
彭咸久淪沒,此意與誰論?
青春流驚湍,朱明驟回薄。
不忍看秋蓬,飄揚竟何托?
光風滅蘭蕙,白露灑葵藿。
美人不我期,草木日零落。
戰國何紛紛?兵戈亂浮雲。
趙倚兩虎鬥,晉爲六卿分。
奸臣欲竊位,樹黨自相群。
果然田成子,一旦殺齊君。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
鳳鳥鳴西海,欲集無珍木。
鸒斯得所居,蒿下盈萬族。
晉風日已頹,窮途方慟哭。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
翩翩眾鳥飛,翱翔在珍木。
群花亦便娟,榮耀非一族。
歸來愴途窮,日暮還慟哭。
齊色彈東吟,秦弦弄西音。
慷慨動顏魄,使人成荒淫。
彼美佞邪子,婉孌來相尋。
一笑雙白璧,再歌千黃金。
珍色不貴道,詎惜飛光沈。
安識紫霞客,瑤臺鳴素琴?
越客採明珠,提攜出南隅。
清輝照海月,美價傾皇都。
獻君君按劍,懷寶空長吁。
魚目復相哂,寸心增煩紆。
羽族稟萬化,小大各有依。
周周亦何辜?六翮掩不揮。
願銜眾禽異,一向黃河飛。
飛者莫我顧,嘆息將安歸!
我到巫山渚,尋古登陽臺。
天空彩雲滅,地遠清風來。
神女去已久,襄王安在哉?
荒淫竟淪替,樵牧徒悲哀。
惻惻泣路歧,哀哀悲素絲。
路歧有南北,素絲亦變移。
萬事固如此,人生無定期。
田竇相傾奪,賓客互盈虧。
世途多翻覆,交道方險巇。
斗酒強然諾,寸心終自疑。
張陳竟火滅,蕭朱亦星離。
眾鳥集榮柯,窮魚守枯池。
嗟嗟失權客,勤問何所規。
于飞导演一直坚持拍郑渊洁的东西。就这一点来说,已经非常值得尊重了。回头看看,现在已经没有这种真人演的儿童片了。看着看着,就觉得小时候好像看过。很多的情节也都很熟悉。
这个电影从各个方面来说,都算不上绝顶的优秀。特效拉,美术拉,都是平平的水准。但是这个满分,从其他方面定义,却是实至名归的。首先,从学术层面讲,是非
于飞导演一直坚持拍郑渊洁的东西。就这一点来说,已经非常值得尊重了。回头看看,现在已经没有这种真人演的儿童片了。看着看着,就觉得小时候好像看过。很多的情节也都很熟悉。
这个电影从各个方面来说,都算不上绝顶的优秀。特效拉,美术拉,都是平平的水准。但是这个满分,从其他方面定义,却是实至名归的。首先,从学术层面讲,是非常有贡献价值的。因为没有人拍中国本土的童话故事了。我们应该当推广自己的东西,这一块就是空白。如同陈佩斯说的:“我前进一步,中国的舞台喜剧就前进一步,我后退一步,中国的舞台喜剧就后退一步。”这话说得即荒诞又硬气。因为只有他在做,所以当然是这样。那投射到这里呢?郑渊洁退步了,于飞不拍了,可想而知,这个事就绝根了。
郑渊洁写的童话故事,可以说是独属于我们70-80这一代人的。我惊喜的发现这个演皮皮鲁的小演员长得很像《魔方大厦》动画片里的来客。看到彩蛋更是让人兴奋。在这里做一个意淫般的畅想。假如有一天,于飞可以拍《魔方大厦》的网剧呢?补完动画片没有的结局。那真的是活久见了。要是导演真的去爱奇艺申请网剧经费。我相信是能筹到启动资金的。
这是一个关于“三个毫不相干的人,只是因为在人群中互相乱看了几眼,就被硬凑在一起”的故事。《半生缘》+《一帘幽梦》+《后窗》,当然是超低配版的。
这三个人分别叫荞、麦、风(疯)。
荞:
低配曼桢mix曼璐,她像曼璐一
这是一个关于“三个毫不相干的人,只是因为在人群中互相乱看了几眼,就被硬凑在一起”的故事。《半生缘》+《一帘幽梦》+《后窗》,当然是超低配版的。
这三个人分别叫荞、麦、风(疯)。
荞:
低配曼桢mix曼璐,她像曼璐一样没受过教育、嫉妒自己的姐妹获得更多的爱;但同时她又是个被姐夫强奸的妹妹。她的爱情被扼杀在一场车祸中。
麦:
小镇舞蹈家,试图跳去日本。总而言之是一个不敢婊也不敢立的人——要么你就随了团长这个老实人,结婚过个安稳生活就算了;要么爱慕虚荣到底,知道那个新加坡仔欠了一屁股债之后跑路就完了;可你偏偏是个孝顺的女儿,为了给妈妈治病还得出卖肉体给一个爷爷。
风:
一直从窗户偷看对面楼的小镇做题舞蹈家,打完好多架受了伤回来还从窗户偷看别人。这不巧了,正好遇上对面楼的命案,上演了一出《嫌疑人风的献身》。
忘了补一个槽点:这么三段狗血的故事拼在一起演完了,导演还给我们强行上价值——片尾放了一段关于漂泊异乡的采访。
《特工卡特》系列是我看的第一部美剧,因为我之前总是抱着爱国的心态看国剧,结果被近几年的国产电视剧给雷了个外焦里嫩,纵观当下的国产电视剧,往前了不说,15年有以专出良心剧为主的正午阳光的《琅琊榜》《伪装者》,还有在近几年萎靡不振的仙侠剧中脱颖而出的《花千骨》,虽然《花千骨》并不是很特别,但是跟近几年的仙侠剧一比算得上是良心剧了;16年有《欢乐颂》《中国式关系》等剧,而且16年网剧崛起,《最
《特工卡特》系列是我看的第一部美剧,因为我之前总是抱着爱国的心态看国剧,结果被近几年的国产电视剧给雷了个外焦里嫩,纵观当下的国产电视剧,往前了不说,15年有以专出良心剧为主的正午阳光的《琅琊榜》《伪装者》,还有在近几年萎靡不振的仙侠剧中脱颖而出的《花千骨》,虽然《花千骨》并不是很特别,但是跟近几年的仙侠剧一比算得上是良心剧了;16年有《欢乐颂》《中国式关系》等剧,而且16年网剧崛起,《最好的我们》《余罪》《灵魂摆渡》《鬼吹灯之精绝古城》等良心网剧也相继爆发;今年刚开年还有《大秦帝国之崛起》《大唐荣耀》以及勉强看得过去的《三生三世十里桃花》。除去这些剧外,剩下的还有什么可看呢?是抄了两百多本书、我妈在家闲着没事干看的《锦绣未央》?还是比《小时代》和《爵迹》都具有毁灭性的《是!尚先生》和《幻城》?所以被国产剧雷了个外焦里嫩个的我,还是来看了国外的电视剧。
随着前几天《复仇者联盟3:无限战争》的开拍,我决定看完目前为止更新的“漫威电影宇宙”,于是就看了《特工卡特》两季。
编剧赋予了动物们人性化的色彩,蛇会因为一句“monster”而伤心难过,考拉会因为被捧着而自恋程度爆棚。同时,猎人也为了不被别人欺负把自己装扮成另外的样子。让我想起在《被讨厌的勇气》里看到的一个论断:一切烦恼都是人际关系的烦恼。确实如此,人不可能脱离社会独自生活。在这个过程中我们如何平衡外界的声音与自我的认知,是一个考验。被众人高捧后又弃之的考拉,一开始就被讨厌的
编剧赋予了动物们人性化的色彩,蛇会因为一句“monster”而伤心难过,考拉会因为被捧着而自恋程度爆棚。同时,猎人也为了不被别人欺负把自己装扮成另外的样子。让我想起在《被讨厌的勇气》里看到的一个论断:一切烦恼都是人际关系的烦恼。确实如此,人不可能脱离社会独自生活。在这个过程中我们如何平衡外界的声音与自我的认知,是一个考验。被众人高捧后又弃之的考拉,一开始就被讨厌的蛇,这构成一种极端的对比。我想,编剧可能是想告诉我们,如果你一开始不被大家认可,不必灰心,因为生活想要教会你要把自我评判权掌握在自己手里。——“我是一条10秒钟能毒死100人的毒舌,但我不是怪物,我很美丽。”但如果你很幸运,一开始就拥有大众所喜欢的特质,也不必骄傲。因为,等你不符合大众口味时,你又将什么也不是。外界的评价标准,就是一面哈哈镜,它反馈给我们的评价永远是易变的、不稳定的,时而把你高捧入云,时而将你贬入尘土。如何过滤和回应外界的声音,是生活中的一门必修课,同时我们也将在这门必修课中学会认识真正的自己。拨开外界的迷雾,反思出最客观的声音。还是那个永恒的主题:认识你自己。
编剧是懂观众的,正好gtpchat热门,AI话题与时俱进,人工智能融入青春治愈爱情剧,追热点的同时体验超甜恋爱。开片就很燃,顾屿记忆中闪现车祸噩梦,和现在人工智能的背景交织,一个是灰色噩梦滤镜,灰色中闯入暖绿色光影,阳光穿过指缝,是童年唯一美好的记忆,回到现在又是蓝色调的AI背景,科技感十足。一下就被吸引住,非常好奇接下来会发生什么了。
编剧是懂观众的,正好gtpchat热门,AI话题与时俱进,人工智能融入青春治愈爱情剧,追热点的同时体验超甜恋爱。开片就很燃,顾屿记忆中闪现车祸噩梦,和现在人工智能的背景交织,一个是灰色噩梦滤镜,灰色中闯入暖绿色光影,阳光穿过指缝,是童年唯一美好的记忆,回到现在又是蓝色调的AI背景,科技感十足。一下就被吸引住,非常好奇接下来会发生什么了。
原来的剧名叫做《风雨梵净山》,感觉蛮符合剧情的,没看完全剧前还不明白为什么要改名。但确实改得挺妙,更能突出抗战的背景。
每个角色的个性都刻画得很鲜明,张明堂,孙如柏,大姐,没有现在套路剧的各种反转和黑化,就是实实在在的成长变化。
最后一集,特别让人感到唏嘘,就像弹幕中观众所说的战争本来就是残酷的,我们现在的和平安宁的生活,真的是要感激无数甘愿奉献生命的先烈们!
原来的剧名叫做《风雨梵净山》,感觉蛮符合剧情的,没看完全剧前还不明白为什么要改名。但确实改得挺妙,更能突出抗战的背景。
每个角色的个性都刻画得很鲜明,张明堂,孙如柏,大姐,没有现在套路剧的各种反转和黑化,就是实实在在的成长变化。
最后一集,特别让人感到唏嘘,就像弹幕中观众所说的战争本来就是残酷的,我们现在的和平安宁的生活,真的是要感激无数甘愿奉献生命的先烈们!
《Den Skyldige》
靠直觉的不一定正确,要救赎的不总是别人。
本来是想昨天看的,奈何资源下载太慢只好先看《活埋》,巧合的是两部片子竟如此高度相似,画面近乎全为男性主演的独角戏,剧情无一不是来回切换的电话音,可能最大的区别就在于这部片的空间少了些压抑窒息
《Den Skyldige》
靠直觉的不一定正确,要救赎的不总是别人。
本来是想昨天看的,奈何资源下载太慢只好先看《活埋》,巧合的是两部片子竟如此高度相似,画面近乎全为男性主演的独角戏,剧情无一不是来回切换的电话音,可能最大的区别就在于这部片的空间少了些压抑窒息,多了些微妙玄机。
微妙在于电影的空间设置。前半段进行在光线充足的公开办公区,后半段挪置于黑暗隐秘的私人办公室。从开始信誓旦旦确认凶手果断出击,到后来步步深入解开谜团犹豫不已。是他的直觉让他拯救了电话那端的“被绑”女子,也是他的直觉将一切变得复杂糟糕混乱不已。
玄机在于罪人的意指暗示。明早,他就要和已经串好供词的同事出庭,推翻对自己的渎职诉讼;今晚,他险些再一次因为直觉而酿成大错,坐实了自己的极端自信。丈夫绑架妻子,前科犯人扼杀婴儿,在电话里也按耐不住就地宣判枪决;当反转发生,对丈夫的提前审判也转向了对自己的深刻凝视。
直觉不止一次害了他,可他还想着欺骗,还幻想逃避,审判的木槌落下,惩治的罪人应是自己。