“我之所以一直放不下他,不是因为他欠我一个解释,而是我接受不了,我还喜欢他,而他已经不喜欢我这件事了。”
“我之所以一直放不下他,不是因为他欠我一个解释,而是我接受不了,我还喜欢他,而他已经不喜欢我这件事了。”
2020-07-10
这看得我真是尴尬啊。。。这种片名,难道不该是什么18+的片子里,
2020-07-10
这看得我真是尴尬啊。。。这种片名,难道不该是什么18+的片子里,浑身包裹修女服的大凶姑娘一撩裙子,从两条大长腿丝袜边上抽出一挺加特林之类的吗???咋就拍成这么个完全看不懂的玩意儿呢?你都修女了,要用枪也就算了,但穿个这种斗篷除了叔耍帅有毛用啊?
还不错。虽然没有火爆的大场面,没有激烈的枪战,但剧情始终保持悬念,中途没有让人打磕睡的地方。
杂想:
1、最后死的那个探员有点冤了,本来可以直接到上司那里自首,结果只差一步,惨死枪下。唉,孩子还那么小。。。。。
2、本来想骂尼森是个傻冒, 为什么
还不错。虽然没有火爆的大场面,没有激烈的枪战,但剧情始终保持悬念,中途没有让人打磕睡的地方。
杂想:
1、最后死的那个探员有点冤了,本来可以直接到上司那里自首,结果只差一步,惨死枪下。唉,孩子还那么小。。。。。
2、本来想骂尼森是个傻冒, 为什么非要把钱交上去,自己花了不香吗?但仔细想想还真不行,网上太多这种十年、二十年的悬案被破、罪犯被绳之以法的消息了,放在手里真不保险,万一哪天被查出来,还得进去蹲。不如现在坦白以换得减刑。
3、美国摄像头真少啊!上司对黑警肯定是有怀疑的,但没有证据(黑警伙伴去录音也是想寻求证据),要是在中国,分分钟让你现原形!一查摄像头,从早到晚你去过哪里,走的什么路线全都清清楚楚。
by Richard Brody
机翻的 稍微校对了一下 水平有限 凑活读吧...当然,解读仅仅是解读而已,对影片的观看本身更重要
戈达尔新电影的标题《影像之书》是对一个基本危机的宣言,这种危机贯穿这位导演的生涯。他的整体作品处于文学和电影的张力
by Richard Brody
机翻的 稍微校对了一下 水平有限 凑活读吧...当然,解读仅仅是解读而已,对影片的观看本身更重要
戈达尔新电影的标题《影像之书》是对一个基本危机的宣言,这种危机贯穿这位导演的生涯。他的整体作品处于文学和电影的张力之间。当他年轻时,他立志成为一名小说家,而如今他八十八岁了,在他提供的另一部电影中,书籍不仅仅是行动的一部分,毋宁说,书籍是电影的决定性理念。然而无论如何,《影像之书》都是一个充满巨大视觉创造力的作品;它几乎完全由影像组成,这些影像是如此的精致和私人化以至于似乎是手工制作的,就像电影画作。但是这些图像在屏幕上出现的如此之短暂,并且被如此大胆和令人惊讶的编辑在一起,以至于表明了这部电影是要被像书籍一样私人的、缓慢的、一点一点的使用、浏览和沉思。《影像之书》仔细的研究了故事是如何在电影中被讲述的、哪些故事在电影中得到了讲述、以及这些分离的问题的不可分离性,包括在戈达尔自己的作品中。这是一位电影人的作品,他回顾了自己的电影以及他那个时代的电影,并且展望了电影和世界中将要出现的巨大变化。
《影像之书》是一部散文电影——就是说,不是一部演义式的戏剧(not a drama of acted-out events but a collage),而是一部拼贴作品,主要的剪贴(clips)来自于其它电影(包括许多戈达尔自己的电影)和媒介,以及绘画、静止的照片、插图(intertitles)、图形等图像(graphics),还有为这部电影拍摄的一些纪录片片段(documentary footage)。戈达尔的联想蒙太奇(associative montage)包括大量画外音(大部分是他自己的声音)、音乐和其他电影的声音片段。它是以《电影史》(Histoire(s) du Cinéma)(1988-99)的方式创作的,也是其后记或续集的一种(a sort of epilogue or sequel),后者是他长期酝酿的、核心定义的四小时以上的视频散文系列。但在《影像书》(该电影借用了电影史系列的一些镜头)中,戈达尔对电影史以及他自己与电影的关系的分析集中在一个主题上:对他所谓的 "阿拉伯世界 "的描述不足,特别是缺乏来自中东的标志性电影影像——他将此视为电影本身以及整个世界的失败。
对于戈达尔来说,制作电影依赖于对电影的观看以及对电影本身的了解。他的电影既是私人的、也是历史的,是一种疯狂的自我电影式的精神分析,他把他的参考和联想领域带到前台去揭示他们可能是的东西——既是电影也是自我。在《影像之书》中,戈达尔展示了许多在中东制作的阿拉伯语电影的片段,并且按照他自己的“电影史”来描画这个地区电影的历史——不是文本性的、字面的、按时间顺序的历史,而是一个私人的、批判性的项目。从他选择的个别片段开始,他通过与效果、文本和其他图像的关联来改变它们,使它们不仅仅是历史性的,还是具有重大历史意义的——借助它们在他私人的电影神话和图像学中的位置。
在戈达尔制作电影的流程中有一种自豪的元素,或者说,是一种没有虚伪的谦虚的坦诚。《影像之书》中也有一些他自己的电影的片段(包括相对陌生的那些电影,比如“为了永远的莫扎特For Ever Mozart” “李尔王King Lear” and “弗拉基米尔和罗莎Vladimir and Rosa”)并且表明了这些电影是如何对那些启发他的经典电影进行了翻拍(remakes)和“押韵”。他也提到了他那些法国新浪潮的同行者,表明他们也共享了这种自我意识的历史主义的艺术手法(artistic approach of self-conscious historicism)。《影像之书》中包含的革命性的设计在于一种理想主义的阿拉伯新浪潮的愿景——它的历史将如何以一种艺术的形式改变自身,它将如何像现代电影那样进行自我更新(由戈达尔和他的同行者所率领的现代电影,基于它自己的再加工和再利用 reprocessings and repurposings被更新)。就像法国新浪潮是1968年5月事件的预兆,甚至是煽动者,在《影像之书》中,阿拉伯世界的电影复兴计划与激进的现实政治变革也是不可分割的。
《影像之书》像戈达尔其它的散文电影essay-films(以及就这一点而言,也与他的那些故事性的电影)一样,具有丰富而令人眼花缭乱的暗示性。从1960年上映的《精疲力尽》开始,他作为电影导演的职业生涯就在为他的新型电影寻找新的观众。起初,他向公众抛出采访,实际上是作为解读和连接电影的参考资料的密码。随着时间的推移,电影本身成为他们自己的解码器-——他的方法变得可识别,近年来,他的参考范围具体化,将某些图像、某些音乐、某些对话,甚至颜色和效果提升为个人的图标目录iconographic catalogue。就像《精疲力尽》的效果让所有其他新电影显得过时,戈达尔在《影像之书》中对影像档案片段的处理——色彩的诡异变化、对比度的戏剧性增强、分解性的重构;夸张的低保真和模拟制作的录像带效果,以及极端的、有节奏的、逐帧的慢动作——使其他人对档案片段的使用显得温顺、无个性、没有感情,甚至是寄生性。他的改造将录像从其来源中解放出来,使其从根本上成为他自己的,不是简单的引用或影射,而是他的创作和他的艺术身份的一个组成部分。
《影像之书》中的联想暗示(allude)了宏大的哲学性纬度的观点。戈达尔思考战争的图像和法律的电影形象——以及以法律的名义进行的苛求(exaction)和蹂躏。他将电影的历史集中在二战和冷战,并涉及到了原子弹爆炸和大屠杀(图像的挑衅性联想有时是滑稽的,比如当飞虎队的战斗机的图像与《大白鲨》中鲨鱼的镜头配对的时候)。通过自身形象和意识形态,以及它们所体现并拓展的俄罗斯文学史的力量,他将苏联电影视为好莱坞的制衡力量。
自从戈达尔在1969-70年访问被占领的西岸,拍摄一部关于巴勒斯坦独立斗争的电影以来,阿拉伯世界就成了他艺术关注的一个明确部分。那部电影的一个简短的片段,最终被命名为“这儿和其它地方”,出现在《影像之书》中;然而现在,戈达尔关于这场斗争的观点更远。在一个画外音中,他谈到了“形象的暴力”,他把巴勒斯坦的斗争归结为阿拉伯世界的影像斗争。他试图发现是什么使图像具有标志性,这使他穿越了电影,特别是整个文化的哲学史。《影像之书》表明了火车的影像与第二次世界大战期间欧洲犹太人被驱逐的观念之间的联系——他专门讨论阿拉伯电影的章节涉及到他自己和其他人为阿拉伯世界的现代历史创造类似的象征性图像的努力。(他还以一种令人不悦的方式表明,在创建以色列的过程中,犹太人的苦难被武器化了,在一系列快速的影像中,一个女人戴着强制性的战时大卫之星,与一个双手高举步枪的图像叠加,就像她自己在挥舞步枪一样)。
影片有将近一半的篇幅用于五个编号的第五部分,"la region centrale"("中部地区",借用了1971年迈克尔-斯诺的一部电影的名字),这里暗指中东地区。电影的这一部分是在阿拉伯世界拍摄和制作的电影图像(戈达尔与评论家和历史学家Nicole Brenez合作),以及戈达尔和他的伙伴Fabrice Aragno和Jean-Paul Battaggia在突尼斯为电影拍摄的纪录片(戈达尔说,他们自己完成了大部分的拍摄)。它还包括1984年小说《沙漠中的野心》(Une ambition dans le desert)的延伸段落,作者是出生在埃及居住在巴黎的作家Albert Cossery,这个小说讲述了一个虚构的酋长国的总理,他拼命地、暴力地进行着操纵,为了提高他的国家在国际外交领域的地位,而他的顾问则近距离的观察这危险的“游戏”。还有一个叙述者在背诵大段的内容,戈达尔时不时地加入进来,用他自己的声音添加一些段落。影片的这一段,持续了大约15分钟,标志着电影的叙事线索的概念性飞跃:在原声带上直白地背诵小说,同时在影像上暗示该故事的背景、地理和主题等方面。该部分还强调了戈达尔关于文字和影像之间的矛盾的概念。戈达尔在文本的神圣化的画外音中谈到了 "法律的表格、十诫、托拉的卷轴、圣经、可兰经等 "( “the tables of the law, the Ten Commandments, the scrolls of the Torah, the Bible, the Koran, et cetera.”)。然后他隐晦地补充说,应该有别的东西来代替——影像,一个原始的影像而非一个原始的文字——如果有的话,它将改变历史的进程。
《影像之书》的标题本身就体现了他职业生涯的矛盾性。小说的复杂性一直是戈达尔的理想;原声带上叠加的声音,行动的密度,水银泻地般的表现力,色调和情绪的多样性和不连贯性,都使戈达尔的电影在复杂性和密度上比他的同行的任何电影更接近小说。对他人和自己而言,他的联想理论是一种将记忆带入现在时态的方式,从而使电影具有普鲁斯特式的力量。在戈达尔的电影中,包括《影像之书》,仿佛最简单的影射、引用和暗示都有可能打开痛苦、悲伤和悔恨的深渊;他的联想方法也是一种面具和面纱,既唤起他自己的经验,又隐藏它,甚至对它自己而言。
戈达尔在《影像之书》中对历史和政治的思考与他的自我思考和自我戏剧化是分不开的。当他指出电影和社会的激进变革时,他仿佛是作为一个冒着风险留在河的这一边的电影人“摩西”这样做的。他暴露了自己的脆弱,他的画外音被他令人痛心的咳嗽打碎了,他的画外音是马克斯-奥菲斯1952年的电影《Le Plaisir》中的一个片段,其中一个老人戴着面具掩盖了他的年龄,在舞池中像一个运动的年轻人一样嬉戏,最后累得倒下了。
当戈达尔还是一个年轻的电影制片人和评论家时,他去看了罗伯特-布列松的《扒手》(1959年上映);他说,他把它分成10分钟一段一段地看,在不同的日子里重访影院,每次看不同的10分钟。实际上他把影院当成了当时还不存在的“家庭录像”的先驱。这或多或少是戈达尔的电影需要被观看的方式,尤其是对《影像之书》。非常值得在影院里,在大屏幕上,连续观看《影像之书》,因为暗室提供了孤立的集中,因为大屏幕是戈达尔所分析的历史性的电影影像的组成部分。不过,在影院观看《影像之书》是一种概览,是一种风景;而在家里,它已经为通过视频或流媒体观看,为每个观众自己的重复观看、定格、暂停和中断准备好了特写镜头。
这不是往电影里掺水,这是往水里掺电影,整个电影水到无以复加,没有冲突,没有戏剧性,全是水。
军方全TMD是智障,政府也TMD 是智障,改造人类以适应泰坦星的计划就由一个人来主持,主角杀了那么多士兵,他的老婆还维护他???军方看见他老婆孩子在维护他就不去杀他了,我就想问问你们对得起死去的那些战友吗?
这不是往电影里掺水,这是往水里掺电影,整个电影水到无以复加,没有冲突,没有戏剧性,全是水。
军方全TMD是智障,政府也TMD 是智障,改造人类以适应泰坦星的计划就由一个人来主持,主角杀了那么多士兵,他的老婆还维护他???军方看见他老婆孩子在维护他就不去杀他了,我就想问问你们对得起死去的那些战友吗?
影帝立委柯俊雄和女侠徐枫担纲,丁善玺编导,辜振甫监制。影片大致的叙事线条是:战前的地下斗争并失败——战火点燃到退守四行仓库——八百壮士坚守四行——惨烈撤退至英租界,中间穿插了以童军献旗为代表事件的民众对抗战的支持。也许是113分钟版本容量有限的原因,给人以内容太多而造成的潦草和不连贯的感觉。那个年代,两岸拍的战争片都是宣教片。在人物形象的脸谱化,表演方式程式化,弘扬主旋律的夸张手法方面,都有
影帝立委柯俊雄和女侠徐枫担纲,丁善玺编导,辜振甫监制。影片大致的叙事线条是:战前的地下斗争并失败——战火点燃到退守四行仓库——八百壮士坚守四行——惨烈撤退至英租界,中间穿插了以童军献旗为代表事件的民众对抗战的支持。也许是113分钟版本容量有限的原因,给人以内容太多而造成的潦草和不连贯的感觉。那个年代,两岸拍的战争片都是宣教片。在人物形象的脸谱化,表演方式程式化,弘扬主旋律的夸张手法方面,都有异曲同工之妙。
片中青涩稚嫩的林青霞和张艾嘉,表演之出戏让人忍俊不禁。张艾嘉歇斯底里地哭吼杨惠敏父亲,众士兵冒着日机扫射舍命护旗、身中机枪数弹仍然屹立不倒,以及反复被送走又反复出现的谢夫人,这些本意要感动人心的场景,却因失之浮夸而折损了效果。也许不应该用今天的眼光去要求当年的电影美学,但在我的观看过程中,确是不时地打断了影片的慷慨悲壮情绪。
我个人觉得最有意思的段落,是在撤离四行仓库之前,谢晋元对副手表示宁愿战死也不愿撤退时,那突如其来的大段自我剖白,简直令人错愕。影片前一个多小时塑造的那个坚定无畏、英勇果敢的英雄形象,霎时土崩瓦解为一个既失意又迷茫的潦倒中年。留下,坚守与其说是抗争到底舍身成仁,到了这里突然间倒不如说像是在寻求自我解脱。以我牵强附会的理解,难道这是在影片摄制的1975年那个历史背景下,台湾人自我身份认同产生危机的真实写照?
* 原著粉视角。主要讲剧情,但剧只看了前12集,且看得不细,有逻辑及细节错误之处还请原谅。
01 * 原著粉视角。主要讲剧情,但剧只看了前12集,且看得不细,有逻辑及细节错误之处还请原谅。 01 凑合,怎么凑合 一点不夸张,我等这部剧好几年了。好容易等到开播,看完头一集,我就知道白等。 温瑞安写书,奇诡繁复、千头万绪,想把前四部半的《说英雄》改编成一部篇幅有限的电视剧,难度之大可以想见。 改编当然是必要的,但本剧居然选了一个奇烂的角度,生造了一条奇烂的主线: 金风细雨楼的传承。 苍天啊。看过原书的都知道,金风细雨楼楼主到底是个什么位置。从苏梦枕到王小石再到戚少商,有什么传承?——谁当楼主谁就倒霉还差不多! 谁接手这楼,都是逼不得已、危局重重,还由得你们搞个未入江湖的毛头小子,悠哉游哉,从世外高人那里送个什么白玉盒子过去故弄玄虚? 好,接下来我们详细谈谈这条主线烂在哪里。 首先,它把三位主角的人格魅力全部削弱了。 苏梦枕从能独自壮大金风细雨楼的苏楼主,变成不伦不类的少楼主,楼二代。 王小石从独自闯荡江湖,只凭本心做事的、天下独一无二的小石头,变成了跑腿信使。 白愁飞……白愁飞好像变傻了。萍水相逢,怎么王小石说什么他就是什么? 其次,剧情合理性马上出问题,书中极精彩的大量情节全部失效。 安排王小石给苏梦枕送信,其实就是把王小石和苏梦枕、金风细雨楼绑在一起。白愁飞稀里糊涂加入,就是把他们仨绑在一起。 原著里破板门一战,才真正是毫无道理、又那么有道理的相逢:王小石、白愁飞,只是恰好遇到,但就要为苏梦枕出手。但王小石当然要出手,因为他是小石头;白愁飞当然要出手,因为他是想飞的白愁飞。而苏梦枕,则是那个直接认下他们做兄弟的苏楼主。 换到剧里,王小石要帮苏梦枕,不然怎么办,他本就是来帮风雨楼的! 这时候你会发现:为什么?为什么天衣居士要王小石去送信?为什么王小石一出场就注定要帮风雨楼不可? 编剧也想知道为什么。 所以他们赶紧打上几个补丁: 一,开篇先告诉你, “天下江湖,群雄辈出,皆以六分半堂和金风细雨楼为首,金风细雨楼重义,以仁义聚人心,六分半堂重利,视江湖为生意场,两派收服四方豪杰,各占半壁江山。” 《说英雄》原著局势之复杂,恐怕书粉自己也头痛。但,这么简化问题,还开篇直给,也真是不怎么高明。 二,再表明,苏梦枕虽然并非指定继任楼主,但他的劲敌花无错,可不是好人呐! ——既然风雨楼没有父传子的规矩,那苏梦枕何必非当楼主不可? ——因为他的敌人是坏人。 唉。首先把花无错提上来当boss,我已经很无语了。其次,《说英雄》原著前几部一直都在努力地写人,写人的爱憎、人的复杂,人在各种困境中的动摇和坚持。人不是非黑即白的,太好的人和太坏的人都会输——这本是温书的一个经典主题。 到剧里,好么,先给各个角色定性,A好B坏,大家开打吧! 三,让王小石说自己出手是“锄强扶弱”,被白愁飞以“苏梦枕听了不高兴”为由更正为“路见不平”。 看到这段的时候我真的在吸赛博华子。 敢情王小石理解的锄强扶弱:路上看到一群人打架我要帮人少的那边因为我要锄强扶弱! 理解编剧这时候是想讲笑话,但不好笑,真的。 推进到这步,虽然太过拙劣,勉强还算是圆上了。 但马上又有一个问题。 编剧舍不得放弃王小石、白愁飞、温柔这三个人的日常互动。(尤其是王白吧!) 按原著顺序,三人先在路上结识,然后进京城,王白各自找活糊口,直到出手救苏梦枕,进风雨楼。 剧里不是。剧里为了推主线,第二集苏白王就见面了。不仅见面了,而且王小石与苏梦枕引为朋友,白王为苏梦枕大打出手,打都打了好几集,这时候你再话锋一转让王小石去药铺、白愁飞去卖画,这不显得苏梦枕脑子进水吗! 所以就得由刑部和六分半堂出面,折磨一下我们的主角,警告他们:不许去金风细雨楼哦! 我:……… 编剧大哥,说好的金风细雨楼和六分半堂各占半壁江山呢?你这叫半壁江山?你给苏梦枕都憋屈成啥样了? 编剧又要找补啊,“金风细雨楼的规矩是向来不与朝中当权者打交道”,不是,风雨楼在京城,不是在连云寨,天子脚下开帮立派,你说不和当官的打交道,这话谁信啊? 这还不是最离谱的。 最离谱的是,还不能让六分半堂和刑部这些人直接杀了王白。那怎么办呢?估计编剧也愁得慌。所以借狄飞惊之口解释:“杀不得,他不动手,金风细雨楼就不会招揽他们,在京城逗留一段时间,他们自然会离开,而他若动手,金风细雨楼自然不会坐视不管,这样两派之间又会折腾。” ……狄飞惊,我的低首神龙狄飞惊,要就这个智商的话六分半堂趁早都改了早点铺吧。 关于角色的问题我们等下再说。先说这个逻辑,行,就算你苏梦枕真的被唬住了,不收王白;王白两个也是傻的,在京城瞎混也不会暗中加入,那他们跟着苏梦枕出生入死的情谊就一笔勾销了?王小石和苏梦枕师妹温柔的那点关系就都不算了? 哦,以王小石和白愁飞的身手,留在京城和尼玛两个定时炸弹一样,还是专炸六分半堂、相助风雨楼的那种,狄飞惊的应对方法:放着不管,让你们过小日子去吧! 上面是我看到第八集的想法。 看到第九集,我:……哈哈原来王小石和白愁飞真是两个傻子!扯平啦大家! 六分半堂这会儿又想起来偷袭了,白愁飞这时候想起来骄傲了,王白两人居然要离开京城,我:……编剧,这是白愁飞,想飞之心永远不死的那个白愁飞,为成大事自己义兄义弟都要杀的那个白愁飞,好不容易混到京城了,和苏梦枕扯上关系了,白愁飞:王小石在卖艺!我怎么接受!京城886! 我血压也快886了。 好了,到这里已经倦了,不想再吐槽剧情的离谱之处。剧情拉胯的直接后果:所有角色都不同程度拉胯。 02 风流,不是下流 看剧时的疑惑:怎么全剧所有角色都好像和书里一样,但又不太一样,仿佛李逵换了李鬼? 吐槽这个苏梦枕看起来能活到八十这种就不说了,王小石不潇洒只蠢萌也不说了,白愁飞……白愁飞是怎么做到从人设到演员都那么奇怪的呢? 这一节说说剧里其他角色。 温柔。其实温柔还算好的,至少演员贴脸(演得如何就不说了,仁者见仁智者见智)。但也有很多改动之处,比如温柔出场,那烛光中极温柔的一刀,剧里拍不出神韵我是可以理解的,但也不必叫温柔一出场就自报家门—— 你们编剧倒是省事了,我们温女侠就显得像傻子。她是逃婚出来的,极美、极骄傲的那么一个小姑娘,怎么可能开打之前自己先说清家门来路? 雷纯。全书最迷人的一个女子,已经改成恋爱脑了。 狄飞惊。智力削弱90%版本。 雷损。生意人版本。 杨无邪。可以改名叫“童叟都欺”,还狗头军师,这种不着调军师能保得住金风细雨楼家业那就奇了怪了吧! 方应看。看到方应看的时候我是真的想杀人……借用微博上的吐槽,原著里好歹是一出场八大刀王抬轿的逼王,你给搞成古偶里都容不下的油腻low货是要怎样啊?我承认我看原著的时候经常被方应看气到要吐血,但人家是非常丰满、合理、出色的人物形象吧?现在这种是要怎样,为了反衬主角形象高大?我能体谅原著方应看的角色不太好处理——我为什么要体谅我怎么总在体谅呢?我不体谅可不可以? 不是说不可以改编,甚至说一定要改编。但改编成这样,全员降智、全员离谱,我不能够接受。 我看到有人在吐槽演员演技不行,我也觉得有些部分真是不能令人满意,但说实在的,就这个剧情,想指望演员支棱也不现实。陈楚河,我还算是蛮喜欢的演员,演过不少武侠剧了,也不能说人家演技不行吧?但为什么这个苏梦枕就格外的不行呢?——人设就不行啊。莫名其妙一个人带着杨无邪在高台子上装逼等人来杀,这种苏梦枕你不搞得像身强体健能活八十他也是真撑不住哈哈。 (当然了,白愁飞的演员是真的……就是说一点孤傲也演不出来吗……) 还有妆造。妆造,以及画面的质感,其实是瑕不掩瑜。但有一个点太想吐槽了:兵器太丑! 红袖刀,你至少可以把刀锋染成红的吧,镶两块红皮子就红袖啦? 当然,这一切比起王小石的挽留,又都可以忍受。挽留剑是剑柄微弯,不用搞得盘龙舞凤还拿布条子缠上,缠了之后还要搞个“为谁第一次拔剑就注定纠缠一生”的buff,真就硬推bg线是吧? 这剧给我的感觉就是太着急、太着急,谁和谁都要一见钟情、一见如故,三集之后原著人情关系全部到位,然后开始进行一些自创剧情?? 剧情和人物已经拉胯了,编剧还不死心。 众所周知,温书中金句极多。这叫我们的编剧怎么割舍。 剧情稀里糊涂,人物立不起来,但台词还是要照念不误的。书中水到渠成的感悟,血火拼杀中的心声,换在剧里,几个轻飘飘的角色,轻飘飘就说完了。 我就一个感觉:好想伸手进屏幕里打这些装逼犯啊! (顺便进行一个私人吐槽:不仅要用原书金句,还得自己化用着写一些,开头那段唱词,配合细柳镇这个地名,九州味上来了哈哈) 温写《说英雄》,其实是要写不做英雄的人。「我不做英雄,只愿助真英雄者成英雄,识英雄者重英雄。」王小石如此,戚少商也如此。本剧很好地从另一面完成了包抄:说英雄,但居然真的没有英雄…… 03 砍腿,亦或砍头 其实这段才是我最想说的。但写到这好累哦,简单说说吧。 虽然全剧情节拉胯到令我发指,但它改编不出原著的神韵则几乎是注定的。因为这个改编从一开始就注定失衡。 温书区别于金、古的一个重要区别,就是他的江湖一定一定是和庙堂甚至天下纠缠不清的。温瑞安一点也不怕他的主角遇到道德困境,相反,他一定会在书里安排各种稀奇古怪(甚至有些变态的)际遇。 温最出名的四大名捕,皆为官身,不用多说。(其实本来想说但怪累的下次吧) 他相当有名,也可能是有些人觉得他写得最好的一本书,《刀丛里的诗》,全书情节可以这么概括:大侠龚侠怀稀里糊涂地被捉进狱中,甚至未有反抗。此后他的朋友、爱人、故旧,集合许多正派人士营救他,营救了一整本书,人没救出来,救人的这些人却大都惨死了。 这故事是不是根本不像武侠小说?但温瑞安写完这本要折笔,只因为他不能忍受这支笔再去写别的故事。 为什么?因为这几乎就是在写他自己。 温瑞安的生平中有一段: 短短几行字,展开来,是非常多的人世起伏。二十二岁、意气风发的少年书生,受冤入狱、奔走无门、驱逐出境,想想那是什么滋味? 所以温瑞安为什么要写《刀丛》,写一个忽然入狱、生死不知的龚侠怀,写最后不了了之的一个冬天? 温瑞安写庙堂,总为人诟病,说他就爱写朝廷鹰犬智力碾压正派人士。其实不是的。温是亲身经历过,现代的国家机器不需要任何智力碾压,甚至不需用力,轻描淡写就可摧毁人的一生。这过程中具体执行的那些人,需要有什么过人的聪明才智吗?只是身居其位而已!他要写这个,要写残酷的东西,也要写人如何在已不被当成人的世界里维护自己的尊严,如何在不得已中走出一条堂堂正正、虽死无悔的路。但武侠的世界又是一个完全前现代的世界,是一个仍要靠人运转的系统,所以他只有把那些朝廷鹰犬都写得无比残忍、无比能干。 说回《说英雄》。《说英雄》原书的背景是极为大胆的:内忧外患的北宋。 朝廷、江湖、外敌,数股势力,彼此勾结、利用、对抗,牵一发动全身,没有永远的朋友,只有永远的利益。 这种故事,没有阅历,是驾驭不了的。甚至温自己也不能完全驾驭,写到后面都开始搞超物理版本关七了。 剧驾驭不了也正常。改主线、改背景,缩小矛盾为金风细雨楼和六分半堂也正常。 但这样就相当于直接把原著的一个维度砍掉了。 原著苏梦枕“自小受辽人侵略大宋所祸,家人诸多罹难”,到了剧里,成了父亲嘱咐他要“保护江湖”。(对不起我还是要笑一会儿) 王小石刺杀蔡相,其间诸多政局风云涌动,可能到了后面也会被换成杀母之仇。 苏梦枕在苦水铺一役中遭受暗算,一条腿沾染剧毒,他面临的一个问题是:砍腿,还是砍头? 苏梦枕砍腿。 在有限的施展空间内,在很多审查规则之下,本剧面临的问题也是:砍掉“政治”这条腿,还是砍头? 答案已经在我们面前。1973年赴台湾留学,1976年其创立的社团遭检举“为匪宣传”,拘留3个月后,被台湾当局驱逐出境。1981年抵香港发展,1990年转至中国大陆。
二十年前 《血色浪漫》跟刘烨演周小白的时候就是这么一张脸 一个表情 那时候觉得白月光还挺新鲜
再后来就是《甄嬛》《芈月》走红 清一色的宫斗剧 说演的好 不如说这类角色都很适合她 符合她的标准表情特征包 有大boss的优势 需要人物喜怒不形于色 这对她而言游刃有余 等后来再找这种角色 很难了 因为这种历史人物本身就很
二十年前 《血色浪漫》跟刘烨演周小白的时候就是这么一张脸 一个表情 那时候觉得白月光还挺新鲜
再后来就是《甄嬛》《芈月》走红 清一色的宫斗剧 说演的好 不如说这类角色都很适合她 符合她的标准表情特征包 有大boss的优势 需要人物喜怒不形于色 这对她而言游刃有余 等后来再找这种角色 很难了 因为这种历史人物本身就很少 除非虚构的 而且随着年龄增大 直接限制了戏路
到这几年基本就是两三年一个大女主戏 《安家》和《城》基本都是一个模子出来的 找个行业挖挖剧本 就像美帝工业流水线出来的快餐 大家的评价基本是毁誉参半 一半人说好无聊看了两集就想弃了 这剧为啥要找她演 另一半就铁粉我就喜欢她 看到后边可有意思了 敢说她不好我就跟你急眼
你看她的作品年谱基本没有配角和反派 也很少上综艺 更别提演话剧 因为这些对表演要求高,竞争也很激烈,袁泉、高露、陈数 这些人把配角演的像主角,分分钟都能秒杀她。而且配角、反派赚的也没大女主多,性价比不高人家也不想演
对她的整体评价就是 白月光熬成了地主婆 曾经年轻过、红过然后退到了二线 偶尔还出来露个脸圈一波钱 但是很少尝试新的挑战 演技和戏路定位单一 观众视觉疲劳 易友们一针见血: 孙俪比一般人还是有气场的,能驾驭了角色!但是颜值却是每况愈卜!凶巴巴的,现在的状态已经不适合演女主角了!演个地主婆比较合适。请导演们参考!
台词场景的设定有种治愈人心的温暖,小源清新自然不做作的表演有点像闷热午后的一丝凉风,好奇又害羞的眼神,淘气又天真的搞怪模样是一个17岁少年应有的纯真,在他身上我看不到一个少年偶像成名之后的浮躁和浮夸的演技,和劲松老师的搭配也是相得益彰,即使没有粉丝滤镜,我也觉得嚷嚷着“带我出去玩吧”的小源是隔壁家亲切的弟弟,是那个无意识对你撒娇的小男生,懊恼着“我的活动区域只在这里”的小朋友,小心翼翼试探着
台词场景的设定有种治愈人心的温暖,小源清新自然不做作的表演有点像闷热午后的一丝凉风,好奇又害羞的眼神,淘气又天真的搞怪模样是一个17岁少年应有的纯真,在他身上我看不到一个少年偶像成名之后的浮躁和浮夸的演技,和劲松老师的搭配也是相得益彰,即使没有粉丝滤镜,我也觉得嚷嚷着“带我出去玩吧”的小源是隔壁家亲切的弟弟,是那个无意识对你撒娇的小男生,懊恼着“我的活动区域只在这里”的小朋友,小心翼翼试探着的问“好吃吗”,失落的回忆着“妈妈打开了煤气”低垂下的脑袋和被悲伤笼罩的小睫毛,都是让人爱怜的模样,使命达成后欣慰笑容,仰着脑袋瘫坐在沙发上的小源,青涩但不生硬的演技,一切都是那么刚刚好.
这个电视剧,我当时看的时候,觉得挺好看的,题材很新颖,很吸引人。
浦卞刚刚遭遇了人生的低谷,不仅一直以来引以为豪的事业以失败收场,就连身旁曾经海誓山盟的娇妻也弃他而去。
丁羽一直将浦卞视为命中的宿敌,处处想与其一争高下,然而,除了在情场上春风的意外,丁羽似乎一次都没有获得过胜利。
柳林拥有人人艳慕的姣好面孔和火辣身材,曾经在国际模特界里风靡一时,然而,时过
这个电视剧,我当时看的时候,觉得挺好看的,题材很新颖,很吸引人。
浦卞刚刚遭遇了人生的低谷,不仅一直以来引以为豪的事业以失败收场,就连身旁曾经海誓山盟的娇妻也弃他而去。
丁羽一直将浦卞视为命中的宿敌,处处想与其一争高下,然而,除了在情场上春风的意外,丁羽似乎一次都没有获得过胜利。
柳林拥有人人艳慕的姣好面孔和火辣身材,曾经在国际模特界里风靡一时,然而,时过境迁,如今的她落魄潦倒,连一桩“生意”都接不到。
苏杭杭个性大大咧咧,是精通电脑的技术型宅女。
一次偶然让这四个人个性迥异的年轻人走到了一起,一间专门帮助失意男女牵线搭桥的约会公司应运而生。
这家公司促成了很多姻缘,帮很多人找到了真爱,帮他们求婚,告白,每一次都很成功,最后他们四个也找到了自己的真爱。
感觉我们现实生活中就需要一个这样的公司,帮人出谋划策,帮人改变,找到真爱。
期待第二部
完全由黑人主演、讲述欧洲社会里的黑人处境的电视剧,本就很少,当这样的故事又与黑人女性遭遇性侵有关时,评论家们敏感的神经自然要被挑动起来。[我可以毁掉你]在中国没能像科幻、犯罪、奇幻、历史类美剧那样,吸粉无数。它的现实主义离中国甚至亚洲观众都很遥远。
撇开这层,[我可以毁掉你]所探讨的主题却与每个社会里的女性很近,只是剧中的女
完全由黑人主演、讲述欧洲社会里的黑人处境的电视剧,本就很少,当这样的故事又与黑人女性遭遇性侵有关时,评论家们敏感的神经自然要被挑动起来。[我可以毁掉你]在中国没能像科幻、犯罪、奇幻、历史类美剧那样,吸粉无数。它的现实主义离中国甚至亚洲观众都很遥远。
撇开这层,[我可以毁掉你]所探讨的主题却与每个社会里的女性很近,只是剧中的女性形象和个性会让保守的观众不以为然,而且可能会加深某些观众根深蒂固的偏见——女性的不幸离不开她们自身的不检点,更有甚者,说她们是咎由自取。
这部剧秉持了欧美影视剧的一个特点,即它们很少教育你的品行、作风,爱咋咋地,但会一本正经地突出不要伤害别人,也别被他人伤害的意识。无论你是什么样的人,受害了都有权力站出来抗议。
[我可以毁掉你]在欧美评论界评价极高,占据各种年度榜单前十,甚至是榜首。尽管它不会成为现象级剧集,可是引起的关注已经不容小觑。它讲了欧美社会最经典的公共议题——性侵、性开放、种族矛盾、PTSD等。
伦敦,夜幕降临,写不出东西的年轻黑人女作家阿拉贝拉,再三犹豫,最终决定外出一个小时,去酒吧跟朋友喝酒。睁眼已是第二天,阿拉贝拉的记忆断断续续、模模糊糊,脑海中闪现一个陌生男人,做着猥亵动作,但她不确定这个记忆片段是真是假。她回忆不出更多的东西,手机为何摔坏、额头在哪磕破、如何回到家中,全都想不起来。
记忆如拼图,只剩下一两块,其余都消失了。阿拉贝拉凭借那晚在场的朋友提供的线索,确信有人给她的酒下药,并性侵了她。她报了警,可那些线索只能帮她想起回家路上的片段,她仍然无法确定是谁在哪里犯下了罪行,只有脑海里闪烁着的那点记忆片段,在提醒她痛苦的事实。
阿拉贝拉没法按时完成出版社的书稿,每周都要去一趟出事的酒吧,期待有所发现;她更换正在写的书的主题,想写出性侵受害者的故事,但没能成功。警察调查一无所获,男友莫名其妙地将她赶出门。她涅槃重生,变成网络上随时随地咒骂、抗议性侵的斗士。所有这一切,都没能让阿拉贝拉回归正常生活。她被困在了里面。
出事之后,最好的朋友特里和夸梅一直陪在阿拉贝拉身边,帮助她走出痛苦。痛苦的表现并非传统认知里的茶不思,饭不想,整日意志消沉。相反,阿拉贝拉更多的时候仍然像个正常人,吃喝玩乐,样样不缺,但性侵就像是一个痛苦的开关,把她从本该一直如此的生活拉进畸形心理中。她和她(他)们会记得受到过的伤害,走出去并不是轻而易举的事情。
本剧多数时间是在刻画受害者受害后的应激反应,除了性伤害,还有多种现代社会里相对普遍的歧视和伤害方式,他们隐匿在城市平常的表象下,只有进入人们生活的微观层面,才能对社会的自以为是有所认知。
正因为主角没有品德优良的光环,而且主演全是黑人,所以对于内心潜藏着偏见的观众,可能很难进入剧情,也可能不会同情主角。这种感受,也在我的看剧过程中出现,主角的生活和个性让我觉得有点激进。某种程度上,我在怀疑自己,到底是因为对黑人主演存在某种偏见,还是因为觉得片中应对某些伤害行为的方式过于激进,所以我才端不平道德和法律的天平。无论是哪种,都是应该反思和批判的行为。
在找出性侵者的过程中,剧集展现了阿拉贝拉混乱的私人生活,不圆满的家庭,但说不上是童年阴影。她的中学生活也不乏晦暗。黑人、白人、男人、女人,矛盾丛生。随时都可能出现歧视、伤害。阿拉贝拉最后在酒吧遇见了性侵她的男人,故事给出了四个不同的结局,呈现一个罪行背后。问题很难有个圆满的解决方案,每个人的发展轨迹不同,行为逻辑有别,情感走向各异,这些因素共同左右着我们的人生和选择。
《太阳召唤》改编自李·巴杜格的全球畅销小说「格里莎三部曲」,整部剧主要讲述的是在一个充满魔法和怪兽的奇幻大陆上,天赋异禀的魔法少女拯救世界的爱情故事...
注意了,爱情元素可是本剧的重点。
所以《太阳召唤》
《太阳召唤》改编自李·巴杜格的全球畅销小说「格里莎三部曲」,整部剧主要讲述的是在一个充满魔法和怪兽的奇幻大陆上,天赋异禀的魔法少女拯救世界的爱情故事...
注意了,爱情元素可是本剧的重点。
所以《太阳召唤》里的男女主的颜值都还不错,尤其是本·巴恩斯饰演的大boss更是吸睛无数。(《西部世界》里的罗根)
剧透剧透剧透~请想自己想的观众们忽略这条影评!
另:此影评有各种小语种的翻译版本,如果各位小语种大神们有兴趣的话,帮我看下哪里能更自然准确一些吗?我用的翻译软件翻译的~我自己也不会翻。不是很信任软件哈,我自己又不会这些语言,请大家指正!
谢谢啦
剧透剧透剧透~请想自己想的观众们忽略这条影评!
另:此影评有各种小语种的翻译版本,如果各位小语种大神们有兴趣的话,帮我看下哪里能更自然准确一些吗?我用的翻译软件翻译的~我自己也不会翻。不是很信任软件哈,我自己又不会这些语言,请大家指正!
谢谢啦~~~~~~
此剧的最大的一个脑洞就在于:
原来,萧潇杀了老板娘,变成了老板娘;然后,老板娘(即萧潇)杀了作家,又变成了作家!!!!!!!可怕!!!!!!那个男的是一个贯穿始终的线索,他是三个女人都爱的人;但他因为失忆了所以不起到太大作用。不过我觉得为什么可以随便变来变去的,人的脸不会不同么?虽然可能可以发掘出更多的东西,但我不想不敢再看第二遍了,内心受不了,恐怖惊悚效果很到位。
Spoilers spoilers spoilers ~ please ignore this film review!
The biggest brain hole in the play is:
Originally, Xiao Xiao killed the landlady and became the landlady; Then, the landlady (Xiao Xiao) killed the writer and became a writer again!!!!!!! Terrible!!!!!! The man is a clue throughout. He is the one loved by all three women; But because he lost his memory, he didn't play much role. But I think why can you change it freely? Won't people's faces be different? Although I may be able to discover more things, I don't want to dare to see it again. I can't stand it. The horror effect is in place.
Spoiler Spoilers Spoilers ~ Bitte ignorieren Sie diesen Film!
Das gr??te Hirnloch im Stück ist:
Ursprünglich t?tete Xiao Xiao die Vermieterin und wurde die Vermieterin.Dann t?tete die Vermieterin (Xiao Xiao) den Schriftsteller und wurde wieder Schriftsteller!!!Furchtbar!!!Der Mann ist überall ein Hinweis. Er ist derjenige, der von allen drei Frauen geliebt wird;Aber weil er sein Ged?chtnis verlor, spielte er nicht viel Rolle.Aber ich denke, warum k?nnen Sie es frei ?ndern? Werden die Gesichter der Menschen nicht anders sein?Obwohl ich in der Lage bin, mehr Dinge zu entdecken, will ich es nicht mehr sehen. Ich kann es nicht ertragen. Der Horroreffekt is t an Ort und Stelle.
Dramaturge dramaturge dramaturge ~ s'il vous pla?t, ignorez cette critique pour le public qui pense à vous - même!
Le plus grand trou dans le cerveau de cette pièce est:
Il s'avère que Xiaoxiao Xiao a tué la patronne et est devenu la patronne.Puis, la patronne (c. - à - D. Xiaoxiao) a tué l'écrivain et est redevenue écrivain!!!!!!!Terrible!!!!!!L'homme est un indice tout au long de la vie, il est l'amour des trois femmes;Mais il n'a pas fait grand - chose parce qu'il a perdu la mémoire.Mais pourquoi devrais - je changer de visage?Bien qu'il puisse être possible d'en découvrir plus, je ne veux pas avoir peur de le voir une deuxième fois, je ne peux pas le supporter, l'effet de terreur est en place.
?Por favor, piense en el público que quiere ignorar esta crítica!
El agujero más grande en el cerebro de la obra es:
Originalmente, Xiao Xiao mató a la Jefa, se convirtió en la Jefa;?Luego, la Jefa (es decir, Xiao Xiao) mató al escritor, y se convirtió en un escritor!!!!!!?AWESOME!!!!!El hombre es una pista a través de todo el tiempo, él es el amor de las tres mujeres;Pero debido a la pérdida de memoria, no tiene mucho efecto.?Pero creo que por qué puede cambiar casualmente, la cara de la gente no será diferente?Aunque puede ser capaz de descubrir más cosas, pero no quiero tener miedo de mirar de nuevo la segunda vez, el corazón no puede soportar, el efecto de terror es muy bueno.
Spoilers spoilers spoilers ~ Por favor, ignore esta revis?o do filme!
O maior buraco cerebral Da pe?a é:
Originalmente, Xiao Xiao Matou a senhoria e tornou-se a senhoria;Ent?o, a senhoria (Xiao Xiao Xiao) Matou o Escritor e tornou-se novamente UMA escritora!!!!!!!Terrível!!!!!!O homem é UMA pista por todo o lado. Ele é o único Amado pelas três mulheres;Mas Como ele perdeu a memória, n?o desempenhou Muito papel.Mas EU acho que por que você Pode mudar isso livremente?Embora EU possa ser Capaz de descobrir Mais coisas, EU n?o Quero me atrever a vê-lo novamente. Eu n?o posso suportá-lo. O Efeito de horror está no lugar.
Spoiler spoilers spoilers ~ Per favore ignorare questa recensione di film!
Il piu'grande buco cerebrale del gioco e':
In origine Xiao Xiao uccise la padrona di casa e divenne la padrona di casa.Poi la padrona di casa (Xiao Xiao) ha ucciso lo scrittore ed è diventata di nuovo uno scrittore!!!!!Terribile!!!!L'uomo è un indizio, è quello amato da tutte e tre le donne.Ma siccome ha perso la memoria, non ha giocato molto.Ma penso perche'puoi cambiarlo liberamente, le facce delle persone non saranno diverse?Anche se potrei riuscire a scoprire altre cose, non voglio osare vederlo di nuovo. Non riesco a sopportarlo. L'effetto horror è a posto.
Представьте себе, что зрители, которые хотят его видеть, проигнорировали его!
самая большая мозговая дыра в этой пьесе заключается в следующем:
оказывается, сяо сяо сяо сяо убил свою хозяйку и превратился в хозяйку;потом хозяйка (сяо сяо сяо) убила писателя и снова стала писателем!ужасно!мужчина - это постоянный ключ, он - человек, которого все три женщины любят;но из - за амнезии он не играет большой роли.Но почему я думаю, что можно легко измениться, лицо не будет другим?хотя можно раскопать больше, но я не хочу больше думать о том, что второй раз, мое сердце не может выдержать, террор был на месте.
Spoilers spoilers spoilers ~ ignore this film review!
Maximum foveam cerebrorum in ludo est:
Originalis Xiao Xiao occidit domum et facta est domusTad, the landlady (Xiao Xiao) killed the writer and became a writer again!!!!!Terrible!!!!!!virum cludium est et ipse dilectus est omnibus tres mulieribusBut because he lost his memory, he didn't play much role.But I think why can you change it freely? Won't people's faces be different?Quamquam potero ultra discoperire, non volo iterum videre. Non possum sustinere. Efectus terror est in loco.
Σε παρακαλ?, αγν?ησε αυτ? την κριτικ?!
Η μεγαλ?τερη τρ?πα στον εγκ?φαλο στο ?ργο ε?ναι:
Αρχικ?, η Xiao Xiao σκ?τωσε τη σπιτονοικοκυρ? και ?γινε σπιτονοικοκυρ?.Στη συν?χεια, η σπιτονοικοκυρ? (Xiao Xiao) σκ?τωσε τον συγγραφ?α και ?γινε π?λι συγγραφ?α?!!!!!!!!!Απα?σιο!!!!!!Ο ?ντρα? ε?ναι ?να στοιχε?ο, που τον αγαπο?ν και οι τρει? γυνα?κε?.Αλλ? επειδ? ?χασε τη μν?μη του, δεν ?παιξε και πολ? ρ?λο.Αλλ? νομ?ζω πω? γιατ? μπορε?? να το αλλ?ξει? ελε?θερα;Αν και μπορ? να ανακαλ?ψω περισσ?τερα πρ?γματα, δεν θ?λω να τολμ?σω να το ξαναδ?, δεν το αντ?χω, το αποτ?λεσμα τρ?μου ε?ναι στη θ?ση του.
? ?,? ?,? ?~?? ? ? ? ? ? ? ?? ? ? ?!
? ??? ? ?? ? ? ? ? ??:
?? ? ? ? ??? ? ? ? ? ??? ? ? ? ?.??? ???(? ? ?)? ? ? ? ? ? ? ?? ? ? ? ? ? ?!!!!!!!???!!!!!!? ? ? ? ???? ??? ?? ? ? ?? ??.? ? ? ?? ? ?? ?? ? ? ?? ??.?? ? ? ? ? ??? ? ?? ? ?? ? ? ? ? ?.??? ? ???? ? ? ? ? ? ? ? ? ?.??? ?? ? ? ? ? ? ????? ?? ? ? ?? ? ? ? ? ? ? ? ?? ? ? ?? ?? ? ?? ?? ? ? ? ? ? ? ?? ? ?? ? ? ? ?? ? ??.
ネタバレ~自分の思っている観客はこの映画を無視してください!
この劇の最大の脳の穴は:
もとは、しとしととおかみさんを殺して、おかみさんになりました。そして、おかみさんが作家を殺して、また作家になりました!!!!!!怖い!!!!その男は終始を貫く手がかりで、彼は三人の女たちに愛されている。しかし彼は記憶喪失のため、あまり大きな役割を果たしていません。しかし、なぜ勝手に変えられますか?人の顔は変わりませんか?もっと多くのものを発掘することができるかもしれませんが、もう二度と見たくないです。内心は耐えられないです。恐怖と恐怖の効果は十分です。
Spoilers spoilers spoilers ~ negeer deze film review!
Het grootste hersengat in het spel is:
Oorspronkelijk doodde Xiao Xiao de hospita en werd de hospita;De eigenaresse (Xiao Xiao) doodde de schrijver en werd weer schrijver!!!!Verschrikkelijk!!!De man is een aanwijzing voor alle drie de vrouwen.Maar omdat hij zijn geheugen verloor, speelde hij niet veel rol.Maar waarom zou je het vrij kunnen veranderen?Hoewel ik in staat ben om meer dingen te ontdekken, wil ik het niet meer durven te zien. Ik kan er niet tegen. Het horror effect is op zijn plaats.
作为时间循环的片子,有多少前辈就不说了,无论是喜剧迷、动作迷还是恐怖迷,都能说出一部或者几部自己喜欢的时间循环片。
不过本片还是找出了自己的路,就是8位机风格+亲情描写。
开篇就是8位机风格的厂牌logo和BGM,玩过红白机的估计都能一秒入戏。
作为时间循环的片子,有多少前辈就不说了,无论是喜剧迷、动作迷还是恐怖迷,都能说出一部或者几部自己喜欢的时间循环片。
不过本片还是找出了自己的路,就是8位机风格+亲情描写。
开篇就是8位机风格的厂牌logo和BGM,玩过红白机的估计都能一秒入戏。
时间循环在本片像极了玩黑魂和茶杯头的样子,死了一次又一次终于成功打败关底BOSS。
华裔妹子每次杀人之后都要重复我是观音,就像是游戏里每次死掉之后说着同样的话挑衅玩家的BOSS(不过蝙蝠侠阿卡姆系列每次说的都不一样)
唯一遗憾的是我以为会在片中出现8位机化的场景,然而并没有,可能不太适合吧。
格里罗和娜奥米沃茨的文戏有点长,也有点拉垮,跟儿子的那段就好很多,可能是亲儿子出演,感觉都不一样。
时间循环类的片子最终一般都会给个还算平和的结局,这片子比较不落俗套,停在了男主进入机器的一刻。至于进去机器,是像明日边缘那样直接回到两天前,还是像源代码那样给男主一个好死,就留给观众自己去想象了。
我比较偏向于最后一次进行这一天,所有的BOSS都要再打最后一遍,不过这一天不会毁灭,而是救下老婆孩子之后继续前行。
据说明日边缘2已经提上日程了,期待下一次时间循环能讲一个怎样的故事。