今天刚刚看完,很喜欢这个电影。很多动画片都在努力塑造一个新的世界,但是emoji movie却另辟蹊径。电影里的世界不是一个脱离现实的存在,而是在我们的手机里。想出这个点子的人真的很棒。
我觉得整个故事最有创意的地方就是candy crush,gene被卡在里面,公主和high five通过消糖果的方式把它救出来。一个大家都再熟悉不过的游戏,却成了emoji们冒险的地方,真的非常
今天刚刚看完,很喜欢这个电影。很多动画片都在努力塑造一个新的世界,但是emoji movie却另辟蹊径。电影里的世界不是一个脱离现实的存在,而是在我们的手机里。想出这个点子的人真的很棒。
我觉得整个故事最有创意的地方就是candy crush,gene被卡在里面,公主和high five通过消糖果的方式把它救出来。一个大家都再熟悉不过的游戏,却成了emoji们冒险的地方,真的非常有趣。
这部电影的一个缺点是情节有点单薄,或者老套。gene想努力成为一个meh,公主想努力做自己,gene在冒险过程中被公主打动,最后选择坚持自我。另外一条线就是alex和他喜欢的女孩addie。其实这两天线联系的还不错,alex最后把gene发给addie,也是和坚持自我的主题呼应,因为之前他一直不敢表达自己的感情,所以才错过了本可以告白的机会。不过这样的故事的确有点简单,但是可能作为动画已经合格了。
另外令我很惊讶的一点是微信竟然出现了!微信竟然还有外国人知道!
这部影片,讲述了阿拉伯少年阿拉丁不仅拥有忠实的朋友猴子阿布的友谊,还拥有一条神奇的魔法飞毡,他们在闹市中过着无忧无虑的快乐生活。一天,城堡里的佳斯敏公主独自一人偷跑出来见识外面的花花世界。偷跑出来的公主在闹市里遇到了阿拉丁,阿拉丁对她一见钟情。同一时候,邪恶国师贾发企图利用阿拉丁帮助自己找到能实现愿望的神灯,阿拉丁不肯束手就擒,于是,在宠物猴子阿布以及通灵魔毯的帮助下,与邪恶的巫师贾发展开对
这部影片,讲述了阿拉伯少年阿拉丁不仅拥有忠实的朋友猴子阿布的友谊,还拥有一条神奇的魔法飞毡,他们在闹市中过着无忧无虑的快乐生活。一天,城堡里的佳斯敏公主独自一人偷跑出来见识外面的花花世界。偷跑出来的公主在闹市里遇到了阿拉丁,阿拉丁对她一见钟情。同一时候,邪恶国师贾发企图利用阿拉丁帮助自己找到能实现愿望的神灯,阿拉丁不肯束手就擒,于是,在宠物猴子阿布以及通灵魔毯的帮助下,与邪恶的巫师贾发展开对决的故事。
知己知彼百战不殆
日本在明治时期就为其“大陆政策”励精图治,对清国的政治制度、(封建僵化、枝杆互制)经济系统、(收入仅日本的两倍却要分铺于20倍的日本国土)军事科技、战术素养、装备、通信、后勤、战术(除了买的装备能与日本持平,其余都落后两条街、特别是情报战线)做了全方位,祥细周密的渗透了解(画的中国军用地图比N年后中国军队自己绘制的还规范祥实) 然后才打有准备的仗! 知己知
知己知彼百战不殆
日本在明治时期就为其“大陆政策”励精图治,对清国的政治制度、(封建僵化、枝杆互制)经济系统、(收入仅日本的两倍却要分铺于20倍的日本国土)军事科技、战术素养、装备、通信、后勤、战术(除了买的装备能与日本持平,其余都落后两条街、特别是情报战线)做了全方位,祥细周密的渗透了解(画的中国军用地图比N年后中国军队自己绘制的还规范祥实) 然后才打有准备的仗! 知己知彼百战不殆, 所以获得全胜。
而清政府当时仍以天朝上国自居,完全看不起倭寇,对其漫骂污辱;不愿做任何了解,所以“不知己、不知彼、每战必败! ”
值得深思的是, 当时北洋水师按装备牌面来看, 是亚洲第一,号称世界第三!(是不是和今天很像)结果被日本仔10年超越,完胜! 任何没有经过战争检验的排名都是聊以自慰罢了!
胜兵胜而求战、败兵战而求胜
近代战争日本在二战前都是知己知彼、研究对手; 在军事、制度、民生等各方面极尽手段做到“胜兵“而求战(以此打败毛子) ! 而支撑 日本仔做到以上的是 日本学习西方首先改了 封建领主制度, 变成了相对民主制度(二战美军占领后更加民主) ,直到二战政府被军政府绑架,成为极端法西斯极权。(这也是日本最终失败,吐出全部的原因)
而清政府只改军事,经济, 对既得利益的政府权贵所依赖的极权制度始终不触动! 必败! 败给的是时代洪流! 日本只是个代者而已。
稻米作为日常生活中最常见,受众最广,做法极多的主食,想拍出有观赏性,能抓住观众注意力,并让观众接受认可,何其难也!
片子从乌米饭为起,以异域风情的大锅烩饭为承,以菰米,薏米为转,最后合于曲糟,米醋等后加工,镜头覆盖中国、西班牙、印度、美国,既不缺奇诡,广度又足够,足见风味团队的用心,至于镜头语言的
稻米作为日常生活中最常见,受众最广,做法极多的主食,想拍出有观赏性,能抓住观众注意力,并让观众接受认可,何其难也!
片子从乌米饭为起,以异域风情的大锅烩饭为承,以菰米,薏米为转,最后合于曲糟,米醋等后加工,镜头覆盖中国、西班牙、印度、美国,既不缺奇诡,广度又足够,足见风味团队的用心,至于镜头语言的运用,叙事技巧穿插其中,一幅幅与稻米相关的画卷铺设开来,一道道与稻米相关的美食随着故事的展开陈列在眼前,从天南到地北,从黑土地到椰子沙滩,观众们都可以从中找到自己熟悉的那一份味道。
我原本以为,谷物的主题下,制作组会以中国人种植稻米源远流长的历史为题,以《广志》、《齐民要术》其中的内容为开端,跟观众讲述在滚滚千年长河中,稻米与人类社会的紧密连接,或者从地域,从人文,从气候讲主食的选择,可是看完以后,猛然发现,这毕竟是一部美食纪录片,导演以食物为经纬,很好地避免了落入旧窠臼。
夏种一棵禾,秋收谷满仓,一株水稻生长端则两三月,长不过七八个月,但是他承载了中国这个千年农业社会最基本的希望,时至并不短缺食物的今日,每年丰收的消息总会在特定的日子占据头版头条。千年挨饿,终生囤粮的观念已经深深刻入了国人的基因里,感谢导演能带我们跳出饱腹之外,重新认识一次稻米。
不过与欧洲、北美洲相比,亚洲作为水稻种植最广,受众最多,份额占比最大的地区,东南亚和北亚理应获得更多的关注。在作品中,做法繁多占比很重的米粥没有太多的内容,让我深感遗憾,在长久的漂泊之后,还有什么比一碗温热的米粥更能抚慰心灵的呢?我还看到有菰无糠,有醋无酒,毕竟糠和酒,群众认识会更广泛,观众的代入程度会更高。但我也知道,时长所限,考虑所杂,并非能面面俱到。
去年5月,我们痛失袁隆平先生,今年九月,我们又失作物历史学家《中国稻作史》作者游修龄老先生,如果他们能够看到这部作品,该会有多大的欣慰。如果这部作品能与他们互动,相信更能唤起国人对农业科学的关注。
我不是专业人员,也不是从业者,只能从一名观众的视角看待这部作品,如有说错之处,也属常情。中国纪录片才初露峥嵘,风味作为中流砥柱,期待为观众贡献越来越好,越来越多的作品。
孩子:听得出来有点顽劣,但是一个被长期毒打,被关在橱柜里,心理和生理都承受极大极大的虐待的孩子,不太可能又乖巧又懂事。
母亲:这才是最该被判死刑的。简直不能称为人,每次上庭竟然还有心情化妆,化的像鬼一样。
男友:死刑无可厚非。全程没有一点情绪波动,也不知道是
孩子:听得出来有点顽劣,但是一个被长期毒打,被关在橱柜里,心理和生理都承受极大极大的虐待的孩子,不太可能又乖巧又懂事。
母亲:这才是最该被判死刑的。简直不能称为人,每次上庭竟然还有心情化妆,化的像鬼一样。
男友:死刑无可厚非。全程没有一点情绪波动,也不知道是否有忏悔。
检察官:讲案件就讲案件,说什么检察官的童年呢,不要把严肃的纪录片拍成影视作品。最后还掉两滴眼泪,是不是有点戏太多了。
女老师:做了正确的事,最后也有点戏精,说什么那么学号永远留给Gabrial,这样我就觉得他一直都在。不过感觉按照这个老师性格,可能也是真情。
那个投了两次反对票的亚裔陪审员:所有人中最欣赏的一个。逻辑思维清晰,三观正,engineer思维让他尽量脱离一个emotional的状态,用科学客观的态度去定义,什么是一级谋杀。在其他11个陪审员都陷入情绪中,一面倒的要判死刑时,正需要这样一个人来投一个反对票,至少进行多一轮的讨论。可惜纪录片隐隐约约的营造一种其他陪审员是多么正义凛然,这个陪审员多么愚昧搅事的意味。并且我很认同这个陪审员的观点:母亲更应该被死刑。
四个社工:反映出典型的美国体制,养着一群所谓的政府服务机构人员,领着薪水不干活。没事的时候满嘴的仁义道德,有事的时候满嘴的推卸责任。这不是一个儿童机构的问题,而是包括其他机构,包括美国国会,美国政府,对内,对外,一模一样。
说个政治不正确的,孩子的一家人,典型的美国底层家庭,妈妈,继父,姨妈,那身材都简直了,然后那些旁支亲戚,留着眼泪说,啊他是一个很乖很懂事的孩子,我好爱他的,我后悔没有把他接到我这里来……好假 ?? 只有那对gay的感情比较真挚,毕竟从照片就能看出孩子被他们抚养时,有一种天真的童真。
最后讽刺的是,经过了那么多站在道德制高点,俯视底层穷人,对着别人的思想道德指指点点的伟大博爱美国人的努力,又是这个blue ribbon mission,又是那个数据建模,最后改变了什么?P都没有。??
这部剧给了我很多的思考,先在这里谈谈一刷的所思所感吧
是被别人推荐才知道的这部剧,喜欢符合自己逻辑思维的科幻片,充满想象力的美感,据说是【头号玩家】的加强版,昨晚忍不住全部下载了下来等有时间慢慢欣赏。
接着看了四集,开始有点小失望,觉得既然是意识上传,但觉的虚拟世界的体验不应该如此不
这部剧给了我很多的思考,先在这里谈谈一刷的所思所感吧
是被别人推荐才知道的这部剧,喜欢符合自己逻辑思维的科幻片,充满想象力的美感,据说是【头号玩家】的加强版,昨晚忍不住全部下载了下来等有时间慢慢欣赏。
接着看了四集,开始有点小失望,觉得既然是意识上传,但觉的虚拟世界的体验不应该如此不完美。是的,一开始的关注点是剧里所展示出来的科技感,再加上男主死亡的种种蹊跷感,漏洞百出的调查,无人问津的售后,女友焦急的表现……被编剧带着的情绪一直有种焦躁感,感觉智商不在线,就跟看【我是余欢水】一样,压抑而又无从发泄。不同的是对于余欢水我去看了原著,而这部剧里面的种种设定却有吸引着我,总感觉这部剧和豆瓣的评分不应该仅仅是这种水平。
于是,趁着今天午休又打开了这部剧。少了份期待感,得以以较为平和的心态来看待之后,发现了些不同的感觉。主线是以男女主的感情线为推进点,虽然无法接受他们的恋爱观,但是能理解,毕竟大环境让他们少了道德伦理的约束,可以更加遵循身体的本能和感受。最主要的是随着剧情的慢慢推进,当自己不再执着于里面的科技感后,开始思考如果是自己是剧中的人物,会不会接受这种死后永恒的延续。现实与虚拟的交错,精神、记忆与灵魂的悖论,人作为真实个体存在所需证明的荒谬,在剧集最后,前女友舍弃现实丰富的物质生活进入虚拟世界寻找男主的惊诧,以及男主听闻此信息一瞬间耗尽资源的惊愕,而第一季于此刻戛然而止,种种感觉于此刻达到顶峰。
前女友,最开始被刻画的尖酸刻薄、自私而又荒诞,与男主的死因也好似有着千丝万缕的关系,让人感觉就像个被惯坏了的熊孩子,缺少同理心。直到邀请小侄女来家里做客,让这个人物丰满了少许。她的尖酸刻薄与她的家人相比小巫见大巫;要让小侄女的发型跟自己一样的剧情铺垫后,居然是改变了自己的发型;男友出事前出现在车前只是为了单纯的以为凭自己的小聪明可以拯救男友……原来那个精致、蛮横的外表下藏着的是一颗温柔的心,她很好,也很笨,笨到只会用自己的方式去对人好,不太会照顾别人的感受,让不懂的人以为那是专横与势力;笨到小看了人性的复杂,以为男友真的为自己的外表痴迷,不惜挫骨也要达到外表的完美去讨好;笨到无法在父亲与心爱的人之间自处,只能以自己柔弱的方式去维持脆弱的平衡,处在煎熬中痛苦万分。想起很久以前,跟朋友讨论过一个问题——女朋友是感情小白好还是情场老手好。朋友是一个有过丰富情场经历的人,他觉的高手好,省心,心里舒服身体更舒服,有种高手过招的快感。而虽然那时的我刚刚结束初恋,但到此刻为止,我也更倾向于小白,虽然少了高手的那份省心与舒适,但是养成中所带来的那份来自心底的心疼是我所无法拒绝的。高手的成熟和带来的舒适,来源于她们过往的经历,今天的成就越高,说明她们曾经付出的越多,那份舒适背后,很可能是一颗伤痕累累的心。如果有可能,真的希望我的女孩能被这个世界温柔以待,而我,愿意成为她的世界。是的,我无法祝愿每一个女孩,因为你们有你们的世界,而她,只有我。
我们无法决定我们的出生,也无法决定我们从小的家庭环境和社会环境,更无法决定所受的家庭教育、情感教育。
无法生而知之,就得在这个世上摸爬滚打;无法超然物外,就只能历尽红尘磨难。
只希望,在遇见你之前,为你多承受一些伤害。
世界那么大,总有些书是我们看不完的,总有些事是我们做不完的,但,不必去纠结,尽一分便有尽一分的乐趣。
安,这个世界。
感觉那个弹起我心爱的士琵琶旋律过于入脑,对铁道游击队有着一种特别亲切的感觉,特意带上老人家一起去看,想着熟悉的故事应该适合老人家。然而,现实是让人还是比较失望的,愣是把老人家看睡着了。怎么说呢,故事讲的真的不咋样,一点都不吸引人,既无新意又不怀旧,反正哪边都靠不上,逻辑也是漏洞不少,看着就是挺乏味的。果然经典就是经典,提到铁道游击队,想起的还是那个微山湖和
感觉那个弹起我心爱的士琵琶旋律过于入脑,对铁道游击队有着一种特别亲切的感觉,特意带上老人家一起去看,想着熟悉的故事应该适合老人家。然而,现实是让人还是比较失望的,愣是把老人家看睡着了。怎么说呢,故事讲的真的不咋样,一点都不吸引人,既无新意又不怀旧,反正哪边都靠不上,逻辑也是漏洞不少,看着就是挺乏味的。果然经典就是经典,提到铁道游击队,想起的还是那个微山湖和土琵琶
「長鏡頭依舊吸睛」
《禁室殺戮》以九百萬的投資換來突破一億的票房紀錄,屬於近年其中一套成功的低成本恐怖電影,電影公司自然不會放過這枚「票房金蛋」,即使第一集已經玩轉大屋,完美將故事落幕,仍要拍攝續集。
《禁室殺戮2》講述八年後盲翁收養女孩到
「長鏡頭依舊吸睛」
《禁室殺戮》以九百萬的投資換來突破一億的票房紀錄,屬於近年其中一套成功的低成本恐怖電影,電影公司自然不會放過這枚「票房金蛋」,即使第一集已經玩轉大屋,完美將故事落幕,仍要拍攝續集。
《禁室殺戮2》講述八年後盲翁收養女孩到全新大宅避世,精彩的恐怖片善於利用觀眾未知視角例如大宅的不同角落,透過資訊的落差,鬼怪或其他恐怖元素有可能在鏡頭不同方向出現,成功營造不寒而慄的氣氛,第一集活用一記長鏡頭在大宅刻劃出超強壓迫感,第二集自然要延續此等成功元素,長鏡頭於女孩、盲翁、入侵者們三方不斷置換,繼續關閉全知視角,跟隨女孩視角在大宅躲避入侵者的追捕。入侵者即將找到女孩,不禁為女孩捏一把汗,入侵者打開女孩藏匿地,觀眾才發現女孩原來已在鏡頭切換到入侵者時,偷偷轉換藏匿地,但全然不知的觀眾以為女孩還在原地,著重關閉全知視角讓觀眾同時感受女孩被多位入侵者包圍的壓迫感。
「後半段淪為B級動作大片」
盲翁在自己家園充分掌握地理環境,得以單靠聽覺與歹徒鬥智鬥勇,易如反掌地鎖定歹徒位置,並靈活運用家中的不同道具擊退敵人,縱然把女孩困在「大型密室」內實屬反智做法,但前半段「大宅躲貓貓」戲碼總算能延續第一集營造的壓迫氛圍,依舊緊張得暫時停止呼吸。
然而,當一場意外的大火迎面而來,強悍的盲翁馬上淪為弱勢,忽略掉大火莫名其妙地停止,盲翁離開熟悉的大宅卻仍能打開外掛,利用通感遇神殺神,歹徒手無寸鐵之力地「等候」盲翁的大駕光臨,風格悄然由驚慄、恐怖轉換到血腥、動作、虐殺,恐怖版《寶貝智多星》到《救參96小時》,不一樣的角色,同一款的外掛,大大削弱原作以密室困獸鬥,以及神出鬼沒的盲俠賦予的壓迫感。
後半段大量的埋身肉搏、槍戰縱然加強觀眾視覺上的衝擊,卻淡化歹徒與盲翁同一屋簷下,甚至歹徒就在盲翁旁邊,觀眾為歹徒安危而「暫時停止呼吸」的氣氛,捨本逐末地拋棄系列自身賣點強行加入不符合風格的情節。
「婆媽的角色故事」
筆者尤其熱愛第一集觀眾對入侵者以及盲翁情感轉換,起初對入侵者的行為嗤之以鼻、同情盲翁保家衛國的行為,然而盲翁神秘地下室曝光,而入侵者亮出人性光芒時,情感從支持盲翁到希望入侵者能順利逃離大宅。續集卻嘗試笨拙地洗白盲翁,缺乏如第一集的角色設計,但今集新登場的女兒內心世界富豐盈變化,即使是你惦記的人,但當發現它利用自己時,你又能否擁有女兒手刃「敵人」的勇氣?
以前每次去吃麻辣火锅,不太能吃辣的我,总要选鸳鸯锅。彷佛一条退路,一旦不小心被辣到,立刻能喝白汤解辣。去年第一次在北京吃重庆的九宫格火锅,当时放眼望去,所有人点的都是九宫格,可我见锅底一片通红,突然心生畏惧﹗后来,还是点了安全的鸳鸯锅。过了一段时间,再次去那家店,我就想,既然大家都能吃九宫格,我应该也可以啊。于是,第二次,我终于鼓起勇气点了九宫格火锅。一开始,果然感觉特别辣﹗得一直喝酸梅汤解
以前每次去吃麻辣火锅,不太能吃辣的我,总要选鸳鸯锅。彷佛一条退路,一旦不小心被辣到,立刻能喝白汤解辣。去年第一次在北京吃重庆的九宫格火锅,当时放眼望去,所有人点的都是九宫格,可我见锅底一片通红,突然心生畏惧﹗后来,还是点了安全的鸳鸯锅。过了一段时间,再次去那家店,我就想,既然大家都能吃九宫格,我应该也可以啊。于是,第二次,我终于鼓起勇气点了九宫格火锅。一开始,果然感觉特别辣﹗得一直喝酸梅汤解辣,慢慢适应以后,发现不喝白汤真的无所谓,浓郁独特的麻辣口感味道确实极好﹗此后,我已经可以吃任何麻辣锅,对重庆的九宫格火锅更是情有独钟﹗然而,上火的麻辣火锅不能经常吃。所以,天冷想吃火锅时,大部分还是选择对身体较好的清淡养生锅。正因为不能想到就吃,麻辣火锅遂成为一种奇妙的存在。时常在念中,却只偶一为之,因而更教人念念不忘。这不就是『单身男女』中,程子欣的心态?比起温柔专情的火星男启宏﹙养生锅﹚,她似乎更爱花心善变的地球男张申然﹙麻辣锅﹚。只是理智告诉她:火星男才是最好的选择。若想保持身体健康,最好还是多吃养生锅,至于麻辣锅,想想就好。第一部的结局,子欣选了大多数女人都会选的绝世好男人启宏,第二部则有了戏剧性却意料之内的反转。而这结局也让很多观众不甚满意:又帅又浪漫还专情到不行的吴彦祖凭什么出局啊?如果是吴彦祖和古天乐,我也选吴彦祖啊,没办法,吴彦祖太容易让人出戏了。或许换个人演启宏,观众对子欣左右为难的纠结会更有认同感。之前看第一部时,我没有特别的感受,总觉得程子欣爱上张申然好没说服力。先是在对面大楼的玻璃窗排个笑脸,就让子欣对她一见钟情。几年后重遇,又是各种土豪行径,让她帮着选房选车,程子欣就深深爱上他了。虽然爱确实简单,可这也太简单了,简单到没什么动人的细节,以至于程子欣后来选了深情、专情还兼浪漫的火星男,全在意料之中。第二部的张申然依然故我,泡妞的方式也如出一辙,他在众多约会对象中选了条件和性情都最好的杨鸯鸯当女友,却也在交往的过程中继续随性劈腿。得知真相后,不同于程子欣的断然分手,杨鸯鸯选择睁一只眼闭一只眼,直到遇见与启宏相似的水星男程子建才开始理直气壮表达自己真实的情绪。而张申然也再度因情敌的出现卯足全力想挽回女友。明明是不同的恋爱,面貌却极其相似。也许,这部爱情电影真正想表达的不是爱情,而是人们当下的选择。当下的选择未必是最好的选择,呈现的却是那一刻最真实的自我。没有其他选择的时候,人很容易跟现实妥协,一旦出现另一种可能,无论男女都会做出对自己最有利或最想要的选择。偏偏”最有利”和”最想要”的选择往往不同。所以,第一部中,当程子欣正为张申然伤心之际,适时出现的启宏像是救命稻草,让她混乱的心得以平静。一起在苏州工地看日出的那一刻,她意识到自己也爱上了启宏。怦然心动是爱,感动生情也是爱;一见面就能挑起各种情绪是爱,在一起就感到平静安心也是爱。何者更爱?就得看当下的自己偏向哪方?第一部子欣选择了更有安全感的后者,但第二部又回到最初的选择。一来是剧情所需,二来这个选择确实是她当下的心之所向。只能说女人实在很难抗拒男人为自己不顾一切﹗虽然站在旁观者的角度我认为张申然很自私,但当他看到子欣一见他就情绪失控,瞬间明白子欣对他依旧有情,才会想极尽所能为自己再争取一次﹗一直觉得张申然就像个好胜心特强的孩子,只要有人抢心爱的玩具,他便非夺回来不可﹗第一部出现启宏抢子欣,第二部出现子建抢鸯鸯,他紧追不舍、守候一整晚,以及求婚时藏起婚戒的戏码全都如出一辙。一个人在爱情中的表现,往往就是真实自我的展现,或许张申然更爱的是在爱情里赢的感觉。至于女强人型的鸯鸯,在爱情里反倒比较小女人心态:她明明比较适合Mini Cooper ,却偏偏更喜欢驾驭不了的法拉利。面对总是三心二意用情不专的张申然,她一开始选择隐忍,直到出现与张申然势均力敌的火星男程子建,她才扬眉吐气似的冷对张申然。后来她虽然答应张申然的求婚,内心对子建却依然有期待,才会在误以为被子建欺骗时气到无法接受。她的感情明显偏向子建,最后却仍无法接受张申然放弃她选择子欣。不管男女,在爱情的紧要关头,似乎都无法放下自尊心,关键在于:没有那么爱。因为没有那么爱张申然,所以她先想到的是受伤的自己;也因为没有那么爱程子建,尽管他做了令她感动的事,她还是有所犹豫。爱情有两种,一种是鬼迷心窍的爱上一个人,另一种则是死心塌地的迷恋爱情。前者会选择自己”最想要”的,后者则会选择对自己”最有利”的。然而,大多数的时候我们分不清爱的究竟是”对方”还是”爱情”?因此,当下的选择只代表那一刻的心之所向,未必是内心深处最终的答案。爱情一如人生,每时每刻都在变化,爱与不爱在当下是绝对的事,但长远来看又未必如此。由此可见,『单身男女3』应该也不远了。这是现实生活中的爱情故事,除了两位梦幻的极品外星男之外,其他人像雾像雨又像风的情感,看来还挺真实。没有人能天天吃麻辣火锅而不上火,但天天吃养生锅的人也无法避免偶尔对麻辣锅的渴望。怦然心动很美,但每天心都跳得厉害也不好受;日久生情很好,但一切都在掌控中总是少了几分滋味。说到底,人心就像无底洞,表面看来没有改变,内心也许早已千变万化。所以啊,爱情只有最适合的选择,却没有不后悔的选择。即便内心有替代不了的人,也未必会是你最终的选择。爱情的成长,就是自我的成长,懂得了如何让自己少受点伤,却也与单纯执着的自己渐行渐远。这是幸,也是不幸。
我很喜欢这部《饮料超人》电影。今天是六一儿童节。影院里的小孩子特别多。他们看的非常开心。从头笑到尾。可见电影的喜剧效果是成功的。电影的绘画也是十分精细的,特别是城市中高耸的大楼。还原度非常高。另外就是影片高潮部分,博士化身火怪后,撞击楼宇产生的碎片都制作的非常精细,很逼真。特别值得一提的是影片的编剧。编剧成熟而成功。矛盾冲突设置很多也很合理。比如说男主角大石头,化
我很喜欢这部《饮料超人》电影。今天是六一儿童节。影院里的小孩子特别多。他们看的非常开心。从头笑到尾。可见电影的喜剧效果是成功的。电影的绘画也是十分精细的,特别是城市中高耸的大楼。还原度非常高。另外就是影片高潮部分,博士化身火怪后,撞击楼宇产生的碎片都制作的非常精细,很逼真。特别值得一提的是影片的编剧。编剧成熟而成功。矛盾冲突设置很多也很合理。比如说男主角大石头,化身超人对抗火怪。而他的妻子却是极力反对的。一直到影片的高潮部分,妻子和孩子被压在车里,才最终理解了大石头的超人行为。而超人三人组中的小胖在是否引火怪到自己的工厂里,也是产生了思想斗争。就在超级火怪现身的时候,编剧还设定了一个追杀超人三人组的杀手。真是千钧一发,阻碍重重。影片除了搞笑,看着过瘾,还能引起人们的一定的反思。比如说童年的快乐对于一个人的成长是多么的重要。再比如都市中年轻人的工作压力之大应该如何化解。而最令人印象深刻的还是人们要团结起来,勇敢面对困难不要逃避。《饮料超人》的确是一部寓教于乐的作品,适合大人带着孩子去看。
先说电影硬件:编剧很棒,越来越喜欢秦昊。林妹妹虽然保养的很好,但现在确实没有了湘琴的纯真,而是透漏出初老的各种成熟,不像一个刚毕业的大学生。再说剧情观后感:感觉是女版的《红玫瑰与白玫瑰》,试问自己也无法抵挡一个企业有成.才华横溢.温柔体贴.能够带给你梦想生活的男人,这应该是很多女孩梦想的对象,选择现在的生活只是因为各种生活所迫,但谎言确实太可怕了,天下任何一个可以尘封的谎言
先说电影硬件:编剧很棒,越来越喜欢秦昊。林妹妹虽然保养的很好,但现在确实没有了湘琴的纯真,而是透漏出初老的各种成熟,不像一个刚毕业的大学生。再说剧情观后感:感觉是女版的《红玫瑰与白玫瑰》,试问自己也无法抵挡一个企业有成.才华横溢.温柔体贴.能够带给你梦想生活的男人,这应该是很多女孩梦想的对象,选择现在的生活只是因为各种生活所迫,但谎言确实太可怕了,天下任何一个可以尘封的谎言
看完电影 本来抱着看烂片的心态来观看这部电影(毕竟评分才5.6) 。从整个影片节奏来说,一个吃百家饭长大的孩子跟着一个吹牛的大哥,哦不,二哥去到大城市打拼,其实就像我们从小长到大一样,人生最初是搞笑伴随着欢快伴随着年轻幼稚失去一切,再重新站起来,只是影片选择的是孩子(也有电影选择老婆)这个契机,随着人慢慢长大人就要开始有自己的责任,选择自己的路有的人小学文凭赚百万,有的人只能踏踏实实做事情,
看完电影 本来抱着看烂片的心态来观看这部电影(毕竟评分才5.6) 。从整个影片节奏来说,一个吃百家饭长大的孩子跟着一个吹牛的大哥,哦不,二哥去到大城市打拼,其实就像我们从小长到大一样,人生最初是搞笑伴随着欢快伴随着年轻幼稚失去一切,再重新站起来,只是影片选择的是孩子(也有电影选择老婆)这个契机,随着人慢慢长大人就要开始有自己的责任,选择自己的路有的人小学文凭赚百万,有的人只能踏踏实实做事情,两者不冲突也不违背,鼓励踏实,诚信。互相信任与包容,只是跟目前这个社会状态确实有所违背,年代始终已经不一样了,大家内卷的目的都是为了过更好的生活,谁不想呢,总有期望,牵挂来扛着你走完这段路。
PS:我承认影片在转大弯时确实生掰硬套的,无论是收到孩子开始,救下老人,跑进火场早上生还,到最后大结局团圆,都很硬,其实总全局角度来看,本身剧本不差2个小时需要浓缩,取舍这些东西(包括宋小宝雨中抽烟那场),想让我们看到人生的内核,或许人生的内核范围太大了,就如本篇名字一样《发财日记》我们需要记录,刻画每一天,每一个小时,每一秒,每一个选择。都会有低谷,都会有好的时候,就看自己选择什么样的人生,去怎么看待身边这样一群人。我们只需要用你的责任负责到底就好。
那些在传统叙事中让人信赖的情感模式,在《乌海》中都变得可疑鬼祟。
比如说,影片中夫妻关系的崩溃表面上是金钱惹的祸,其实,老同学才是罪魁祸首。
女方婚后和老同学发生关系,男方被老同学坑骗还不起债。
除此之外,导演也在
那些在传统叙事中让人信赖的情感模式,在《乌海》中都变得可疑鬼祟。
比如说,影片中夫妻关系的崩溃表面上是金钱惹的祸,其实,老同学才是罪魁祸首。
女方婚后和老同学发生关系,男方被老同学坑骗还不起债。
除此之外,导演也在挑战人类习以为常的认知,为爱结婚是愚蠢。
穷小子和白富美的结合,因为财富的不匹配,婚姻很容易成为一地鸡毛。
这部电影的迷人之处是,它还拍出了被生活击溃的男性的自尊。
在影片中,黄轩饰演的杨华有三次失控。
第一次,他公开与妻子开撕,妻子与老同学发生关系。他作为丈夫的尊严被剥夺,于是他大为光火,想要切断夫妻关系。
第二次,杨华欠债未还,催债人劫持了他的外甥蛋蛋。让老同学还钱,换回外甥,这是杨华的最优解。然而,老同学有钱不还,最终击溃了杨华,他点燃了老同学即将开业的蒙古包。
金钱只是击垮杨华的导火线,他无法面对的是因为不能还债在原生家庭抬不起头的生存困境。
第三次,杨华的妻子不同意动用父母的力量解决杨华的困境,他将妻子撞下山崖。
这一撞是杨华崩溃的完成式,“毁灭吧,累了”。
陀思妥耶夫斯基拍爱情电影,有个很有意思的表达,他认为“情爱中的平等是由财富和生理身体条件构成的,而且这两项条件相互勾连。找对象,其实是在寻找一种相对的灵性和身体的平等”。
《乌海》讲的是杨华寻求平等的夫妻关系但最终失败的故事,开放式的结尾也很好,呼应的是我们这个无解的现实世界。
这个故事太反童话了。因为它的反童话,它很难得到观众的喜爱。
巴尔扎克曾说:“我将粉碎一切障碍”。 卡夫卡则认为 ,“一切障碍都将粉碎我”。
恋爱时期的杨华应该有巴尔扎克式的乐观,婚后的杨华会觉得卡夫卡才是对的。
【很土很上头 一打开就停不下来了】这是我原本想说的 就这么一句而已
首先说一下 男女主我都是认识的 老选秀人了 但他俩都不是op 不存在多厚的粉丝滤镜一说
这剧好看吗?跟我这两年看过的电视剧比起来 肯定算不上好看 剧情莫名其妙 人设莫名其妙 没有逻辑 没有价值观
【很土很上头 一打开就停不下来了】这是我原本想说的 就这么一句而已
首先说一下 男女主我都是认识的 老选秀人了 但他俩都不是op 不存在多厚的粉丝滤镜一说
这剧好看吗?跟我这两年看过的电视剧比起来 肯定算不上好看 剧情莫名其妙 人设莫名其妙 没有逻辑 没有价值观输出
但你说我推荐吗?我是推荐的
玛丽苏霸总文最火的那几年 我刚好是处于把手机杂志偷偷塞在桌兜里 上课瞄两眼的年纪 这种无三观的土甜 作为繁重学业中的调剂品 莫名的契合
我能理解很多人看剧就是要看精品 我这几年看的剧越来越少 也是觉得目前国产剧市场值得细品的剧越来越少 到今年我还在回看琅琊榜和知否
但我看这剧的时候还挺吃的 就是那种人物设定 那种剧情节奏 统统无逻辑 我不是说我认同这种立意或是观念 而是这种还原了那些年我看过的杂志小说 让我能在看的时候一边尴尬一边会心一笑
说这剧是粉丝特供也行 并且我还希望这种能多点 与其把爱豆放到那些大制作大IP的剧里 不如多来点这样的小成本“特供” 当然粉丝肯定认可自家爱豆的能力 希望能多参与大制作 但想想现在拍大制作剧的爱豆 有几个能让看剧路人真的喜欢呢?与其被骂 不如先在这种“特供”里刷刷路人缘
以上都是个人看法 你不同意也别来纠正我 我看这剧就图一乐
文/梦里诗书
三角恋与闺蜜情的组合,已然不是一个多么新颖的话题,而《八月未央》既没有吸取此类电影不胜枚举的前车之鉴,也没能对原著中存在的诸多问题做出与时俱进的改编,从尴尬生硬的演技,到莫名其妙的情感,再到矫揉造作的台词,电影成功的占全了爱情烂片的全垒打。
《八月未央》改编于安妮宝贝的
文/梦里诗书
三角恋与闺蜜情的组合,已然不是一个多么新颖的话题,而《八月未央》既没有吸取此类电影不胜枚举的前车之鉴,也没能对原著中存在的诸多问题做出与时俱进的改编,从尴尬生硬的演技,到莫名其妙的情感,再到矫揉造作的台词,电影成功的占全了爱情烂片的全垒打。
《八月未央》改编于安妮宝贝的同名小说,电影的主体故事没有做出多少改动,所讲的都是沉默孤僻的未央与天真纯粹的小乔是一对性格迥异的闺蜜,然而未央却爱上了与小乔相爱十年的男友朝颜,随着纠缠不清的三角恋情成为了这个故事的主线,原作者希望通过这样一个故事来展现在现代城市化进程中,一代年轻人带有宿命式的情感状态,但这篇散文小说不得不说它有着自身的局限性,在如今看来,这样一个小说需要大刀阔斧的改编和更接地气的演绎。
首先《八月未央》是有改编的,但这些改编都不足以将原著中情感缜密的还原到一部电影的时长中,这就带来了电影最为显而易见的问题,没有能感染观众的人物,对于一部折射三角恋的电影来说,其往往会通过人物情感的复杂与时代特性的结合,来尽可能规避出现让观众反感的情绪,愿意去走进电影为观众搭建的场景中,去感知人物在爱情的迷茫与困惑,但《八月未央》的烂俗便是其连最为起码的情感表达都是莫名的,连第一步的场景搭建都失败至极,
当电影缺失了原作散文小说的文学魅力,也无力去做出真正打动人心的改编创作,《八月未央》只是遵循了原作的旧有套路,而当这样一个本就并不新鲜的三角恋情,在失去了文字的装点后,它内里和思想的贫瘠暴露无遗,所以电影借以双女主所表现的委屈也好,痛苦也罢,都很难引起观众对电影人物的情绪共鸣,当爱而不得这种本最能动情的情绪在电影中的表达做不到夺人泪目,其所起的作用必然就只会是尴尬莫名了。
在《八月未央》中电影除了爱与友情之外,其实也有着关于原生家庭的思考,从未央的沉默寡言带出她的原生家庭本是一个很好的切入点,然而这个点既不可能作为电影的主要原因,从成片来看这部几乎接不住丝毫地气的伪文艺电影,也无从给人带来多少关于原生家庭的现实主义共鸣,所以由点到面的去看待《八月未央》中的人物,便不难发现,电影所建立起来的这个三角关系,本质是苍白空洞的,它只是在尸位素餐的去还原一个陈旧的爱情故事。
未央本为未尽之意,《八月未央》想要表达原生家庭对爱情观念的影响,也有着洞悉爱情本质的野心,但当这些内核没有一个合理独到的剧情嫁接,电影便也失去了这本该让人意犹未尽的爱情,变得兴味索然。
中土开始的地方——《托尔金》
中土开始的地方——《托尔金》
以前看过一个up主的泰剧剪辑,四哥四嫂配的是林宥嘉的《残酷月光》,因为没有看过逐月之月,后来搜关于他们戏里的片段更是少之又少,感觉还没有开始就没有然后了。
于是有两件事让我觉得很新奇,一是剧里如此少的互动的cp却是很多人的意难平,那份感情基础在哪里呢?二是五年几乎都没有合作,何以用残酷月光这么深
以前看过一个up主的泰剧剪辑,四哥四嫂配的是林宥嘉的《残酷月光》,因为没有看过逐月之月,后来搜关于他们戏里的片段更是少之又少,感觉还没有开始就没有然后了。
于是有两件事让我觉得很新奇,一是剧里如此少的互动的cp却是很多人的意难平,那份感情基础在哪里呢?二是五年几乎都没有合作,何以用残酷月光这么深情的歌曲来诠释他们的感情?
2019年那个十分多钟微电影,有点没头没尾,但是两个人在海边对话,以及四嫂用听诊器听四哥心脏的情节还是挺戳人的,个人感觉泰腐的营业cp年长的不管大几岁好像都自动成为照顾人的一方,tae是挺像个哥哥的,而且作为攻,我感觉他的角色经历一直都不容易啊,tee在奇迹熊里又皮又懂事,这里略傲娇,但也是个可爱的弟弟。
于是按有的粉丝的话来说,只要我活得久,终究能看到喜欢的cp再营业,好像是因为点击率高,还有原著作者也喜欢这对cp,所以2022年,triage就横空出世了,按他俩的话说,是对的时间遇到了对的剧。
一分都不能给,还优酷VIP呢,垃圾。没有之一! 晋太元中,武陵人捕鱼为业。缘溪行,忘路之远近。忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷。渔人甚异之,复前行,欲穷其林。林尽水源,便得一山,山有小口,仿佛若有光。便舍船,从口入。初极狭,才通人。复行数十步,豁然开朗。土地平旷,屋舍俨然,有良田、美池、桑竹之属。阡陌交通,鸡犬相闻。其中往来种作,男女衣着,悉如外人。黄发垂髫,并怡然自乐
一分都不能给,还优酷VIP呢,垃圾。没有之一! 晋太元中,武陵人捕鱼为业。缘溪行,忘路之远近。忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷。渔人甚异之,复前行,欲穷其林。林尽水源,便得一山,山有小口,仿佛若有光。便舍船,从口入。初极狭,才通人。复行数十步,豁然开朗。土地平旷,屋舍俨然,有良田、美池、桑竹之属。阡陌交通,鸡犬相闻。其中往来种作,男女衣着,悉如外人。黄发垂髫,并怡然自乐。见渔人,乃大惊,问所从来。具答之。便要还家,设酒杀鸡作食。村中闻有此人,咸来问讯。自云先世避秦时乱,率妻子邑人来此绝境,不复出焉,遂与外人间隔。问今是何世,乃不知有汉,无论魏晋。此人一一为具言所闻,皆叹惋。余人各复延至其家,皆出酒食。停数日,辞去。此中人语云:“不足为外人道也。”既出,得其船,便扶向路,处处志之。及郡下,诣太守,说如此。太守即遣人随其往,寻向所志,遂迷,不复得路。南阳刘子骥,高尚士也,闻之,欣然规往。未果,寻病终。后遂无问津者。