刚看,过来影评,没想到评分这么低,难以置信,但就我个人而言,我是觉得很感动。20世纪50年代末,60年代初,文革刚结束,苏联又步步紧逼我们还债,毛主席领导中央干部进行实地考察,而我们的周总理被调遣去往河北柏延革命老区。百姓爱戴周总理,连弟奶奶卖了自己的寿材换面给周总理做面吃,他们热切的期待见到总理,走总理临走时,全体村民赶了个大早在村口等周总理,不知道他会不会来。他们激动的和周总
刚看,过来影评,没想到评分这么低,难以置信,但就我个人而言,我是觉得很感动。20世纪50年代末,60年代初,文革刚结束,苏联又步步紧逼我们还债,毛主席领导中央干部进行实地考察,而我们的周总理被调遣去往河北柏延革命老区。百姓爱戴周总理,连弟奶奶卖了自己的寿材换面给周总理做面吃,他们热切的期待见到总理,走总理临走时,全体村民赶了个大早在村口等周总理,不知道他会不会来。他们激动的和周总理握手,不舍,泪水,还有一句暖暖的“再来啊”。后来,他也时刻惦记着柏延的乡亲们,就算不能亲自来,我也会派人来看望乡亲们,周总理都做到了。我明白郭村支书的用心,他只是不想给国家领导人添堵,就像一个倔强的小孩不想把坏消息告知给自己的家长一样,怕他们担心,而作为家长的领导人,则希望能真实的了解孩子的情况,因为这样,才能真正的做些什么,因为他们有能力也有责任必须要这么做。的确,这个时候隐瞒实情没有半点好处。
令人感动的点很多。周总理来之前是生了病的,身体状况一直不好,可是他来的第一天,拒绝吃村干部准备的大鸡大肉和鸡蛋,他吓坏了,他不敢吃,因为村民只能吃树叶,他不忍心,也不花百姓的钱,把那些饭菜拿去大食堂分配给大家伙一起吃了。而他就跟着大家一起吃糊糊,来的第一天只吃了一顿稀饭,觉是一天比一天睡的少,能干嘛啊,还不是在忙工作,不了解这里的真实情况,没法反馈,汇报工作,他安不下去心啊,他认认真真,真心实意的想着老百姓,也体贴老板姓,与百姓同甘共苦,他能得到老百姓的爱戴和尊重是值得的,他永远值得我们铭记。谦虚谨慎,实事求是,这是送给郭凤林支书话,这也是送给每一位共产党员的话,为百姓踏踏实实的做事,也是他一生所致力的,看到百姓生活的不易,他非常自责,是啊,百姓过的不好,他有又怎么不痛心呢?还有一个场景,就是在夜间偶遇汪老师为大家伙们上夜课,他去慰问汪老师,看到他打着赤脚,便亲自为他穿鞋,这是怀着对百姓的多大的关怀,才能这样做。
我们国家的强大,一路走来,是这些先辈努力打拼来的,他们是我们心中永远都英雄,致敬周总理,这盛世,如您所愿,现在我们的生活都过的非常好呀,您不用担心啦,未来,我们只会越来越好~
宏伸,就属于那种“旁边的”人吧,虽是摄影社副社长,但在社长三好旁边不过是是唯唯诺诺的小卒而已。“即使再努力,摄影评选上的第一名也还是三好的。”不光是爱好,宏伸的世界里大概没有斗志吧,关于女孩、梦想也一样。
宏伸,就属于那种“旁边的”人吧,虽是摄影社副社长,但在社长三好旁边不过是是唯唯诺诺的小卒而已。“即使再努力,摄影评选上的第一名也还是三好的。”不光是爱好,宏伸的世界里大概没有斗志吧,关于女孩、梦想也一样。
“小镇青年”或者“小镇做题家”也算是时代的一个流行词了,不过所有的青年都是少年长成的,小镇少年的故事比青年更少见到。实际上导演挺刚的,第一部作品就从少年性启蒙往里切,多少也算是踩着了点禁忌。虽然最后是个纯情故事,但是一开头就是十三四岁的男孩子打飞机,还是挺大胆的。
当然诚实地说,这个电影从形式上来说,算不上特
“小镇青年”或者“小镇做题家”也算是时代的一个流行词了,不过所有的青年都是少年长成的,小镇少年的故事比青年更少见到。实际上导演挺刚的,第一部作品就从少年性启蒙往里切,多少也算是踩着了点禁忌。虽然最后是个纯情故事,但是一开头就是十三四岁的男孩子打飞机,还是挺大胆的。
当然诚实地说,这个电影从形式上来说,算不上特别出色,尤其是前半部分,节奏感明显比后半部分要差,有些松弛到难以进入故事状态的感觉。但是从内容上来看,它依然有动人之处。结构上埋梗埋得挺有趣,虽然也知道几个孩子闹不出什么来,但是一直想约女孩看黄片这样的设计也挺想让人看看会如何。盗版时代,玉蒲团盒子里装了纯情如雪的岩井俊二情书,叙事转的有点意思。角色来看,苦瓜身上少年才有的那种凌厉与刚烈,对友谊挖心掏肝的热诚,贫困破败家庭里成长出的不对称成熟与隐忍,对家暴酒徒父亲的宽容,都很动人。比较起来邵杰的小面瓜形象相对比较平淡一些,但是他和小周迅一样的女主一起坐在车盖上,背后是秸秆火堆的镜头很美。
美吗?
也许很美,确实很美。很多美的镜头,但是正是这种美让人窒息和难过。
空虚无聊但是荷尔蒙之下无处用力的苍白青春看上去既惨白又热烈,精神上几乎没有任何打开的可能,没有出路的少年时代似乎是未来苍白的青年时代,乏味的成年生活的一种预演。小镇生活便是如此,即便你从中看到再多回忆,但是如果二三十岁就要被自己的回忆感动了,就更加可悲。生活的真实几乎是在无意识的镜头之下展开的,甚至是导演带着抒情和浪漫去回看的,但是那种渗透在生活中的精神上的匮乏,与鲜亮的夏日色彩,柔美夕阳田野与湖水,构成的是不协调的对照。
封闭性大约是所有小镇固有的特点,生活里所有的元素放在一起构成闭合的环,少年们有限的对外部世界,对成长,对正义,对豪情的想象只能来自古惑仔。一方面这是事实,港片曾经构成我们成长中最重要的精神营养;另一方面,少年那么真那么烈,如同秸秆般炽热燃烧,但火焰中却空空如也,燃尽后也只有灰烬。那美丽的、作为背景的火更像是真实又不详的隐喻,不知道匮乏而热烈的青春,是不是就是未来卖鱼的少年们回忆中的高光时刻。(邵杰被苦瓜生气时候骂为“臭卖鱼的”,苦瓜最后也跟爸爸进城卖鱼了)
因此这个电影作为导演的处女作,既被他的诚意和情怀打动,同时也对这种“内卷”式的创作有些担忧。一个人在创作的时候身体性的经验、自我的成长史是最直接的灵感来源,但是如果不能及时突破这种可能性,艺术上的小镇化也是一种很大的危险。毕竟,波兰斯基二十几岁的处女作,拍的是《水中刀》。期待导演早日突破自己。
最后两个值得商榷之处。第一是结尾,苦瓜在车上如果不看见邵杰用自行车载着英子,更加彻底的相忘于江湖两不相见,也许更美;第二是两个男孩儿的口语“我去”,这个词出现在近几年,而不是故事设定的90年代。
2022年10月16日:记《无负今日》昨日已去,逝者如斯,明日未至,前景何知?唯今日握在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,非庸庸碌碌、不进不退之中,实乃承上启下、继往开来之中。有昨日之沉淀,传承,孕育,方有今日;有今日之躬行奋进改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日之新我。唯笃行,唯耕耘,唯进步也。一切事业皆自今
2022年10月16日:记《无负今日》昨日已去,逝者如斯,明日未至,前景何知?唯今日握在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,非庸庸碌碌、不进不退之中,实乃承上启下、继往开来之中。有昨日之沉淀,传承,孕育,方有今日;有今日之躬行奋进改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日之新我。唯笃行,唯耕耘,唯进步也。一切事业皆自今日始,一切学问皆从今日作,一切发想皆于今日起,一切志向皆在今日立。今日自强,则明日宏阔;今日蕴聚,则明日丰沛。今日努力,则明日可成;今日有为,则明日可期。无今日之涓滴,则无将来之汪洋;无今日之册页,则无将来之典章。无今日之苞蕾,则无将来之繁花;无今日之土石,则无将来之重嶂。识今日之有限,追将来之无穷;驰今日之白驹,御将来之腾龙;汇今日之小我,成将来之大公。今日之重,譬犹泰山,万仞登临,踊跃跻攀,一寸一进,一步一前,巍哉其势,我为峰巅。今日之美,譬犹阳春,新笋初发,雨露氤氲,万物喷薄,时序更新,及时勉励,岁不待人。今日之华,譬犹年少,宝剑锋铓,青春乐好。 死生亦大,忽然将老,有花堪折,莫待枯槁。今日之实,譬犹开卷,革旧兴纸,求索修远,学为人师,行为世范,在明明德,止于至善。一朝一夕,今日即逝。一时一刻,今日须惜。今有一语赠诸君:何惧流年匆匆,但求无负今日。
冰柱唐 · 刘叉师干久不息,农为兵兮民重嗟。骚然县宇,土崩水溃。畹中无熟谷,垄上无桑麻。王春判序,百卉茁甲含葩。有客避兵奔游僻,跋履险厄至三巴。貂裘蒙茸已敝缕,鬓发蓬舥,雀惊鼠伏,宁遑安处。独卧旅舍无好梦,更堪走风沙。天人一夜剪瑛琭,诘旦都成六出花。南亩未盈尺,纤片乱舞空纷拏。旋落旋逐朝暾化,檐间冰柱若削出交加。或低或昂,小大莹洁,随势无等差。始疑玉龙下界来人世,齐向茅檐布爪牙。又疑汉高帝,
冰柱唐 · 刘叉师干久不息,农为兵兮民重嗟。骚然县宇,土崩水溃。畹中无熟谷,垄上无桑麻。王春判序,百卉茁甲含葩。有客避兵奔游僻,跋履险厄至三巴。貂裘蒙茸已敝缕,鬓发蓬舥,雀惊鼠伏,宁遑安处。独卧旅舍无好梦,更堪走风沙。天人一夜剪瑛琭,诘旦都成六出花。南亩未盈尺,纤片乱舞空纷拏。旋落旋逐朝暾化,檐间冰柱若削出交加。或低或昂,小大莹洁,随势无等差。始疑玉龙下界来人世,齐向茅檐布爪牙。又疑汉高帝,西方未斩蛇。人不识,谁为当风杖莫邪。铿镗冰有韵,的皪玉无瑕。不为四时雨,徒于道路成泥柤。不为九江浪,徒为汩没天之涯。不为双井水,满瓯泛泛烹春茶。不为中山浆,清新馥鼻盈百车。不为池与沼,养鱼种芰成霪霪。不为醴泉与甘露,使名异瑞世俗夸。特禀朝澈气,洁然自许靡间其迩遐。森然气结一千里,滴沥声沈十万家。明也虽小,暗之大不可遮。勿被曲瓦,直下不能抑群邪。奈何时逼,不得时在我目中,倏然漂去无馀些。自是成毁任天理,天于此物岂宜有忒赊。反令井蛙壁虫变容易,背人缩首竞呀呀。我愿天子回造化,藏之韫椟玩之生光华。雪车腊令凝绨三十日,缤纷密雪一复一。孰云润泽在枯荄,闤闠饿民冻欲死。死中犹被豺狼食,官车初还城垒未完备。人家千里无烟火,鸡犬何太怨。天下恤吾氓,如何连夜瑶花乱。皎洁既同君子节,沾濡多著小人面。寒锁侯门见客稀,色迷塞路行商断。小小细细如尘间,轻轻缓缓成朴簌。官家不知民馁寒,尽驱牛车盈道载屑玉。载载欲何之,秘藏深宫以御炎酷。徒能自卫九重间,岂信车辙血,点点尽是农夫哭。刀兵残丧后,满野谁为载白骨。远戍久乏粮,太仓谁为运红粟。戎夫尚逆命,扁箱鹿角谁为敌。士夫困征讨,买花载酒谁为适。天子端然少旁求,股肱耳目皆奸慝。依违用事佞上方,犹驱饿民运造化防暑厄。吾闻躬耕南亩舜之圣,为民吞蝗唐之德。未闻孽苦苍生,相群相党上下为蝥贼。庙堂食禄不自惭,我为斯民叹息还叹息。
【铁拳英雄】我曾经也是喜欢过陈展鹏的,还管人家叫展鹏哥哥,现在只能叫在我心中过气的展鹏哥哥,可人家依然能演男一演主角,在TVB也是一线,薪水依然可以傲视群雄,可是他的演技真 【铁拳英雄】我曾经也是喜欢过陈展鹏的,还管人家叫展鹏哥哥,现在只能叫在我心中过气的展鹏哥哥,可人家依然能演男一演主角,在TVB也是一线,薪水依然可以傲视群雄,可是他的演技真的一成不变,真的没变化,这就叫演员之间的区别,也可以叫差距吧,王浩信、谭俊彦、张振朗的努力,不是喊喊口号,而是真的看到他们在一点一点的变化,你所有的努力都不会白费的。 这部剧还是很好看的,至少只能在TVB还能看到认认真真在打的剧,不是咔咔开枪,不是唰唰做点五毛特效,演员都实实在在的去打功夫拼拳脚,视觉上好看很多,女演员很拼,但是我真的不喜欢皮衣,真心觉得没有创意,有模仿之嫌。 剧本整体还算扎实,反正剧情推动到哪里都还算比较扣人心弦,我内心还是很期待这种题材的,因为少见了。 我不满足的地方,是我特别喜欢元秋,希望她的戏份能多点。 推荐看,下一部见#我的第191个剧评
每一次未成年人性侵案的发生,都伴随着一系列的反思,例如父母为什么在该出现的时刻缺席,社会为什么对受害者的包容不够,加害者为什么能够得逞等等。
但是出于对隐私的保护,以及各种难以启齿的原因,人们很少知道那些受害者被侵害后,会经历什么样的人生。
在美国,有一位名为詹妮弗·福克斯的纪录片女导演,她勇敢地把自己童年遭性侵的真实经历拍成电影,告诉了观众童年的不幸经历会对一个人造
每一次未成年人性侵案的发生,都伴随着一系列的反思,例如父母为什么在该出现的时刻缺席,社会为什么对受害者的包容不够,加害者为什么能够得逞等等。
但是出于对隐私的保护,以及各种难以启齿的原因,人们很少知道那些受害者被侵害后,会经历什么样的人生。
在美国,有一位名为詹妮弗·福克斯的纪录片女导演,她勇敢地把自己童年遭性侵的真实经历拍成电影,告诉了观众童年的不幸经历会对一个人造成多大影响。
电影不仅是导演在银幕上用光和音谱写的诗,更是一个从立项、融资、组队、计划、执行的商业项目,所以执导就是导演与自己、与世界的一个妥协和坚持博弈过程,中外皆是如此。
所以电影也是一门遗憾的艺术。
《周而复死》故事的立意还是有意思的,画家死了作品才值钱,比如梵高,这似乎已是常识的认知,虽然这
电影不仅是导演在银幕上用光和音谱写的诗,更是一个从立项、融资、组队、计划、执行的商业项目,所以执导就是导演与自己、与世界的一个妥协和坚持博弈过程,中外皆是如此。
所以电影也是一门遗憾的艺术。
《周而复死》故事的立意还是有意思的,画家死了作品才值钱,比如梵高,这似乎已是常识的认知,虽然这一认知荒谬且残忍,但就是常识——其实所有文字和视觉艺术创作者,都会对这个话题心有戚戚。
于是画家周立言死去活来,矛盾冲突一下子就立起来了。
可惜,本片最大的问题就在剧本,情节立而不坚,如同油腻的中年人,抠抠索索地将一手牌打得滋味寡淡。
剧本是投拍一部电影时,最容易忽视也最不应该忽视的一项投入。很遗憾的是,这部电影也忽视了剧本,而且给人的感觉是,拍摄过程中剧本或许还经历了几次更改。逻辑塌方,是很让观众出戏甚至出离愤怒的灾害现场。
醉鬼莫名车祸,警察草草结案,妻子不识丈夫体征就轻率相信男主死了;男二占巢养凤,还起心谋算男主,两口子居然还能若无其事幸福收官;夏伯说住我家的也要折算拆迁面积——我信你个鬼啊。
除了理应交代清楚的关键被很敷衍的一带而过,本片的剧本在角色人设上也塌了。女主看不出职业背景,男主失忆的症状有点失智,夏伯更像个城市副教授而不是村干部,胖墩就一呆砸,孔总即无表情也无眼神,杀手更适合要债真没法干活埋人的业务,女二就一笑起来真好看的傻白甜。
男主这个角色,怀才不遇和中年危机,着墨不够。男二的贪、怯和良知底线没能充分表现。女主对男主的婚后嫌弃,以及对婚姻利益的严防死守,可以更明白一些;女二的三观塑造可以更现实一点……好的故事,每个人物都要对故事有价值,人设画像需要逻辑自洽,而不是信手拈来的标签。拍电影不是小朋友过家家,吼一嗓子我是奥特曼就可以打怪兽了。
人物扁平化,对白自然就有点崩了。“有什么权利这么对我?”“三天三夜不吃不喝”“周立波”这样的傻话,就不一一赘述了。
能够理解,为了拿龙标,剧组不得不压抑冲突矛盾,但收敛不代表锋锐全无,更不代表放弃对演员的调教,更不代表逻辑拧巴、人物扁平、台词崩溃。
对吧?
在镜头语言的运用上,色调切换、节奏变化,可以更果断利落一些,而不要让观众觉着导演还在探索尝试表达手法。后期剪辑,开篇啰嗦了,让男女主吵一架,然后男主晚上坐车里三小时不上楼,三下五除二就能交代妥当。
《周而复死》并不算绝佳之作,而是一部小成本、有诚意的作品。导演创作态度的认真,反而是本片最打动我的所在,足以把我摁在座位上耐心看完全片,并啰啰嗦嗦的写了以上。
只要有心气,强弱只是一时问题。
最后,片名不喜欢,俗了。
再,一直在回想《有话好好说》。所谓强弱,真的只是心气。
又再,王小明同学加油。
倪小明|文
男女主吧,倒是看着挺配的。女主这造型撒个娇啊,卖个萌的啥的也不膈应。但是吧,你这撒娇耍赖放在这谍战剧里,简直了。前20集就是围绕着那些白痴的暗杀计划去描写。这女主这个纠结啊,一会要杀。一会又舍不得杀。我也纳闷了,这“灯泡公司行动组”为啥就非得杀这个“高晨”这里边最大的汉奸不应该是那个林组长吗,放着个皇上不杀专杀兵。哦,因为跟他抢对象呗。你说这导演楞把好好的
男女主吧,倒是看着挺配的。女主这造型撒个娇啊,卖个萌的啥的也不膈应。但是吧,你这撒娇耍赖放在这谍战剧里,简直了。前20集就是围绕着那些白痴的暗杀计划去描写。这女主这个纠结啊,一会要杀。一会又舍不得杀。我也纳闷了,这“灯泡公司行动组”为啥就非得杀这个“高晨”这里边最大的汉奸不应该是那个林组长吗,放着个皇上不杀专杀兵。哦,因为跟他抢对象呗。你说这导演楞把好好的民族大义改成了个人恩怨了。还是因为个搞对象争风吃醋打起来的呗。再看这位女主,更哏儿,有点那个你不说喜欢我,我就杀了你的意思。给我乐坏了。下回啊,别放在这历史环境里拍这,两男两女争风吃醋反目为仇的片子,就整个时装剧啥的。就演搞对象,就演“绿茶的养成”啊啥的。估计比这评分高得多。真实不是!
以后再也不看岳丽娜的电视剧了,这演员是真会挑剧本。一个娘道,一个小娘惹,全是封建迷信的代表作,看完三观尽毁。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。,。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽
以后再也不看岳丽娜的电视剧了,这演员是真会挑剧本。一个娘道,一个小娘惹,全是封建迷信的代表作,看完三观尽毁。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。,。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽。此处省略一万字字的吐槽
在我租VCD看电影的那个时期就知道这片,但好像是老租不到这片就没看。反正一直想看,因为海报说这是《洪兴十三妹》续集。现在看了大呼上当,除了吴君如演的角色还叫十三妹外和古惑仔系列没有任何关系。片子一般,但也不是粗制滥造那种,看得出叶伟信想表达一些东西。我感觉出的就是回归以后政治形势对澳门的影响,说实在的片中表现的大陆高官确实有损我们形象。但我也不敢说他们是歪曲事实,受毛泽东思想教育多年,应该实
在我租VCD看电影的那个时期就知道这片,但好像是老租不到这片就没看。反正一直想看,因为海报说这是《洪兴十三妹》续集。现在看了大呼上当,除了吴君如演的角色还叫十三妹外和古惑仔系列没有任何关系。片子一般,但也不是粗制滥造那种,看得出叶伟信想表达一些东西。我感觉出的就是回归以后政治形势对澳门的影响,说实在的片中表现的大陆高官确实有损我们形象。但我也不敢说他们是歪曲事实,受毛泽东思想教育多年,应该实事求是,害群之马毕竟是少数嘛!(写于2008年)
之前看预告的时候就觉得超级带感,两天追完,觉得真的太爽了,霸道丈夫真的挺恶心的,控制欲太强,极大的男子主义,只是把妻子当成自己手中的玩物,当她有一点脱离自己的掌控,就变得十分暴躁,就开始打妻子,但他也就敢在妻子面前发脾气,在外扮演好好先生,维护他所谓的面子真的太虚伪了,校花的很有智慧,之后她对丈夫一步步的心理暗示,使得丈夫主动离婚放弃孩子的抚养权真的太牛了!
之前看预告的时候就觉得超级带感,两天追完,觉得真的太爽了,霸道丈夫真的挺恶心的,控制欲太强,极大的男子主义,只是把妻子当成自己手中的玩物,当她有一点脱离自己的掌控,就变得十分暴躁,就开始打妻子,但他也就敢在妻子面前发脾气,在外扮演好好先生,维护他所谓的面子真的太虚伪了,校花的很有智慧,之后她对丈夫一步步的心理暗示,使得丈夫主动离婚放弃孩子的抚养权真的太牛了!