仅讨论所谓梦中的陈君何!!
忘记是在豆瓣还是微博看到关于这部剧的安利,就发现了这样一部宝藏剧。
这个故事总结起来很简单,女儿偶然穿越回去和高中的妈妈做朋友,也同时认识了一群朋友的群像剧。剧中人物的塑造都是相对真实的,每个人或许都曾想到身边相似的人。看似青春期叛逆但渴望亲情的李进步,学习不大好却招人喜欢的李青桐,乐观踏实温暖忠犬小天使段霄,爱吃小零食肉嘟嘟小团体一员范水
仅讨论所谓梦中的陈君何!!
忘记是在豆瓣还是微博看到关于这部剧的安利,就发现了这样一部宝藏剧。
这个故事总结起来很简单,女儿偶然穿越回去和高中的妈妈做朋友,也同时认识了一群朋友的群像剧。剧中人物的塑造都是相对真实的,每个人或许都曾想到身边相似的人。看似青春期叛逆但渴望亲情的李进步,学习不大好却招人喜欢的李青桐,乐观踏实温暖忠犬小天使段霄,爱吃小零食肉嘟嘟小团体一员范水水,家里有点钱不爱学习贫嘴的王小敏,传闻中很牛逼的校园小霸王陈君何,学习成绩优异不好接近高冷学霸吴智勋。每个人物都值得探讨,而我要说的是陈君何。
我个人很喜欢陈君何。从小看言情小说就非常喜欢这种人设。缺爱,成长过程中家庭不完整,烦人有点幼稚默默深情,不懂该怎么正确地表达爱意,据说社会人儿的校园小霸王人设。我自作主张的把他们称为“蒙太一”式人物。蒙太一是《麻雀要革命》里的男主角之一,也是我记忆里最早看的言情小说,从那时我便喜爱这种人设的男主角。但陈君何和蒙太一还是稍微有所不同,蒙太一偶尔对喜欢的女孩子行为像是幼稚的小学生,会去拽辫子去吸引人家注意力之类的,陈君何喜欢上李青桐并没有“喜欢她就去欺负她”的行为。所以陈君何是完全符合我喜爱的影视剧男性角色类型。
陈君何父母双亡,和开澡堂的二叔一起生活,有些流里流气,有两个忠心耿耿的小跟班,不会跟喜欢的女孩说软话,明明有更好的说法但总嘴硬说有点伤害人的话(当然这也是性格使然),帮李青桐却“偷鸡不成蚀把米”惹得误解,在外总是一副校园小霸王样。陈君何是个“好人”吗?不是。一出场就是在厕所“质问”打小报告的同学,想李青桐拿到5千米第一,指使小跟班篡改成绩无奈“好心办坏事”使得李青桐被全校通报批评,非要和李青桐坐一起让吴智勋换位,自习课吃泡面还害得李青桐吴智勋一起罚站挨骂,不小心伤害李青桐等等讨人厌的事情。虽做过不讨人喜的事,也不一定是一个坏人。陈君何心疼二叔,会帮二叔打扫澡堂,对兄弟重情重义,也会教育牛小火、刘达达给自行车放气是不对的,在李青桐包上写“丑八怪”知道错了后不好意思道歉塞了个新书包给李青桐,看到李青桐被醉酒流氓围堵冲出来保护她,为此甚至摔坏了父亲留给他的手表,不放心李青桐一个人回家跟在她旁边,就算被数落也不肯走,李青桐阑尾炎明明拿出自己的钱给李进步让她交手术费,还死鸭子嘴硬不叫李进步提他。看到有欺负同学的人也会站出来维护被欺负的同学。
陈君何是我认为全剧目前以来十分饱满的角色之一。在单身的二叔抚育下长大,有些粗线条、横行霸道,不会说软话,有点嘴欠。不知何时起成了远近闻名的校霸,自己也树立起这个设定。身边有那么两个看来像小跟班,实际上是真心认他做老大,陈君何也拿他们当兄弟的。上课不学习不听讲,课上时不时和身边人聊天,自习课吃泡面,身边人轻易也没人敢惹他。除了椰子,好像也没有别的女性进入他的世界,李青桐用他的鞋打自己脸的时候,她的初衷是想替李进步“了事”,却无意悄悄地荡漾了陈君何心中的涟漪,他对这个小丫头感兴趣了。少年的一瞬心动便是永远的动心。不自觉地想靠近,忍不住窥探她的生活,侵入她的视线里,想她的世界有片属于陈君何的地方。他试探着,努力着,截至目前,不幸地失败了,给予李青桐的感觉是——陈君何是不是讨厌我,是不是还在对前事耿耿于怀。这是意料之中的事情,毕竟他的部分感情是缺失的,成长的不大完整,也没有人去教他。其实他也是一个不太会说话,实际行动大于语言,部分情感不大会表述的傻直男。
陈君何是个令人闻风丧胆的校霸。他吊儿郎当,会给别人添麻烦,会用威胁、暴力的手段解决问题,总是有讨人厌的地方。这是非常正常的事情,在喜欢李青桐之前,他的设定是一个校园小霸王。回想校园时代,学校有就这种人。有点人脉的样子,据说和社会上谁谁谁关系怎样,家里人和学校老师有点关系,屁股后边有那么几个小跟班,坐在最后一排翘着二郎腿上课和狐朋狗友聊天,没事爱抖个腿,在老师面前甚至变本加厉,偶尔上课偷吃东西,老师忍无可忍时叫到前面或者让他出去。耸着肩,微微驼背,手揣在裤兜里,走路撇着外八字,平时一副笑嘻嘻的吊儿郎当样,时而遇到事冷脸,骇人得紧。(若再在校服上乱涂乱画,就是十足十真实的校霸了)。正因如此,这种人设喜欢起女孩才格外令人动容,至少我看来是这样。慢慢成长,渐渐成长为参天大树,捧着一颗真心献给爱人,全心全意地只爱一个人,眼中满满的全都是你。如果和爱人两情相悦,大抵就是《Wherever you are》歌词写的那样。
毫无疑问,我是心疼陈君何的。心疼他明明没有做什么,却被抢先拒绝他的靠近;心疼他什么都没说手足无措的离开;心疼他失去父母,为了帮李青桐赶走坏人不小心弄坏了父亲留下的手表;心疼他痴痴地苦恋李青桐,为她什么都肯做。陈君何他冲动,总是弄巧成拙,幼稚的孩子气,又那么深情款款地喜欢一个人。只是喜欢,不求回报。站在上帝视角,我看到他为李青桐做了很多。最后“成为”丈夫和父亲的恩情,李青桐真的还的起吗?李青桐压根还不起这份“人情”。正如他所说“就权当你们欠我的,下辈子再还吧”。在没有完结之前,我无比希望陈君何没有不求回报地苦恋李青桐,不去承担不属于他的责任。就算去承担,离婚后也放下找到真爱,一个他爱的也真心爱他的好姑娘。
最后说下陈君何的扮演者——马思超。陈君何的人设不好演,演不好就是地痞流氓的纠缠骚扰,上面写到现实生活里的校霸行为都完美诠释出来了 ,因为他的演绎让陈君何形象更加真实生动。举手投足间,一个对他人伪装厉害故作横行霸道,面对心上人笨拙又撩人的陈君何就这样出现在观众面前。对待李青桐温柔细语“你别管”,对待李进步“关你什么事啊”,陈君何真是一个双标的有点可爱的校霸。对李青桐的眼神都是隐忍的爱恋,轻声问“你是不是挺烦我的”,听到答案后眼底略过的一丝难过。
我真的非常喜欢陈君何。大概我七八十岁,头发都花白了,牙齿也咬不动肉了,也依旧会喜欢陈君何这种人物。
1999年的陈君何还不太懂喜欢,请2000年复读高三的陈君何和我谈恋爱吧。
(取名废,标题和文章没什么关系。文笔非常垃圾,估摸还有语句不通等问题,全靠一腔莫名其妙的喜欢写下来,能看完全文的,非常感谢。)
这个电视剧我是冲着剧版《红海行动》的噱头看的,本来也喜欢这种题材电视剧,真是很失望的。以下为乱吐槽,不喜勿喷。
第二集怕病毒刘闯用嘴堵怕泄露,好勉强过得去,但是明明中了超级病毒,还那么巧自身免疫。刚一没事就撩妹。后面知道人家喜欢他了,你还恬不知耻,说不喜欢那你干嘛招人家戴医生,这个编剧666,感觉就有点不要脸,有点渣。剧里感情线太多,夏冬就和曾勇,刘闯就和戴医生多好,那样夏冬就不
这个电视剧我是冲着剧版《红海行动》的噱头看的,本来也喜欢这种题材电视剧,真是很失望的。以下为乱吐槽,不喜勿喷。
第二集怕病毒刘闯用嘴堵怕泄露,好勉强过得去,但是明明中了超级病毒,还那么巧自身免疫。刚一没事就撩妹。后面知道人家喜欢他了,你还恬不知耻,说不喜欢那你干嘛招人家戴医生,这个编剧666,感觉就有点不要脸,有点渣。剧里感情线太多,夏冬就和曾勇,刘闯就和戴医生多好,那样夏冬就不要纠结,痛苦,戴医生也能守得云开见月明了,反正中间集数不够感情、回忆来凑,非常狗血。
刘闯然后经历各种肉搏,各种狂轰滥炸在主角光环下都奇迹的好了,所有的情节不是巧合,都是设演没有惊心动魄,氛围不够紧张扣人心弦。
我真不想说什么了,导演你该回炉重新学习学习了。确实没有水平一点都没有提现出特种部队的水平,剧情还拖沓!要么就断断续续!
看完这部剧超喜欢魔影,虽然每次都失败,但是不服输,最后二集在哪里像个神经病一样碎碎念,决定出不出山哪里,笑死我。在剧里纯正的英语还有粤语, 自带幽默搞笑属性, 又一身肌肉,爱挑战,简直被他?粉。
这篇《黑豹2》剧透是丹尼尔RPK发的。
这篇《黑豹2》剧透是丹尼尔RPK发的。
好喜欢这种轻轻松松的悬疑剧,既精致又下饭,虽然一个案子讲了十多集,但节奏一直在线,想想也很神奇。
这部剧里的每个人都很有看点,各自都有一段故事,就是结局有点小难过,为凶手唏嘘。包拯和公孙策,都很聪明很讲义气,还都很有萌点。展昭,奶里奶气的,很多时候又像个小大人。南天竹和白阮阮,越看越美,一个戏精一个飒爽,都以大局为重。其他人
好喜欢这种轻轻松松的悬疑剧,既精致又下饭,虽然一个案子讲了十多集,但节奏一直在线,想想也很神奇。
这部剧里的每个人都很有看点,各自都有一段故事,就是结局有点小难过,为凶手唏嘘。包拯和公孙策,都很聪明很讲义气,还都很有萌点。展昭,奶里奶气的,很多时候又像个小大人。南天竹和白阮阮,越看越美,一个戏精一个飒爽,都以大局为重。其他人就自动开启嫌疑人视角,都各有各的性格,凑在一起简直活色生香,喜欢从头魔怔到结尾的何二,也不知道他那本书能不能写出来。至于幕后凶手,在情理之中,也在意料之外,和包拯本来可以是一路人,但最终是殊途不同归,总之是恨不起来。
结局都是公平的,好人留了下来,怀念客栈里的日常和那些人。
不出意料之外的海难,完全意料之内的吃人情节。不再赘述,直入主题。
影片中切斯大副的一句话让我产生一些想法。“一个理智的人不会在海难中放弃任何食物。”是的,这便是普通「少年派的漂流记」以及「洞穴奇想」同样的话题,即吃人的道德和人性。
我个人的看法:如果连生存都成为了唯一的要求,那么唯一的理智就是活下去。他们不像圣人那样浪漫赴死,因为他们都是最普通的凡人。
进
不出意料之外的海难,完全意料之内的吃人情节。不再赘述,直入主题。
影片中切斯大副的一句话让我产生一些想法。“一个理智的人不会在海难中放弃任何食物。”是的,这便是普通「少年派的漂流记」以及「洞穴奇想」同样的话题,即吃人的道德和人性。
我个人的看法:如果连生存都成为了唯一的要求,那么唯一的理智就是活下去。他们不像圣人那样浪漫赴死,因为他们都是最普通的凡人。
进食和吃饭是有区别的,进食单纯为了生存,是一种动物本能。而吃饭是一个既能能填饱肚子,又能享受美食乐趣的过程。这便是人与野兽的区别之处。影片中,波拉德船长一船选择公平抽签的方式选择谁成为食物。中签者自杀履行契约。切斯大副则分食了黑人兄弟。遭受海南的人们并没有为了食物而用残酷和卑鄙的手段将活人变成食物,维持了作为人最基本的道德。这便是人性之处,是人与野兽之间的最大区别。
影片的最后,波拉德和切斯勇敢地告诉了世人他们是如何从海南中幸存的。他们并没有在海事公司威逼利诱下选择隐瞒事实真相,这恰恰是人性的光辉之处。相比这些吃着尸体活下来的人们,安逸地坐在城市里攫取着底层劳动者最后一点利益的贵族和资本家才是真正的食人者。
当他人遭遇不幸,我们不能站在道德的制高点去批判甚至侮辱他人。就同分析历史事件不能跳开历史大环境一样,评价一个人的行为要联系其具体的遭遇,不然,我们亦同于精神上的食人者。
【福尔摩师奶】比HBO的日剧【女神探夏洛克】要好不少 陈松伶虽然好像从未以气场与美貌著称 但这个大女主还是很罩得住。与其说是部严谨探案剧 还不如说是入乡随俗版的“了不起的麦瑟尔夫人” 更难得的 这是部最适合发生在香港的探案剧。TVB在今时今日的环境下 还能打造这样的剧集 无论如何 还是很了不起的。
【福尔摩师奶】比HBO的日剧【女神探夏洛克】要好不少 陈松伶虽然好像从未以气场与美貌著称 但这个大女主还是很罩得住。与其说是部严谨探案剧 还不如说是入乡随俗版的“了不起的麦瑟尔夫人” 更难得的 这是部最适合发生在香港的探案剧。TVB在今时今日的环境下 还能打造这样的剧集 无论如何 还是很了不起的。
生活可能不像电影有那么多的一波三折。有些人可能错过也再也没有音信了。而我们还一直在路上,梦想和现实中何去何从,只有在成长的过程中才有答案吧。电影结尾很童话化,很美,很令人向往,现实中的我们总是那么的被容易打败。电影中男女主在山中相遇,一次相遇,一个承诺的小屋,一段不被世俗看好的爱情故事,一个在现实中人人都向往的故事结局。看电影中我们可能会吧自己想象成阿布或
生活可能不像电影有那么多的一波三折。有些人可能错过也再也没有音信了。而我们还一直在路上,梦想和现实中何去何从,只有在成长的过程中才有答案吧。电影结尾很童话化,很美,很令人向往,现实中的我们总是那么的被容易打败。电影中男女主在山中相遇,一次相遇,一个承诺的小屋,一段不被世俗看好的爱情故事,一个在现实中人人都向往的故事结局。看电影中我们可能会吧自己想象成阿布或者骆瑶,可是我们不是阿布也不是骆瑶,我们的内心太向往有这么一段爱情故事,和平常的爱情片都点不同,又有点相同,爱情可能是一个永恒的话题,爱情里我们都不被理解,各种坎坷。其中的酸甜苦辣,任个人去品味。
《你的世界如果没有我》
美剧《最后生还者》第三集争议很大,我关注的好几个社交媒体都说第三集“封神”。
美剧《最后生还者》第三集争议很大,我关注的好几个社交媒体都说第三集“封神”。
最后改变了什么,什么没变呢?“揭开的盖子”又被放回去了吗?安全的幸福和日光消毒怎么样了呢?最后的结尾比较仓促,很多事情没有交代清楚。(当然有可能是开放式结局)
主题很新颖,不过元素很杂,很难把它们梳理自洽。另外男女主角的角色刻画也稍显平面刻意。在铺垫最后多方力量争夺学校上,稍显仓促,前几集还是在叙述日常生活,
最后改变了什么,什么没变呢?“揭开的盖子”又被放回去了吗?安全的幸福和日光消毒怎么样了呢?最后的结尾比较仓促,很多事情没有交代清楚。(当然有可能是开放式结局)
主题很新颖,不过元素很杂,很难把它们梳理自洽。另外男女主角的角色刻画也稍显平面刻意。在铺垫最后多方力量争夺学校上,稍显仓促,前几集还是在叙述日常生活,最后突然“突入主线”,最后的结局还是模棱两可的。
可能由于剧集的限制,哪天去看看原著,或许会更加完整~
昨日已去,逝者如斯,明日未至,前景何知?唯今日若在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。
今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,非庸庸碌碌、不进不退之中,实乃承上启下、继往开来之中。有昨日之沉淀,传承,孕育,方有今日;有今日之躬行奋进改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日
昨日已去,逝者如斯,明日未至,前景何知?唯今日若在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。
今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,非庸庸碌碌、不进不退之中,实乃承上启下、继往开来之中。有昨日之沉淀,传承,孕育,方有今日;有今日之躬行奋进改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日之新我。唯笃行,唯耕耘,唯进步也。
一切事业皆自今日始,一切学问皆从今日作,一切发想皆于今日起,一切志向皆在今日立。
今日自强,则明日宏阔;今日蕴聚,则明日丰沛。今日努力,则明日可成;今日有为,则明日可期。
无今日之涓滴,则无将来之汪洋;无今日之册页,则无将来之典章。无今日之苞蕾,则无将来之繁花;无今日之土石,则无将来之重嶂。
识今日之有限,追将来之无穷;驰今日之白驹,御将来之腾龙;汇今日之小我,成将来之大公。
今日之重,譬犹泰山,万仞登临,踊跃跻攀,一寸一进,一步一前,巍哉其势,我为峰巅。
今日之美,譬犹阳春,新笋初发,雨露氤氲,万物喷薄,时序更新,及时勉励,岁不待人。
今日之华,譬犹年少,宝剑锋铓,青春乐好。死生亦大,忽然将老,有花堪折,莫待枯槁。
今日之实,譬犹开卷,革旧兴纸,求索修远,学为人师,行为世范,在明明德,止于至善。一朝一夕,今日即逝。一时一刻,今日须惜。
今有一语赠诸君:何惧流年匆匆,但求无负今日。