青春偶像剧《我的恶魔少爷》将男女主的故事,从前两季的高中时代延伸到了大学时期。该剧主要讲述了“寒门”倔强少女安初夏,与“韩门”高冷少年韩七录,从相看两生厌到互生情愫,两人互相扶持,看似甜蜜美好,实际却暗潮汹涌的故事。
青春偶像剧《我的恶魔少爷》将男女主的故事,从前两季的高中时代延伸到了大学时期。该剧主要讲述了“寒门”倔强少女安初夏,与“韩门”高冷少年韩七录,从相看两生厌到互生情愫,两人互相扶持,看似甜蜜美好,实际却暗潮汹涌的故事。
威廉自杀10次,次次失败,终于想起寻求外界帮助,让自己死亡。
莱斯利老年杀手,年轻时有多风光,年迈时就有多失落,不甘退休的莱斯利沦落到大厦楼顶、桥边等地方发放名片拉业务,却还是完不成最低配额的任务。
两个人一个想死一个想完成任务,一拍即合签下杀手合同,结果威廉接到艾利的电话,他的小说被相中,遇到艾利后威廉发现对方跟自己一样,父母双亡都有严重的心理创伤,但艾利对生活更加
威廉自杀10次,次次失败,终于想起寻求外界帮助,让自己死亡。
莱斯利老年杀手,年轻时有多风光,年迈时就有多失落,不甘退休的莱斯利沦落到大厦楼顶、桥边等地方发放名片拉业务,却还是完不成最低配额的任务。
两个人一个想死一个想完成任务,一拍即合签下杀手合同,结果威廉接到艾利的电话,他的小说被相中,遇到艾利后威廉发现对方跟自己一样,父母双亡都有严重的心理创伤,但艾利对生活更加积极面对的态度让威廉打消自杀的念头,两个受伤的人互相吸引、靠近,威廉重新看到生活的希望。
影片映射出三种生活状态,威廉那种颓丧、毫无希望的生活状态,艾丽那种坚韧不屈的精神力量,莱斯利恐惧老年生活的未知世界。
每个人都有对生活未知产生极度恐惧的一面,我们总是下意识用各种手段逃避现实,可这并不是好的选择,积极面对未知的未来,享受并快乐的迎接生活,就像威廉说的,我们永远不知道钢琴什么时候会落下来。
80年代的启蒙/乡土电影。说起来,比那部享誉世界的《红高粱》还早一年。《红高粱》改的是当代小说,《萧萧》是现代小说。沈从文与莫言之间的距离,差不多也是现当代的沟壑。当然,最终要评价的还是是电影,作者是谢飞和张艺谋。相比于“青年”张艺谋电影中那极尽张扬的大写意镜头,身为第四代的导演谢飞无疑更内敛而蕴藉。
沈从文的小说极好,他是素不肯以戏剧性、感官性哗众取宠的。谢飞的镜头也诗意毕现,
80年代的启蒙/乡土电影。说起来,比那部享誉世界的《红高粱》还早一年。《红高粱》改的是当代小说,《萧萧》是现代小说。沈从文与莫言之间的距离,差不多也是现当代的沟壑。当然,最终要评价的还是是电影,作者是谢飞和张艺谋。相比于“青年”张艺谋电影中那极尽张扬的大写意镜头,身为第四代的导演谢飞无疑更内敛而蕴藉。
沈从文的小说极好,他是素不肯以戏剧性、感官性哗众取宠的。谢飞的镜头也诗意毕现,鸡犬之声,水田屋檐,是我们这代人耳熟能详的乡土世界。两相结合,便在情节中添了分宁静,不躁亦不俗。估计是技术所限,镜头虽糙了些,然而有神,水磨的写意极好,可媲美国师的红高粱。如今特效满屏,却失了灵魂与真意,反而不如。
《湘女潇潇》视野中的乡土真实得近乎残酷,后半段却保留了沈从文式的温情。这样启蒙范式的乡土叙事,在五四一代是太过温和了,在80年代则是知识分子的主流腔调,讽刺的是,到当代却格格不入了。如今文化舞台上,多是些打着国学、传统旗号,贩卖“爱国主义”的神棍之流。从五四极左的一极,又流入当下民族民粹的一极。时代如此。
PS:结尾的力道还差些。潇潇闭门之际,便浮现字幕恐怕更好。导演用几个空镜头,来表示对这一乡土社会的逃离,只怕不是从文原意。不过这也无关紧要了。谢飞有谢飞的想法,电影也并非小说,每个时代有每个时代的话要讲。
1. 现在来进行一个总结了,这一部片子拍的可以说很平静,也非常的简单,但是对人物性格刻画,对细节的一个刻画可以说是非常的到位。再次让我们了解到生活不仅仅是有阳光,有子女,有爱情,同样还有工作。有的时候工作是不是就是你的全部?但是工作如果搞不好的话,你的生活也不见得会幸福到哪里去。2. 它再次让我认识到每个人都应该把自己的本职工作给干好,干好的结果是第1个维护公司的利益;第2个自己的为人处事在
1. 现在来进行一个总结了,这一部片子拍的可以说很平静,也非常的简单,但是对人物性格刻画,对细节的一个刻画可以说是非常的到位。再次让我们了解到生活不仅仅是有阳光,有子女,有爱情,同样还有工作。有的时候工作是不是就是你的全部?但是工作如果搞不好的话,你的生活也不见得会幸福到哪里去。2. 它再次让我认识到每个人都应该把自己的本职工作给干好,干好的结果是第1个维护公司的利益;第2个自己的为人处事在一个小组织公司当中,为人处事这一块一定要小心谨慎。3. 主人公作为一个老员工,从基层慢慢爬起,后来成为这家公司的运输经理。工作了20多年,也可以说是干了一辈子,那公司的话对他来讲就相当于是他的第2个家。所以一下子被炒了,一下子失业了,他整个人是接受不了的,整个人情绪处于一个抑郁状态之中,要崩溃了,最终他想到了死。那其实这样子的状态我也有的。包括现在这样子的状态,我都是会有的。那么怎么来解决这样子的一种状态呢?其实,就是你要有一份事业可以干着,而且通过这份事业,你可以赚到钱。4. 尤为重要的是什么呢?你应该学会未雨绸缪。给自己规划好另一条路,就是说不要在一棵树上吊死。应该追求的是多元化的发展,那类似的话其实我也说过很多遍了。5. 这部电影的话是一部非常写实的电影,把一个中年男人面对工作的那种焦虑状态可以说是体现的淋漓尽致。他作为一家之主,有5个孩子需要抚养。跟他比较亲近的他的小女儿。6. 我们发现他跟他的妻子跟他的子女的关系,是有一点冷淡的,唯独跟他的小女儿交流的相对于其他子女来讲是比较密切的。7. 他其中一个儿子说的那句话,在我们中国人来讲是一句非常大逆不道的话。我们有没有父亲都无所谓,重要是我们的生活没有任何的变化,这就是他的儿子所讲的。后来说了一句,只要你给我们钱就行了。也就是说他在年轻的时候,他把所有的心思精力投到工作上,很少花时间陪自己的家人。
(首发于公众号:霧風誌,欢迎关注)
“如果杀死一个人,就能拯救一个人?”
《只一人》讲述被通知得了癌症,住进临终关怀救济院的三个女人,决定在生命倒计时之际,杀死一个坏人,而一个职业杀手成为了她们雨夜杀人的
(首发于公众号:霧風誌,欢迎关注)
“如果杀死一个人,就能拯救一个人?”
《只一人》讲述被通知得了癌症,住进临终关怀救济院的三个女人,决定在生命倒计时之际,杀死一个坏人,而一个职业杀手成为了她们雨夜杀人的目击证人······
从目前播出的两集看来,看似有些荒唐的设定,却意外有趣!
拍的什么几把东西啊艹,男主小肚鸡肠把女朋友气跑了,为了骗公司同事朋友的随礼钱,骗女主说自己为了拍电影,前女友发现他结婚是个骗局,反而被公司开除,男主就这样瞒天过海。嗨哟要不然人家自己良心发现,可不就成人生赢家了吗?所以奥,这个电影就告诉大家,以后出现犯罪情况,不需要警察,等着罪犯良心发现就行了,太有教育意义啦!最后,男主只需要说自己母亲得尿毒症就可以获得大家的原谅
拍的什么几把东西啊艹,男主小肚鸡肠把女朋友气跑了,为了骗公司同事朋友的随礼钱,骗女主说自己为了拍电影,前女友发现他结婚是个骗局,反而被公司开除,男主就这样瞒天过海。嗨哟要不然人家自己良心发现,可不就成人生赢家了吗?所以奥,这个电影就告诉大家,以后出现犯罪情况,不需要警察,等着罪犯良心发现就行了,太有教育意义啦!最后,男主只需要说自己母亲得尿毒症就可以获得大家的原谅而不被开除,还能跟前女友复合!哦说错了,是能跟海归高材生白富美在一起直接走上人生巅峰,笑了请问尿毒症是什么财富密码吗?这个电影根本不是智商税,就是把观众当傻逼侮辱了一遍,很多观众在王者峡谷都没被这么侮辱过吧?所以从这个角度来说,这部电影,成功!
(我没看到最后他到底跟谁在一起,我就直接走了,但说实话就这个片,跟谁在一起不是恶心成都翻倍啊?
21世纪,盛夏光年。
21世纪,盛夏光年。
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊馬激頹波,開流蕩無垠。
癈興雖萬變,憲章亦已淪。
自從建安來,綺麗不足珍。
聖代複元古,垂衣貴清真。
群才屬休明,乘運共躍鱗。
文質相炳煥,眾星羅秋旻。
我志在刪述,垂輝映千春。
希聖如有立,絕筆於獲麟。
蟾蜍薄太清,蝕此瑤臺月。
圓光虧中天,金魄遂淪沒。
螮蝀入紫微,大明夷朝暉。
浮雲隔兩曜,萬象昏陰霏。
蕭蕭長門宮,昔是今已非。
桂蠹花不實,天霜下嚴威。
瀋嘆終永夕,感我涕沾衣。
秦王掃六合,虎視何雄哉!
揮劍決浮雲,諸侯盡西來。
明斷自天啓,大略駕群才。
收兵鑄金人,函谷正東開。
銘功會稽嶺,騁望琅琊臺。
刑徒七十萬,起土驪山隈。
尚採不死藥,茫然使心哀。
連弩射海魚,長鯨正崔嵬。
額鼻象五嶽,揚波噴雲雷。
鬐鬣蔽青天,何由睹蓬萊?
徐市載秦女,樓船幾時回?
但見三泉下,金棺葬寒灰。
鳳飛九千仞,五章備彩珍。
銜書且虛歸,空入周與秦。
橫絕歷四海,所居未得鄰。
吾營紫河車,千載落風塵。
藥物秘海嶽,採鉛青溪濱。
時登大樓山,舉首望仙真。
羽駕滅去影,飈車絕回輪。
尚恐丹液遲,志願不及申。
徒霜鏡中髮,羞彼鶴上人。
桃李何處開?此花非我春。
唯應清都境,長與韓眾親。
太白何蒼蒼?星辰上森列。
去天三百里,邈爾與世絕。
中有綠髮翁,披雲臥松雪。
不笑亦不語,冥棲在岩穴。
我來逢真人,長跪問寶訣。
粲然啓玉齒,授以煉藥說。
銘骨傳其語,竦身以電滅。
仰望不可及,蒼然五情熱。
吾將營丹砂,永與世人别。
代馬不思越,越禽不戀燕。
情性有所習,土風固其然。
昔别雁門關,今戍龍庭前。
驚沙亂海日,飛雪迷胡天。
蟣蝨生虎鶡,心魂逐旌旃。
苦戰功不賞,忠誠難可宣。
誰怜李飛將?白首沒三邊。
五鶴西北來,飛飛凌太清。
仙人綠雲上,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
去影忽不見,回風送天聲。
我欲一問之,飄然若流星。
願餐金光草,壽與天齊傾。
客有鶴上仙,飛飛凌太清。
揚言碧雲裏,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
飄然下倒影,倏忽無留形。
遺我金光草,服之四體輕。
將隨赤松去,對博坐篷瀛。
咸陽二三月,宮柳黃金枝。
綠幘誰家子?賣珠輕薄兒。
日暮醉酒歸,白馬驕且馳。
意氣人所仰,冶游方及時。
子云不曉事,晚獻長楊辭。
賦達身已老,草玄鬢若絲。
投閣良可嘆,但爲此輩嗤。
莊周夢胡蝶,胡蝶爲莊周。
一體更變易,萬事良悠悠。
乃知蓬萊水,復作清淺流。
青門種瓜人,舊日東陵侯。
富貴故如此,營營何所求?
齊有倜儻生,魯連特高妙。
明月出海底,一朝開光曜。
卻秦振英聲,後世仰末照。
意輕千金贈,顧向平原笑。
吾亦澹蕩人,拂衣可同調。
黃河走東溟,白日落西海。
逝川與流光,飄忽不相待。
春容捨我去,秋髮已衰改。
人生非寒松,年貌豈長在?
吾當乘雲螭,吸景駐光彩。
松柏本孤直,難爲桃李顏。
昭昭嚴子陵,垂釣滄波間。
身將客星隱,心與浮雲閒。
長揖萬乘君,還歸富春山。
清風灑六合,邈然不可攀。
使我長嘆息,冥棲岩石間。
君平既棄世,世亦棄君平。
觀變窮太易,探元化群生。
寂寞綴道論,空簾閉幽情。
騶虞不虛來,鸑鷟有其鳴。
安知天漢上?白日懸高名。
海客去已久,誰人測瀋冥?
胡關饒風沙,蕭索竟終古。
木若秋草黃,登高望戎虜。
荒城空大漠,邊邑無遺堵。
白骨橫千霜,嵯峨蔽榛莽。
藉問誰凌虐?天驕毒威武。
赫怒我聖皇,勞師事鼙鼓。
陽和變殺氣,發卒騷中土。
三十六萬人,哀哀淚如雨。
且悲就行役,安得營農圃?
不見征戍兒,豈知關山苦?
爭鋒徒死節,秉鉞皆庸竪。
戰士死蒿萊,將軍獲圭組。
李牧今不在,邊人飼豺虎。
燕昭延郭隗,遂築黃金臺。
劇辛方趙至,鄒衍復齊來。
奈何青雲士,棄我如塵埃?
珠玉買歌笑,糟糠養賢才。
方知黃鶴舉,千里獨徘徊。
寶劍雙蛟龍,雪花照芙蓉。
精光射天地,雷騰不可沖。
一去别金匣,飛沉失相從。
風胡滅已久,所以潛其鋒。
吳水深萬丈,楚山邈千重。
雌雄終不隔,神物會當逢。
金華牧羊兒,乃是紫煙客。
我願從之游,未去髮已白。
不知繁華子,擾擾何所迫?
昆山採瓊蕊,可以煉精魄。
天津三月時,千門桃與李。
朝爲斷腸花,暮逐東流水。
前水複後水,古今相續流。
新人非舊人,年年橋上游。
雞鳴海色動,謁帝羅公侯。
月落西上陽,餘輝半城樓。
衣冠照雲日,朝下散皇州。
鞍馬如飛龍,黃金絡馬頭。
行人皆辟易,志氣橫嵩丘。
入門上高堂,列鼎錯珍羞。
香風引趙舞,清管隨齊謳。
七十紫鴛鴦,雙雙戲庭幽。
行樂爭晝夜,自言度千秋。
功成身不退,自古多愆尤。
黃犬空嘆息,綠珠成釁讎。
何如鴟夷子,散髮棹扁舟!
西上蓮花山,迢迢見明星。
素手把芙蓉,虛步躡太清。
霓裳曳廣帶,飄拂昇天行。
邀我登雲臺,高揖衛叔卿。
恍恍與之去,駕鴻凌紫冥。
頫視洛陽川,茫茫走胡兵。
流血塗野草,豺狼盡冠纓。
昔我游齊都,登華不注峰。
兹山何峻秀?綠翠如芙蓉。
蕭颯古仙人,瞭知是赤松。
借予一白鹿,自挾兩青龍。
含笑凌倒景,欣然願相從。
泣與親友别,欲語再三咽。
勖君青松心,努力保霜雪。
世路多險艱,白日期紅顏。
分手各千里,去去何時還?
在世復幾時?倏如飄風度。
空聞紫金經,白首愁相誤。
撫己忽自笑,沉吟爲誰故?
名利徒煎熬,安得閒餘步?
終留赤玉舄,東上蓬萊路。
秦帝如我求,蒼蒼但煙霧。
郢客吟白雪,遺響飛青天。
徒勞歌此曲,舉世誰爲傳?
試爲巴人唱,和者乃數千。
吞聲何足道?嘆息空淒然。
秦水别隴首,幽咽多悲聲。
胡馬顧朔雪,躞蹀長嘶鳴。
感物動我心,緬然含歸情。
昔視秋蛾飛,今見春蠶生。
裊裊桑柘葉,萋萋柳垂榮。
急節謝流水,羈心搖懸旌。
揮涕且復去,惻愴何時平?
秋露白如玉,團團下庭綠。
我行忽見之,寒早悲歲促。
人生鳥過目,胡乃自結束。
景公一何愚!牛山淚相續。
物苦不知足,得隴又望蜀。
人心若波瀾,世路有屈曲。
三萬六千日,夜夜當秉燭。
大車揚飛塵,亭午暗阡陌。
中貴多黃金,連雲開甲宅。
路逢鬥雞者,冠蓋何輝赫?
鼻息乾虹霓,行人皆怵惕。
世無洗耳翁,誰知堯與跖?
世道日交喪,澆風散淳源。
不採芳桂枝,反棲惡木根。
所以桃李樹,吐花竟不言。
大運有興沒,群動爭飛奔。
歸來廣成子,去入無窮門。
碧荷生幽泉,朝日艷且鮮。
秋花冒綠水,密葉羅青煙。
秀色空絕世,馨香竟誰傳?
坐看飛霜滿,凋此紅芳年。
結根未得所,願托華池邊。
燕趙有秀色,綺樓青雲端。
眉目艷皎月,一笑傾城歡。
常恐碧草晚,坐泣秋風寒。
纖手怨玉琴,清晨起長嘆。
焉得偶君子?共乘雙飛鸞。
西國有美女,結樓青雲端。
蛾眉艷曉月,一笑傾城歡。
高節不可奪,炯心如凝丹。
常恐彩色晚,不爲人所觀。
安得配君子,共乘雙飛鸞?
容顏若飛電,時景如飄風。
草綠霜已白,日西月復東。
華鬢不耐秋,颯然成衰蓬。
古來賢聖人,一一誰成功?
君子變猿鶴,小人爲沙蟲。
不及廣成子,乘雲駕輕鴻。
三季分戰國,七雄成亂麻。
王風何怨怒?世道終分拿。
至人洞玄象,高舉凌紫霞。
仲尼欲浮海,吾祖之流沙。
聖賢共淪沒,臨歧胡咄嗟。
玄風變太古,道喪無時還。
擾擾季葉人,雞鳴趨四關。
但識金馬門,誰知蓬萊山?
白首死羅綺,笑歌無時閒。
綠酒哂丹液,青娥凋素顏。
大儒揮金椎,琢之詩禮間。
蒼蒼三株樹,冥木焉能攀?
鄭客西入關,行行未能已。
白馬華山君,相逢平原里。
璧遺鎬池君,明年祖龍死。
秦人相謂曰:吾屬可去矣!
一往桃花源,千春隔流水。
蓐收肅金氣,西陸弦海月。
秋蟬號階軒,感物憂不歇。
良辰竟何許?大運有淪忽。
天寒悲風生,夜久眾星沒。
惻惻不忍言,哀歌逮明髮。
北溟有巨魚,身長數千里。
仰噴三山雪,橫吞百川水。
憑陵隨海運,燀赫因風起。
吾觀摩天飛,九萬方未已。
羽檄如流星,虎符合專城。
喧呼救邊急,群鳥皆夜鳴。
白日曜紫微,三公運權衡。
天地皆得一,澹然四海清。
藉問此何爲?答言楚征兵。
渡瀘及五月,將赴雲南征。
怯卒非戰士,炎方難遠行。
長號别嚴親,日月慘光晶。
泣盡繼以血,心摧兩無聲。
困獸當猛虎,窮魚餌奔鯨。
千去不一回,投軀豈全生?
如何舞干戚?一使有苗平。
醜女來效顰,還家驚四鄰。
壽陵失本步,笑殺邯鄲人。
一曲斐然子,雕蟲喪天真。
棘刺造沐猴,三年費精神。
功成無所用,楚楚且華身。
大雅思文王,頌聲久崩淪。
安得郢中質?一揮成斧斤。
抱玉入楚國,見疑古所聞。
良寶終見棄,徒勞三獻君。
直木忌先伐,芳蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道爲群。
東海泛碧水,西關乘紫雲。
魯連及柱史,可以躡清芬。
竭來荊山客,誰爲珉玉分?
良寶絕見棄,虛持三獻君。
直木忌先伐,芬蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道所群。
東海有碧水,西山多白雲。
魯連及夷齊,可以躡清芬。
燕臣昔慟哭,五月飛秋霜。
庶女號蒼天,震風擊齊堂。
精誠有所感,造化爲悲傷。
而我竟何辜?遠身金殿旁。
浮雲蔽紫闥,白日難回光。
群沙穢明珠,眾草凌孤芳。
古來共嘆息,流淚空沾裳。
孤蘭生幽園,眾草共蕪沒。
雖照陽春暉,復悲高秋月。
飛霜早淅瀝,綠艷恐休歇。
若無清風吹,香氣爲誰發?
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
榮華東流水,萬事皆波瀾。
白日掩徂輝,浮雲無定端。
梧桐巢燕雀,枳棘棲鴛鸞。
且復歸去來,劍歌行路難。
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
殺氣落喬木,浮雲蔽層巒。
孤鳳鳴天倪,遺聲何辛酸?
游人悲舊國,撫心亦盤桓。
倚劍歌所思,曲終涕泗瀾。
鳳飢不啄粟,所食唯琅玕。
焉能與群雞,刺蹙爭一餐?
朝鳴昆丘樹,夕飲砥柱湍。
歸飛海路遠,獨宿天霜寒。
幸遇王子晉,結交青雲端。
懷恩未得報,感别空長嘆。
朝弄紫泥海,夕披丹霞裳。
揮手折落木,拂此西日光。
雲臥游八極,玉顏已千霜。
飄飄入無倪,稽首祈上皇。
呼我游太素,玉杯賜瓊漿。
一餐歷萬歲,何用還故鄉?
永隨長風去,天外恣飄揚。
搖裔雙白鷗,鳴飛滄江流。
宜與海人狎,豈伊雲鶴儔?
寄形宿沙月,沿芳戲春洲。
吾亦洗心者,忘機從爾游。
周穆八荒意,漢皇萬乘尊。
淫樂心不極,雄豪安足論?
西海宴王母,北宮邀上元。
瑤水聞遺歌,玉杯竟空言。
靈跡成蔓草,徒悲千載魂。
綠羅紛葳蕤,繚繞松柏枝。
草木有所托,歲寒尚不移。
奈何夭桃色,坐嘆葑菲詩?
玉顏艷紅彩,雲髮非素絲。
君子恩已畢,賤妾將何爲?
八荒馳驚飈,萬物盡凋落。
浮雲蔽頹陽,洪波振大壑。
龍鳳脫罔罟,飄搖將安托?
去去乘白駒,空山詠場藿。
一百四十年,國容何赫然?
隱隱五鳳樓,峨峨橫三川。
王侯象星月,賓客如雲煙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
帝京信佳麗,國容何赫然?
劍戟擁九關,歌鐘沸三川。
蓬萊象天構,珠翠誇雲仙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
桃花開東園,含笑誇白日。
偶蒙東風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,凌落早相失。
詎知南山松,獨立自蕭瑟。
芙蓉嬌綠波,桃李誇白日。
偶蒙春風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,零落互相失。
詎知凌寒松,千載長守一。
秦皇按寶劍,赫怒震威神。
逐日巡海右,驅石駕滄津。
征卒空九寓,作橋傷萬人。
但求蓬島藥,豈思農扈春?
力盡功不贍,千載爲悲辛。
美人出南國,灼灼芙蓉姿。
皓齒終不發,芳心空自持。
由來紫宮女,共妒青蛾眉。
歸去瀟湘沚,沉吟何足悲?
宋國梧臺東,野人得燕石。
誇作天下珍,卻哂趙王碧。
趙碧無緇磷,燕石非貞真。
流俗多錯誤,豈知玉與珉?
殷后亂天紀,楚懷亦已昏。
夷羊滿中野,菉葹盈高門。
匕干諫而死,屈平竄湘源。
虎口何婉孌?女嬃空嬋媛。
彭咸久淪沒,此意與誰論?
青春流驚湍,朱明驟回薄。
不忍看秋蓬,飄揚竟何托?
光風滅蘭蕙,白露灑葵藿。
美人不我期,草木日零落。
戰國何紛紛?兵戈亂浮雲。
趙倚兩虎鬥,晉爲六卿分。
奸臣欲竊位,樹黨自相群。
果然田成子,一旦殺齊君。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
鳳鳥鳴西海,欲集無珍木。
鸒斯得所居,蒿下盈萬族。
晉風日已頹,窮途方慟哭。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
翩翩眾鳥飛,翱翔在珍木。
群花亦便娟,榮耀非一族。
歸來愴途窮,日暮還慟哭。
齊色彈東吟,秦弦弄西音。
慷慨動顏魄,使人成荒淫。
彼美佞邪子,婉孌來相尋。
一笑雙白璧,再歌千黃金。
珍色不貴道,詎惜飛光沈。
安識紫霞客,瑤臺鳴素琴?
越客採明珠,提攜出南隅。
清輝照海月,美價傾皇都。
獻君君按劍,懷寶空長吁。
魚目復相哂,寸心增煩紆。
羽族稟萬化,小大各有依。
周周亦何辜?六翮掩不揮。
願銜眾禽異,一向黃河飛。
飛者莫我顧,嘆息將安歸!
我到巫山渚,尋古登陽臺。
天空彩雲滅,地遠清風來。
神女去已久,襄王安在哉?
荒淫竟淪替,樵牧徒悲哀。
惻惻泣路歧,哀哀悲素絲。
路歧有南北,素絲亦變移。
萬事固如此,人生無定期。
田竇相傾奪,賓客互盈虧。
世途多翻覆,交道方險巇。
斗酒強然諾,寸心終自疑。
張陳竟火滅,蕭朱亦星離。
眾鳥集榮柯,窮魚守枯池。
嗟嗟失權客,勤問何所規。
2018年,很多人选择了观看《地球最后的夜晚》,“一吻跨年”。
也有很多人通过观看《黑镜:潘达斯奈基》来跨年。
2017年12月29日,《黑镜》第四季开播;
2018年12月28日,《黑镜:潘达斯奈基》开播。
因此,观看《黑镜》也成为跨年方式的一种,这两年很多城市都组织了在12月31日一起观看《黑镜》来跨年的活动。
《黑镜》系列一向
2018年,很多人选择了观看《地球最后的夜晚》,“一吻跨年”。
也有很多人通过观看《黑镜:潘达斯奈基》来跨年。
2017年12月29日,《黑镜》第四季开播;
2018年12月28日,《黑镜:潘达斯奈基》开播。
因此,观看《黑镜》也成为跨年方式的一种,这两年很多城市都组织了在12月31日一起观看《黑镜》来跨年的活动。
《黑镜》系列一向被网友誉为“神剧”,第一季、第二季、圣诞特别篇全部豆瓣9分以上,然而第三季和第四季跌到9分以下,《黑镜:潘达斯奈基》更是降到前所未有的7.1分。
反对无脑黑,科普抄袭的另外一个名字叫致敬首先我要声明几点;1.以下提到的两部剧本人在写文章之前特意观看过,2.本人非常不赞同带有个人偏见的极端情绪,所以陈述大量的事实不是废话是把事实3,本人一直认为只有结论没有推出结论的过程一般不是懒就是一股脑热的狂言,4.本人与剧组无任何其它关系,5,本人只是一个在校学生(如有高见请不吝赐教)。6.本人也反对抄袭但绝不盲目。回话;阿武的凤梨罐头(以下简称阿
反对无脑黑,科普抄袭的另外一个名字叫致敬首先我要声明几点;1.以下提到的两部剧本人在写文章之前特意观看过,2.本人非常不赞同带有个人偏见的极端情绪,所以陈述大量的事实不是废话是把事实3,本人一直认为只有结论没有推出结论的过程一般不是懒就是一股脑热的狂言,4.本人与剧组无任何其它关系,5,本人只是一个在校学生(如有高见请不吝赐教)。6.本人也反对抄袭但绝不盲目。回话;阿武的凤梨罐头(以下简称阿武),阿武;我不管别的方面怎么样,抄袭就是抄袭,如果有人非要来和我科普什么叫抄袭我也不会听的,因为我写完就下线了,(倒置笑脸表情)我就是很气,九号秘事是一部很棒的剧,两位编剧是我超爱的‘老艺术家’你这么随便抄一点都不尊重人家,真当我二册不上网(还是不要让reece重点,添堵)以上是阿武网友的原话,既然你说了不管别的方面怎么样,那我也不准备说其它的就说说你所谓的抄袭吧!我承认一点《夏秘》和《九号秘事》中沙丁雨故事很像,开头甚至有几个镜头调度都是差不多的(看床底,躲进衣柜),这个可以算模仿了,模仿就是抄袭这话没错,但是模仿犯法吗?缺德吗?确实犯法也确实缺德,所以有了版权收费这一说和原创人获得相应版权收入之说。你说这两个编剧都是你超爱的老艺术家你还不喜欢他们知道不想给他们添堵,但是你现在就是在添堵,为什么这么说,你不允许别人借用他们的创意,即使发现了也不不想让他们知道,你不是明明知道偶像被侵权了还要袖手旁观吗?还是你觉得你的偶像们是不屑于要这么一点版权费的呢?我真的不能去揣测你的心思,只是你的原话当中至少暴露了一个矛盾的点,你反对抄袭这种现象的存在,但是你又不愿意采取措施,只是喊喊口号,喊喊口号并不能改变什么,不会为你的偶像争取到版权费,也不会让《夏秘》剧作做出什么改变,那么你的高尚实际又体现在哪里呢,我下面还真要科普抄袭了,不过你选择封闭自己可以不听,别的网友还是可以听一听的听完了,再发表意见,《义勇军进行曲》最早来自电影《风云儿女》的主题曲,最后被定为中华人民共和国国歌这种直接照搬算抄袭吗?不算吧!作者还是聂耳和田汉,只是从电影用途上搬到了国歌用途上,搬运算抄袭吗?应该算吧,只是一个和法一个不合法有了不同的名字,付了版权费的叫改编借鉴,没付版权费的叫侵权和抄袭,在文艺界各艺术家都是相互借鉴相互包容的,之所以模仿是因为值得,之所以借鉴是因为需要。提倡原创是一种进步的思想,但是提倡原创不应该以杜绝一切借鉴,一切模仿为基石,要不然哪来版样和经典之说,不是说模仿和借鉴可以自由化,而是如果能在保证版权的前提上允许借鉴允许模仿对文艺事业的发展何尝不是一件好事,为什么那些好的东西就一定是孤立的封闭的呢?田壮壮重拍了费穆导演的《小城之春》这能被乐赞为是致敬费穆,那那些付了版权费的模仿又为什么不能被看成是晚辈对前辈的致敬呢?《夏秘》和沙丁鱼的开头是很相似,你可以理解为就是看了沙丁鱼后《夏秘》的编剧才写出这个剧本,但是《夏秘》真的和沙丁鱼一模一样吗?我发现并没有,除了环境相似,道具相似,剧情的差异似乎很大,切入点也不同,如果说抄袭借鉴,《夏秘》当中也有今年暑假上映的一部鬼片《看不见的小孩》情节很相似,但是《看不见的小孩》又是从别的地方获得的灵感,所以到底谁才是你一直追捧的原创呢?莎士比亚写了那么多戏剧几乎把一些经典的结构全写了,所以我们如果要追求真正意义上的原创是不是还要,研究一下世界文艺创作史呢?不让抄袭成为后来借鉴者的冤屈,我们或许可以鼓励版权交易,由前辈提供创意,晚辈结合自身需要写出满意的剧本,这似乎没有什么值得诟病。最主要的是一些网友只要一看情节相似就马上在脑海里浮现抄袭两个字,在他们看来只要有相同的地方就是抄袭,我们为什么不能看成这是致敬呢?或者换一个角度来说我们当然要抵制抄袭,抵制侵权,但不是要连版权费这样的机制都要去抵制,如果文艺创作的每一个作者都是封闭自我的钉子户,那文艺创作该多么可怕,如果一座城市的老城区都是钉子户那么这个城市的发展势必受到影响,文艺创作也是一样的,优秀的创意是值得被借鉴的,如果能在原创者权利得到保障的前提下进行优秀作品的借鉴和改编对文艺事业发展,未尝不是一件好事,我们之所以抵制抄袭是因为抄袭是不合法的改编,是侵犯原创利益的行为这种行为被抵制当然是值得拍手称快的,但是如果因为抵制抄袭就要扼杀一切借鉴优秀作品的机会那未免又要得不偿失了。阿武网友自己也回复下面评论说,《夏秘》剧组很辛苦,那两位老艺术家更辛苦之类的话,是啊他们确实辛苦,所以你应该尊重他们的劳动成果,你应该让他们知道这件事从而来维护他们的劳动成果不受侵犯,而不是一边骂着《夏秘》没有半点可取之处,另外一边又要不让两位老艺术家知道。这样做你只是达到了发泄个人情绪的目的,并没有对双方带来任何影响,更何况你还是一副不接受任何反驳的态度,既然这么绝对的理直气壮,为什么不坚持的以路到底呢,还是喊口号真的很过瘾呢?我一向反对无脑黑,这和农村妇女骂街没有什么本质区别,完全是自己情绪上来了一个劲的说不听任何人的劝,然后讲一堆看似很有理实则经不起任何推敲的大道理,你可以不讲理也可以不通理,但是科普这玩意真能打破很多无知,解放一些人的思想我觉得搞科普比你在空喊口号强多了,所以我还是决定做一做这件有意义的事。首先科普一下抄袭的概念,抄袭具体指代没有通过正当途径获得版权,借鉴指有明确授权方提供了剧本创意,致敬更高级一点就像一项高级的发明一直被人们传承一样,致敬不仅不是不尊重原创的行为,反而是尊重原创作者的一种表现,20年前的经典被再次翻拍说明的是这部经典作品拥有不朽的生命力,体现的是原创作者的伟大,就像过去的师傅教徒弟一样,看到几十年后徒弟依然用过去只能教的那种方法,内心首先感到的是欣慰,我是一个文艺爱好者,也是一个文艺类的专业生尊重原创抵制抄袭的行为值得点赞,但是不是说沾上一点理就可以肆无忌惮的去批判它物,别的不说《夏秘》的反校园欺凌题材是值得被称赞的,不能因为一句抄袭就是抄袭其它我不管,就将整部剧给否定,高铁不是中国发明的,确是在中国发展得最好的,有的时候后来者不见得就一定比前辈差,但是后来的晚辈向探路的长辈交费这没什么好说的,所以这位网友你吐槽的到底是什么呢?如果只是个人情绪,那么就不要站在绝对的制高点来强硬的说明自己的立场。
矢崎仁司的《无伴奏》(2016),根据小池真理子的同名小说改编。片中的男女主角分别由成海璃子和池松壮亮出演。成海璃子做过时装模特,出演过《武士的食谱》,印迹深的是她出演的《西野的恋爱与冒险》(2014),那位男主怪异的女邻居“昴”。成海璃子给人感觉,如微风拂面,内敛、淡定,纯静中包裹着炽热,含而不露的表情中,自有一种不经意的引力。
至于池
矢崎仁司的《无伴奏》(2016),根据小池真理子的同名小说改编。片中的男女主角分别由成海璃子和池松壮亮出演。成海璃子做过时装模特,出演过《武士的食谱》,印迹深的是她出演的《西野的恋爱与冒险》(2014),那位男主怪异的女邻居“昴”。成海璃子给人感觉,如微风拂面,内敛、淡定,纯静中包裹着炽热,含而不露的表情中,自有一种不经意的引力。
至于池松壮亮,2016年对于这位神奇小子可谓丰盛的一年,先后参演了《濑户内海》《死亡笔记》《永远的托词》《深夜食堂电影片2》及这部《无伴奏》。《濑户内海》(参见我公微影评)让他的“冷面”又显赫了一把。
最大的感受应该是真实,现在市面上的影视剧,像80、90年代那种,反映市井百姓真实生活的片子,真的是越来越少了。要么就是玛丽苏、霸道总裁爱上你。要么就是魔幻的农村生活。仿佛百分之90的城市人,都生活在真空之中。这种对城市中,下层居民生活的无视和漠视,也是现在社会上一个重要的矛盾。
看着这些电影,突然开始怀旧,电影里虽然创业辛苦,但大家都乐呵呵的。那种敢作敢当,船到桥头自然直的闯劲,
最大的感受应该是真实,现在市面上的影视剧,像80、90年代那种,反映市井百姓真实生活的片子,真的是越来越少了。要么就是玛丽苏、霸道总裁爱上你。要么就是魔幻的农村生活。仿佛百分之90的城市人,都生活在真空之中。这种对城市中,下层居民生活的无视和漠视,也是现在社会上一个重要的矛盾。
看着这些电影,突然开始怀旧,电影里虽然创业辛苦,但大家都乐呵呵的。那种敢作敢当,船到桥头自然直的闯劲,是现在人所自愧不如的。现在的创业者,无时无刻,都在透露着焦虑和压力。似乎大家都非常害怕失败。
年轻人应该闯一闯,特别是在改革开放的大浪潮下。二子跟一帮穷兄弟们,拉扯起了一家旅店。在那个巨变的时代,似乎充满着活力和机会。一个穷小子,只要肯吃苦,过个几年一样买房娶老婆。这种充满机会的草莽时代,在离我们远去。同时变化的,还有我们现在的影视作品。
现在的国产作品,似乎越来越不愿意聚焦社会问题。只是简单的打打鸡血,或则嘻嘻哈哈一番。最典型的是吴京和王晶,这两位的作品大卖,让人有些不知是好是坏。正是在这样的背景下,好莱坞电影、韩国电影、印度电影粉墨登场,逐步占据了各大评分平台的高位。
这部电影,拿到现在上映,我相信票房并不会,比什么《哪吒之魔童降世 》这样的电影少。只是叹息陈佩斯之前太过冒进,而黑色幽默,也很是得罪了一批人。最终没有成为星星之火可以燎原之势,很是为人所叹息的。
《你好,珠峰》以纪录片的手法讲了两个悲伤的故事,独特的拍摄手法使得观影体验非常特别。尤其是第一人称视角的拍摄带入感很强。两条故事线对比强烈,一边是美好温馨、脑洞大开的超现实主义;另一边是痛苦撕裂的孤独之旅。最终两条故事线汇聚,将情感推向高潮。
这是一部真诚的打动人心的电影,在浮躁的当下像一股清流,洗涤心灵。<
《你好,珠峰》以纪录片的手法讲了两个悲伤的故事,独特的拍摄手法使得观影体验非常特别。尤其是第一人称视角的拍摄带入感很强。两条故事线对比强烈,一边是美好温馨、脑洞大开的超现实主义;另一边是痛苦撕裂的孤独之旅。最终两条故事线汇聚,将情感推向高潮。
这是一部真诚的打动人心的电影,在浮躁的当下像一股清流,洗涤心灵。
《金牌律师》是我不小心翻到的,以为还是跟别的一样,看两集就会放弃,没想到节奏异常明快,一点也不拖沓,虽然有的情节也很狗血,还是有一定的吸引力,看下来了。这大概是朱丹和周一围的定情之作吧,记得之前周一围说朱丹演技不好,但是看了这个剧觉得朱丹演得还不错,如果不知道会以为她是专业演员。不过这里面的造型实在不怎么样,以前我觉得朱丹很漂亮,爱笑,笑得很有感染力,这里面发现她
《金牌律师》是我不小心翻到的,以为还是跟别的一样,看两集就会放弃,没想到节奏异常明快,一点也不拖沓,虽然有的情节也很狗血,还是有一定的吸引力,看下来了。这大概是朱丹和周一围的定情之作吧,记得之前周一围说朱丹演技不好,但是看了这个剧觉得朱丹演得还不错,如果不知道会以为她是专业演员。不过这里面的造型实在不怎么样,以前我觉得朱丹很漂亮,爱笑,笑得很有感染力,这里面发现她一点都不漂亮,缺点全暴露出来了。
不过我主要想说的是男主苏东。他固然是个善良有正义感的好律师,但是他真让我看着生气。他帮哥们打离婚官司,哥们要离婚,因为他有了小三,而这个小三正是苏东相爱了六年的女朋友。那可是过了命的铁哥们啊,偷偷地翘了他女朋友,还弄得怀孕了,苏东还傻乎乎地为人家掏心掏肺呢!
肯定是要露馅的呀,苏东痛苦了一下,很快就化悲痛为力量了,用他的职业操守和专业的能力为他的铁哥们和他心爱的女人的幸福未来打赢了官司。他对女友没有责怪丝毫,反倒怨自己工作忙陪她少。出轨的两个人走到了一起,前女友打电话说,你的200万还在我名下,你来吧我把钱还给你。苏东说不用了,那谁是净身出户,你又怀着孕,你们现在很需要钱。
过了几个月,前女友打电话哭,说我把钱交给一个朋友炒期货,想着把你的钱还了还能挣点,结果全赔了。苏东说我不用你还,那是我补偿你的。
瓦特?世上还有这么大度的人?!那个女人出轨了没有一丝愧色,还声撕俱厉地怪人家不跟她领结婚证!脸呢?对这样的女人,爱不应该瞬间消失吗?雷锋说过,对待敌人就像秋风扫落叶一样,他们虽算不上敌人,但也绝不会再是朋友,能不骂他们就不错了,还处处体谅真是让人生气!别那么圣母,有点底线好吗?有点脾气好吗?把那个女人狠骂一顿,把那个男人狠揍一顿,要回属于自己的东西,从此相见不相识,我才觉得解气!
所有动图和视频在微博上。剧透!【S1E1】“讲述几个背包客年轻人游亚洲的英国剧情喜剧,有人为了追前女友,有人为了陪基友追前女友,有人为了寻根。。。第一站:中国北京长城。本剧男主角是英国舞蹈演员兼男模Anders Hayward,从小学舞,12年开始当模特,MDC Top 50 男模之一 ,第一次出演影视作品,在剧里扮演追爱千里的软萌小可爱。”我是冲着小男模和中国去
所有动图和视频在微博上。剧透!【S1E1】“讲述几个背包客年轻人游亚洲的英国剧情喜剧,有人为了追前女友,有人为了陪基友追前女友,有人为了寻根。。。第一站:中国北京长城。本剧男主角是英国舞蹈演员兼男模Anders Hayward,从小学舞,12年开始当模特,MDC Top 50 男模之一 ,第一次出演影视作品,在剧里扮演追爱千里的软萌小可爱。”我是冲着小男模和中国去看的,可惜小鲜肉不是我的菜。他和Jude Law年轻的时候挺像的!雀斑脸,没脱、穿宽T,所以身材看不出到底有多好!。第一站的北京就是雾霾天,一直持续到长城。原来长城还有专供人野营的免费地方?!而且长城夏天还会办与长城氛围完全不搭的高调演唱会?(中国人门票100,外国人500)。。。我发觉英剧和BBC纪录片总能把画面的色调拍得特别鲜活!即使是拍很脏乱的小巷和居所都能拍出很惊艳的色调,或颓废、或阴森、或死寂、或底层,我喜欢!两个英国男生(一白一黑)在北京遇上两个背包旅游的美国女生(一中一白),外加一个跟班的白人英国大叔,然后路上又遇到一对时不时想要寻求3P的新婚英国白人夫妇。第一集主要是在长城和北京,第二集有高铁、武汉的茶园、上海的外滩、和杭州的酒店。美国女生中的华裔挺有个性的,中文说得口音有些重但仍然听的懂,老是被中国人鄙视地喊香蕉;华裔小姑娘虽然外表有点土,但是思路敏捷、口齿清晰,打扮确实很背包客,所以想要杯酒都被人无视。见到了亲戚之后早已没有了亲情,母亲独自远赴美国打拼早已和中国的家人断了联络,她一个人热情满怀地想要寻根,无奈这个世道只看钱。婚礼的时候,白人女被新娘看中当伴娘,她只能当个前台丫鬟。在中国是个陌生人,不了解国情、脱离太久,打扮不入时虽然家里很有钱所以在这个注重物欲和表皮的中国社会里吃了很多闭门羹。白人男女无论走到哪里,都被中国人觉得很新鲜、很漂亮,无数人要求与之合影。黑人小哥要一张去杭州的车票,结果一张被听成了宜昌,所以被送去了武汉附近。在动车上要确定此车是不是去杭州的,被服务小哥听成了要一杯红酒。挺好玩的剧,各种无奈调侃和文化冲击。不算英剧中智慧和美貌和气质和涵养并存的剧,但是看了会笑笑,挺轻松的。算是外国人拍的剧里很还原接近真实中国样貌的,虽然很多配角和群众演员我觉得不太像常见的普通中国人。。。________________________________________________________________【E2】模特小哥因为与黑人兄弟走失了,结果他一个电话打给英国的警察希望对方帮忙处理和寻找一下,结果人英国警察说不好意思您离我们太遥远了,这事我们管不了不在管辖范围内。。。昏。。。小哥在高铁上想要开窗,无奈没有窗可以被开。。。再昏。。。明明是英剧还用了很多的中文流行歌曲,比如在外国人中很红的《小苹果》等。。。但是居然把一本日记本丢到黄浦江!!!做了两套老挺刮的老司机西装!!茶园太美!!!从外国人的视角看中国也挺有意思的。_________________________________________________________________【E3 — 片段】到了越南,这个片段挺有趣的。Todd的扮演者台词很溜。【E3 — 片段】Todd真是精明,说的话真是针针见血。越南小哥很聪明、越南小姐有骨气。_________________________________________________________________【S1E4】旅游可以暴露出很多问题。也许去旅游一次你便能认清一个人的本质,比如,个性上的缺陷,自私、贪小、不善忍让和牺牲;价值观、文化认识、各类偏好的不同等。这部类似纪录片式的旅游英剧很完好地展示了这几个核心人物的个性特征。英国男人太惨白也真是个问题。。。_________________________________________________________________【S1E6】马来西亚的雾霾也辣么严重???马来西亚的能源原料难道也是以煤为主?难道不是水和天然气吗?还是因为汽车尾气的排放中二氧化物实在太超标?【S1E6】这一集在我看来是有些哀伤的。想要寻找自我、放飞自我、认识自我,所以三个Brits和两个美国女孩选择到人人都觉得新奇酷趣的亚洲背包旅游,却屡屡不顺、意外频发。此行包括 中国(北京、武汉、杭州、上海)—》越南 —》泰国 —》马来西亚(热带雨林和城市) —》尼泊尔等。旅游有时是为了改换心情、放松心态、但也不乏有逃避现实、探索自我的因素。最终,旅游的泡泡还是会黯然地消散;最终,宴席都会散去,每个人不得不回到自己的世界重面人生的磨难。旅游时,你才会意识到金钱流失的迅速,没钱的窘迫、那种人格和尊严上被会被鄙视的苍凉,人情的冷暖和人性的好恶。据说这部英剧在北京拍摄时曾经遭到XX的险些关闭(因为在北京一个胡同里拍摄的时候,一个店主和Z F 里的人有关系,貌似不是很喜欢他们的拍摄,打了小报告,所以Z F 下批文要关掉他们的摄影),尽管他们事先拿到了所有的许可证,也花了很长时间去准备和等待;甚至他们曾经考虑不得已会辗转到台湾或日本去拍摄,甚至还花了2个星期紧急重写剧本。影视制作不容易,你以为自己已经做了周全的准备,但还是需要随时应付可能会发生的状况。资金、人缘、人脉和后台的重要性,让你不得不低头屈服。我其实还是有点反感这部剧中的固有印象限制的,虽然很多也确实是无可争辩的事实,比如黑人男生学习与家境不佳,只是一个没什么前途自己也不喜爱成为的水电工;比如金发女孩到哪里都受欢迎,每次总是可以利用自己的外表优势和撒娇扮笑让雄性替自己服务、甚至心甘情愿地出钱让占小便宜等;比如亚洲女孩中文总是不好,在自己的文化根源国没有归属感、在出生成长国也总是被主流忽略欺压;比如白人男生体力总是有些不支、缺乏实干的空想主义者、总是选读并生活在哲学等旁人会嗤笑他的上层建筑学科,没有经历过生活的磨难、也不用担心经济压力的文弱公子哥。37岁的大叔还出来背包旅游的,无疑就是人生的失败者,妻子要离婚、事业都亏钱,前途一片惨淡;不受人欢迎、时不时被人嫌弃、没有挚友和伴侣的流浪人。这部剧中的角色也许生活中都有实例存在,都是有迷茫、泛(泛滥)挣扎、各自吞咽悲苦、人生失意的失败者。一次旅行无法彻底改变他们的基因构造和命运格局,但是总还是会有些许疯狂的收获与振奋。_________________________________________________________________【S1E7】这一段May的中文我真是替Alice感到累。她有时中文说得还挺好的。绝大多数在国外出生成长的华裔都不会说中文,往往都是父母对他们说中文,他们回应用英文,在家里也是一样。因为说不好、没必要说、说得不习惯、无法彻底用中文表达,久而久之就拒绝开口说中文了。造成这种现象的有父母的懈怠、环境的缺乏、和对文化根源的自卑、或想要融入当地文化所选择的牺牲。曾经在TedTalk上看到过类似的主题,一位华裔女生回应美国人对自己亚裔身份的偏见和成见,很好地阐述了在美国成长的第二代华裔的心酸与尴尬。所以在海外培育第二代子女的华人父母对孩子的心态变化与教育方式要更敏锐细致,因为他们在成长的过程中是孤独的,第一代移民的父母不理解、同龄的白人也不明白,所以他们往往还是和自己文化背景相似的同类做朋友。【S1E7 - 片段1】这集讲述了五位背包客在马来西亚旅游时误入电影拍摄的场地,于是顺水当了几天群众演员的戏码。这集把对人种的歧视和演艺圈内无名小卒的真实悲惨一面表现得真实又心酸。如果你渴望从群众演员梦想成为被名导惊艳、一夜当红的冉冉巨星,这样的机率真是比灰姑娘的童话还要凄凉几分。白人的群演和本地的群演,其待遇的差别;群演的基本现状;演员在片场的发声机会;导演和AD缺乏同情心的至高权利。。。哎。。。虽然这是一部轻松的喜剧,但是我看了却觉得处处凄然啊。旅游之所以美好,是因为有脱离现实的超然,和一个仍然被需要且能回去的归属。但是现实不尽如人意时,旅游也只是短暂的解决不了根本的叛逃,还不如失忆来得省钱和开心。【S1E7 - 片段2】关于片场的种种和年少的迷茫
2022年4月,在玛丽莲·梦露逝世六十周年之际,奈飞推出了纪录片《玛丽莲·梦露之谜:首次现世的录音》,虽然影片公布了一些梦露及其身边人的调查录音和FBI调查报告,但对其的逝世之谜并没有太多解答,作为纪录片,我认为并不合格。
2022年4月,在玛丽莲·梦露逝世六十周年之际,奈飞推出了纪录片《玛丽莲·梦露之谜:首次现世的录音》,虽然影片公布了一些梦露及其身边人的调查录音和FBI调查报告,但对其的逝世之谜并没有太多解答,作为纪录片,我认为并不合格。