看完前两集,这一季【艾滋病】的主题就很明显了。
开头点出了故事发生的时间——20世纪80年代(1981年),和美剧 看完前两集,这一季【艾滋病】的主题就很明显了。 开头点出了故事发生的时间——20世纪80年代(1981年),和美剧姿态 第一季 Pose S1 处在相同的时间线中。神婆摄影师西奥带点预言家的性质,他对黑暗未来的担忧,就是在宣告纽约艾滋病毒的疯狂传播。 恐怖故事少不了悬疑和惊悚恐惧。 人类对未知事物有着天生的恐惧感,艾滋病在那个年代就相当于2020年刚出现的新冠病毒,肆意传播让人类意识到生命的渺小与脆弱。 这一季在自然恐惧之上,用【大老爹】和【鹿】这两个隐喻意味十足的icon,进行艺术性的处理,我觉得值得好评,水准在线。 【大老爹】是死亡的化身,代表艾滋病本身。死神总在阴暗处窥视,它是无处不在的跟踪狂。 今天是秋蝉播出的第6天,第10集。我是男主粉,本来每天最重要的事情就是欣赏美男子叶冲的西装秀和制服秀,为哥哥的演技疯狂尖叫吹彩虹屁,在屏幕前呐喊“冲哥喂我我能把碗都吃了”“我能吞下一个弹夹的子弹”,拿着爱的号码牌排着队等待刺杀叶冲然后住进他的大豪宅听他弹钢琴。但秋蝉超出我的想象了。我竟然看出了新鲜感。一是时代背景复杂,陷落后的香港各方势力聚集,还有国际力量的加入。二是几位主演身份设定有趣。首 今天是秋蝉播出的第6天,第10集。我是男主粉,本来每天最重要的事情就是欣赏美男子叶冲的西装秀和制服秀,为哥哥的演技疯狂尖叫吹彩虹屁,在屏幕前呐喊“冲哥喂我我能把碗都吃了”“我能吞下一个弹夹的子弹”,拿着爱的号码牌排着队等待刺杀叶冲然后住进他的大豪宅听他弹钢琴。但秋蝉超出我的想象了。我竟然看出了新鲜感。一是时代背景复杂,陷落后的香港各方势力聚集,还有国际力量的加入。二是几位主演身份设定有趣。首先男主是我党卧底,还是日方的高干子弟,背后可倚靠的力量是天皇,这种特殊身份导致上司佐藤和他之间有一种微妙的关系平衡,佐藤并非全然信任他却也不敢得罪,只能试探着甚至有时还要赔笑脸。女主是因为杀兄之仇而对男主怀恨在心的女学生。男主目前最重要的两个队友,一个是同被义父收养的义兄,一个是商界大佬。三是这谍战剧一来就把“谁是卧底”这个最大的悬念揭示了。甚至第一集下线了三个队友,男主直接陷入孤立无援的境地,这往后演什么?怎么演?四是很美。画面的构图和光影太漂亮了,光线明暗的变化让我很服气,服装也非常精致考究。而这部剧带给我新鲜感的独特之处,恰恰就是这部剧饱受争议的地方,主要集中在对前几集的质疑。我想以我理解的视角来为秋蝉洗刷一些冤屈。与时代背景相关的质疑是:一来就直接下线了三个,他们智商都不在线吗?/冲着老戏骨来看,结果一集都死完了?/死的人多不代表剧情紧凑,节奏快也很空洞。为什么一下子死光了?因为时局动荡,香港沦陷,日方抓紧时间清除地下党,佐藤给叶冲说檀香死了的时候用的词语是“老朋友”,说明已经有过很长一段时间的拉锯战,而给观众呈现的是最终的结果,呈现出来的是主人公秋蝉来到香岛时的悲惨情况。张涵予老师扮演的檀香,留给自己的最后一颗子弹,在剧的一开始就奠定了气氛基调,他是秋蝉在革命道路上的引路人,也是组织里的关键人物,在后面会经常出现在回忆中。鱼鹰交代的是情报站被炸毁、几乎全员牺牲的惨况,何刚的牺牲则激励池城扛起了集结香岛地下人员的重任。他们的牺牲绝对是有意义的,是故事背景的铺垫,绝非为了牺牲而牺牲。与主演身份设定相关的质疑是:他打死线人、三番五次救何樱,这么明显的暴露,日本人都还没发现。男主老是苦大仇深的/男主的表情太明显了,就明明白白写着“我是卧底”/男主表情和(上一角色名)一模一样,毫无改变。一来就打死线人是没有办法的选择,他不知道这个线人交代了多少、还知道多少,以后是否会继续被利用迫害更多同志,因此线人必须死,讲究的是他如何死。叶冲用小石头攻击线人,制造出线人想要攻击将军的动作,然后击毙了线人,话语中“只是打死了一个想害将军的中国人”,一个“只”就表现出对中国人的不屑。佐藤也显然认为这个线人并不比表面上安抚讨好叶冲更重要。首先叶冲认为何樱非救不可,他本身极具责任感,她哥哥因他而死,何樱又只是一个普通大学生,如果没有他保护何樱必死无疑,他孤立无援地在香岛,心里只想着能救一个是一个,“放长线钓大鱼”对他来说也是联系上同志的好方法,所以何樱必须要救。第一次救何樱的场景是在狱中,此时叶冲是在救护车被炸之后失踪,引起了日本高层的注意,然后叶冲又突然出现在将军的办公室,而救护车被炸是在将军的默许之下宫本的阴谋,因此将军只想着赶快把叶冲打发掉,何况叶冲还给出“放长线钓大鱼”的理由,此时佐藤做贼心虚自然就满足了叶冲带走何樱的小要求。第二次救何樱是在雨里,虽说给宫本的理由是共产党并没有出现,还要将何樱另作他用,但叶冲自己也知道这次太冒险了,必须再想个办法把救何樱的事情圆过去。所以才有了后来找佐藤拍桌子的事情,也相当于是借用“发现是宫本在刺杀我”的愤怒来掩饰他救了何樱的心虚。在这几次事件里,宫本对叶冲一是嫉妒,迫切想打压他以证明自己的能力,二是天皇并不是直接施压于他,他并不能感受到叶冲背景的威胁,因此他一直没有放过任何一个细节,一直在逐渐加深对叶冲的怀疑,佐藤也没有对叶冲完全放心,派出了士兵在叶冲家里附近“监督”他和何樱,因此在杀人和救人的这几件事里叶冲并没有完全撇得干净,两个日本人都在怀疑他,一个明一个暗罢了。男主的表情问题,首先孤立无援心情肯定是苦大仇深的,但我认为叶冲作为卧底,只在独身一人的时候才苦大仇深,喝酒弹琴都是痛苦的表情,但一旦在人前就又取决于面前的人是谁给相应的表情,比如和宫本主要是轻蔑嘲笑讽刺挖苦,和小庄就是轻松自在甚至孩子气的,平时叶冲基本上处于一个观察的状态里,这就重叠了他日本军官和卧底的身份,这两个身份都需要他保持警惕,时刻细心观察,加上有强大的背景作为庇护,没人会过度解读他的表情。我更不同意说和**(上一角色名)表情的相同的,叶冲情绪明显更为外放和起伏,并且日常有一种矜贵的从容礼貌和克制。与精致服装相关的质疑是:披着谍战剧外皮的偶像剧,服装太精致了,都油头粉面的。“偶像剧”是指为迎合人们内心需求,运用紧凑、浪漫的故事情节,帅气美丽的男女主角为主体进行艺术表演的一种形式。互相拿枪指着对方的头,不浪漫!男主是很帅女主也很美,但长得好看不是错吧,10集了女主在线时间少得令人心疼,说是男女主为主体还不如说是以男主和给池城开车的魏叔为主体!服装精致是因为他们的身份都很体面,日本高级军官、商界大佬、外国间谍、地方帮派、虽然是女学生但是日本高级军官给买衣服的女学生,都是光鲜亮丽的人物,谁会穿得灰头土脸的?但有一说一随身带卷发棒做头发这个我还是比较想吐槽的。最后总结。我有一个观点是一部剧应该是它本身逻辑自洽,剧情要结合人物设定来理解,而对人物的认知又基于剧情,简单来说评判一部剧是否合理,必须要回归剧本身,而不是个人认知的臆断,尤其要克服一些刻板印象。为什么说这部剧总是要粉丝来解读才能够看懂?因为它并不是谍战剧的一般套路,再加上一些该突出的重点没突出,一些交代过于简单导致观众没有记忆点。我承认它有一些细节问题,但我个人觉得整体逻辑框架来说是没有问题的,甚至挺精彩的。一开始就交代出“谁是卧底”真的太冒险了,观众全程是上帝视角,悬念没有那么强烈,就尤其考验剧情的设疑和解答,目前的套路是上一集没讲清楚的下一集就能讲清楚。最后声明。我是男主粉,演员的职责是演戏,无论是剧情、造型、剪辑或是后期选择配音,这都不在演员可控的范围内,演员已经完成了他该完成的部分,接受对演技的合理质疑和善意批评,其他的我都看不见。 恶意刷一星的行为真的不可取 好家伙!一口气缝合了《犀照》、《千人斩》、《新僵尸先生》、《双瞳》、《新木乃伊》以及一时间想不起来又感觉很眼熟的一系列港片。 死者复活不过是双胞胎,双瞳是眼疾,飞升成仙纯属无稽之谈,封建迷信害死人,以为是恐怖片,结果是走近科学,那编剧你倒是告诉我,蛊术又是什么鬼?刽子手的禁忌又是什么鬼?到头来走近 好家伙!一口气缝合了《犀照》、《千人斩》、《新僵尸先生》、《双瞳》、《新木乃伊》以及一时间想不起来又感觉很眼熟的一系列港片。 死者复活不过是双胞胎,双瞳是眼疾,飞升成仙纯属无稽之谈,封建迷信害死人,以为是恐怖片,结果是走近科学,那编剧你倒是告诉我,蛊术又是什么鬼?刽子手的禁忌又是什么鬼?到头来走近科学了但没有完全走近。 楼南光、黄一山两位老戏骨每一个眼神每一个微表情都是戏,对比起来几位主演真是尬。主角团是标准的九叔模式,师父带着两个笨徒弟的标配,再加上吴君如式的花痴师妹以及负责貌美如花的师侄。 80分钟剧情丝毫不拖泥带水,节奏紧凑但欠缺细节铺垫,倒是很适合下饭。网大,也就那样了。 当失去记忆甚至不知道自己名字的刘德华在网吧的登录页面,不由自主地输入“小明”两个字,一下子就想到了《无间道》里的刘建明。“我想做一个好人”的场景依旧历历在目,从2002年的《无间道》到2020年的《拆弹专家2》,这么多年之后,刘德华还是想做一个好人。那一刻,基本就猜到了结局。 想起在第一部《拆弹专家》里,邱礼 当失去记忆甚至不知道自己名字的刘德华在网吧的登录页面,不由自主地输入“小明”两个字,一下子就想到了《无间道》里的刘建明。“我想做一个好人”的场景依旧历历在目,从2002年的《无间道》到2020年的《拆弹专家2》,这么多年之后,刘德华还是想做一个好人。那一刻,基本就猜到了结局。 想起在第一部《拆弹专家》里,邱礼涛耗费巨资等比搭建了一个红磡隧道,然后在电影的最后把它炸了,顺带炸死了男一号刘德华。到了《拆弹专家2》里,邱礼涛又炸了一次青马大桥,最后也理所当然地再一次炸死了刘德华。 不过颇为有意思的是这一次,他在炸死刘德华之前,先把他的腿炸断了,让刘德华这个角色成为一个残疾人。更有意思的是,刘德华这次角色的名字叫做潘乘风,作为一个金庸武侠迷,很难不想到黄药师的四弟子陆乘风。同名乘风,必然同样要被断腿,断了乘风的可能性。 这么想来,可能邱礼涛也是一个金庸的读者吧。 可能很多人都不知道,邱礼涛小时候得过小儿麻痹症,这导致他的两条腿长短不一样。当然很多人可能没有注意到这一点,是因为大多数邱礼涛的新闻照片中都只有上半身,就连走红毯也没有全身照。其实邱礼涛右腿比较短,需要穿定制的鞋子,走路有一些坡脚。虽然算不上是残疾,但多少也有些不灵活。大学暑假的时候,邱礼涛想去电视台实习,但是很快就被拒绝了。拒绝理由也很简单,电视台不想要一个坡脚的人来当实习生。尤其是在拍电影这种行业里,实习生本来要做的就是体力活,坡脚确实也多有不便。 这对邱礼涛来说,绝对是一个很大的打击。想想一个热爱电影的年轻人,却因为身体不便受到歧视,进而得不到拍电影的机会,这对于邱礼涛来说是多么痛苦。所以电影中,刘德华断腿之后就算体能完全达标也依旧被警队长官不愿意担此责任而调入文职,他得有多么愤怒。他吼着说:“我不是疯,是痛。”这份痛感,多少有一些邱礼涛本人的色彩。所以看到这一幕的时候,想起邱礼涛自己的经历,有些感同身受,难免泪目。 因为身体不方便,导致邱礼涛年轻的时候并没有太多机会。其实这么多年以来,邱礼涛并没有因为命运的不公而怨天尤人,反而一直都非常爱笑。你会发现,采访中他在笑,片场他也在笑,发布会现场当然也在笑。虽然长得不算帅,但笑起来总是格外有感染力。 他笑着应对这一切,然后抓住每一个机会来拍电影。正是因为这种努力和坚持,邱礼涛成为香港电影人中拍片速度最快的,风格最多变的一位。 从业三十多年以来,邱礼涛已经拍摄制作了不下百部电影。简单算算,一年三部多,这还没算上他给徐克、王晶、黄泰来等大导演当摄影,以及给很多明星当幕后执行导演的那些作品。惊悚片cult片,邱礼涛能拍;励志片喜剧片,邱礼涛也能拍;警匪片动作片更是不在话下。邱礼涛的高效率,使得自己成为行内的“快靓正”,而他往往在作品上不超出预算,甚至节约不少,而最终成片的效果,算不上部部都好看,但每一部都不差。就算是再烂的剧本,再烂的资源,在他手上永远都能够加进去一些自我的表达。 正如邱礼涛当年被香港浸会大学授予荣誉大学院士时所写的介绍所说:“他揭示城市赤裸的故事,既有《原谅他77次》里的小清新爱情,也有《性工作者十日谈》中性工作者面对的残酷现实;他作品中的角色复杂而写实,从《八仙饭店之人肉叉烧包》里杀人犯的扭曲心态,到《叶问前传》里一代宗师的历练心志;他看透大都会的黑暗与光明,不论是《泄密者》揭示的人性贪婪和自私,还是廉政公署剧集里执法人员的英勇无私,他都能一一呈现。” 这也就是为什么我永远对邱礼涛的电影多一些宽容。每次有他的新片上映,也总是会第一时间去看。 而从港片的角度来说,邱礼涛可能是目前极少数依旧能够说得上是“尽皆过火,尽是癫狂”的香港电影人。当香港导演纷纷北上的时候,可能只有邱礼涛依旧坚守在香港——香港人拍香港故事,镜头依然对准那个充满市井气的香港。邱礼涛的资本当然可以来自大陆,但是电影的内核永远是香港的。 一直以来,邱礼涛不在乎票房高低,只要不给老板赔钱就可以,自己本人更是不在乎奖项数目。他常常自称是”诚实的香港电影工作者“,他要的是通过电影来展示香港的真实面貌。《拆弹专家2》同样如此,以一种更隐晦的方式,记录下了去年香港的真实面貌。所以电影中所说的愤怒并非空穴来风,而是言之有物的。“ 整部电影的主角当然只有刘德华。虽然刘青云同样是我个人非常喜欢的一个演员,但在这部电影里,他是一个为了衬托刘德华而存在的角色。尤其是当他最后选择撤离的那一刻,那是真正意义上成就他人的一刻。 刘青云说他认识三个潘乘风。第一个潘乘风是骄傲的拆弹专家,胆大心细,技术过硬,用自己的生命去挽救别人的生命;第二是断腿之后的潘乘风,你会发现断腿并没有给他带来任何打击,他依旧可以笑着面对这一切,慢慢恢复,高强度训练自己,直到被警队调到文职之后,他的骄傲、尊严瞬间一败涂地,走上了愤世嫉俗的路子;第三个是失忆之后的潘乘风,一张白纸,“信,就是警察;不信,就是恐怖分子”,这一切全在于他自己的信念。 当记忆慢慢回来之后,潘乘风是有过犹豫的。但最终那份“我想做一个好人”的初心把他变成了一个守护香港的英雄。是恐怖分子也是香港警察,是宋江也是晁盖。解铃还须系铃人,自己设的局也需要自己来破,只不过需要生命而已。 当然,作为一部警匪片,《拆弹专家2》的大场面也同样丝毫不怯场的。用港铁运炸弹,炸香港机场,炸青马大桥;炸国金中心,让高的一幢楼压倒低了一幢楼。两个策略和方案都令人称绝。尤其是电影中,地标式的建筑爆炸,看着那些大家所熟知的大楼地铁站炸成废墟,让人有一种无与伦比的快感。这其中所蕴含的毁灭感,可能是人类内心深处所共有的。邱礼涛的电影里有太多这种想让整个世界给自己陪葬的疯子或是恶人了。 但是邱礼涛最厉害的地方在于,他永远能够成功地让观众不由自主地选择同情坏人。无论是《的士判官》中凶狠屠杀出租车司机的黄秋生,还是《扫毒2》中以自己的正义标准来追杀毒贩的刘德华。他们都是常规意义上的恶人,至少都在法律之外,但是他们的动机、他们的愤怒又是能够被理解,甚至被原谅的。《拆弹专家2》中的潘乘风同样如此,甚至就连谢君豪所饰演的那个富二代虽然有着语焉不详的动机,但是他们所坚信的“投之亡地而幸存,置之死地而后生”,依旧足以令人动容。 谁都能看出来邱礼涛的电影多少有些粗糙。《拆弹专家2》也同样如此,就好像他把自己要表达的内容放进去之后,至于如何变得顺畅圆润从来不是他想的事情。但也正是这种粗糙感成就了邱礼涛的愤怒,电影其实不用那么精致,能打动人心就够了。所以我会毫不犹豫地给《拆弹专家2》五星,因为它确实打动我了,而且还不止一次。所以看完电影之后,很快就给身边朋友推荐了遍,让他们一定要去看。 电影的最后,炸弹爆炸,掀起万丈巨浪,汹涌的海水冲向这座海边小城,让人不得不为它的明天担忧。时代巨浪,也正在冲击着这座承载了太多人精神故土的地方。 记得之前陈木胜去世的时候,跟朋友聊天感叹唏嘘了很久。聊到最后,香港电影以后靠谁?我们唯一的答案就是邱礼涛了。这么多年,人人都在唱衰香港电影,唯独邱礼涛偏偏不信,以一己之力,撑起了整个香港警匪片,而《拆弹专家2》无疑将会成为香港警匪片的新标杆。最硬最生猛的邱礼涛,只希望上天保佑他再活五百年,那他至少还能再给你拍出1000部好看的电影来。 14年看的 · 开头女主心理治疗后 获得成效被告知有家属签字就可出院了,女主自己推翻了几分钟前说自己没有孩子的说法 称小艾是自己的孩子。家里人也称女主并没有孩子 她应该回到医院去,而女主拿出了所谓的自己孩子的照片……结尾医生们拿出了女主的诊治录像,问女主"你相信你的女儿不 14年看的 · 开头女主心理治疗后 获得成效被告知有家属签字就可出院了,女主自己推翻了几分钟前说自己没有孩子的说法 称小艾是自己的孩子。家里人也称女主并没有孩子 她应该回到医院去,而女主拿出了所谓的自己孩子的照片……结尾医生们拿出了女主的诊治录像,问女主"你相信你的女儿不在了吧?" 女主并不相信…… · 片中有重耳传男主 贝贝家是完美的家庭架构,熊爸爸高大强壮有安全感,但却是个典型的钢铁直男,给贝贝和淘淘讲电器那段,吓得孩子哇哇哭事后还自己反省,耿直得不要不要的。虽然熊爸爸在带孩子上就是大部分爸爸同款的粗心样子,但是在干活上可一点都不含糊啊,帮老婆做家务一点也不含糊,应该是做过木工吧,我看给丫丫搭的那个房子就挺好看的,如果不是这个世界观,那房子里可能住的不是鸭子而是一只小狗。兔妈妈温柔勤快又贤惠还很聪明,家里 贝贝家是完美的家庭架构,熊爸爸高大强壮有安全感,但却是个典型的钢铁直男,给贝贝和淘淘讲电器那段,吓得孩子哇哇哭事后还自己反省,耿直得不要不要的。虽然熊爸爸在带孩子上就是大部分爸爸同款的粗心样子,但是在干活上可一点都不含糊啊,帮老婆做家务一点也不含糊,应该是做过木工吧,我看给丫丫搭的那个房子就挺好看的,如果不是这个世界观,那房子里可能住的不是鸭子而是一只小狗。兔妈妈温柔勤快又贤惠还很聪明,家里的事情她都打理的井井有条。贝贝的性格乖巧、懂事聪明很像兔妈妈。淘淘爱玩、爱闹、说话直来直去就是熊爸爸的缩小版。这一家子的日常故事都有着现实家庭的缩影。其实一个家庭在下一代诞生后,一切都是围绕这他们转的。熊爸爸和兔妈妈的育儿经绝对值得借鉴,他们的教育方法是引导式的而不是说教的那种,有一集熊爸爸和兔妈妈为了锻炼孩子的责任心和突发状况时怎么应对,放手让贝贝和淘淘独自去送兔妈妈修改的衣服。结果如家长预料的,孩子因为贪玩花光了坐车的钱,差点没完成任务。这就让贝贝和淘淘亲身感受到了责任的重要,这可比说教形式的:要从小有责任感,按时完成任务。那样干巴巴的说教来的更深入孩子的心,更能让孩子记得住。家长总说,这生完孩子嘴皮子都要磨破了,说白了不就是教育孩子的道理,孩子左耳朵听有耳朵冒。然后家长不得不反复反复千百次地说。时间久了,孩子都嫌弃家长絮絮叨叨,都不把家长苦口婆心的道理放在心上了。这可是个无限死循环,等到了叛逆期,那就是家长说什么,孩子反着做。什么都没有亲身经历能牢牢记在心里。熊爸爸和兔妈妈放手让孩子去犯错误这点,是多数中国家庭最缺少的元素。给予她最好的一切,反之孩子根本就不在乎家长建立的安全避风港,在没经过试水,一下子莽撞冲出去的时候面对的疾风骤雨很可能瞬间将他们击倒。多和自家宝贝沟通,多让他们去看去锻炼去犯错,等到孩子长大了他们会比那些给予最好的一切的家长,还要感谢你们啊! 求职贴!!!好像做女主,当个鼓励师每天养眼又开心,这个咸鱼职业太香了吧!每天只需要哄帅哥高兴喝咖啡吃零食!!单看上班各种洛丽塔服装这一块实名羡慕好不好,秒变柠檬精!!女主小菲实在太像我高中同学了可爱又武力值爆棚!谁能给我科普下现实中真的有这样每天穿lo裙的工作吗?坐等一个回答哈哈哈哈! 求职贴!!!好像做女主,当个鼓励师每天养眼又开心,这个咸鱼职业太香了吧!每天只需要哄帅哥高兴喝咖啡吃零食!!单看上班各种洛丽塔服装这一块实名羡慕好不好,秒变柠檬精!!女主小菲实在太像我高中同学了可爱又武力值爆棚!谁能给我科普下现实中真的有这样每天穿lo裙的工作吗?坐等一个回答哈哈哈哈! 《大片》笑料是足够充分的,表演也是完全及格的,剧情也是合情合理的,用一种恶搞但不失严肃,荒诞但不缺真实的手法表现出了一群追求电影青年的极致狂欢,有人读懂了恶搞,有人感受到了梦想的正能量,有一点是相同的,他会让你笑到,对于一部喜剧片来说,这也就足矣。影片在后半部分的致敬环节是相当富于自嘲精神但相同又万分的别具一格,当一众PS的电影海报一张张呈现在观众眼前的时候,我们不仅仅可以看到这种恶搞带来的 《大片》笑料是足够充分的,表演也是完全及格的,剧情也是合情合理的,用一种恶搞但不失严肃,荒诞但不缺真实的手法表现出了一群追求电影青年的极致狂欢,有人读懂了恶搞,有人感受到了梦想的正能量,有一点是相同的,他会让你笑到,对于一部喜剧片来说,这也就足矣。影片在后半部分的致敬环节是相当富于自嘲精神但相同又万分的别具一格,当一众PS的电影海报一张张呈现在观众眼前的时候,我们不仅仅可以看到这种恶搞带来的欢乐,还有就是剧中主人公以及导演所一直想要的这种对于好电影的追求与期望,对于影迷来说,这是一种万分黑色幽默式的致敬。 整个事情有点杂乱,好像在看邻居的生活。不过这是生活的真实面貌,混沌无意义,日复一日,都是琐碎,很少和电视剧一样,转折,意义,伟大闪光时刻明确,就一地鸡毛。 爸爸的房子很乱,跟他生活一样,想到什么是什么,自恋,兴趣,独立,欲望,需求,刺激,拍电视剧,回家爬墙,爬小铁皮屋,买断工龄,开车,去深圳,出轨,对他来说,精神的自我满足比较重要,别人的看法什么的不那么重要,精力太过旺盛,是停不 整个事情有点杂乱,好像在看邻居的生活。不过这是生活的真实面貌,混沌无意义,日复一日,都是琐碎,很少和电视剧一样,转折,意义,伟大闪光时刻明确,就一地鸡毛。 爸爸的房子很乱,跟他生活一样,想到什么是什么,自恋,兴趣,独立,欲望,需求,刺激,拍电视剧,回家爬墙,爬小铁皮屋,买断工龄,开车,去深圳,出轨,对他来说,精神的自我满足比较重要,别人的看法什么的不那么重要,精力太过旺盛,是停不下来滚动着前行的水,需要别人配合他跟着他,他很难停下来顾虑照顾别人。尤其,他一个人也能自得其乐。舞厅的那一幕和回家爬墙越过时间重合在一起。有点像赵婷拍的《无依之地》一样,得流浪,动着才舒服,才能得到不断的刺激。这样的人很难从秩序规范里得到很大的福利。 妈妈的房子干净利落,一头长卷发永远饱满,她到哪都带着刘叔,是一个更喜欢秩序,看起来是依赖别人,可隐约也是有强控制的人,像一条表面平静底下暗流涌动的小溪。一如妈妈不愿多谈爸过去,不愿一个人出镜,就是不愿把自己暴露太多,也是一种控制。只愿意呈现美的整洁干净的。和《无倚之地》的妹妹有点相似,静,默,需要控制环境才能得到享受。 两个人的审美和需求不在一条线上。妈妈要秩序,要恩爱,要体贴,要控制,可爸爸就不是受控的人。过不下去太正常。 人最重要还是找到匹配自己需求的人,事,情感和环境。 日升月落,寒来暑往。月牙化作一抔黄土,无心醒来忘记了前世今生,故事的主人公散散落落只剩顾大人一个。他知道无心不会死,一定一定就在某个角落里。可是在哪里呢?顾大人找不到他,任他钱权在握,任他调兵遣将,都不行,找不到。可是顾大人没有办法啊,他是那么重情重义,恨不得把心都掏出来给无心和月牙的人,他怎么忘得了呢? 都说时间是最好的良药,顾大人也总会走出回忆继续生活。若是故事就这么结束倒也 日升月落,寒来暑往。月牙化作一抔黄土,无心醒来忘记了前世今生,故事的主人公散散落落只剩顾大人一个。他知道无心不会死,一定一定就在某个角落里。可是在哪里呢?顾大人找不到他,任他钱权在握,任他调兵遣将,都不行,找不到。可是顾大人没有办法啊,他是那么重情重义,恨不得把心都掏出来给无心和月牙的人,他怎么忘得了呢? 都说时间是最好的良药,顾大人也总会走出回忆继续生活。若是故事就这么结束倒也平静,可是天不随人。醒来的无心俨然还是小伙儿,叫嚷着要帮无心找媳妇儿的顾大人倒真是携着妻儿,脸上漏出岁月的痕迹。不知是不是月牙在天有灵,一对钻石耳坠引得故人重逢。 一个相见不相识骑上单车潇洒而去,一个……顾大人该是什么样的心情呢?可能有乍见之欢,有一丝的不敢相信,还有被无数回忆冲破心房瞬间吞没的百感交集泪如雨下吧。 顾大人放下孩子一路追着无心的方向而去,一步一步地跑一声一声地叫,无心啊无心!无心啊无心!每一声都淹没在熙攘的人群里,每一声都叫的让人心颤。 就目前来讲,最大的感触是“人生依旧遗憾”。对于“爱而不得”或者“得到再失去”这两种情况,不知道哪一种会更遗憾。最开始看这部电影的初心是看到有人说,她们之间是双向奔赴的感情,看完之后,很难不去感慨,她们是真的互相都很爱对方。可人生在世,总有不如意的事情发生。我的私心是希望她们能够一直生活在一起,但是又很难过的是,不是每个人的爱情都可以被成全,所以意外发生了,最后姐姐留下信和存折不告而别。姐姐在 就目前来讲,最大的感触是“人生依旧遗憾”。对于“爱而不得”或者“得到再失去”这两种情况,不知道哪一种会更遗憾。最开始看这部电影的初心是看到有人说,她们之间是双向奔赴的感情,看完之后,很难不去感慨,她们是真的互相都很爱对方。可人生在世,总有不如意的事情发生。我的私心是希望她们能够一直生活在一起,但是又很难过的是,不是每个人的爱情都可以被成全,所以意外发生了,最后姐姐留下信和存折不告而别。姐姐在信中写到:“我爱的艺媛啊,不知道该从何说起,来作为写封信的开头呢。深爱着别人,也被别人深爱着,这是多么幸福,值得感恩的事。是你,我的小朋友,让我明白了这个道理。”其实姐姐也是很爱艺媛的啊,真的太遗憾。结局是开放式的结局,唯一希望的就是,当苦难过去的时候,她们都能够过上自己心中想要的生活。 我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好 我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看我是土狗我觉得好看 1 尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢? 它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。 但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。 所 1 尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢? 它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。 但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。 所以侠女中的女性主义形象,用徐枫来扮演的,或多或少和大陆发生的文革有关系。这个在史蒂芬·Teo的文章最早提到。而龙门客栈,就是隐喻国共斗争的,里面用腥风血雨的政治气氛,来做喻体。至于国民党怎么样,共产党怎么样?大家见仁见智,可以在里面看到胡大才子的发挥。 2 对于顾省斋这个角色怎么分析? 他自己说他不求闻达于诸侯。开了一个小画馆,给人卖画度日,以肖像画见长。原文:“顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。” 南京人。 在得知到忠良之后被陷害的时候,他又表示愿意将毕生所学贡献出来。他说他熟读兵书,能布方略。在将阉党的党支部消灭殆尽的时候,他得意的像诸葛亮一样,在空城楼顶高声大笑,缕缕不绝。 接下来就是胡金铨表现的比较深刻的地方,就是他其实是在讽刺这个人物。就像所有的中国文人一样,儒生有着难以实现的抱负,而又往往流于自高自大。那种学了儒家文献以后,的那种骄傲是从骨子里带出来的。 这些东西可能我们身上也都有,但是顾省斋就像一个镜子一样把它表现得淋漓尽致。在看到了一大群死尸的时候,他又感觉到非常的恐惧和害怕,畏手畏脚,脸上都吓得失色了。包括电影后半部,侠女为他生了一个孩子,他跑到深山中的寺院去把孩子抱回来,显得那样的孱弱和手无缚鸡之力。 胡金铨的一生与李翰祥都离不开关系,是个非常有野心的人,指导了几十部历史剧,并且和他无话不谈。而胡金铨总是有非主流的意识。 这是一个在北京长大的人和从在上海长大的李翰翔截然不同的地方。这种超脱和理想主义的性格也是很像顾省斋。也是他为什么要用,是通心粉西部片的里奥尼,来导演他的原因。 3 胡金铨自己说这个片子后半部杂糅了佛教的禅宗思想。这一切都突出体现在慧圆大师身上。 可以说他是胡金铨思想的化身。在出现民族大义,才出现了政治败坏,善恶不分的时候,这种和尚是能够挺身而出,与恶势力作斗争,并且维持社会正义的一群人。 他们没有因为相信佛教的空无理论,或者是禅宗思想,而退后或者是追求自保。只知道自己的修行,而不知道是众生的苦难。 所以在他用具有特色的逆光摄影的时候,他把太阳放在他头后面,犹如一座巨大的背光,既反映他伟大的人格,也反映了精神照亮的世界。 这种反映佛教的思想,已经在细节上注意雕刻,给人很深的印象,同时给人信心。已经不是普通的杂糅了。 我记得我在上大学看这个电影的时候,受到的震动很大,一个出家人居然能够选择卫国打仗,并且去消除那些可恶的国家敌人,而不是安于寺庙之中去隐修,自己修禅。这在哲学上是如何可能的,我当时想了半天。 4 聊斋志异。文学之爱。 这就是为什么片头使用仿宋体字的原因,为了使他能够看起来像聊斋志异同时代的版刻书。 为了塑造出到处都是蛛丝网,到处都是疯长的蔓草,胡金铨和他的团队等了一年,让它们长长。这才有了聊斋的感觉,你懂的。 主角当然是侠女,要塑造的就是那种:“为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!” 徐枫很贴呀。 附《侠女》原文: 顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。 对户旧有空第,一老妪及少女税居其中,以其家无男子,故未问其谁何。一日偶自外入,见女郎自母房中出,年约十八九,秀曼都雅,世罕其匹,见生不甚避,而意凛如也。 生入问母。母曰:“是对户女郎,就吾乞刀尺,适言其家亦止一母。此女不似贫家产。问其何为不字,则以母老为辞。 明日当往拜其母,便风以意,倘所望不著,儿可代养其老。”明日造其室,其母一聋媪耳。视其室并无隔宿粮,问所业则仰女十指。 徐以同食之谋试之,媪意似纳,而转商其女;女默然,意殊不乐。母乃归。详其状而疑之曰:“女子得非嫌吾贫乎?为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”母子猜叹而罢。 一日生坐斋头,有少年来求画,姿容甚美,意颇儇佻。诘所自,以“邻村”对。嗣后三两日辄一至。 稍稍稔熟,渐以嘲谑,生狎抱之亦不甚拒,遂私焉。由此往来昵甚。会女郎过,少年目送之,问为谁,对以“邻女”。 少年曰:“艳丽如此,神情何可畏?”少间生入内,母曰:“适女子来乞米,云不举火者经日矣。此女至孝,贫极可悯,宜少周恤之。” 生从母言,负斗米款门,达母意。女受之,亦不申谢。日尝至生家,见母作衣履,便代缝纫,出入堂中,操作如妇。生益德之。每获馈饵,必分给其母,女亦略不置齿颊。 母适疽生隐处,宵旦号啕。女时就榻省视,为之洗创敷药,日三四作。母意甚不自安,而女不厌其秽。 母曰:“唉!安得新妇如儿,而奉老身以死也!”言讫悲哽,女慰之曰:“郎子大孝,胜我寡母孤女什百矣。” 母曰:“床头蹀躞之役,岂孝子所能为者?且身已向暮,旦夕犯雾露,深以祧续为忧耳。”言间生入,母泣曰:“亏娘子良多,汝无忘报德。”生伏拜之。女曰:“君敬我母,我勿谢也,君何谢焉?”于是益敬爱之。然其举止生硬,毫不可干。 一日女出门,生目注之,女忽回首,嫣然而笑。生喜出意外,趋而从诸其家,挑之亦不拒,欣然交欢。 已,戒生曰:“事可一而不可再。”生不应而归。明日又约之,女厉色不顾而去。日频来,时相遇,并不假以词色。少游戏之,则冷语冰人。 忽于空处问生:“日来少年谁也?”生告之。女曰:“彼举止态状,无礼于妾频矣。以君之狎昵,故置之。请更寄语:再复尔,是不欲生也已!”生至夕,以告少年,且曰:“子必慎之,是不可犯!”少年曰:“既不可犯,君何私犯之?” 生白其无。曰:“如其无。则猥亵之语,何以达君听哉?”生不能答。少年曰:“亦烦寄告:假惺惺勿作态;不然,我将遍播扬。”生甚怒之,情见于色,少年乃去。 一夕方独坐,女忽至,笑曰:“我与君情缘未断,宁非天数。”生狂喜而抱于怀,欻闻履声籍籍,两人惊起,则少年推扉入矣。 生惊问:“子胡为者?”笑曰:“我来观贞洁人耳。”顾女曰:“今日不怪人耶?”女眉竖颊红,默不一语,急翻上衣,露一革囊,应手而出,而尺许晶莹匕首也。少年见之,骇而却走。追出户外,四顾渺然。女以匕首望空抛掷,戛然有声,灿若长虹,俄一物堕地作响。 生急烛之,则一白狐身首异处矣。大骇。女曰:“此君之娈童也。我固恕之,奈渠定不欲生何!”收刃入囊。生曳令入,曰:“适妖物败意,请俟来宵。”出门径去。 次夕女果至,遂共绸缪。诘其术,女曰:“此非君所知。宜须慎秘,泄恐不为君福”又订以嫁娶,曰:“枕席焉,提汲焉,非妇伊何也?业夫妇矣,何必复言嫁娶乎?”生曰:“将勿憎吾贫耶?”曰:“君固贫,妾富耶?今宵之聚,正以怜君贫耳。”临别嘱曰:“苟且之行,不可以屡。当来我自来,不当来相强无益。”后相值,每欲引与私语,女辄走避。然衣绽炊薪,悉为纪理,不啻妇也。 积数月,其母死,生竭力葬之。女由是独居。生意孤寝可乱,逾垣入,隔窗频呼,迄不应。视其门,则空室扁焉。窃疑女有他约。夜复往,亦如之。遂留佩玉于窗间而去之。越日,相遇于母所。 既出,而女尾其后曰:“君疑妾耶?人各有心,不可以告人。今欲使君无疑,乌得可?然一事烦急为谋。”问之,曰:“妾体孕已八月矣,恐旦晚临盆。‘妾身未分明’,能为君生之,不能为君育之。可密告母觅乳媪,伪为讨螟蛉者,勿言妾也。”生诺,以告母。母笑曰:“异哉此女!聘之不可,而顾私于我儿。”喜从其谋以待之。 又月余,女数日不至,母疑之,往探其门,萧萧闭寂。叩良久,女始蓬头垢面自内出。启而入之,则复阖之。入其室,则呱呱者在床上矣。母惊问:“诞几时矣?”答云:“三日。”捉绷席而视之,则男也,且丰颐而广额。 喜曰:“儿已为老身育孙子,伶仃一身,将焉所托?”女曰:“区区隐衷,不敢掬示老母。俟夜无人,可即抱儿去。”母归与子言,窃共异之。夜往抱子归。 更数夕,夜将半,女忽款门入,手提革囊,笑曰:“我大事已了,请从此别。”急询其故,曰:“养母之德,刻刻不去诸怀。向云‘可一而不可再’者,以相报不在床第也。为君贫不能婚,将为君延一线之续。 本期一索而得,不意信水复来,遂至破戒而再。今君德既酬,妾志亦遂,无憾矣。”问:“囊中何物?”曰:“仇人头耳。”检而窥之,须发交而血模糊。骇绝,复致研诘。曰:“向不与君言者,以机事不密,惧有宣泄。今事已成,不妨相告:妾浙人。 父官司马,陷于仇,彼籍吾家。妾负老母出,隐姓名,埋头项,已三年矣。所以不即报者,徒以有母在;母去,又一块肉累腹中,因而迟之又久。曩夜出非他,道路门户未稔,恐有讹误耳。”言已出门,又嘱曰:“所生儿,善视之。 君福薄无寿,此儿可光门闾。夜深不得惊老母,我去矣!”方凄然欲询所之,女一闪如电,瞥尔间遂不复见。 生叹惋木立,若丧魂魄。明以告母,相为叹异而已。后三年生果卒。 子十八举进士,犹奉祖母以终老云。异史氏曰:“人必室有侠女,而后可以畜娈童也。不然,尔爱其艾豭,彼爱尔娄猪矣!”大老爹与黑暗
万绮雯从来难有惊
万绮雯从来难有惊艳感,为人本身就很淡然,不出众。这一般是天生丽质难自弃的女人最撩人的地方。我哪儿都好,但我从来不强调我的好,就像摆在某处的兰花,识货的自然知道其矜贵,若是摆上市面,价值千金不在话下。即使这次演一个坏女人,也是一个好老婆;即使作恶多端,害人无数,出口伤人,傲娇八面,得罪人多,招呼人少,好吧,其实如果那个女人不是万绮雯来演,她的讨厌指数一定高得多。在和所有人对抗和躲猫猫的时候,她表现得最突出的是让人佩服此女的精明和原谅她的任性。她再坏,我都不希望最后的结局是香消玉殒,tvb最平庸老套的桥段这次出现得却抚慰人心,当看起来年方二八,清纯俏丽的某miss出现时,你敢说没有为之心动一秒?
黄宗泽迄今让我印象最深的两个角色,一是「赌场风云」的隐蔽青年,再就是去年「护花危情」里深情压抑冷静内秀的阿sir,纯属个偏爱,并非说其他不好。「好心作怪」里的日月兄弟角色,底子跟阿sir挺像。十全九美好男人,很容易有好感分。
和周丽淇外形也颇衬,整体感觉较为和谐,tvb最佳情侣潜力股。俗话说事不过三,女演员如果太频繁的以女警角色出现,容易给人太过硬朗的感觉,特别是本来就高挑健美的身形。我觉得分不清周丽淇和陈敏之的同学眼睛确实是有点问题的。首先陈敏之哪次出现不是索女呼声一遍,但实际那种傻大姐的神情估计还要持续好多年。我曾说过她演戏基本算面瘫,不信下次好好看看。其次,其实周丽淇比陈敏之漂亮,面容更为精致,不信下次再好好看看。
再有我觉得古天乐算后继有人了,oppa说话的神情有时真有八分像古仔。去晒黑,再演个酷酷的角色八成就小古了。其实我很高兴看见姚子羚逐渐上位,对于演戏,会演的人才能让观众更赏心悦目。
黑色幽默的「好心作怪」算是给上半年的tvb挣回点面子。这剧各种死法都颇黑色幽默,唐善行被箱子砸死又算神马。再说就不准编剧最后一刻都在强调这女人真心能为自己爱的人无原则无底线不要命咩。说这剧探讨人性什么的都弱爆,这剧就是为三哥和雯雯量身打造的!童颜中女型款中男痴情大戏,近期绝无仅有,能挑出这么一对就知足吧。
实在是有够无聊,一堆萝卜青菜火锅丸子铅笔橡皮擦,满场除了孩子笑就没有动静了,真想离场,但是孩子挑的电影,哭着也要看完。
实在是有够无聊,一堆萝卜青菜火锅丸子铅笔橡皮擦,满场除了孩子笑就没有动静了,真想离场,但是孩子挑的电影,哭着也要看完。
在看这部片子之前,要明确两个点。一,这是一部商业片。二,这是一部视觉片。所谓看什么片子就要有什么心态,所以不要抱着去看 Gon
在看这部片子之前,要明确两个点。一,这是一部商业片。二,这是一部视觉片。所谓看什么片子就要有什么心态,所以不要抱着去看 Gone Girl 的心态来看Fury。男生请尽情享受战火硝烟,装甲坦克,男性荷尔蒙爆棚的阳刚之气。女生请尽情体会帅哥开挂,帅哥流泪,帅哥惨死的虐心心路。
首先这部戏的中心思想还是炒着“英雄主义,揭露战争中残酷与人性,让我们珍惜现在幸福生活”的冷饭。作为一部视觉娱乐商业片,这点儿深度差不多了。本戏的亮点在于导演用了另一种角度,换了个厨具来炒冷饭,味道居然就不一样了。以我的感觉,大卫艾亚还是想把片子弄的文艺一点,但客观事实是你得迎合观众,得赚票房。所以在一个个文艺范儿爆棚的场景,男主们忧伤蓝调的眼神与各种逻辑漏洞百出的剧情混合之后,就成了一个“好像还有点儿深度但深深一想有点儿搞笑”的感觉。
好了,先说亮点。片子的第一个镜头和最后一个镜头是关联的。第一个是一个仰视沙地一个德国兵骑马走来(如果我没记错的话),最后一个是俯视Fury号坦克的残骸和无数德国党卫军尸体。至于有什么深度我不敢揣测,但能感觉出是有意为之的前后呼应。几个象征性的符号是,被放生的马,和被“善待”的女人。
皮特大哥是被塑造成一个典型的战争中为生存与人性冲突的人。开篇以及其残忍的方式刺死德国兵,却放生了马,一个剧情就把整个片子的主题说出来了,“我是战争中的魔鬼,但我心底还有人性。Ideas are peaceful, history is violent.”为表现皮特这个矛盾的人,大概出现了2次他个人的特写。第一次是第一次回军营他痛苦的蹲在那里,像是杀戮后遗症发作。第二个是强迫小诺曼杀了德国俘虏后,神情悲伤的蹲在那里无奈的发呆。他可能从诺曼身上看到了自己当年的影子,他很想保留他的人性,但为了大家的生存他不得不把他拖入鬼道。皮特开篇就说我的任务是带我的队员回家。其实队友都被他骗了,他指的家不是美国本土,而是那辆坦克。最后大家一起死在家里,也算是死得其所。这里更是显示了战场老兵无法面对杀戮的罪恶,最后想战死沙场的那种无奈吧。
另一个亮点是坦克大战,世界上仅存的虎式坦克和从博物馆弄出的谢尔曼式真实还原,确实让军事迷大呼过瘾。这里缅怀一下炮灰坦克1,2,3号,为掩护主角carry成功绕后而主动送人头的悲壮精神。坦克兵的视角是比较难来表现英雄主义的,不像阻击手啥的。因为坦克主要是协同作战和掩护等,从第一个平原掩护步兵就十分还原其职责。但为了凸显英雄,导演终于让他们成为了狼牙山五壮士玩一夫当关万夫莫开的老套剧情。
这里槽点太多了,大马路十字路口就埋了一个反坦克地雷简直是匪夷所思,如果fury不走这条路你们党卫军不也要经过么?埋一个这是什么自信人家能踩中啊?300装备精良党卫军从白天打到黄昏才知道用rpg打坦克,德国军官估计要从坟里跑出来发飙了。还有连我这个文弱书生都知道要弄死坦克里的人就是开盖儿丢手雷,干嘛非得探个头看一眼?找死?导演一定把敌军AI调成简单了吧。还有一个细节不知道是不是我的错觉,为啥德国兵开枪的弹道是绿色的?激光么?最后皮特被狙击手干了3枪淡然的坐在坦克里连汗都没出,真是铁男。两个手榴弹丢进来,他还能留个全尸,那手榴弹该不是八路军造的吧?
没有爱情算什么好莱坞娱乐片?这段横插进去的无厘头爱情让我觉得很无力。虽然剧情需要是为了让小诺曼fuck Nazis一定要让爱的人死,战友死多少无所谓,老子的妞死了我就跟你拼命。年轻啊。这里广大单身屌丝可以学习一下怎么成功牵手:凶神恶煞的进来让女的害怕,然后高冷的表示我们是绅士,然后给好处(那时候是蛋,现在请拿名牌包包),然后展现自己的才能表示我不是野蛮的士兵其实我是个文青(弹钢琴),最后玩玩玄学(看手相,现在说星座吧),小姑娘就这么爱上了一个侵略者。德国人你们怎么了!节操呢!算上村口指路大爷和最后放过了仇敌的探视坦克底部的德国兵真是给我种全民德奸的感觉。当然你也可以理解成人民已经厌恶了战争,想美国救世主赶紧灭了他们的领袖。
总之,我看了一遍之后是一种啼笑皆非的感觉。说沉重确实挺沉重,加上昨晚本来心就很累看完心更累。虽然换了个厨具,但冷饭依旧是冷饭,食之无味,弃之可惜。
张乐乎
10/22/2014
San Francisco
足见,纯正的港产喜剧片中给人印象深刻的除了主演们的无厘头之外,黄金配角甚至是
足见,纯正的港产喜剧片中给人印象深刻的除了主演们的无厘头之外,黄金配角甚至是反派们的那怕是蜻蜓点水的出场和对白,都能给观众留下至深的好念想儿。尤其是那些周身散发着蠢、笨、奸、滑、傻的气质和表象,再带着浓重的自信,不对,应该是自大的特性的反派们,更是从本就搞笑幽默的情节和故事里喷涌出浓浓的喜剧风来。用现在流行的词儿来形容,就是优质逗比。
这些反派们之于全片的重要性,除了风险一幕又一幕的经典搞笑桥段外,更成全了一个又一个喜剧大咖的诞生和喜剧经典的流传。因此,同样值得我们尊敬和纪念。
终于,在这个寒气逼人的冬天,观众们有幸迎来了一股逗气逼人的港产喜剧片《呆呆计划》。片中几位明星主演的表现相当不错,将一个缺钱、缺爱、缺德……等各方势力奔着无价之宝龙凤镜,拼命抢夺的夺宝悬疑加动作冒险的故事演绎得堪称精彩无极限!期间笑料足量,情节也足够曲折。陈小春和汪东城一边领衔一边搞笑,邓家佳等几位女星则肩负养眼,而以港产片中资深的大反派吴启华为首的一众恶人反派们则从一开始便展开了无头苍蝇式的疯狂逗比模式。包括来自韩国的喜剧演员朴文旭和国内谐星何军这一对“明哲和钢蛋”组合领导的“极端流氓组织”,一路追寻着价值几千万的宝贝,一会儿疯狂绑票儿,一会满街打闹,浓郁的无厘头风格,让观众爆笑不断,捧腹难禁。
“他这是借么?他这分明就是劫!!!”,“呆呆我妹,你个蛋!”一句句引得全场哄笑的搞笑台词也是不断地从片中一个个逗比反派的嘴里冒出来。
事实上,港产喜剧片的优秀精髓,除了主演们精湛的大银幕表现和对角色的完美诠释外,反派配角们的蠢笨以及自负自大的特质,更是助力主角刷声望的最大动力。而且港产片中也相当盛产蠢笨且精彩留名的反派们。成龙、洪金宝和元彪师兄弟主演的《快餐车》里,那个广场得瑟的飞车党,在被K之后,嘴里嘟囔着“妈妈不让打架”的唯一一句台词,让观众记住了小黑柯受良的精湛车技的同时还有他的搞笑本事。周星驰尚是星仔时主演的《破坏之王》里,一本正经严肃威猛的林国斌版“断水流”大师兄,在被“无敌风火轮”PK之后的喜剧效果相当精彩。还有《醉拳3》里的娘炮杀手任达华;从《赌神》到《赌侠》中接连被耍的大口九成奎安;《水浒传之英雄本色》里最恶多端最后被劈成两半扔说这“你能把我怎么样?”的高衙内(单立文饰演);还有同样是胖子编剧谷德昭塑造的《食神》中的腹黑唐牛,等等等等。
而再看眼前《呆呆计划》里的诸位逗比反派,他们的又蠢又笨又自大,以及他们最后的各种被戏耍,简直和他们的前辈一脉相承。值得推荐!
最近想起来就去优酷找出来看了一下,看来本人还是成熟多了,现在看一点都不怕,当年没完全明白的剧情,现在也清楚了,描述一个人在压力之下,人格分裂,犯下血案,最终醒悟并自我了断的故事吧。
总体来说,片子还不错,这次重看后,算是一雪幼年前耻啊,哈哈。
最近想起来就去优酷找出来看了一下,看来本人还是成熟多了,现在看一点都不怕,当年没完全明白的剧情,现在也清楚了,描述一个人在压力之下,人格分裂,犯下血案,最终醒悟并自我了断的故事吧。
总体来说,片子还不错,这次重看后,算是一雪幼年前耻啊,哈哈。
虽然为了完成故事的主线,有些情节没交代清楚,让人觉得是不是还有续集不成。
不过几个老一辈的演技真不错,特别是鸠摩智大叔。
虽然为了完成故事的主线,有些情节没交代清楚,让人觉得是不是还有续集不成。
不过几个老一辈的演技真不错,特别是鸠摩智大叔。
夫妻之间的事真是玄妙,其实很多时候,没有谁对谁错,外人永远不了解当事人的感受。男女主双方的家人朋友也都是如此,总是站在自家人的一边,维护自家人的利益,可以理解。
男女主之前都对彼此心怀
夫妻之间的事真是玄妙,其实很多时候,没有谁对谁错,外人永远不了解当事人的感受。男女主双方的家人朋友也都是如此,总是站在自家人的一边,维护自家人的利益,可以理解。
男女主之前都对彼此心怀怨恨,觉得自己最痛苦,对方对不起自己,可能人都是站在自己的角度看问题,所以很难设身处地为别人着想。
看这剧很大的感受就是,一日夫妻百日恩,做过夫妻的人,再怎么样感情还是不同的,所谓藕断还会丝连,就是如此。相互之间的相处也常常成为定势,无论外部情况发生怎样的改变。就好像男主尽管贵为代表,可以趾高气昂了,但是在前妻面前也只能是虚张声势,一不小心就恢复到过去的面貌。男主平时一幅精英的样子,但是在女主跟前不由自主就弱下来了,女主也对待他很随便,非骂即打,完全婚内的状态,根本不会当作社长尊敬。甚至男主为女主擦雨水什么的,这么亲密暧昧的举动,也那么自然,那么理所当然,仿佛根本没有离婚似的。。其实在他心里,根本当对方还是自己的女人。
所以都说离婚的男女,一不小心就会再次滚到床上,实在太轻车熟路了。。
这剧刚开始几集最好,节奏很快,人物刻画很生动,故事铺成得也很好,一点没有不耐烦的感觉。画面、OST、演员等,都合我意,连女二都很漂亮讨喜。
其实这种因为穷困而分手的梗是我的雷区,因为我也曾有类似的经验。所以每次看这种戏,总是会想起很多。。所以总是会同情女方的,觉得心酸。
其实与其说是嫌弃穷困,不如说是看不到希望而放弃。很多时候,两个人绑在一起反而不能轻松前行。
男主一如既往,好像每个角色都差不多,组长的魅力不错,但总是差了点让人着迷的火候;男二前两集戏份不多,但一点不帅啊,有点失望;还是小司机金明洙漂亮!
没想到的是,女主变年轻漂亮了,我印象中,她是蛮普通的长相。
不过到了11、12集,剧情就有点拖,这好像是韩剧的通病。男主幼稚别扭的桥段太多了,我觉得男主的火候把握得不太好,稍微有点过,简直成搞笑剧了,跟男主的气质形象真有点违和啊。
女主的性格我还蛮喜欢,爽利能干,不矫揉做作。
男二是标准的好男人,角色不错,就是演员不喜欢,本来看剧粉们说帅,还蛮期待,结果脸上粉抹太白,眼影化得过重,眼睛好像永远充血,还有嘴巴颜色过红,跟小白脸戏子似的。。
女二我也蛮喜欢,特别是痛斥父亲那场戏,很爽!是很正直很自尊的女人呢
可惜的是最帅的小司机戏份太少,怨念。。
但是韩剧总是这样,刚开播时大家都水灵漂亮的,拍着拍着就憔悴了。。女主一出场多年轻好看啊,后面黑眼圈眼袋什么的都来了,怎么都遮不住,脸色有很差,哎。。还有女主的发型怎么越来越邋遢了,就不能好好梳梳吗,真替她捉急。
我这人其实一向不太喜欢吃回头草,我觉得最理想的分手就是,大家分开后,各自活得很好,祝福对方,然后相忘于江湖。但是这对我还是支持的,明显彼此都有感情,只要对过去释怀了,就可以重新开始。
男二不是不好,只是太年轻了,家庭也复杂,爸爸太恐怖了,怎么能同意宝贝儿子找个离婚大妈啊,肯定又是一场战争,想着就累觉不爱了。
衣不如新人不如故,有时候,好马也是可以吃回头草的。