云合预告要降一点了,评分我给6.5分。
先说剧情:
总体而言,作为偶像剧是合格的,能看出编剧及幕后团队的野心。有些设置很有趣,比如男女主渊源设置,女主为了事业撒谎与男主结婚。按说这个剧情设置很有意思,奈何后续演员表演及推进剧情有些拉。
编剧整体架
云合预告要降一点了,评分我给6.5分。
先说剧情:
总体而言,作为偶像剧是合格的,能看出编剧及幕后团队的野心。有些设置很有趣,比如男女主渊源设置,女主为了事业撒谎与男主结婚。按说这个剧情设置很有意思,奈何后续演员表演及推进剧情有些拉。
编剧整体架构布置不错,但具体内容填充不行。就像一遍作文,大框架不错,切题,但文笔不行。
男女主人设能看出编剧的野心,女主想打造一个被职场毒打,偶遇中年晋升危机,有需要爱情调剂的成功女性职场人。但问题不接地气,女主本身家庭背景应该就很好,不需要晋升也能过得很富婆。
我无法共情,有小时代顾里的味道,目前我觉得是最失败的地方。
若女主本来就是职场精英,那么事业线晋升就需要编剧刻画细腻点,(后续剧情还没有出来,希望有惊喜)。
是的,贱贱2来了,他来了!他要开始DISS全世界,全宇宙!比上一部的嘴炮更强,更猛,更无下限!
他确实在《死侍2》中,也做到了!
是的,贱贱2来了,他来了!他要开始DISS全世界,全宇宙!比上一部的嘴炮更强,更猛,更无下限!
他确实在《死侍2》中,也做到了!
以广东特大缉毒案件“GG计划”为背景,讲述特警与缉毒大队成员实施“闪狙行动”,与国际毒贩展开激烈对战,并最终赢得胜利的英勇缉毒事迹。
以广东特大缉毒案件“GG计划”为背景,讲述特警与缉毒大队成员实施“闪狙行动”,与国际毒贩展开激烈对战,并最终赢得胜利的英勇缉毒事迹。
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所以侠女中的女性主义形象,用徐枫来扮演的,或多或少和大陆发生的文革有关系。这个在史蒂芬·Teo的文章最早提到。而龙门客栈,就是隐喻国共斗争的,里面用腥风血雨的政治气氛,来做喻体。至于国民党怎么样,共产党怎么样?大家见仁见智,可以在里面看到胡大才子的发挥。
2
对于顾省斋这个角色怎么分析?
他自己说他不求闻达于诸侯。开了一个小画馆,给人卖画度日,以肖像画见长。原文:“顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。”
南京人。
在得知到忠良之后被陷害的时候,他又表示愿意将毕生所学贡献出来。他说他熟读兵书,能布方略。在将阉党的党支部消灭殆尽的时候,他得意的像诸葛亮一样,在空城楼顶高声大笑,缕缕不绝。
接下来就是胡金铨表现的比较深刻的地方,就是他其实是在讽刺这个人物。就像所有的中国文人一样,儒生有着难以实现的抱负,而又往往流于自高自大。那种学了儒家文献以后,的那种骄傲是从骨子里带出来的。
这些东西可能我们身上也都有,但是顾省斋就像一个镜子一样把它表现得淋漓尽致。在看到了一大群死尸的时候,他又感觉到非常的恐惧和害怕,畏手畏脚,脸上都吓得失色了。包括电影后半部,侠女为他生了一个孩子,他跑到深山中的寺院去把孩子抱回来,显得那样的孱弱和手无缚鸡之力。
胡金铨的一生与李翰祥都离不开关系,是个非常有野心的人,指导了几十部历史剧,并且和他无话不谈。而胡金铨总是有非主流的意识。
这是一个在北京长大的人和从在上海长大的李翰翔截然不同的地方。这种超脱和理想主义的性格也是很像顾省斋。也是他为什么要用,是通心粉西部片的里奥尼,来导演他的原因。
3
胡金铨自己说这个片子后半部杂糅了佛教的禅宗思想。这一切都突出体现在慧圆大师身上。
可以说他是胡金铨思想的化身。在出现民族大义,才出现了政治败坏,善恶不分的时候,这种和尚是能够挺身而出,与恶势力作斗争,并且维持社会正义的一群人。
他们没有因为相信佛教的空无理论,或者是禅宗思想,而退后或者是追求自保。只知道自己的修行,而不知道是众生的苦难。
所以在他用具有特色的逆光摄影的时候,他把太阳放在他头后面,犹如一座巨大的背光,既反映他伟大的人格,也反映了精神照亮的世界。
这种反映佛教的思想,已经在细节上注意雕刻,给人很深的印象,同时给人信心。已经不是普通的杂糅了。
我记得我在上大学看这个电影的时候,受到的震动很大,一个出家人居然能够选择卫国打仗,并且去消除那些可恶的国家敌人,而不是安于寺庙之中去隐修,自己修禅。这在哲学上是如何可能的,我当时想了半天。
4
聊斋志异。文学之爱。
这就是为什么片头使用仿宋体字的原因,为了使他能够看起来像聊斋志异同时代的版刻书。
为了塑造出到处都是蛛丝网,到处都是疯长的蔓草,胡金铨和他的团队等了一年,让它们长长。这才有了聊斋的感觉,你懂的。
主角当然是侠女,要塑造的就是那种:“为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”
徐枫很贴呀。
附《侠女》原文:
顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。
对户旧有空第,一老妪及少女税居其中,以其家无男子,故未问其谁何。一日偶自外入,见女郎自母房中出,年约十八九,秀曼都雅,世罕其匹,见生不甚避,而意凛如也。
生入问母。母曰:“是对户女郎,就吾乞刀尺,适言其家亦止一母。此女不似贫家产。问其何为不字,则以母老为辞。
明日当往拜其母,便风以意,倘所望不著,儿可代养其老。”明日造其室,其母一聋媪耳。视其室并无隔宿粮,问所业则仰女十指。
徐以同食之谋试之,媪意似纳,而转商其女;女默然,意殊不乐。母乃归。详其状而疑之曰:“女子得非嫌吾贫乎?为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”母子猜叹而罢。
一日生坐斋头,有少年来求画,姿容甚美,意颇儇佻。诘所自,以“邻村”对。嗣后三两日辄一至。
稍稍稔熟,渐以嘲谑,生狎抱之亦不甚拒,遂私焉。由此往来昵甚。会女郎过,少年目送之,问为谁,对以“邻女”。
少年曰:“艳丽如此,神情何可畏?”少间生入内,母曰:“适女子来乞米,云不举火者经日矣。此女至孝,贫极可悯,宜少周恤之。”
生从母言,负斗米款门,达母意。女受之,亦不申谢。日尝至生家,见母作衣履,便代缝纫,出入堂中,操作如妇。生益德之。每获馈饵,必分给其母,女亦略不置齿颊。
母适疽生隐处,宵旦号啕。女时就榻省视,为之洗创敷药,日三四作。母意甚不自安,而女不厌其秽。
母曰:“唉!安得新妇如儿,而奉老身以死也!”言讫悲哽,女慰之曰:“郎子大孝,胜我寡母孤女什百矣。”
母曰:“床头蹀躞之役,岂孝子所能为者?且身已向暮,旦夕犯雾露,深以祧续为忧耳。”言间生入,母泣曰:“亏娘子良多,汝无忘报德。”生伏拜之。女曰:“君敬我母,我勿谢也,君何谢焉?”于是益敬爱之。然其举止生硬,毫不可干。
一日女出门,生目注之,女忽回首,嫣然而笑。生喜出意外,趋而从诸其家,挑之亦不拒,欣然交欢。
已,戒生曰:“事可一而不可再。”生不应而归。明日又约之,女厉色不顾而去。日频来,时相遇,并不假以词色。少游戏之,则冷语冰人。
忽于空处问生:“日来少年谁也?”生告之。女曰:“彼举止态状,无礼于妾频矣。以君之狎昵,故置之。请更寄语:再复尔,是不欲生也已!”生至夕,以告少年,且曰:“子必慎之,是不可犯!”少年曰:“既不可犯,君何私犯之?”
生白其无。曰:“如其无。则猥亵之语,何以达君听哉?”生不能答。少年曰:“亦烦寄告:假惺惺勿作态;不然,我将遍播扬。”生甚怒之,情见于色,少年乃去。
一夕方独坐,女忽至,笑曰:“我与君情缘未断,宁非天数。”生狂喜而抱于怀,欻闻履声籍籍,两人惊起,则少年推扉入矣。
生惊问:“子胡为者?”笑曰:“我来观贞洁人耳。”顾女曰:“今日不怪人耶?”女眉竖颊红,默不一语,急翻上衣,露一革囊,应手而出,而尺许晶莹匕首也。少年见之,骇而却走。追出户外,四顾渺然。女以匕首望空抛掷,戛然有声,灿若长虹,俄一物堕地作响。
生急烛之,则一白狐身首异处矣。大骇。女曰:“此君之娈童也。我固恕之,奈渠定不欲生何!”收刃入囊。生曳令入,曰:“适妖物败意,请俟来宵。”出门径去。
次夕女果至,遂共绸缪。诘其术,女曰:“此非君所知。宜须慎秘,泄恐不为君福”又订以嫁娶,曰:“枕席焉,提汲焉,非妇伊何也?业夫妇矣,何必复言嫁娶乎?”生曰:“将勿憎吾贫耶?”曰:“君固贫,妾富耶?今宵之聚,正以怜君贫耳。”临别嘱曰:“苟且之行,不可以屡。当来我自来,不当来相强无益。”后相值,每欲引与私语,女辄走避。然衣绽炊薪,悉为纪理,不啻妇也。
积数月,其母死,生竭力葬之。女由是独居。生意孤寝可乱,逾垣入,隔窗频呼,迄不应。视其门,则空室扁焉。窃疑女有他约。夜复往,亦如之。遂留佩玉于窗间而去之。越日,相遇于母所。
既出,而女尾其后曰:“君疑妾耶?人各有心,不可以告人。今欲使君无疑,乌得可?然一事烦急为谋。”问之,曰:“妾体孕已八月矣,恐旦晚临盆。‘妾身未分明’,能为君生之,不能为君育之。可密告母觅乳媪,伪为讨螟蛉者,勿言妾也。”生诺,以告母。母笑曰:“异哉此女!聘之不可,而顾私于我儿。”喜从其谋以待之。
又月余,女数日不至,母疑之,往探其门,萧萧闭寂。叩良久,女始蓬头垢面自内出。启而入之,则复阖之。入其室,则呱呱者在床上矣。母惊问:“诞几时矣?”答云:“三日。”捉绷席而视之,则男也,且丰颐而广额。
喜曰:“儿已为老身育孙子,伶仃一身,将焉所托?”女曰:“区区隐衷,不敢掬示老母。俟夜无人,可即抱儿去。”母归与子言,窃共异之。夜往抱子归。
更数夕,夜将半,女忽款门入,手提革囊,笑曰:“我大事已了,请从此别。”急询其故,曰:“养母之德,刻刻不去诸怀。向云‘可一而不可再’者,以相报不在床第也。为君贫不能婚,将为君延一线之续。
本期一索而得,不意信水复来,遂至破戒而再。今君德既酬,妾志亦遂,无憾矣。”问:“囊中何物?”曰:“仇人头耳。”检而窥之,须发交而血模糊。骇绝,复致研诘。曰:“向不与君言者,以机事不密,惧有宣泄。今事已成,不妨相告:妾浙人。
父官司马,陷于仇,彼籍吾家。妾负老母出,隐姓名,埋头项,已三年矣。所以不即报者,徒以有母在;母去,又一块肉累腹中,因而迟之又久。曩夜出非他,道路门户未稔,恐有讹误耳。”言已出门,又嘱曰:“所生儿,善视之。
君福薄无寿,此儿可光门闾。夜深不得惊老母,我去矣!”方凄然欲询所之,女一闪如电,瞥尔间遂不复见。
生叹惋木立,若丧魂魄。明以告母,相为叹异而已。后三年生果卒。
子十八举进士,犹奉祖母以终老云。异史氏曰:“人必室有侠女,而后可以畜娈童也。不然,尔爱其艾豭,彼爱尔娄猪矣!”
但其实不那么认真的话还挺好看的
但其实不那么认真的话还挺好看的
与其关注泪点,不如重视痛点。
民国时候,有个叫张友鸾的,特别会取标题。
他在《新民报》主编社会新闻,见南京连日阴雨,写「潇潇雨,犹未歇,说不定,落一月」,见国民党生活腐化,写
与其关注泪点,不如重视痛点。
民国时候,有个叫张友鸾的,特别会取标题。
他在《新民报》主编社会新闻,见南京连日阴雨,写「潇潇雨,犹未歇,说不定,落一月」,见国民党生活腐化,写「方吃紧,后方紧吃」。
我印象最深的,是他报道贫富差距——
难民不能求一饱,银耳参茸大畅销。
他一定知道,含着生活中最基本的衣食住行,方一针见血,警策众人,以至轰动整个上海。
[起跑线]也是如此。
他们不是穷人,穷人怎么吃得起300卢比的披萨、20卢比的矿泉水?还讲英语。
作者:Amy Taubin (Film Comment)
译者:csh
译文首发于《虹膜》
记者:有许多电影都聚焦于男性艺术家和给他带来灵感的女性,你在多大程度上考虑过这些作品?
瑟琳·席安玛:我不必考虑太多这方面的事情,对于你说的这种故事,我们基本上已经非常熟悉了
作者:Amy Taubin (Film Comment)
译者:csh
译文首发于《虹膜》
记者:有许多电影都聚焦于男性艺术家和给他带来灵感的女性,你在多大程度上考虑过这些作品?
瑟琳·席安玛:我不必考虑太多这方面的事情,对于你说的这种故事,我们基本上已经非常熟悉了,所以我没必要回答这个问题。我想要讲述的是另一种故事,不是通过说教的方式,而是通过非常情绪化、感性、政治性的方式。这部影片的核心概念是,不存在什么「缪斯」,或者说,「缪斯」不过是一个美丽的词汇,它被用来隐藏事实的真相,妨碍我们去认知女性与艺术家合作的真正方式。我想要描绘那种智性的对话,不要忘记,在一个房间里同时存在着几个不同的大脑。我们看到,艺术史减少了艺术家及其搭档们的关联:从前,缪斯是坐在房间里的那个女人,她静默、美丽,同时还受到他人的迷恋。而现在我们知道,毕加索的「缪斯」多拉·玛尔是一位伟大的超现实主义摄影师,弗朗西斯·毕卡比亚的搭档加布里埃尔·加布里埃尔·布菲-毕卡比娅也积极地参与了他的变革。我想要描绘这样的现实,同时,我在制作电影的过程中,也想要与我的女演员们产生强烈的联系。
记者:与你此前的影片相比,这部作品里的合作是否有所不同?或者说,你是否更有意识地在进行合作?
瑟琳·席安玛:是的,这主要是因为,在这部影片之前,我都只和很年轻的非职业演员一起工作过——孩子啦,少女啦,我会让她们在摄影机前成为女演员。和非职业演员合作,完全是一种不同的体验,因为你必须全权设计她们受到的限制,此间没有谈判的余地,所以你就得背负起沉重的责任。但是,如果你和成年女性、职业女演员一起合作,就不存在这些限制。甚至在你与她们合作的过程中,她们会使你感到惊讶,所以这完全不是同一种合作模式。这确实是我想通过这部电影迈出的一大步。
记者:这是一部伟大的爱情故事——而且很少有电影论及成年人之间的女同性恋欲望。
瑟琳·席安玛:好吧,《卡罗尔》算是一个例子。不过当我在这里(指戛纳)发现它的时候,我的感受和你描述的一模一样,我觉得自己很少看到这样的电影。
记者:这部影片中的性场面,以及它们与这些女人的心灵生活之间的关系,是非常复杂的,从这一点上来看,它要比《卡罗尔》复杂得多。这更像是一种互让式的性爱。
瑟琳·席安玛:是的,我痴迷于某种想法,而在制作这部影片的过程中,这种想法变得越来越重要。演员们也真的让这种想法成为了影片的核心:我想要一个平等的爱情故事,你很少看到这种东西,但我认为这是可能的,因为她们的故事中存在着某种「酷儿性」。我知道阿黛拉·哈内尔会参与其中,但当我在选角时见到诺米·梅兰特的时候,我完全被这种平等性所震惊了——同样的年龄、同样的身高、同样的气质——我心想,嗯,这就是这部电影的核心:平等性。即使是在友谊中,甚至是在与艾洛伊兹的母亲的讨论中,乃至是在满怀爱意的交谈中,也存在着某种横向的对话。此外,这位艺术家并不占据支配性的地位——她投出的凝望,与她所受的凝视可以说是一样多的。
记者:另一件值得注意的事情是,在这座岛上,存在着一个真正由女性组成的社群,在这里是没有男性的。历史上有过这样的例子吗?
瑟琳·席安玛:不是说这座岛上没有男人,实际上,他们只是不在画框中而已。我不是要描绘一座《神奇女侠》式的岛屿,但从历史上来说,如果我们在海边的话,那么男人就会是领航员,而女人就可以独自一人。我读到(有人说)这是一种「不可能的爱情」,但我并不想把它描绘成一种不可能的爱情。我将它看作是一种可能的爱情,当我在展现这个爱情故事的时候,我已经给出了它的所有潜力。因为这部影片的基础,其实是一个爱情故事的记忆,而即使是在描摹失落的时候,我也想展现一条光明的道路。事实是,这种感觉是活的,它不是悲剧性的,它也并没有终结。这种爱就是解放,这部影片想要表明,它只会继续生长,而且它是有未来的。我不想携带着边界、冲突或是羞耻来描绘它。我甚至不认为这些因素在当时是存在的——那时候,甚至连一个定义女同性恋的词语都不存在——所以,这就是为什么没有男人的原因,因为我们知道这不过是个画框,我们知道他们就在那里。
记者:另一场引人注目的戏,是那场床上的堕胎戏。女人们照料着彼此的身体,以那种独特的方式对彼此负责,与此同时,床上还有孩子。这实在太令人惊叹了。
瑟琳·席安玛:我们拍电影就是为了那几个场景——那些驱使你构建一切的场景——当然,这场戏也是必不可少的。我再一次意识到,我并没有(在历史中)看到过这样的景象。当我研究女性画家的时候,这是最令人不安的事情:我知道那些明星——伊丽莎白·维姬·勒布伦、安吉丽卡·考夫曼——但我没有意识到的是,她们的数量是如此之多,甚至存在着某种蓬勃发展的艺术场域。当我发现那些被艺术史抹去的画家们的作品时,我感到烦闷与悲伤,这也是因为,她们笔下的景象,也因此从我们的生活中消失了。这些关于亲密关系的故事,这些女人们在画中呈现的心灵、欲望、身体和私人生活,也与我们切断了联系,所以我总是想要让这些散佚的图像得到重生。这并不是说,这只是一张简单的插图——它不仅仅只是一个堕胎场景,它也在促使你找到自己的独特影像。当她堕胎的时候,那些慰藉她的孩子,并不仅仅存在于一张插图之中——那是一幅已然散佚的图像中出现的新图像。
记者:你为什么在影片中使用维瓦尔第的《四季》?一段音乐的发现,与发现自己坠入爱河之间,存在着什么样的关联?
瑟琳·席安玛:我本不想在这部影片中使用配乐,这可能有些恐怖,因为拍摄一部没有配乐的爱情故事,是非常具有挑战性的。但我希望观众们和角色们处在一样的位置,和她们一起体认艺术,体认恋情的无望性——体认到那种沮丧,以及艺术对我们生活的重要性,当然还有「美」的来源。所以,当音乐出现的时候,我希望它要引人注目,并让观众意识到,它有多么珍贵。我之所以使用维瓦尔第,是因为我想要选择大家都知道的音乐,我想要一首热门乐曲,这样就能更快地让观众产生认同感,并再次聆听它——这是维瓦尔第,但它同时也是对维瓦尔第的记忆。这部影片深入地探讨了艺术在我们生活中的重要性,因为它能够慰藉我们;同时,这部作品也告诉我们,爱如何能够引导我们去热爱艺术。最后一个镜头包含了上述的所有层次。
记者:哈内尔是一位如此令人惊异的女演员。
瑟琳·席安玛:她是最棒的。我还能说什么呢?我们彼此非常了解,所以我们有这个自信,可以冒着风险为阿黛拉·哈内尔打造一些全新的东西——她如何发音、如何移动……都是一些全新的任务。
记者:她曾经很好地处理了那些当代的角色,而现在她诠释了一部时代剧。
瑟琳·席安玛:是的,这说起来好像很容易,但她确实会让这个来自过去的女人起死回生,因为她是一个如此「当代」的女性,所以这一切都会在我们眼前爆发。当人们知道阿黛尔位列演员阵容的时候,他们就预料到了这一点。但是,他们还预测她会扮演一位画家,因为他们不会想象到这一切……有些人试图说服我说,她应该是画家,但是我拒绝了。
记者:你会不会觉得她的角色的那身绿色的连衣裙,与《迷魂记》中玛德琳的那件绿裙存在一定的关联?
瑟琳·席安玛:我不这么认为。但是,当我们第一次看到艾洛伊兹的面庞时,我会联想到玛德琳的发髻。在(《燃烧女子的肖像》的那场戏的)编排的过程中,我们随着她进行一场长途跋涉,在其中的某些时刻,我们会从身后看着她的头发,这时我会联想到那发髻。这种幻象当然是被《迷魂记》所唤醒的。
其实还可以有另一个层面的指涉,这与用多种方式解读俄耳甫斯和欧律狄刻神话的那场讨论有关。俄耳甫斯可能宁愿拥有她的记忆,而不是一个真实存在的人,因为俄耳甫斯是一位艺术家——我认为这是一个令人信服的观点。我想,很少有人会从这个角度来看待这个故事。但这同样是一个很残忍的思路,因为这意味着他愿意牺牲欧律狄刻来换取记忆。
确实如此,但也存在着另一种视点,正如艾洛伊兹所述,或许欧律狄刻也说了「转身」。我无法决定谁是对的,但我真的希望她与玛莉安进行激烈的、智识层面的辩论,(让我们)看到她们在一起思考,这种思考内在于她们(艺术上)的合作,也内在于她们恋爱对话的核心。因为我想非常准确地描绘——调动所有的电影艺术——那种延宕、挫败与一步步坠入爱河的过程。我想描绘那种坠入爱河的、智识层面的过程,她会对面前的那个人感到钦佩、惊讶,接着,她会突然创造出一种语言,她的心中也会燃起一种火花。这也是我无法在俄耳甫斯的论辩中做出选择的原因。
好不容易喜欢上的一部国产动漫,就这样被无情糟蹋了。第一季明明很不错的,为啥第二季就弄得这么恶心,人和人的差距也不见得这么明显吧,影视界的非动漫被某些所谓导演、编剧污染就算了,现在居然连动漫也不放过了。悲剧呐,能否放过好不容易才让观众燃起兴趣的动漫啊,那么佛祖会保佑你们这些导演和编剧的。哎 果断弃坑了
好不容易喜欢上的一部国产动漫,就这样被无情糟蹋了。第一季明明很不错的,为啥第二季就弄得这么恶心,人和人的差距也不见得这么明显吧,影视界的非动漫被某些所谓导演、编剧污染就算了,现在居然连动漫也不放过了。悲剧呐,能否放过好不容易才让观众燃起兴趣的动漫啊,那么佛祖会保佑你们这些导演和编剧的。哎 果断弃坑了
知道这部剧,是在B站上看到了剪辑,反正是姐弟恋的剪辑,我又很磕姐弟恋,于是加进了片单。但说实话,这个标题,再加上闽南语的含量有些高,有点劝退我。
但还好!坚持下来了!不然错过了一部好剧啊!
人生如戏别太在意,就当一部长篇小品来看吧。虽然制作成本低廉,情节逻辑有些乱,有些不切实际。茶后饭余消遣一下时光还是可以的。小制作,剧本应该是现编的,对演员的演技要求也不高。如果喜欢这类情节的电影,推荐你看一部2019年的俄罗斯电影《富二代》。内容更扎实,逻辑更透彻,成本更高,更真实。
人生如戏别太在意,就当一部长篇小品来看吧。虽然制作成本低廉,情节逻辑有些乱,有些不切实际。茶后饭余消遣一下时光还是可以的。小制作,剧本应该是现编的,对演员的演技要求也不高。如果喜欢这类情节的电影,推荐你看一部2019年的俄罗斯电影《富二代》。内容更扎实,逻辑更透彻,成本更高,更真实。
一言以蔽之就是两党有这么多钱做campaign还不如投到真正需要的农村做点实事。有缺陷的体制导致无限的恶性循环。
来自华盛顿特区的民主党政治顾问及竞选经理Gary在Hilary Clinton于2016年的总统竞选失利后强烈的感到需要培植民主党在中西部地区的政治影响力。此时他办公室的助理给他看了Youtube上的一个住在中西部Wisconsin州的小镇Deerlaken的海军退伍
一言以蔽之就是两党有这么多钱做campaign还不如投到真正需要的农村做点实事。有缺陷的体制导致无限的恶性循环。
来自华盛顿特区的民主党政治顾问及竞选经理Gary在Hilary Clinton于2016年的总统竞选失利后强烈的感到需要培植民主党在中西部地区的政治影响力。此时他办公室的助理给他看了Youtube上的一个住在中西部Wisconsin州的小镇Deerlaken的海军退伍上校Jack Hastings在市政厅议会上公开挑战当地市长Braun刚通过的一项决议的视屏。Jack是一个典型的牛仔,强硬正直、充满正义感和道德原则,而他的言论则是偏向于保护弱势群体。Gary觉得这个人是个很理想的民主党参政候选人——“他看起来保守,言论却很激进”,如果让这个人代表民主党参选的话,则有可能影响大量的农村选民出来给他们投票,因而终于有望收复多年被共和党胜选的中西部腹地。Winsconsin州是swing state,即在总统竞选时很难说是民主党还是共和党获胜,因此一直是两党的兵家必争之地。于是他决定独自去这个小镇和Jack面谈,希望能说服他作为民主党候选人参选市长。
共和党一直讥讽民主党表里不一,明面上政治正确但内里蝇营狗苟,看似nice and sweet实际上则机关算尽,这都体现在编剧对Gary的刻画上。脱下在华盛顿办公室里完美的西装领带,Gary穿着球鞋马甲乘坐私人飞机抵达Wisconsin,然后假装低调的开着外表质朴的福特探索者去往目的地Deerlaken,但却要求车载音响是B.O或者Boss。抵达之后他大刺刺地进入酒吧自作聪明的点了budwieser啤酒和汉堡这种他打心眼里看不起的食品以表现自己入乡随俗。殊不知德区的Wisconsin默认的食品是German beer、cheese curds和bratwurst。他进酒吧之前甚至没发现它的名字德式酒吧,或者他仅仅是不在乎,尽管他表面上很关注此地的民生以至于要倾力帮助一个在自家农场日出而作日落而息的退伍老兵参选市长。与在酒吧偶遇的两个都叫Mike的本地人聊完上楼睡觉,结果第二天出门走在店铺零落的街道上却发现Deerlaken的所有居民竟然都脱口而出的用昨晚的两位Mikes给他取的绰号D.C.Gary跟他打招呼,咖啡店主Ann过于热情地送了他咖啡和好吃的点心还坚持不收钱,祝他好心情。他此时的心情不是感谢而是充满轻蔑的what the fuck,觉得这个荒凉小镇很把他这个大城市来的大人物当回事,因而越发看不起他们,然而没想到这一切都是楚门的世界的setup。接下来他用一连串的政治套路演讲跟Jack谈价值(value)、身份(identity)以及责任(responsibility),鼓动他竞选。Jack提出的唯一要求则是Gary本人亲自驻扎Deerlaken主持竞选活动。一切敲定后,Jack的女儿Diana、酒吧老板、酒吧常客大Mike和小Mike还有咖啡女店主Ann等等各路亲朋好友纷纷志愿加入他们的竞选办公室无偿工作,而Gary在大展拳脚之余对他们的态度则谈不上友好就更不用说尊重了。此时他觉得自己在运用“专业知识和经验”(即2016年Hilary Clinton总统竞选中的主要优势)很精熟在幕后操纵这个小镇的政局,而一旦这个共和党重镇倒向民主党,那四年之后的总统竞选中就有可能以此为基地让整个Wisconsin州倒向蓝区。真是踌躇满志。
接下来就是按部就班的各种招数全上的竭力拉票活动了。虽然整个小镇的常驻人口仅剩五千余人,但专业如D.C. Gary还是采用了一切渠道:宣布竞选的演讲、募捐网站、媒体曝光、竞选广告的拍摄和投放、人口数据分析、定向投放宣传手册、民意调查、周游列国筹款演讲、亲民活动...不一而足。对手共和党感受到了威胁于是投放了与Gary相媲美的政治顾问Faith到此地为身属共和党的现任市长Braun造势集资。两位曾在总统竞选交锋的幕僚精英在这个小镇上针锋相对各显手段,以至于双方带领的西装革履的团队占满了在电影开始之初清冷的小酒馆,而酒馆的常客,也即是代表着本村普通居民的大小Mikes进来看了一眼觉得这个空间已经不属于自己,只得期期艾艾的退出门去。竞选的后期双方阵势一触即发,支持率极度接近,Gary为力挽狂澜决定炮轰市长为自己的弟弟进戒毒所而滥用权力,却忘记了自己在这位弟弟开的餐厅的愉快用餐体验。Diana质疑他策略的道德层面,极力说服他放弃这个会令市长的弟弟也连带着身败名裂的低劣做法。她反复强调Michelle Obama的名言: When they go low, we go high. 但没有用,对Gary来说这是家常便饭,Diana的想法则是外行的妇人之仁。于是Diana去市长家拜访,坦诚相对。在此之前观众一直被镜头叙事牵动着认为市长和Jack是对立关系,但此处市长却十分温和的安抚Diana,向她表示这件事不要紧,她无需自责,并给出了一个折中的解决方案,即是给Gary一个更大的猛料,让他忘记自己的弟弟进戒毒所这件事。这样他阻止了Diana想要“叫停”整件事的想法。此处导演的剪辑非常简洁迅速以至于观者根本来不及去思考其中的意义。紧接着镜头一转,竞选日到了,Gary和Faith已经不可开交的在新闻直播的现场吵起来了,而选民们却不见踪影,大力宣传了这么久竟然没有人来投票,完全不合情理,就连Diana也在护送着Jack去投票之后就直接离场了。Gary一头雾水之际突然看到自己从在D.C的办公室里就一直记不清名字的助理和当地一女生热情打招呼,突然福至心灵拉着Faith跑回最开始YouTube视频中的那个礼堂,于是真相大白,两人发现一切都是setup,他们白忙一场。这个小镇不在乎哪个党执政,他们在乎的是当地的高中可以保留下来不用关门、军事基地可以买回来重新开发、本地的商业可以复苏,等等等等。他们确实是万众一心的,而且还赢了。不是赢了Gary或者Faith,而是成功的利用了一直利用着他们的体制。弱者的胜利。
这场表面上争的头破血流的市长竞选使得他们的独立政治委员会superpac筹到了四千多万美金的捐款,远超拯救小镇所需的七十五万美金的资金。但如果是以后者的名义筹款,不但远远凑不到这个数,更不可能让小镇得到纽约华盛顿洛杉矶底特律甚至整个国家层面的关注。而一般的情况下,专业竞选团队虽然确实有本事在很短的时间募集到大笔资金,然而这些钱都被党派用来在竞选的几个月中投放广告宣传造势、根据各个阶层群体的需求做不同的承诺、或者寄送的印着各种empty promisses和slogans的小册子以及竭尽所能的相互中伤候选人以拉选票。如片中的Diana所言,现实中这些选民真正需要被解决的实际问题在大选期间被两党政客拿出来作为要钱要选票的理由,但在大选之后则被束之高阁无人理会,直到四年之后的下一个竞选又被拿出来做为竞选演说的主题。于是两党反复聚拢大笔资金而轮流坐庄,但实质的问题却只是被延迟、推脱、日益恶化而从未被解决。不能不说是非常荒谬了。
如大部分商业电影,这个结局的反转还是大快人心。然而作为一部忧国忧民的政治讽刺剧,本片还是流于superficiality,并未触及到体制问题的核心,对现实过于理想化及简单化。它其实并不提供任何现实的可比性,即使片尾彩蛋中前联邦选举委员会主席Trevor Potter现身说这种事“法律上行得通”也是一样。且不说两党不可能在人口基数这么小的地区投放如此多的资源,现实中的Gary和Faith每天忙的满头包,不太可能亲自驻扎在如此偏远的地区数月之久,更不用说整个竞选和筹款过程的复杂性,即使再专业的团队在最理想的地区和环境下也不可能如履平地的一路顺风顺水筹到几千万美金给一个事实上不存在的竞选。大额捐款的赞助人总是有自己的agenda和常规的赞助渠道,不太可能随便赞助一个他们本身不太了解的地区的候选人,特别是这个地区跟他们本身关系不大,因此即使通过层层筛选最后决定斥资,金额也不见的会很有分量。而现实中的候选人在接受捐款而胜选之后会被期待兑现当时一些许诺。此外,上西区的elites也并非会被轻易煽动的头脑简单之人,每一笔捐款都有各种现实中的考虑,冲动之下的赞助或者为某个令他们深受触动的cause捐赠肯定还是有,但Jack的演讲没有触及任何和他们相关的事物,因此再振聋发聩也没用,何况他那几句话实在也是稀松平常无关痛痒。更不用说他们在当晚开启了这个对话之后没有分别和这些来客有后续进一步的交流就直接上飞机走了,而此类决定多半需要一些时日,需要双方多次会面甚至由管理基金的committee对候选人及其参选政策的详细评估和vetting后才慎重决定。当然支持竞选的资金有可能可以有税收上的优惠鼓励他们提供赞助,但大的财团和赞助人每年都有预算控制,给予这种impulse捐款的余地不知有多少空间,更何况有无数causes和候选人在竞争他们的注意力,除非Gary可以许诺他们一些实质性的好处,比如Deerlaken附近有矿或者其他资源的优先开发权之类。所以说电影中的这种做法是有可能实现,但未必这么简单顺利,而且筹到的善款数额未免夸张。当然如果不这么夸张的话也无法激发观者去思考体制的不合理和现实的荒谬性。无论如何,现在就是剧中所设定的时空的四年以后,又是election year。如Gary和Faith一般的竞选经理已经在积极地奔走,现实或许更错综复杂更奇特,但对于观者、对于个体来说即使看到了其中的荒谬性和hypocracy又可以做些什么、改变些什么?
此外,不知投资方是否是共和党成员…毕竟剧情充满了对主人公民主党派竞选经理D.C.Gary的讽刺...Gary代表的是北部的精英,外表满口政治正确以及假装关怀,但其实内心极度轻蔑腹地居民及各种underrepresented ethnic groups,对他们的认识亦全是stereotypes而根本没有兴趣真正去了解,更不用谈尊重他们了。他虽仅把这些群体看作是可争取的选票而已,却沾沾自喜觉得自己很屈尊降贵的代表他们的利益。这一人物设定完全符合共和党人在攻击民主党时的立场。此外给民主党候选人设计的竞选宣传片里Jack Hastings上校竟然对着一片水域大开机关枪,这个设定一方面冲破了民主党人反对枪支合法化的一般印象,另一方面也侧面表达了支持了私人持有枪支这一共和党的观点。以及电影后期展现的是民主党人Gary为了胜选不择手段,而共和党的现任市长则为了市民和城市复兴计划顾全大局,牺牲小我,可以说道德层面高下立分。 虽然这部电影表现出真正有效的做法应该是两党合作,如Diana和她父亲Jack所代表的民主党以及现任市长所代表的共和党表面相争但背后同心协力为小镇筹款,但似乎创作团队和投资方更倾向共和党的政见,而并非是中立状态。
编剧想要颠覆的还有中西部的农民都是没有文化的红脖子(red necks)的固有偏见,为了体现他们其实也很sophisticated,很着痕迹的在剧尾让大小Mikes讨论暗喻(metaphor)和明喻(simile)之间微妙差异以及表达对于媒体为了讨好大众而品味逐渐低俗的不满,暗示他们的生活不仅仅是养牛也有自己的精神追求。正如他们所说,媒体在市长竞选的过程中非但没有起什么正面作用反而推波助澜的固化两党表面上的分歧,并且新闻娱乐化以博取收视率,完全体现不了专业性、真实性和有效性,而他们所提供的花边新闻和无效信息对选民选择对他们最有利的公职人员鲜有任何价值和意义。这大概也是很多文化精英对于当下美国新闻行业现状的悲叹。
不过本片比起九十年代表现理想、责任的propaganda电影还是很有进步。按照当时的套路剧情应该是北方的政治精英竞选专家Gary受到失败的重创,一蹶不振自暴自弃之余偶然走上了回归hinterland的寻访自我之旅。在deerlaken这个in the middle of nowhere的破败小镇偶遇wholesome sweetheart diana及其颇有理想和原则的海军退伍父亲Jack。一场对话令政客幡然醒悟决定在此地重振旗鼓,用他的专业背景经验及资源帮助Jack参选市长,改变这个小镇日益凋零的悲惨命运。而现任市长和既得利益者们的各种阻挠都被他们机智的击破,最终以Jack奇迹般的在共和党执政三十多年的红色小镇获取了首次民主党的胜利结尾。精英政客Gary也在这个过程中发现了当地这种不加修饰的自然粗旷之美并且重新找到了自我,于是充满信心的准备重新出发,而Diana已经决定与他同行...由此看来《Irresistible》还是有可取之处的..至少解构及嘲笑了之前这种莫名其妙的套路剧本。
最后,这个电影大概也算是metapicture,即促使观者考虑图像到底是什么的元图像。整个叙事缘起于Gary看到了youtube上的一段看似是偷拍的视频,其中Jack的行为是如此的充满勇气和原则,而他的即兴演说:"It’s easy to be strong of character in the good times. The test is the bad times. If you can’t live your principles then, well...I guess they aren’t principles, they are just hobbies." 又是如此的简洁有力。整部视频完美至斯以至于Gary一看就深受震撼,然而没有人质疑过图像的可靠性,就如没有人质疑新闻的真实性一样,观者常常毫不迟疑的相信眼见为实,而忽略了图像本身所具有的可编辑性和欺骗性。事实总是深深埋于种种错综交杂的表象之下,我们所看到的一切可以说都是别人希望我们看到的,我们所有的一切信息也也可以说是别人希望我们所了解的,以至于我们对这个世界的直观的理解恐怕是无法想象的肤浅及不真实,然而我们却坚定不移的据此作出种种重要的决定,并自我感觉良好,如剧中的Gary一般。因此,这个电影所表现的现实之荒谬也不见得是真正的情况,这毕竟也仅仅是编剧导演演员灯光布景道具剪辑等等无数工作人员制作出的一场幻影,即使看起来非常写实、逻辑如此清晰合理,也毕竟是fiction,远非可以用来参考分析的现实的缩影,更不用说以剧中的情节为据,作出任何重要的选择甚至改变观念。真相的获取之路必然无限曲折、布满荆棘,而这正是它难得珍贵的原因,很难想象会如此轻松的存在于和爆米花相伴的一的半小时里。