一分都不能给,还优酷VIP呢,垃圾。没有之一! 晋太元中,武陵人捕鱼为业。缘溪行,忘路之远近。忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷。渔人甚异之,复前行,欲穷其林。林尽水源,便得一山,山有小口,仿佛若有光。便舍船,从口入。初极狭,才通人。复行数十步,豁然开朗。土地平旷,屋舍俨然,有良田、美池、桑竹之属。阡陌交通,鸡犬相闻。其中往来种作,男女衣着,悉如外人。黄发垂髫,并怡然自乐
一分都不能给,还优酷VIP呢,垃圾。没有之一! 晋太元中,武陵人捕鱼为业。缘溪行,忘路之远近。忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷。渔人甚异之,复前行,欲穷其林。林尽水源,便得一山,山有小口,仿佛若有光。便舍船,从口入。初极狭,才通人。复行数十步,豁然开朗。土地平旷,屋舍俨然,有良田、美池、桑竹之属。阡陌交通,鸡犬相闻。其中往来种作,男女衣着,悉如外人。黄发垂髫,并怡然自乐。见渔人,乃大惊,问所从来。具答之。便要还家,设酒杀鸡作食。村中闻有此人,咸来问讯。自云先世避秦时乱,率妻子邑人来此绝境,不复出焉,遂与外人间隔。问今是何世,乃不知有汉,无论魏晋。此人一一为具言所闻,皆叹惋。余人各复延至其家,皆出酒食。停数日,辞去。此中人语云:“不足为外人道也。”既出,得其船,便扶向路,处处志之。及郡下,诣太守,说如此。太守即遣人随其往,寻向所志,遂迷,不复得路。南阳刘子骥,高尚士也,闻之,欣然规往。未果,寻病终。后遂无问津者。
熊出没的水军实在是太多了,总有出现打一星的现象,说三遍,熊出没交版权,水军你们的良心不会痛吗被狗吃了吗?而且打一星的不是家长,就是大人,还有熊出没惹你了吗?啊?世上只有一件事比被人议论更糟糕,那就是没有人议论你水军死给我爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬
熊出没的水军实在是太多了,总有出现打一星的现象,说三遍,熊出没交版权,水军你们的良心不会痛吗被狗吃了吗?而且打一星的不是家长,就是大人,还有熊出没惹你了吗?啊?世上只有一件事比被人议论更糟糕,那就是没有人议论你水军死给我爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬爬
这是一个注定只属于少部分人的电影。它探讨的并不是一种普适性的情感,像母爱或者初恋那种能够天然收获共鸣的母题,而是选择了一种更独特、更自我的表达,尽管影片宣传方打的是少年友谊这个点,但似乎并不准确,这种情感,不是爱情,甚至也不是友情,我理解为是一种在少年时期所独有的,和他人之间最真挚的深度关系。我认为这种表达是真诚和
这是一个注定只属于少部分人的电影。它探讨的并不是一种普适性的情感,像母爱或者初恋那种能够天然收获共鸣的母题,而是选择了一种更独特、更自我的表达,尽管影片宣传方打的是少年友谊这个点,但似乎并不准确,这种情感,不是爱情,甚至也不是友情,我理解为是一种在少年时期所独有的,和他人之间最真挚的深度关系。我认为这种表达是真诚和可贵的。我的工科同伴说,他想到最近一次饭局上的聊天,恰好在座的有几位都是和学生时代的恋人结了婚,大家总结说,还是那个时候的感情最单纯。我说,对,因为那个时候我们对“别人的”各种计量规则不屑一顾,看人都是通过自己的眼睛和心。那种“我为的是我的心”的孤勇执拗是青春期限量供应,过了那个时期就魔法消失,大家都变成了头脑不简单、思虑很周全的社会人,谦虚好学,忙着进步。
影片的影像风格堪称冷峻,既没有要搞唯美浪漫青春回忆,也没有要去营造暗黑悬疑气氛,故事缓缓铺陈,千禧年的南方小城,起伏的坡道和不知伸向哪里的铁路,老旧的单位宿舍楼和凌乱的教室,街头突然关门的碟片店,永远闪着暧昧灯光的洗头房,封闭、懵懂,落后、悸动,带着隐隐的颓败和迫不及待迈向新世界的狂妄,这是30+一代人走过的青春,也是男女主人公生活的世界。
在这样的背景下,男女主人公和大部分那个时候的高中生没有什么不同,一个是从小地方来到了大世界的乖乖女,一个是勉强考进高中的小混混,来到新环境,他们身上都有一些我们似曾相识的成长过程中的孤独、敏感、探寻和格格不入,同样地,他们身上也都有一种隐隐的力量在迸发,张辰浩决定好好学习创造个奇迹,黎菲也面临着更多优秀的竞争者,两人由于物理距离上的靠近逐渐熟悉,黎菲答应帮助张辰浩补习功课,上下学的铁轨路上、同桌的教室里、街边的小吃摊上,两人的心理距离逐渐拉近。故事节奏让人感觉在看很多年前的日本老电影,写实、平静的画面中暗潮涌动,似日夜交替时的海面,两个新入学少年的邂逅,轻快、平缓的校园生活,似笼罩着海上夕阳残霞的余韵。
故事整体概括:一个乖乖女认识了一个小混混,两人当了一段时间的朋友,男主上进了一点,然后女主怕自己被影响不理他。然后男主堕落了,女主又想要拯救他,男主不理她。然后男主意外卷入杀人事件,女主包庇他。多年后,女主回忆往事,觉得双方都因承担法律责任而放下了内心的石头。
首先,剧情非常的破碎,逻辑乱到我不敢相信。青春剧大部分就是女主拯救堕落的男生或者反过来,然后这部剧就是莫名其妙女主就成为男主的光了,然后又不理他,然后又去找他,然后又去守护他。我认为女主吃的非常空,不好好读书,整日内心不知道在纠结什么,男主非常自私,老扒拉人家,影响人家学习。结尾明明混混头子自己摔死了,男主还要用石头去砸他,不知是不是心理变态。
里面有个胖胖叫做梁沐,是男主的朋友,因嫖娼被女孩嫌弃(确实很惨,有钱都被嫌弃)而逃走,从此音讯全无,然后就什么也没有交代,他消失的意义是什么?有什么用?真的很恼火,可能是我平常看悬疑片和恐怖片看多了吧,对不完整的后续交代非常失望!这个人物为什么要出现呢?
其次,人物刻画很有问题,演技非常的尴尬。男主原生家庭悲惨,是的,并不令人同情,因为他演技不好。他笑起来就像铁憨憨,心酸的部分我找不到,张宥浩本身气质有点像混混,但不是令人心疼的混混,是有点喜欢挑事、很普信的混混。《左耳》里面的欧豪,演技比他好得不是一星半点。张宥浩的电影,我不会再看。张子枫演技不错,但是这个女主,和《宠爱》、《盛夏未来》、《秘密访客》里面的人物角色,有很强的重复性。可能是个人特色太强,情绪表现方式对我来说很熟悉,也就没什么代入感。
易烊千玺的演技,就我个人来看,是挺好的。每次都很不一样,尤其是眼技,估计和接的本子也有关系,他很会挑剧本。虽然他下半张脸的控制力有待加强,但是演技依然吊打张宥浩等青年演员。吴磊演技也挺好,就是太帅了,我可以只为颜值买单,所以没有客观的分析视角。可见,拍电影的男演员不能太帅,当然也不能太丑。气质不能很猥琐。像包贝尔,就属于气质猥琐的。
最后,《再见,少年》的镜头语言也很拉垮,甚至没有《兔子暴力》做得好。《再见,少年》集合了多位高水准的电影人为其保驾护航,按道理来说不该如此。监制焦雄屏,操刀过《蓝色大门》、《听说》等,都是我非常喜欢的电影。摄影指导赵剑桥,师出赵小丁,曾掌镜《归来》、《金陵十三钗》等佳作,新闻说他为该片打造了极具氛围感的镜头美学。很遗憾,我觉得好难看啊。
这个电影难熬的地方在于,节奏之差,叙事密度之低,当你以为片子已经过了半小时的时候抬表一看,才过去十分钟。所谓的现实题材青春片也快成为一种批量制造了,再这么拍下去意思也不大。真是灾难般的观影体验。
导演的另一个作品《我的姐姐》,我当时就吐槽过,真是高开低走,结尾很烂,没有利用好这么深刻的社会议题。结局时姐姐态度突然大转弯,跑回领养家庭带走了弟弟,回归了“扶弟魔”的本质,引发争论。电影当然可以描绘具有争议的剧情,但成功的剧本应该引起的是观众的共鸣和思考,而不是愤怒。既然主张宣传女性站起来就要贯彻到底,结局却还是回到塑造卑微女性,我感觉我被骗了。
跟《我的姐姐》的结局一样,《再见,少年》的结局又一次出现了这种为了将戏剧冲突推向最高潮、角色头脑一热做出我等普通人难以理解的决定。一边说着不混了要考个好大学,结果被流氓威胁不肯报警,目击凶案现场也不报警,最后争执中有人失足跌下土坡摔死还是不报警,男女主“心有灵犀”地一起破坏了现场,隐瞒案情十几年。
真是血色浪漫呢!这个血是我吐的。
另外我想说,国产青春片里,一定要有学霸给学渣补习的情节吗?只有这样才能促进感情吗?为什么不能上课好好听讲啊?为什么不能找老师啊?补习这么简单吗?学渣补习一段时间就真的这么容易进步吗?
写不下去了,反正我很后悔,我就不该看的,这样我就不会这么生气。
有你才有家,这是央8的电视剧中算优秀的一部了,人物形象塑造丰满,细节中有许多上世纪的文化元素,演员的演技也可圈可点。(没看前面部分)只觉得后面看起来还可以,比较符合现实,毕竟这种电视剧给长辈看的,剧情夸张一些也不为过,主题反映的是上世纪的社会现象,取材算新颖,给你五颗星,毕竟不同于其他那些超级二的农村剧(那才是真正的洗脑剧)
有你才有家,这是央8的电视剧中算优秀的一部了,人物形象塑造丰满,细节中有许多上世纪的文化元素,演员的演技也可圈可点。(没看前面部分)只觉得后面看起来还可以,比较符合现实,毕竟这种电视剧给长辈看的,剧情夸张一些也不为过,主题反映的是上世纪的社会现象,取材算新颖,给你五颗星,毕竟不同于其他那些超级二的农村剧(那才是真正的洗脑剧)
童年回忆了,当初一家子一起看的剧,每个案子都同时具备了吸人眼球和现实合理两大特点,剧本相当扎实,哪哪都好,第一次看的时候就能让当初还是小学生的我看到停不下来,不会有那种晦涩难懂故作高深,每个案子都那么扣人心弦,和警察一起层层推进、抽丝剥茧,代入感超强,让人上头到不行,就嫌弃它短了,要是它能有个百来集就好了,这就是我心心念念剧呀,第一部是一个主线无数个支线,那些案子
童年回忆了,当初一家子一起看的剧,每个案子都同时具备了吸人眼球和现实合理两大特点,剧本相当扎实,哪哪都好,第一次看的时候就能让当初还是小学生的我看到停不下来,不会有那种晦涩难懂故作高深,每个案子都那么扣人心弦,和警察一起层层推进、抽丝剥茧,代入感超强,让人上头到不行,就嫌弃它短了,要是它能有个百来集就好了,这就是我心心念念剧呀,第一部是一个主线无数个支线,那些案子都是支线,主线是一个警察的牺牲。已经记不得结局怎么样了,那时候每次重播都会看,那时候看的香港破案剧技术性很强但距离我们内地观众始终有些遥远,这部就很贴近我们的生活,就像发生在我们身边一样
由知名青年编剧邱玉洁执导,老戏骨鲍起静和陈瑾特别出演,张研和、安然、熊能等实力演员主演的惊悚悬疑电影《夺皮》将于1月20日登陆爱奇艺电影频道开播。电影讲述了因母亲自杀导致童年阴影的平面模特童卉,突然接到富豪姨妈的葬礼邀请函,童卉来到姨妈豪宅后发生了一段段诡异的故事。
剧中,实力演员张研和饰演豪宅管家老赵,人物角色自带诡异气场,张研和更是凭借多年的荧屏经验与扎实的话剧基础,赋予了角
由知名青年编剧邱玉洁执导,老戏骨鲍起静和陈瑾特别出演,张研和、安然、熊能等实力演员主演的惊悚悬疑电影《夺皮》将于1月20日登陆爱奇艺电影频道开播。电影讲述了因母亲自杀导致童年阴影的平面模特童卉,突然接到富豪姨妈的葬礼邀请函,童卉来到姨妈豪宅后发生了一段段诡异的故事。
剧中,实力演员张研和饰演豪宅管家老赵,人物角色自带诡异气场,张研和更是凭借多年的荧屏经验与扎实的话剧基础,赋予了角色更难以捉摸的气质,悬疑与惊悚指数直线飙升,为扑朔迷离的剧情再加迷雾。
在冬日封控期间看完了小甜剧《见面吧就现在》,整个人都被很好地治愈了。
这部剧体量很小,却包含了很多内容。每一个角色都塑造的很生动,仿佛平行时空里真的有这样一群人,他们共同生活在一座海边城市,一起笑、一起闹,一起留下了青春最美好的样子。
在冬日封控期间看完了小甜剧《见面吧就现在》,整个人都被很好地治愈了。
这部剧体量很小,却包含了很多内容。每一个角色都塑造的很生动,仿佛平行时空里真的有这样一群人,他们共同生活在一座海边城市,一起笑、一起闹,一起留下了青春最美好的样子。
周子谦平时乖巧的时候会叫“季秋姐”,情急之下的时候会叫“季葡萄”,和季秋在一起之后就立刻直呼“我们季秋”。看着是个追在姐姐后面跑的弟弟,其实早就把季秋当成了一个可以平等喜欢的对象。
季秋在周子谦面前永远可以做她自己。可以不用精心打扮一起逛超市,可以不用组织语言有话直说,可以不用独自逞强直接哭出来……在季秋还没有意识到的时候,她的喜怒哀乐就已经被周子谦牵动着了。
谁也说不清是哪一刻喜欢上对方的。也许是小时候的记忆太深,也许是重逢后的惊喜太大,也许只是一次又一次地创造见面机会,喜欢就会在每一个不经意的眼神、动作、语气中呼之欲出。
虽然有着五岁的年龄差,但他们仍然是势均力敌的。季秋做出了一档符合自己心意的综艺节目,周子谦在射击赛场上夺得冠军。他们在向对方奔跑的同时,也在向着更好的自己奔跑。
平行时空里的他们,一定也在携手追逐更大的人生目标吧。
冲着陈小春和汤镇业两位大咖在电视上看完了这部电影,有亮点,也有槽点。亮点是陈小春饰演的山哥身份的模糊性给人带来的期待,他跟金先生坦白自己是警察的那一场戏我一度认为他要彻底黑化,那就是照《新世界》的方向迈进了,虽然最后回归的动机太牵强,起码看出编剧的努力了。最大的槽点在于故事的逻辑性太弱,牵强到尴尬,毒贩被警察包围居然能全身而退,山哥单枪匹马能偷走重要情报还
冲着陈小春和汤镇业两位大咖在电视上看完了这部电影,有亮点,也有槽点。亮点是陈小春饰演的山哥身份的模糊性给人带来的期待,他跟金先生坦白自己是警察的那一场戏我一度认为他要彻底黑化,那就是照《新世界》的方向迈进了,虽然最后回归的动机太牵强,起码看出编剧的努力了。最大的槽点在于故事的逻辑性太弱,牵强到尴尬,毒贩被警察包围居然能全身而退,山哥单枪匹马能偷走重要情报还能顺利带走前女友,老大的情人居然是自己的前女友,而且两人还有个女儿,自己居然不知道……总之如果编剧能把这个逻辑稍微捋顺一下,也不会让山鸡哥招那么多骂。不过话说回来,当我特意来豆瓣查一下这部电影的主创班底,发现这居然是一部网络大电影的时候,心里还是肃然起敬的。因为之前网大给人的印象就是粗制滥造,靠洒狗血来骗流量。而这部电影从制作上来说甚至比很多院线电影都略胜一筹,还是很良心的。毕竟在目前裤裆掏地雷的抗日神剧满天飞的情况下能给观众不一样的选择,已经很感谢了。中国的黑帮电影跟思密达还有很大的差距,继续加油吧!
网飞新剧窥视者号称是根据真实事件改编的的,话说这种事情发生在标榜民主自由,注重个人隐私的美丽国,实在是件咄咄怪事!一栋有年头的美丽的房子,拥有大片的草坪和私家泳池,还有被称为哑侍应的送餐装置,好多人一看就喜欢上,倾其所有的想拥有,视其为dreamhouse的,除了男女主角,也包括中介凯伦胖姐姐。邻居中喜欢的更加不计其数,但贪念与喜欢真的是相伴相随的吗?无论是物品还是人,喜欢的就该占有吗?何况
网飞新剧窥视者号称是根据真实事件改编的的,话说这种事情发生在标榜民主自由,注重个人隐私的美丽国,实在是件咄咄怪事!一栋有年头的美丽的房子,拥有大片的草坪和私家泳池,还有被称为哑侍应的送餐装置,好多人一看就喜欢上,倾其所有的想拥有,视其为dreamhouse的,除了男女主角,也包括中介凯伦胖姐姐。邻居中喜欢的更加不计其数,但贪念与喜欢真的是相伴相随的吗?无论是物品还是人,喜欢的就该占有吗?何况房子这种私人空间,所以这个自称保护小组的,就是一群变态的利己主义者,人家家里如何装修,用啥颜色的瓷砖和厨房岛台,关你P事?闲操萝卜淡操心,大门一关,私人领地,这要是在天朝,第一件事是装围栏,材质不限,木头的或金属网,造价怎么便宜怎么来,拦住外人才是硬道理,至于地下室那个通道,一早就水泥堵上了,恐吓信?当你空气,敢杀死宠物?早就敲锣打鼓的威震八方,管你芳邻恶邻,大狼狗养起来,这豪宅就得配大门围墙,私人领地的安全高于周边环境的协调吧?都说美丽国小镇上住着蛮多神经兮兮的怪物,不论长幼,动不动就寻死觅活的,哭着喊着心甘情愿花钱找心理医生去疏导,不如咱们居委会红袖章老太太广场舞大妈,和拿单反的老大爷,整天坐在小马扎上一动不动的钓鱼的大爷,是不是也在练功顺气,与天地山水融为一体的高人修炼进阶?总比操心人家家里的摆设来得大气吧?所以啥民主自由也是说说的,傲娇是真的,执念也是真的,这房子是个魔障,且具有传染性,再美丽的house,也不值得拿精神不正常去交换,要不咱们故宫又得生出多少窥视者?这部剧的结尾有点丧气,快拍出鬼屋的感觉了,还有一群到底算人还是鬼的老家伙们,男女主也执念如影瞎掺乎进来不值当啊,女主还演过电影金刚的娜奥米小姐姐。
1.《秀才遇到兵》把一个迂腐且色心不死的秀才刻画的入木三分,滑稽可笑好玩,屋里挂的是“坚持雅操”,哈哈哈。整个影片就像一部戏剧,背景音乐也像。军官为了追求小姐,用尽解数,扮郎中,扮外甥,死缠烂打。背景音乐也算挺欢乐。2.《牛鬼蛇神》确实是一个骗术大观:算命的双簧骗人,道观的群托骗人,先真后假“母亲”站台骗当铺,骗人现场“三星拱月”表演,小偷遇见小偷。
1.《秀才遇到兵》把一个迂腐且色心不死的秀才刻画的入木三分,滑稽可笑好玩,屋里挂的是“坚持雅操”,哈哈哈。整个影片就像一部戏剧,背景音乐也像。军官为了追求小姐,用尽解数,扮郎中,扮外甥,死缠烂打。背景音乐也算挺欢乐。2.《牛鬼蛇神》确实是一个骗术大观:算命的双簧骗人,道观的群托骗人,先真后假“母亲”站台骗当铺,骗人现场“三星拱月”表演,小偷遇见小偷。
说实话,这类“赌术”的题材并不算新鲜,早在1981年,王晶就联手谢贤、汪禹、陈观泰拍出其赌术系列开山之作《千王斗王霸》,在1989年又推出最具代表性的集大成作《赌神》,在港片爱好者眼中算是赌术类电影的巅峰之作,《千门女王》若想单在赌术创新上比肩前作实属不易。
《千门女王》完全没有投机取巧,以“借壳上市”的方式劫取他人成熟的作品,相反,于《千门女王》而言,赌术只是用以借力使力的工具
说实话,这类“赌术”的题材并不算新鲜,早在1981年,王晶就联手谢贤、汪禹、陈观泰拍出其赌术系列开山之作《千王斗王霸》,在1989年又推出最具代表性的集大成作《赌神》,在港片爱好者眼中算是赌术类电影的巅峰之作,《千门女王》若想单在赌术创新上比肩前作实属不易。
《千门女王》完全没有投机取巧,以“借壳上市”的方式劫取他人成熟的作品,相反,于《千门女王》而言,赌术只是用以借力使力的工具,是一个祛魅的过程,正如剧情概述所说,片中对各种奇巧赌术的演绎最终都会以破除赌瘾回归正途的面貌告终,这对一部以“赌”为核心的影片来说显然是很可贵的。
看第三遍了,总体说最喜欢第一部,真实,震撼,东哥演技太好,完美刻画了一个大圈帮里枭雄级别的胆识,这部里面细节上诸多不真实,但总体人物命运上还是很真实的。华仔和阿满一对本该恩爱美满的年轻恋人,却被一帮坏的流脓的家伙玩弄于鼓掌,随时被胁迫只能低头隐忍,虽然结局是圆满的,但我觉得结局已经不重要了,被公安带回,被港警拘捕,死在枪下还是公海,或者逃到巴拿马,都可以。影片主要体现的并非那个可左可右的结局
看第三遍了,总体说最喜欢第一部,真实,震撼,东哥演技太好,完美刻画了一个大圈帮里枭雄级别的胆识,这部里面细节上诸多不真实,但总体人物命运上还是很真实的。华仔和阿满一对本该恩爱美满的年轻恋人,却被一帮坏的流脓的家伙玩弄于鼓掌,随时被胁迫只能低头隐忍,虽然结局是圆满的,但我觉得结局已经不重要了,被公安带回,被港警拘捕,死在枪下还是公海,或者逃到巴拿马,都可以。影片主要体现的并非那个可左可右的结局,而是抗争命运的过程,多么辛苦多么无助,这就是那个时候,那希望改变命运的人,必须付出的代价。
里面那个一号反派是哪个演员一直没有查到,坏人气质非常到位,也是一大亮点,倒是徐锦江演的过于死板了。
女主心狠手黑坚强珍——正义之路。 一行人在酒馆里被大爷骂,第一个站出来反击的是她;爱上善良黑人小哥的是她;不嫌弃而跟村庄姐妹搭讪的是她;说“他不是狗"的人是她(这个人最后被她捅成了狗);亚当打死村民后反对一走了之流泪的是她;帮助gay哥解脱的是她;最后为了救老爸和家人化身暴力天使的人也是她。
男配善良单纯黑小哥丹
女主心狠手黑坚强珍——正义之路。 一行人在酒馆里被大爷骂,第一个站出来反击的是她;爱上善良黑人小哥的是她;不嫌弃而跟村庄姐妹搭讪的是她;说“他不是狗"的人是她(这个人最后被她捅成了狗);亚当打死村民后反对一走了之流泪的是她;帮助gay哥解脱的是她;最后为了救老爸和家人化身暴力天使的人也是她。
男配善良单纯黑小哥丹瑞斯——回家之路。踏上“致命弯路”的始作俑者就是他,可以说冥冥之中有一种力量在引导着他回家,那个没有压迫,没有歧视,人人平等(可能)的乐园。而最终他也彻底抛开了世俗,抛开了女朋友,安心的当一个村民,可以说终于找到了自己的归宿。
男配暴躁哥亚当——毁灭之路。扔酒瓶子,一再抛弃女友,冲动易怒,胡乱杀人,最终被审判处死,可以说罪有应得,反面教材,警示世人。
其他人基本上就是工具人了,人物为剧情服务,没有太多的分析研究价值。倒是这个老爸,电影中后期老爸去救女主的时候还以为是恐怖版《飓风营救》,老爸武力全开,大杀四方,救女儿于水火,没想到老爸武力值一般般,直接被拿下,还得让女主来救,实在令人大跌眼镜,当然老爸也杀了2个人,跟女儿一起完成了互相救助,也算是体现了一定战力。但是仍然不禁令人想到这样一个文弱的老爸怎么养了一个这么武力值爆表的女主,看来钓鱼换轮胎虽然是他教的,但是老爸骨子里是一个善良的人,而女主天赋异禀,天生心狠手辣,可叹可敬!
一个杀人犯的养成是需要条件的,也是需要一定的催化剂,而韩清的父母就是很重要的催化剂,中国社会上的家庭暴力多数都是长辈造成的,这跟中国的尊卑等级有很大的关系!
这部剧非常棒,夏丰是一个值得同情的人,同时也值得长辈深思,如果你们对未来女婿如此这般,那么就不要怪家庭暴力的果实会慢慢孵化。
如果认真看过这部剧中韩清父母的言行就会发现,这是一个很大的伏笔,也是家暴的导火索,其中
一个杀人犯的养成是需要条件的,也是需要一定的催化剂,而韩清的父母就是很重要的催化剂,中国社会上的家庭暴力多数都是长辈造成的,这跟中国的尊卑等级有很大的关系!
这部剧非常棒,夏丰是一个值得同情的人,同时也值得长辈深思,如果你们对未来女婿如此这般,那么就不要怪家庭暴力的果实会慢慢孵化。
如果认真看过这部剧中韩清父母的言行就会发现,这是一个很大的伏笔,也是家暴的导火索,其中最重要的就是姓氏之争。
我妈看的时候,跟着扫了两眼。七八分钟不到,发现一堆脑袋撞了屁股的逻辑问题。
沙雕逻辑1:主角吃饭没钱结账,拿出抢来的枪做抵押。老板先是收下枪,转眼又赶紧叫人埋土里。这 是什么神仙操作?正常逻辑来讲,老板要是怕麻烦,说的应该是“大爷别闹,这顿饭不值几个钱,就算小店请您了”之类吧?
退一万步讲你头铁不怕麻烦。前脚大着胆子收了人枪,后脚又慌得一逼的要赶紧埋起来,精神分裂呢?
我妈看的时候,跟着扫了两眼。七八分钟不到,发现一堆脑袋撞了屁股的逻辑问题。
沙雕逻辑1:主角吃饭没钱结账,拿出抢来的枪做抵押。老板先是收下枪,转眼又赶紧叫人埋土里。这 是什么神仙操作?正常逻辑来讲,老板要是怕麻烦,说的应该是“大爷别闹,这顿饭不值几个钱,就算小店请您了”之类吧?
退一万步讲你头铁不怕麻烦。前脚大着胆子收了人枪,后脚又慌得一逼的要赶紧埋起来,精神分裂呢?
沙雕逻辑2:主角吃完饭,遇到四五个军爷寻仇。双方大打出手子弹乱飞。然后密密麻麻的围观群众就在几米外吃着瓜品头论足。下次再有这种动刀动枪的场面,编剧跟导演你给我站到旁边吃个瓜看看,谁尿裤子谁是狗。
沙雕逻辑3:主角上帝附体以一敌五,把几个军爷打得落花流水。然后宪兵队赶了过来,除了被主角干趴下的军爷,剩下几个见势不妙跑光了。于是搞笑的一幕出现了,刚刚还天下无敌的主角,居然让一个被他干趴下的弱鸡军爷困在地上动弹不得,直接被抓了现场。卧槽,我知道编剧你是要推动剧情发展,但你能不能稍微过下脑子,不要这么摩擦我的智商。
我只扫了这么几眼,感觉脑壳就快炸了。有兴趣的可以看看,大概是在第四集开头。
你们这样搞,是在浪费看电视人的生命,是在犯罪知道不?
最近总看到很多人说对罗别低估了。别说人们,作为粉丝,其实,我都意外的很。本来就抱着看浪漫喜剧的心情就好,只需甜甜,甜甜的就好。第一集不甜甚至有点苦。女主改了学历然后在出版社找到工作一群奥巴桑一起抱着女主跳着笑着丹伊还开心哭起来的模样太戳心了。就这样一集一集很顺畅的看下来。一边看脸上一边带着老母亲的慈祥微笑。就这样心里装进很多人的影子。看明白了男主从少年一直爱女主爱的深沉心痛。辨清楚了女主是跌
最近总看到很多人说对罗别低估了。别说人们,作为粉丝,其实,我都意外的很。本来就抱着看浪漫喜剧的心情就好,只需甜甜,甜甜的就好。第一集不甜甚至有点苦。女主改了学历然后在出版社找到工作一群奥巴桑一起抱着女主跳着笑着丹伊还开心哭起来的模样太戳心了。就这样一集一集很顺畅的看下来。一边看脸上一边带着老母亲的慈祥微笑。就这样心里装进很多人的影子。看明白了男主从少年一直爱女主爱的深沉心痛。辨清楚了女主是跌倒了也会努力爬起来更努力生活的小强。也理解女二对男主默默的守候和等待。知道杂志社的每一个人都好像有各自不同的故事,每个人都各有各的不易。第七集摇身一变。人物忽然一个一个都立起来了,鲜活而有灵魂。我才终于记住那个总是看起来有点沮丧的脸的主人叫奉智鸿。他的老婆是长着一张和善的脸对丹伊很不错的徐组长。奉组长或许是这辈子我见过最维护诗和诗人的好人。他会买很多诗人迫于生计销售的生活用品,他会为没请诗人吃肉而一直内疚不已。他会为了给诗人讨个出版而和代表决裂式争吵。他为因为诗人的逝去而无法正常的工作和生活。就是这样善良而美好的人。还看见车主编对每个人的体谅和照顾。我才明白车主编最像李钟硕的地方就是他对人的那种宽容和温柔,也其实也是车主编最可爱的地方。他会站在每个人的角度,有同理心的对待每个人。即使外表看起来漠然,但内心真的温暖到无以复加。还看到他对爱着他的后辈和和他势如水火的情敌的态度。不伤害别人的基准下做一个正直男人坦荡荡的事。也不会因为喜欢姐姐而有贪欲心的影响姐姐的心意和决定。千真万确是很帅气的男人,这种帅气不仅仅只是外表,而是内在也闪耀光芒的值得人敬佩的人。还看到一个其实很实际但是内心始终很柔软的代表。在这样一个出版业已经捉襟见肘的萧瑟发展的社会,代表虽然现实又难免显得市侩的话语里其实不无道理。但他还是会在一个身为前妻的女人呵斥责备面前下变得唯唯诺诺,甚至在她转身离去时候恭敬的弯腰,还抽出面巾纸哭的稀里哗啦。代表说到底还是一个很善良很善良的人。还有徐善英组长,她离婚的结局让同事费解且好奇,但真实的原因让人觉得不寒而栗。因为太真实了,太有代入感,我一直在想多么可怕如果我和老公逛街发生这样的事我会怎么办。想了好久都没有答案,因为我从这段故事里看到太多自己和老公的影子。或许没有最后的一根稻草压垮我,但无论如何我也要学会坚持,无论怎么样,无论别人对我怎么样,陪在我身边的那个人一定是无条件站在我一边的人。做女人一定要时时对自己说,无论何时何地都不要失去自我。还有高理事,前七集她在我心里还是坏女人的形象巍然不动。第八集我才看清楚原来她长的又美又御姐,之所以不结婚只是因为她害怕婆家仗势欺人,又想倚靠自己的力量学习更多,结果却获得一个人吃饭一个人睡觉一个人孤单单乱七八糟。明明依然还是高冷的模样,可这一下也终于像丹伊和徐组长一样发现了冰山魔女的可爱。原来所有的狠毒都是伪装,只为了让自己看上去一如铜墙铁壁无坚不摧。三个女人抱着痛哭的时候我感觉自己的心都快被几个女人给哭碎了。还有恩浩,他生气时候对姐姐说的几句话实在是太炫酷也实在太让人喜欢了。他气冲冲从房间跑出来。对着姐姐绷着脸吼道。爱什么爱。为什么要一直说个不停。他的心意有什么稀奇的。姐姐还很有魅力。还很漂亮。走到路上男人都会回过头看姐姐一眼。难道不是姐姐的心意更重要吗。你喜欢他吗。如果不知道的话,那就是不喜欢啊。(悻悻的,)打了姐姐怀里抱着的大葱娃娃,横了(无辜的葱娃娃一样):像傻瓜一样。到这里才恍然大悟,这才设身处地懂得丹伊的选择,为什么那样的老公她都可以。因为在她心里始终别人的心意比较重要。只要别人喜欢她,她觉得那人还有趣,对她还不错,或许这就是她理解里的爱了。离婚之后她几乎垮掉,原以为自己再站不起来现在慢慢找回自己还恰恰生命中又出现一个比自己年轻很多又很不错的男人,于是更多的是自信心的复苏而不是爱,她那种,看,我是不是还很有魅力。是不是还好看,对于男人来说我还是异性,的那种沾沾自喜,骨子里更多的是需要缝补妥帖好的破碎的自尊心。而恩浩的这句,难道不是姐姐的心意更重要吗。他的心意有什么了不起。为什么听起来比今晚的月色真美。下雪了,真美了。更加戳心,更让人心醉神驰呢。果然一如钟硕所说,编剧的台词淡白的,却意味深长。每一个字都如玉一般,闪耀着淡淡的,水水的,润润的光芒。每一个人物都鲜活生动,栩栩如生。即使爱情只是一册副刊,忽然也觉得没什么关系。因为毕竟,人没有爱情还可以呼吸,生活,活下去。因为生命里的不可承受之重,生活里的五味杂陈,其实比爱情的比重还要厚重很多。今晚,无论如何也要开始打开一本书开始我的阅读。
整部剧我完全沉浸在毕加索的视角中,通过他的眼睛来看这个世界,感受他将自己脑海中的具体影像呈现出来的过程,也惊异于他画笔下所展现的世界。
原来的我在看画得时候,只看画的像不像,技巧用的怎么样,看着漂亮不,舒服不。毕加索告诉我,画代表着一个人看世界的视角,表达出的是他所看到的景象,或者说,看到一幅画时,想想这幅画的背后的作画者想表达什么,想诉说着什么,可能这才是一幅画的灵魂所在,也是
整部剧我完全沉浸在毕加索的视角中,通过他的眼睛来看这个世界,感受他将自己脑海中的具体影像呈现出来的过程,也惊异于他画笔下所展现的世界。
原来的我在看画得时候,只看画的像不像,技巧用的怎么样,看着漂亮不,舒服不。毕加索告诉我,画代表着一个人看世界的视角,表达出的是他所看到的景象,或者说,看到一幅画时,想想这幅画的背后的作画者想表达什么,想诉说着什么,可能这才是一幅画的灵魂所在,也是那些伟大的艺术家真正厉害的地方。
那天她说好要来,我挂上电话后随便点了点电脑上的天气预报,显示那天有雪,从鲁中这块地辐射,可能大部分要下到靠鲁西那段,就没再跟她约。但到那天,周一,她刚进来屋一会儿,天上就开始密密撒雪,她在屋里叫我别光看雪花,雾后雪一会儿就会凉上身,我梳好头前又笑着看了会儿就进来,那时她那只大手正手扶额头,标志性地露出外人看有点瘆人的微笑
那天她说好要来,我挂上电话后随便点了点电脑上的天气预报,显示那天有雪,从鲁中这块地辐射,可能大部分要下到靠鲁西那段,就没再跟她约。但到那天,周一,她刚进来屋一会儿,天上就开始密密撒雪,她在屋里叫我别光看雪花,雾后雪一会儿就会凉上身,我梳好头前又笑着看了会儿就进来,那时她那只大手正手扶额头,标志性地露出外人看有点瘆人的微笑,沉浸在自己世界,我看着她身后那块冬天里冰凉的银大理石墙,心想她也能在这前边照旧感到些美好,手就掉下来了,摸到棉服口袋的凉梳子,挺感谢她,什么时候还总想着我,就静静走到厨间,为她准备碗喝的。乒乒乓乓杯盘声中听见股幽幽的声音,我一听就放下刚拿走开的咖啡,视线再低点,上里边摸摸她最爱喝的岫茶。往里添水有些讲究的,泡一冲,倒一冲,泡一冲,吹吹,侯大茶子披离,就想待会儿要从刚才那阵隐声里开始谈问,就想到她刚才的话,心底感到点甜蜜,端着热气腾腾的茶水,脚底摩着地面,哗哗地过来了。
近到这屋,耳边才见雪变雨声,淅沥淅沥,溜着叶尖,滾过边枝,下坠地面,有点凄冷。她见我小心翼翼地放稳杯子,眼睛迅速一掠升,我看到了但没说什么,她收了收纵笑,和蔼起来,你想好这次要写什么了么?
我没想到她眼光一抬出这么个鬼点子,差点逼我忘记想问的,还好,我只一看她过目难忘的样就又想起来,赶紧追问,上次那个男人是最后一个了?我看着她我忘情,她立刻目中无人起来,像男人修长的大手再次扶上宽額,下唇微薄的寒酸的嘴又圈成杏子,我就又看到她洁白牙齿,我这时最好只听。但看着看着她想说前的发力——双眉斜掉,杏眼睁深,嘴连同鼻子都迅速滑到一个时间筐,那个筐不大但吃透她,再不露网眼的。我嘴无意识动了动,话到嘴边又回去了。就这样我等时可听到外边雪可能变大,因为匝地已没有声音,想挪挪身看看最终白雪可亲可敬的模样,可她的脸的魔力诱使住我,我后来陆续听到雪中小鸟叫,像是只雀啄地,又听有个不远水塘滴水声后发现自己还坐在原地。
这时我终可听清她正想要说的话,我记得非常清晰,她说最近她在公号上看到位比较特别的插画家。怎么?又該不会是个台湾人吧?她理都不理我朝地上笑,人总归是要进步的,不一定非得眼意着作家,画家都是比较细腻的人,有时看久就被有点吸引,想给一人说说。
说说?这样说还不能认定这是下一个的。
没有上个和下个的说法,根本没有,只是一种感觉。既不靠近,但不能忘,也可能过段时间就过去。
我想起自己杯中茶要凉,挫身儿喝了口,醇香窜身,像到了热带雨林而不是在黄山巅,就回头瞟了眼沙发跟桌上旧杂志,封面正是巍巍华山,觉得缺了点什么。没想到再回头她看见,接上话,就像华山一般的人还是没几个的。
我那时真被她这句震着,面上不说,心底忽地想到昨晚睡前,因为身体难受辗转反侧时想着的一个人。只这一次是她不知道的,但我打算等她走后,有太阳地再想。然后她像看到我的阳光,终于顺畅地打开话席子,她说每天我忙一上午后喘口气了看各个文艺公号,有时特别想看的没药花园它不是每天都有怪案,出现这人的那公号是新近才关注上的,好像是每天来点碎碎画。我这个人不特别喜欢插画,老也想踫到这么一种时候,就是猛的,猛的……那个时候你头疼了。我接上说了,她微微侧了侧头,最长的头发就流到了微微在张的手掌心,她顺便一眯眼就过去头,好像在她眼里的那人还在原地。就是,有时,画先画出来了,奔到你前头,羊肠小道什么的都不用一步步挪,画撒下来太阳,嘣到个森林,有时你就见到你以后才想见的那天,油画国画的都表现不好。
那个画美,就一个色儿:桔黄。有个穿白麻丝儿衣的中年女的,坐在索车厢子,她旁边有个白色的狗。高索道下都是顏料,榄绿树像蜡,香槟树像海里鱼,更多是滴蜜似的黄树,就有一棵参天之高的绿松,也刮不动搅蜂蜜阵中的树群。白衣服在厢斗子里闭上眼呼吸,远远的天上挂个桔红太阳,你感觉这是深秋。她很闲啊,到这林地,一个人没有。从这开始我有点想知道画后边的人,但是接下十数张都没这张有意思,忽地就刷到了个人像,后来知道这就是作者。画面也是拍在深秋11月,是他神态。她点起头来,加深着记忆。可能我身上也还有这种——他依恋着看到镜头。依恋?你可是,我看你早出来了的了。她脸色就浅下去,眼睛中出现的光消失,可能又是我擦灭了,就提了提嗓儿,她恢复成熟笑容,就是就是啊。眼朝窗外,那里刚才先晴出去了,有些叶子上有阴影,地上往天上蒸发湿气,阴影就不给常见。见到底没什么可看,她半闭着眼端茶,慢慢双手捂住杯子,热气使她很感恩,怕周边听到似的呼了口吁气,我还是听见了。
如果是你你打算从哪入手?我没任何被突袭之感,手中杯稳稳地,想到她刚才并未给我说全,就又在想喝进一口热茶了,嘴到边上,特别圓滑,热气太盛,触着口腔皮火燙,低眼就是一陀蜜色,缱绻的花被气流催着,缓缓旋转,我听到自己的声音说,那是种什么顏色呢?
她突然在看窗户外头,直到她再说话,我才转头看到她正在看窗户,从我这边只能见她小半个眼角,都是惊恐,怎么了?外边!她指着玻璃。玻璃上有了层小霜,那是霜啊。不是外边!
外边近处是棵香椿,蜈蚣叶上都是水汽,更远处有个静湖,却覆盖层薄雪,像霜,那已经很远了,之间的没什么可看物,她都记了有百遍,这又怎么让她这么惊恐?
蜈蚣!刚才有条真蜈蚣。就从你窗户台子上,走,慢悠悠,不冷么。
那是什么顏色,你说的那种。哦也没特别新奇配色,就是挺留人儿。他穿着件落伍的褪蓝牛仔上衣,背后是冷色,凋落空旷。
她那天说到四点人才走,我抓不太住她润色几遍的黄色,它只让我想到若干年前还是半截的我写的剧本,有一节似乎挺靠近。我就把草草划拉的这张图,她点过的画中人的脸,都星星点点的,记在个本本上。
有一天我重打开这个本本时外边太阳走过来,整个覆盖,我人全部趴在了纸上,看着我右手刷刷刷刷写字,冬季阳光撒到我左手整个手背,我吃惊地看着由我写下的,今天的和那天的,出现了英文,十月。画的线条逐渐厚实,太阳生重影,黑色、蓝色、黑色、闪眼的蓝,蓝,蓝!我低着头,头发半遮盖脸,也试出有花色映上来,走开走近,我像发恨,摁实炭笔,写完的字很长时间不干,太阳在上边挪挪腾腾,吸干。我累了,支起头来的俩手里都是头发。眼外所有的太阳都进来了,照着墙上装饰木栏,有几声小孩喧闹丢过,以后再就没有声音。我眼中的黄淡的,这么静我想给她打个电话了。
聊着聊着又说起画,她连连问我几遍我写好没有,还是又卡在想上。我没邀请她再来看这段特别好的太阳,以前她第二天来就是这个时间段,她这次也没等我这句,就说实在没有用处就放过去,也可能最终只是春节再聚首可谈的资料,就只容我轻谈谈的了,她最后说。
电话放置了很长时间,我都在做饭,只是有多放了个鸡蛋,我就又端着盘子坐在屋中惟一有太阳的桌子边,特别舍不得,我差点说出这句,塞进口火腿碎饭,头似抬不抬地,点到点静飘着的空气然后落一落,就又想起要抬,还是抬起点,又够不到什么,就又吃了口热饭。
想写那个韩国小姐姐,她看上一人,那人早多年死了,然后每天放大到投影去逐幀观察他。
窗外依旧安静,太阳有时落影在窗户上像下无声雨,再看看也不知道是哪投过来的怪形状。玻璃上的脏巴巴和外界隔绝,太阳正射角度下世上只有这屋子一个人。
我认识他时他死了18年。那时我21,他42。我头回见他他大约38岁,我刚认识他就比他大了一岁。他在荧幕中说,人在40岁左右说的话和20岁左右是不一样的,我听了离他又近一步。非常靠近,就是这种惟一感觉,大约是从第三四集开始,到最后谢幕,我都是依恋,无限的,这在以往少有。有时我想想,我再想想,我看的时候给其他人说都没透露半点,我在看着他脸时,会慢慢发现些东西。那人后来说他真是稳我却感受很久,很长一段时间了。有时他很疲倦,灰黑眼皮不能睁全,小而划圓的嘴一?,和头顶如瀑卷发相遇,仁慈海汩汩在涌。这时你正守荧幕,能怎样呢?面对这种流动,他身子是岿然,涌动无声的、滂渤如海的、润物细密的情柱。他不算得高,如我站到大海前,呼啸的海水卷高他的长发,也高不了我一头啊。我以前偏爱大个子,再认识他又纠我回到20年前,我在认认真真认一个人。只一天晚上,我执意让被窝里的人猛烈地想这个人,我发现在灰色的眼里他开始像一个人,再不能回来的一个人!
我记得很清楚我未跟任何一人提起过这个梦前梦。但是还要有一天她仍会再到这屋,那就应还是周二。她再来时牵来一条狗,我真不知道該怎么办,能怎么办,她以最好朋友身份,夹进来个极其危险的生物。而且她说她这是为我挖空心思想出来的,这屋里没有人,她一再强调。她说话时,喝水前到厕所,饭后朝窗外突然看出去,她到小半露台赏太阳,我都无不加紧留意那条狗。然后我听见她笑我穷酸,用了赏字,我梢了她一眼接着落到狗,也发现是这么个样。狗倒有狗样,导盲狗,眼睛圓,耳朵塌,白身子乖乖的。以后等她回到沙发再把狗用绳拴到关上的门锁上,我才逐渐地镇定。打破了一些气氛,我看着眼前巧克力热奶根本想不起从她进屋我们都在说些什么。说了什么?大家都开始沉默,屋子很静,狗发了几个哨音后消失了,开始听得见一个水后咂嘴声,然后是我的,后来表钟都听不到,不知打哪滴到个硬纸板子上颗干水珠。我听见摩擦沙发皮子的涩涩声,里边静掺着我删除那个男画家了。我的眼前他又出现了,只在大玻璃上一咣就没有,而后我想接她话了却听她继续说,那都是一瞬间的事儿。这种话我过去在听,这会儿继续出现我也在听,后边就听不见了。
你就别写那种顏色了。我又听到了她幸好说出的这句。那条狗她走时就留下来,陪了我几天。
那天过后,很多天我还在能晒小半身子的小圓桌上写点东西。
那天过后的俩周,我好闲时蜷起腿,窝到那间飘窗台,那里可晒大半天太阳,狗它也老实,我就让它愿待哪是哪,很长时间我都见它也好圈起长条身子,最后团在有太阳的地上,一动不动就是半天。太阳熹到我半身,我胳膊,我脸,只头顶往上没有,那里是窗框。黑的阴影底,斜着砍过发际线,在尾巴上蹲了个香炉影。我眼睛被射眯,温溶浆渐渐移,身子开始软了,左眉峰几撮碎头发闻出烘烤味道,有一会儿试着燙人,但眼原地挪不动。窗外即远方,一条大街上黄光遍地,一棵地树如同偶然栽到这个世界。天地没有界线,仿佛有张臂膀,正在张开,像大鹰,然后你想看到那张脸却没有,但底下世界都是他的。
某年会被想起的人
地方很黑,海和他之间是张简陋木桌,未刷漆。海是伸过手到桌中央,早看见他,不是海的盼人,因此手是最后停住,眼可迅速瞥到右,那里还是一团漆黑。海坐到这桌前大体识得有些像但不是,像被突然浇头凉水,深刻滋味让海尝透,就想早离。可那只手轻飘飘过来,从海被桌冰凉的腕背探,四个长大指头一貼桌,如同海豹钻海没有动静,倏就垫高海的小手,温暖的软手,海转眼忘了刚才,带点回溯、带点终于感动、带点想出来的泪一回,看着他的像认识的脸面,见他说你啊,这种病……
海起床后是那只灰色的宽床。毛线狗子昨天晚上嗜睡,也不知怎么攥成球在海被子外,海看看,再看看,就撑床压单子的一路滾下宣腾腾热床。
今天該做三条进口大带鱼,煮锅鸬鹚蛋,烹二十段短肠,炸俩个鸡蛋,饨一海碗拉面。
架好相机。
煎带鱼切作三块,一块平一块摆,鱼入锅呯油,满鱼镶却金花太阳。摄像未照到平静的脸,调整,从低位,银色带鱼变厚,三条高速公路平整无人泛起溶浆,海站俩道间等城际公交。有时海略一张头,更远处是海的故去亲人,在走,永远走不到,海靠的加油站前风哨滾滾。相机上海容面平淡,眼睛从9点开始由左边眼睑出现了点淡灰色,袋子还未有。
鸬鹚蛋特别滑,特别喜庆,温水稍一逗锅,立如温泉上跑乒乓,都朝黑敞锅子边边偎,海过来它们狂轰滥炸,个个挤着笑脸,原先的粉蛋呲成白蛋,海用露眼细铲舀动了,蛋蹭上铁即咆哮,最后挖住沙锅顶喷的开水柱。海关关火,鸬鹚吸到铁铲圈圓圓,光在那快死掉的绿油菜子好像……海弯头找到相机回放,删除,再来遍,画面上绿中朵朵桃花,海从上面听到些久远声音,都是满屋子找不到的小孩子,童年的事。
20段肠掀来掀去,上了油,塌进油,金光遍地,貼粘俩张大太阳:鸡蛋。回放了,海在巨硕金色鸡蛋里找到位胖人,她还只坐着,在海一生中可绕俩条道到一个终点的其中的拐角。那时有三个人,但海感觉有20个,从鸡蛋后边有互通的旧屋道,一个窜俩个,三个打通四个,出来就守了胖鸡蛋后身,少走不少。
最后放到中间点缀的是个木碗子,海刚听触桌的“钟”声,想到应该读成贼的一声,那个子。这时电话响,海再站起,屋里恒温,脚底如揩油般肉接地,无声接听,见是父亲,说不成几句,还是决定缓缓,这周就不见面了。
眼袋却在享用热腾腾的饭时生成,每次抬头都是俩儿,灰灰的,让海显得特别看破眼前。
海要买到诸时令海鲜要穿街走巷,走提供给海点愉悦,但海在车上,无非也就是混混而过的众彩。一会儿在灰上画画绿,在灰上抹道惊人的赤红,在灰玻璃上穿越电流般的金色是最多的时候。
下车到鲍鱼铺,是最近的路,海每年要买十回,每月至少到这挂彩鱼番的铺儿十回。大姐认识海,海不愿称呼她大娘。原是大姨的大姐每天看海的背影常常在人最少的时间,有时是早上,有时已接近凌晨11点,那时不管是夏是冬,天都很开始播撒恶意,逼人的冷。大姐特别想在看海前劝劝怎么老穿那身不厚的,可海走路往往很快,唿就过去了,留下了长阵的淡香,大姐抹抹眼角。
关上车门到虾仁小店,中途可见到一俩个禿头,三个非常美丽干活泼辣的中年女的,女人一年中会可有一次或两三次机会吧猛地和将走到面前的海对视,发现海和吃播中形象趋同,个子不高,没用滤镜。有时车门关的重,海走到倒数第四家虾店子还记着,等海安慰自己多看眼肥胖有致的虾圓,那种沥进车玻璃槽的潮气,海将回车后感到的自责搞混,此刻披到虾皮皮儿,像是煮了一气,变了点微红,海啈笑笑朝朝主人,他也认识性地稍一点头海就过去了。
海整年逛海鲜市场的时间并不多,可一年一年移不动一点海对最后一间中铺的喜爱。有俩人可并肩走的水泥道子,那扇高门每次打开人多人少都有声該镐油儿的轴音,所有的鱼壳子虾壳壳子都是片灰绿,海来一次回一遭海边,听见静静上潮,看见母亲在落日下,听见了母亲,她还在远处给海照相,看见海光看手中掉沙傻笑,听见种重石堕沙堡的闷声,现在那块松绿石头还沉。海一闻到母亲身后照太阳海面的咸腥,那块石头忽地会压到海心脏部位,海再就听不到非常熟悉非常温暖的石头那边她的声音。
海一年中吃鱼的次数不多。有时很巧,吃到第六回时就想出出门,然后重复,下一个第六回再开开门,方圓七八里是海经常能看看的小危山,倒可见个小湾子,透透海气儿。海骑小黄车,太阳下禿岸子边锁扣清脆,海非常开心,非常地开心,海的长头发飘流,永远地晚,在面圓脸后晒着金色太阳碎线。海在黄色上,头发镶金,黑色人嵌蓝色海,慢慢张大嘴,在人们該听特别喊声时是纸片人,特别标志,特别唯美,一个圓嘴,没有声音,脚底狂等上来的踏板子。
有松有湖有海有沙有芦苇。
海有车有风有潮有太阳。
父亲月中打个电话,有时没带钥匙就在月初,经常在月尾喋喋不休,海听着时候多,说话时候少。
海停播了段时间,海并没创造更好的主题,反而看了几本子旧书,找几部老的电视剧看,吃播流量悄悄下滑。
海发现了个人。
我离开旧式打字机想拿过那张剧照,只是走开了手,人安稳仍坐在转椅中,回来等摊正片子,眼前有棕色的桌,黑色的键盘,绿杯子,剩下的什么都没有,我脑子一片空白。我看到的是张帅哥脸,和长的头发。他举起电话以后说的话在下边如同凝固在池塘中的蜜:姨妈,我是燕青。她可是很想见见你。我有些醉,他的神态安详,脸色已经有不详之征兆,那时大家谁都不知,我看着想这字出神,他的眼神依稀沉浸,有一只眼忽然发了光,剩只眼浸在回忆中。
我感到浑身不自在,看望书橱,看望白色地瓷砖,看望这屋惟一小窗,发现并不再有太阳后我才试着自己手上的冷都集聚到指尖了。我非常想念她,挂了个电话,告诉她我的小龟死在了昨天。
她家到我的不远,半小时内我看着照片发楞,他怎么就死了?在她满以为听我倒苦水时我沉默着想昨天中午那个哗——猛拉的走廊窗,那龟硬了,眼睛抠搂,从四楼到楼底一直未改变直线,砸到地面。微风悄,远处传来车轮声,她在念那个吃播小姐姐的故事。
那就是这个人喽?
我在眉心一皱,反不认了她般,路过她眼到那双温暖的黄黑面皮上的眼。他在,他仍然在,他在在的时候被人轻飘飘说就也是这么个人。我心一横提议要不去逛逛菜市场,她鬼机灵都在眼,用眼揭穿我。没想到是天意,那天菜市闭门整顿,光有鱼市人流不息。
一进潮湿的鱼市场,她不停地憋笑,哦哦地一路点我,不时在刀鱼、鲜黄花、偏口和顶篷下滴露水间频频回头,我都是摇头。我想跟她解释解释,这种海滨鱼市和她的不一样。但我只刚想到就想起某年另一长摊非常湿的空气里的咸味,但那都是走远再走远的事了。
走过了反而出了家异样的鲜花店,真是异样!鱼里钻着花,鲜嫩的黄玫瑰。她竟买了一个单枝儿,老板细心地说这代表着纪念。我知道。她又把她那股子慣性抖给了老板。然后我们就走到了越来越人少的街上,她换过手掏出根细烟,递了递我,尝一尝,能发蓝烟,蓝色的烟,真的!她竟为这点小事惊奇,那眶眼睛我以前见的不多,不想让它掉地上,就接过来。
蓝烟前是灰的,停停袅袅,我随烟上升目光。你可不要描述,以前在你文章里见遍了已经。没有,我说。那龟变样了么?最后她才问。我接着篓进口凉饭,呛了咽听道:这么激动?!她轻轻地吃惊,等着我收嗓,我把手一戳桥上石,冷踫冷,缩回去,在咳嗽中只说嗯有点吓人。
接着我就听见桥底水流,有跳鱼声。不是也过了几冬了么?她的声音特别冬天,我收了收身,烟雾就往她那边跑,浑浑间我又看到那张黄脸,脉脉等着电话那头。可能,不是今年,那天晚上我放到窗跟……算了!一只龟而已。早晚都还是要走掉的。这时不论她手还是我手,烟都剩下不多,我们准备着告别的话,却顺着桥头边往前,下班的人很多,车尾的五彩灯渐渐如同天上晚霞,有车还是相当危险,亏她利索,我替她吃着惊看她那件黑风衣,裙边一点折都没有。她丢了句,还是不要这样写好。
嗯?她回过头来满脸是笑,都带了点诡异,早晚都还是要走掉啊,她最后说。
她回着头走路,一道上我都是主要看她后身。夜色逐渐靠近那只乌龟紧闭的枯死的眼,寂死凄怆,而后见到那盞灯。她就在这里说了刚想好的分别话儿,我看着她上了车,一关车门就回头上楼,到了11层发现走错了楼栋。
到家我就发讯息,说好下回不要再把我当小孩子,让我送上她整整五回作为回报,她都笑着答应。
我和她流过的这一天时间,她没给了我好的建议,让我想到龟,想他,她没给我好的建议,像以前至少可以提示我再在哪开始。我陷入电脑壁纸他的眼中。王霄啊王霄,你到底是谁呢。
某年会被想起的人
她发现那人后不到一月,小龟死掉。她有相当长的时间守着太阳下的死尸看书。龟常在每天太阳最暖和时候挖挖不锈钢壶壁。指甲搔铁,过去有她的朋友常捂耳朵说简直受不住,她不,她看着书晒太阳。其实那天龟就不再有这事,她在晒太阳。现在她想是不是就是那天晚上改变位置,窗户下梢的风太溜,裹盖的破抹布縫钻进钻出,第二天变为龟壳。
有时会想起龟眼。她用干芦苇点点塌到黑绿眶子里,一对儿骷髅,看多了就夹了点害怕,最后往外扔时不好出,她垫块塑料袋子整壳拿到手里,挺冷冷地扔到绿地。
一个月前,她不在乎长茄子和圓茄子的区别。渐渐模糊,有时想做点软的,又不想太踫多了软软的鲍鱼,手头底下净是干菜,奶油菜、巴儿菜,丢过来推走,摊着细长豆芽子想这就像昨天。挑开长茄子绿萼进沸锅,滋拉滋拉越看越怪,回头就踫桌外圓茄子,铲子回到锅底,硬踫硬,她再回头看看大圓茄子。
一俩周都不踫肉,桌桌菜,素着上,素着下,一盘吃俩頓。播出暂停,手上钱够,掉钱差不多再开。年龄一过,电视上净男欢女爱,看都不看,踫巧点到个预告,看个中年男人吼着一人上战场,一人湿泥裹面,干土中驾马车,跳半空扔炸药,她笑过。茄子不再有鱼味,时间从茄子里倒退,别人经常在餐盘里品尝到的刮净水份,儿孙的、祖辈的、头顶暖灯的,她这边照旧是软塌塌茄子,如同纯净水,和她对视。
她以后每天只看欧洲足球,看上俩个意大利球员。后来猛烈截图,从留下照片中发现阿氏深沉,米氏纯真。回到录像,逐帧发觉阿氏不经意间爱怜米氏,那一整晚感到甜蜜,屋子里偶尔会有悄悄笑声。狗子为食儿躺胳膊,有时是拿勺手,有时跑到这边,架起蹄儿求。她在看拉队对卡队。她在看拉队对米队。她在看拉队对威队。她在看拉队对国队。她在看拉队对罗队。她在看拉队对维队。后来她开始认识撒丁島,在那有个球队。想想是否是在島上练球。后来她不断认识朝气美艳男脸,她还有二三十张阿氏米氏静态动态的,她感觉不到麻木,但总像麻木,一张张覆盖,说到底都是些大个子,有时哐啷站到绿地,她空洞的眼更加空洞,眼和嘴不知是引力还是宾服,统统下坠。后来她发现她自己常想,有这么个大个子究竟有什么用,她在逐渐远离世间秩序,把规定好的行规和个人爱好相混,渐渐发觉他们的总归是他们的,照片守在电脑也是他们的身子,和自己根本无关紧要。
但她最终还留着。
那些天晚上她梦到一个地方,穿越些群像,他们都坐在墙边,拉帮结派,傻笑。她奔到暗昏昏的屋中惟一一个窗子前,直到两脚像远离火山喷发似的踏地声到达窗户下边水泥墙,都带着高于别人的把握,我穿过了这间屋子。她平常练舞,身姿矫健,撑窗见地缩腿叠肚,扑到沙地,俩手从半窗中高度靠近撑杆跳运动员,没有任何接触,手和窗框里只是风,吹风的沙,她浑身掉落到软塌塌沙滩。那浪纯绿的海仍叠边卷花的涌,到处塞人,拿橡胶圈的妇女,红圈,推着小孩儿朝家族大溜走的男人,挤到块儿奔笑不止的圣女堆,黄紫米白,没有小伙子,她很肯定。她十分惊叹着纯绿色海浪,十分欣赏。一波一波啤酒沫子不压边,纯绿浪不吃它,不遥不走,俩俩前进。这是纯绿的海!她有一会儿不是拼命但相当细致地想,这种世间根本不存在的绿色。只每回刚望到以前,纯绿色的浪更加带劲,越来越绿,有时泛清,她相当沉浸,相当被渲染,开始闻到依稀老物,一点温暖。纯绿色的浪有规格,在滩涂边上打转。她感受眼以上嘴下边新鲜的空气,那些人仍然高兴,仍然圆满,小孩子嗷嗷叫,女人呵呵呵,胖男人哑嘿嘿。她剔除人盯纯绿色的浪,浪流如上演独幕剧,掀起高的压不灭矮的人,黑色的人、红色的人、米黄的人,纯绿色的浪比之深,比之美,比之远远迷宫,远远深邃,远远魅惑,远远深沉,远远高大,吃不进一个。她离纯绿色的浪还是远。
醒来后楼底又有人儿搬家,一月里至少第五回,她搓着不醒的眼想。
这次来的车仍然不算大,我被不响的刹车声打断,丢下笔我就开始想,要怎么让她踫到那个人来得随便点,不做作。但是我想起了她说的那个画了,马上发讯息,大致提醒后等着。结果吃完午饭收到了59分钟的语音。她反复强调你怎么想的就从哪开始写,我没记得说过,但她恰巧都能和我未说想说的相证,太神奇了。她回忆,那种黄色自然而然傾泻过来,车斗中人那天是巧了来到空无一人的索道广场,付完票就坐到干净车厢。斗子起初缓慢抬升,她逐渐看到点寒冷的绿松,车开途中擦过到松顶,往前就是那片黄,是霎那间一齐出现,不是一棵,不是笔直数得过来的,是密密的,一下子从夏过秋,涮得就昏黄,造成观者和车中人的短视,但无恶意,十分炽诚,十分包容,完全打开。恒长的记忆,以前的美好和暂时现实正面相撞,黄的样水细流到人,流过手,流了身躯,金光闪闪,缕缕金、细飒飒,窗子不是隔阖,傾刻的闪念是接口,就这么流进来的。
我听来听去都在金黄中想,从前我在哪是不是也见过这种。声音停了我倒跳听,才知道她又在第52分钟一过想再来看看我了,我回不回绝呢。
第三天我在落雨玻璃后的咖啡桌上想,她现在是我最后一个朋友了, 还是给她发出了邀请。她是月底会计,月中总有点小空,一会儿就坐到了我对面,我们对视着互相喝咖啡。看不了半天互相笑挤开眼光。啊行了啊,你就是那个吃播小姐姐。不不,绝对不是。你都用了绝对。心跳了?小宵——我终于在屋以外叫了她名,她就看了窗外。这时循环小厅内的音乐流到桌边被我听到,我忽地发现,这种梦开始的乐器特别适合王霄,就沉进去。燙金的太阳浮浮摇摇飘到青色海面,四面八方照过的大太阳兜底,当燙金一有危险,将踫冰凉海了,所有太阳吸收了小块小块的金子,整只海都是金色,那乐器类似种小管,上下浮标。我视线随柱水掉落地槽,正发光的红灯管,显示周二的英文,我就问了,你看不看吃播?嘿!她笑喷,眼都没朝我就回答我哪有空。你有空盯着插画愣神。咳我们还不都一样,找个替代现今还是容易,不这么像其他事,那么难。眼见话题接着严肃,我看她也喝得差不多,就和她收包走出门,打算在店外小草坪上走走。
你那个剧本怎么样了。再不要提,一直在,在断。还写不写。想写,但怕笔头了。老这种练习到什么时候。什么时候?我突然看到了眼前的那棵榆树,看了看,她就没再等回答,慢慢地走。
快到车站,我问她忘了那个男人了么。她反问哪个,我就放心了,继续可听她说说会计审核,打算再考个证,说说过年庆不庆祝,在哪庆祝,你到时来不来。我说我要是能写完就准备来,但那时风大,她没听清,重复了声不准备?夜色中看上我眼的目光有了点意外的悲伤。怎么了你?我笑着往前拥了拥她衣服,下回穿着厚点。大家就开始道别,各自回了家。
某年会被想起的人
她发现了那人。
她就不打算再找他年轻时演的电影,听说那都是在做坏人。
她在贴吧看见他邻居,说位阳光的人,一身军装,遥遥姗姗走近,她又想可以再找来对比对比,但要选段时间。现在她把有他的时间都录下来,有时一天一个,有时一天两个。有时录完了,她又倒回来再录遍,这种情况目前出现在俩集。一个她发现他急切劝慰女儿的眼里有她母亲,等完那段灯影,是对泪眼,到最后都没让流。她趴到荧幕跟前仔细观察,越看越像,亮晶晶的,泪随眼外人走不花,亮晶晶的。一个是女儿正在犯病,头上发卡慌乱地撸,他放到床上最后的动作,俩指缩回揪状,像放到汽泡上头,极其轻柔。她盯着紫色旋转楼梯,他的手轻地、猛地张开,那时他女儿奔进去,他像抓住一片瞬间会离开的云彩,打开的手掌里是风,最后像华丽指挥家,找到了她的背,嘴里滑出了个——噢!
她连录至少两遍。
以后她做过的荒唐事还多,买来投影仪,把他放大到真人,看墙,看眼,看人。她可能会发现他某次开门很急,带来些风。她可能会被发现,他有回上楼太匆忙,一只手不知往哪放滑落下来。她可能会继续发现,他头发每次都能细观,特别干净。她更可能发现些别的,比如他不喜欢摆谱女强人,他每回儿用单手摸女孩的头特别像长辈,比如,他穿大红不太好看,那时他已皮黑,比如他应该把穿那件藏青衬衣的时间拉长,比如,他计算他整剧表现英武的时间不大于慈爱相貌。她总可以再发现点什么的。
我计算错误,我第一次知道有王霄这人是38岁,王霄这部剧拍摄时是38岁,而不是39岁,我也不是39岁才认识的王霄。
我以后在王霄吧中找到些资料,是找到些的,但有人后来陆续地说有造假出现,我一半相信,一半不信。
完成这篇的倒数第二天,写字时间一完,存入盘退回壁纸,王霄身穿藏青衣,身形宽广,手拿电话神态安祥,内底配词姨妈我还是很想见见她。我看着他左边正发着光的眼,心里说尽量做一些,不死就做一些,就像你在剧中那样,怎么会一样呢,都在做无用功。这里边有时是我,有时就是王霄,都在里头。
这片现在是不可能播了,因为跟我国大方向不吻合——宣扬封建迷信和女子三从四德,结婚要门当户对、女人要为男人挡刀子才能赢得负心男的心的思想。
我是为了看颜看的。虽然那个眼影放在现在……
一开始我也很讨厌男主角(虽然直至最后也没喜欢),幼稚,到处沾花惹草。明明不喜欢还拖着人家姑娘。
但片子结合实际,也能让我明白一点它要表达的意思:天使与恶魔就算真心相爱也没有好结
这片现在是不可能播了,因为跟我国大方向不吻合——宣扬封建迷信和女子三从四德,结婚要门当户对、女人要为男人挡刀子才能赢得负心男的心的思想。
我是为了看颜看的。虽然那个眼影放在现在……
一开始我也很讨厌男主角(虽然直至最后也没喜欢),幼稚,到处沾花惹草。明明不喜欢还拖着人家姑娘。
但片子结合实际,也能让我明白一点它要表达的意思:天使与恶魔就算真心相爱也没有好结果。(见男主与花艳凤)。不喜欢人家就早点拒绝,否则会伤害你喜欢的人。
一个小把戏突然肇事,很可能是被恶魔施法利用,这颗棋子很可能本身也带点邪念。但最难对付的棋子是被利用的好人,因为你舍不得杀好人。
女主角满分。要是女主当年跟苗侨伟在一起也许就不会死了。