我隔一段时间就来豆瓣查一下,发现这一版的得分还是没有超越96版,然后过一段时间再来查一下,还是没有超越96版,于是过一段时间再来查一下……我一直觉得,这一版笑傲江湖,真的很经典。为什么网友总是那么喜欢拿旧版压新版呢?真的就如恋爱一样,一旦初恋已经产生,以后就不会有真爱了?除非新人和初恋相比超越一百八十个档次?忍不住来到豆瓣想给个我认为正确的评价。首先,场景、特技那是毫不用说,这一版的风景,无
我隔一段时间就来豆瓣查一下,发现这一版的得分还是没有超越96版,然后过一段时间再来查一下,还是没有超越96版,于是过一段时间再来查一下……我一直觉得,这一版笑傲江湖,真的很经典。为什么网友总是那么喜欢拿旧版压新版呢?真的就如恋爱一样,一旦初恋已经产生,以后就不会有真爱了?除非新人和初恋相比超越一百八十个档次?忍不住来到豆瓣想给个我认为正确的评价。首先,场景、特技那是毫不用说,这一版的风景,无与伦比的美丽和壮阔,甩96版十八条街。
作为一个曾经的北影的校际选修课学生,还记得教授曾经给我们讲过一段话。
为什么美国大片有人看,中国电影都不行?你说都抱怨主旋律,美国大片也有主旋律,征兵入伍都是主旋律。真实!细节的真实!你拍一个下岗工人,一家人住着个大三居室,我一个大学教授才住两居室。美国大片都上太空打外星人了,你明知道他是假的,但是你也觉得紧张,像真的,因为他合逻辑。
从此这段话是我判断是不是烂片最大
作为一个曾经的北影的校际选修课学生,还记得教授曾经给我们讲过一段话。
为什么美国大片有人看,中国电影都不行?你说都抱怨主旋律,美国大片也有主旋律,征兵入伍都是主旋律。真实!细节的真实!你拍一个下岗工人,一家人住着个大三居室,我一个大学教授才住两居室。美国大片都上太空打外星人了,你明知道他是假的,但是你也觉得紧张,像真的,因为他合逻辑。
从此这段话是我判断是不是烂片最大的标准。说回这个片子,太专业的知识一般人不懂,忽略不计。主角下着大雨检修火车,一扭头妆不掉,衣服也干了,合着您还有时间洗个澡换个衣服补个装呢。
烂片!鉴定完毕。
《衣橱》前段时间看到“河叔”吸毒事件辟谣了还挺庆幸的,今天看了这部片子心情一下又不是很好了,虽然类型片里面“恐怖片”是最难拍的,但凭其选角色、选创作团队、选剧本的眼光也不能是6分以下这种不可思议的操作。首先,故事一开始还没怎么铺垫就硬生生的布置不符合逻辑且故弄玄虚的恐怖氛围,以至于故事的起步就没有一个扎实的开始;其次,硬吓人已经是现如今“恐怖片”的大忌了,导演依旧玩得不亦乐乎,就算好不容易制
《衣橱》前段时间看到“河叔”吸毒事件辟谣了还挺庆幸的,今天看了这部片子心情一下又不是很好了,虽然类型片里面“恐怖片”是最难拍的,但凭其选角色、选创作团队、选剧本的眼光也不能是6分以下这种不可思议的操作。首先,故事一开始还没怎么铺垫就硬生生的布置不符合逻辑且故弄玄虚的恐怖氛围,以至于故事的起步就没有一个扎实的开始;其次,硬吓人已经是现如今“恐怖片”的大忌了,导演依旧玩得不亦乐乎,就算好不容易制造出来了一些害怕的气氛,突然又添加了一些搞笑的桥段,让之前的努力前功尽弃,不知道是不是导演自己胆小了拍得害怕了自我调剂一下(里面还用了“河正宇”《与神同行》的梗进行了调侃);最后想说的是“驱魔”这个环节就跟角色病理性的人物特点搭建一样,闹着玩似的,一点不严肃看得是莫名其妙,立意虽是关乎于亲情之间的关心,但为主题服务的内容与素材实在是有限,整体状态就像是影片对于魔域的设计,全在云里雾里,失望的心只能用虔诚的祈祷盼望着“河叔”未来的惊艳吧。QJ
首先感谢友邻提供的资源。
I would like to talk about the E05. Because Princess is the one that I admire the most,i love his strong,confident and independence……
首先感谢友邻提供的资源。
I would like to talk about the E05. Because Princess is the one that I admire the most,i love his strong,confident and independence……
剧里讲了一个公关人事业受挫之后的再次崛起,以及历经的风风雨雨。
在一打头,靳东饰演的唐尘就破产了,破产原因是他的未婚妻烁冰——同时也是他的同行和竞争对手泄漏机密,出卖了他。这一下子把本来风光无两的唐尘从巅峰抛到了谷底。
好在,永不服输的他,后来攒了个“西游记
剧里讲了一个公关人事业受挫之后的再次崛起,以及历经的风风雨雨。
在一打头,靳东饰演的唐尘就破产了,破产原因是他的未婚妻烁冰——同时也是他的同行和竞争对手泄漏机密,出卖了他。这一下子把本来风光无两的唐尘从巅峰抛到了谷底。
好在,永不服输的他,后来攒了个“西游记”团队,又重新出发了——这个过程虽然充满了艰险,但也不失温暖人心和令人捧腹的瞬间。在我看来,这也是这部剧最精彩的地方。
商场如战场,有人赢得胜利的同时,就会有人不慎落难。身为局外者,我们更多看到光辉成功的一面,但当你选择了做那个战斗的人,就要铭记“胜败乃兵家常事”,做好重新出发、随时战斗的准备。
那么在“打怪升级”的路上,主角一行人都遇到了哪些大boss呢?
横亘在他们面前的第一大难关,莫过于钱了。
如果说,唐尘和沙舟好兄弟俩,在年少气盛的时候,还可以忍受住在地下室的局促和兜比脸干净的清贫。那么当他们纷纷奔四以后,钱就变成了一个越来越需要考量的问题。
没有钱,拿什么创业?
对于唐尘来说,钱就像是血管里流淌的血液,决定了他要遣散员工、接受公司被扫地出门的悲惨命运,还是让公司在苟延残喘之际,顽强地挺过去。
可惜的是,他输了一次。幸运的是,他还会再爬起来。
对于唐尘的记者朋友沙舟,钱意味着,是在九千块的死工资里安稳度日,无惊无险到老,还是要在面临中年危机的关头,散尽家财,放手一搏,为被视作窝囊废的自己出口气?
令人惋惜的是,过去的他选择了安逸和平庸。让人意外的是,他又亲自打破了这种安稳,决定陪好兄弟去冒一把险。
看到这些人为钱挣扎的时候,我是心有戚戚的。在现实中,也有很多人像他们一样努力生活、拼命工作,但还是遭遇了挫折,轻则被失业、被优化,重则破产甚至负债。但我觉得,只要你曾经为一个目标付出过,就不留遗憾。至于生活选择以什么样的面貌来对我们,我想说,很多时候并不由得我们做主——实际上,也跟我们努不努力没有太大关系。
天气不好,那就好好休息吧;等天气好了,我们再重新乘风破浪。
我还想聊聊,剧里的关系,尤其是婚恋关系。
唐、沙两人和前任之间的爱恨情仇,折射出我认为可以完美描述婚姻生活的五个字:没那么简单。
先来说说唐尘这对。
唐尘的前女友烁冰,是一位在能力、志向上绝不亚于唐尘的事业型女性,世俗喜欢把这种女性称之为“女强人”,但在我看来,她只是和唐尘一样,生来有着不服输的态度罢了。
有人打趣说,烁冰就像是男版的唐尘,唐尘就像是女版的烁冰。一个很典型的例子是,当唐尘半开玩笑地说“我养你”的时候,她怼了一句:“为什么不是我养你?”——相信不少看这部剧的女性观众都会有共鸣。我觉得,现代女性其实是非常看重自食其力的一群人,她们是难以忍受和男性一样受过高等教育、努力又有能力的自己,被塑造成“金丝雀”一类的角色的。
所以说,当两个同样出众、同样心高气傲的人结合成一对,又要谁当家庭后方那个默默付出,却被美其名曰只需接受供养的那一方呢?从两个人的性格来看,很显然,如果唐尘不愿意的话,那么烁冰也绝无可能做出让步,因为她在各方面都不比他差。
对于这对人中龙凤来说,谈恋爱是很轻松,只需要卿卿我我、玩在一块就可以了——你猜我心,就好比我猜你心一样简单,因为我们像极了彼此,连喜欢冷门的灰色都一模一样。
但婚姻,却是更为复杂的存在,类似一种精密的榫卯结构:一个人张扬一点,另一个人就要收敛一点;一个人的光芒多散发一点,另一个人就显得更黯淡一点。所以市面上多见大丈夫配小女人、大女主配小男人的组合,却少见两个同样光芒万丈的男女相敬如宾、长长久久——这种搭配怎么说呢?不是不好,就是容易互相掐架……恋爱时吸引彼此的闪光点,进入婚姻后,却常常变成了各自一逞锋芒的利器。沦落到互相伤害的地步,还怎么言爱呢?
喜欢的人不合适,合适的人不喜欢,是在婚恋里面永恒存在的抉择难题。
而对于剧里相爱相杀的另一对,沙舟和他的前妻陈扬,关系中的症结倒不出在两个人撞型号上面,而是正好相反,他们俩志趣和性格差异太大了。沙舟属于性格测试中“考拉”一类人,温温吞吞,老实巴交,说好听点叫脚踏实地,说难听点就叫胸无大志。
陈扬呢?看不得他这样,但另一方面,他又一直在包容她,所以两个人始终拉扯不断。
其实不管选择跟自己相似,还是差异较大的人,在婚恋中都难免会滋生各种矛盾和分歧。很多时候,这是需要一些人生智慧来经营的,并不是你强你美你优秀,你就能获得稳稳的幸福,因为人与人的相处,本来就充满了不易。
我还蛮喜欢剧里对于这两对欢喜冤家的刻画的,很真实。在现实生活中,爱情和婚姻就是这样令人把握不住的存在,但绝对值得我们用一生去探索和经营。
别说亲密关系了,就连跟朋友、跟客户、跟合伙人的关系,都有很多幽微之处,就像沙舟说的,“我们和月亮相处了45亿年,还是只能看到一面”。谁又能真正理解身边人呢?当性格各异的人组成一个团队,如何应对各种磨合、砥砺前进,也是创业者的一大难题。
唐尘同时遭遇失恋、失业和破产时,到酒吧里买醉消愁,吧台小哥当时说了一句话,他形容成年人的生活,大意是说:“矫情只能放在夜里,天亮了还得拼命”。对此我深以为然。
当我们是孩子的时候,大人常常会给颗糖,哄我们,敦促着我们往前走;但当我们自己已经是大人的时候,就需要自己把眼泪擦干,自己把自己哄好,咬紧牙关走下去了。
在经济形势不明朗的时刻,这部东山再起组团创业的励志剧,无疑给最近因为职业问题感到困顿的我,注入了一些宽慰的力量。
每一个人,在一生中,都会有遭遇疾风的时候——这不是因为我们不幸,而是因为生活本来就如此地充满不确定性。所以,当你由于命运安排,失去了一些你本该拥有的东西的时候,请不要一蹶不振,不要轻言放弃,而且也只有你自己,可以千百次救自己于水火之中。
不管生活曾经给你什么样的挫折,都希望你能这样哄哄自己:面包和玫瑰,都是会有的;只要去尝试,就有翻身的机会。
哄好了自己,我们再继续前行吧。
TVB的时装剧经典多已看过,就看写古装武侠。
当年买过梁羽生的小说,不过书好像后来低价卖给同学了,好多本武侠都是这个命运。
还听过本地一位名家张悦楷播放的广播小说。
这个剧曾经在电视看过一点。
魔改了原著。
TVB的时装剧经典多已看过,就看写古装武侠。
当年买过梁羽生的小说,不过书好像后来低价卖给同学了,好多本武侠都是这个命运。
还听过本地一位名家张悦楷播放的广播小说。
这个剧曾经在电视看过一点。
魔改了原著。变得更像宫廷争斗。
还把天山童姥的桥段用在玉罗刹身上。没有原著的黄龙洞初遇浪漫。
还有铁珊瑚送岳鸣珂到少林治伤,就是任盈盈送令狐冲。
话说,这个剧男主女主男二女二总是你救我我救你,靠治伤增进感情。真是太俗套了。老是英雄救美美救英雄就落了下剩。
青风子就是风清扬。
天魔教虽然梁羽生用过,但放在这里就是强行《笑傲江湖》魔教化身了。
何宝生演武侠人物还是不够侠气。十分奇怪的是他在最红时息影去了做生意,还出了家。
蔡少芬的练霓裳还是符合的。
何萼华和卓一航的线比别的情感线都好看。
客娉婷把原著何绿华的戏移用了。
陈家辉也曾是靓仔小生一枚,如今是油腻中年,最近还演个失德老师找援交女。岁月无情!
真不喜欢悲剧的结局(结尾武当大包围又是《笑傲江湖》围困少林寺)。梁羽生应该是最喜欢悲剧的武侠小说家。
从去年六月以后,我就没在豆瓣写过任何东西。也看过一些很精彩的剧,比如国土安全,但就是没动力去写点什么。看这剧的最初动力,是因为蒋雯丽。我这个人一阵一阵的,以前就很喜欢《幸福来敲门》,找来重温了一遍之后想再搜其他的来看看,就找到这一部,分数也还可以,最重要的另一个原因,大概是严歌苓了。看过芳华之后觉得不错,编的剧有深度。
从去年六月以后,我就没在豆瓣写过任何东西。也看过一些很精彩的剧,比如国土安全,但就是没动力去写点什么。看这剧的最初动力,是因为蒋雯丽。我这个人一阵一阵的,以前就很喜欢《幸福来敲门》,找来重温了一遍之后想再搜其他的来看看,就找到这一部,分数也还可以,最重要的另一个原因,大概是严歌苓了。看过芳华之后觉得不错,编的剧有深度。 镜头是诗性的。好多好多镜头都别具匠心,既具有年代感,又具有胶片的质感,而且,齐之芳那些表情和背影,都捕捉得恰到好处,有种作者电影的错觉。尤其是年轻时的齐之芳在舞台上的两个桥段,一次是排练,她穿着制服,里边是白衬衫,长长的辫子,瘦小较弱的背影,随着《情深谊长》这首曲子,那种文艺的、诗性的、人性的、由内而外的美弥漫在整个长镜头中...等看完全剧再回过头来看这个镜头的时候,不禁感慨万千...或许生命是场幻灭,美好的永远是瞬间,大部分时候,都是爬满毯子的虱子居多吧,别期待生命做它做不到的事儿... 我们最终都必须做到的事,面对自我的失败,即面对自我终将到来的死亡。很难想象这部剧集的完成度超过了自己原本的期待,本以为只是普普通通的网剧。了解到了赵英俊这个人,愚昧的自己总有着恶心的以貌取人这样先入为主的习惯。 可当瞧见他快递员到后来自信气质的蜕变,那种感觉自己由心的羡慕,也由心的想要做到。时间循环这样的主题自己总是喜欢瞧见 我们最终都必须做到的事,面对自我的失败,即面对自我终将到来的死亡。很难想象这部剧集的完成度超过了自己原本的期待,本以为只是普普通通的网剧。了解到了赵英俊这个人,愚昧的自己总有着恶心的以貌取人这样先入为主的习惯。 可当瞧见他快递员到后来自信气质的蜕变,那种感觉自己由心的羡慕,也由心的想要做到。时间循环这样的主题自己总是喜欢瞧见,因为我就像是困在了其中,可是不同是,困在失败深渊的自己面对的是不断改变的现实,没有可以不断修正的可能。 可人生的过程一若如此,手上有什么牌就是什么牌了,你只能改变自己的态度,努力的向前。 说实话,这片就是一商业片,跟羽毛球没有屁点关系这不过分,过分的是你拿羽毛球来宣传,结果电影连基本规则都不遵守,实在让人无力吐槽,这真的是侮辱了这项绅士运动…求求这些商业片大神们了,如果不是真的爱体育,请放过体育题材电影吧,哪怕再过几十年,也应该让真正热爱他,能提现真正体育精神的人来拍体育 说实话,这片就是一商业片,跟羽毛球没有屁点关系这不过分,过分的是你拿羽毛球来宣传,结果电影连基本规则都不遵守,实在让人无力吐槽,这真的是侮辱了这项绅士运动…求求这些商业片大神们了,如果不是真的爱体育,请放过体育题材电影吧,哪怕再过几十年,也应该让真正热爱他,能提现真正体育精神的人来拍体育 爱过吗?没爱过吗?其实根本不需要答案。爱本来就是一种虚幻的情感。不够长久也不够永恒。有的人,能够遇见,就已经是运气,怎么还能奢求一直拥有的运气。在漫长时间里,我们会从过去的梦里醒来,那些感情如梦似幻,曾经的执着变得不那么重要。心里的意难平终究会平。 当我安安心心走在明天里/有不后悔的美丽心情。 爱过吗?没爱过吗?其实根本不需要答案。爱本来就是一种虚幻的情感。不够长久也不够永恒。有的人,能够遇见,就已经是运气,怎么还能奢求一直拥有的运气。在漫长时间里,我们会从过去的梦里醒来,那些感情如梦似幻,曾经的执着变得不那么重要。心里的意难平终究会平。 当我安安心心走在明天里/有不后悔的美丽心情。 不管是《扫黑除暴》还是《花开山乡》,编剧在揭露黑恶势力的时候明显缺乏生活,黑恶势力不是超低智商就是极度暴力,丑恶性是有了,黑恶势力的隐蔽性、复杂性完全看不见。暴力性超越旧社会,超越香港黑帮电影。一纸莫名其妙倾倒垃圾协议,梁主任去世就能贯穿剧情始终。就连副县长都能拿这说事。这该有多愚蠢。高利贷套路都敢大张旗鼓的搞,再怎样苍狂的黑恶势力也是在社会主义国家大环境 不管是《扫黑除暴》还是《花开山乡》,编剧在揭露黑恶势力的时候明显缺乏生活,黑恶势力不是超低智商就是极度暴力,丑恶性是有了,黑恶势力的隐蔽性、复杂性完全看不见。暴力性超越旧社会,超越香港黑帮电影。一纸莫名其妙倾倒垃圾协议,梁主任去世就能贯穿剧情始终。就连副县长都能拿这说事。这该有多愚蠢。高利贷套路都敢大张旗鼓的搞,再怎样苍狂的黑恶势力也是在社会主义国家大环境下隐蔽复杂的搞。 国庆期间闲来无趣打开了这部剧,内心的感受就是甜甜甜,不懂为什么差评如此多,我只想看个小甜剧,不想追求什么学术。 说说剧中的男主,又暖又刚。一直在鼓励女主,不管是女主家庭方面的问题,自己的学业或者是工作,不管他是永远有多远或者是杨岚航,他都做到了这一点。 再说说女主,不少人说这个人设有问题,自己论文出错了却要怪指出问题的男主。 国庆期间闲来无趣打开了这部剧,内心的感受就是甜甜甜,不懂为什么差评如此多,我只想看个小甜剧,不想追求什么学术。 说说剧中的男主,又暖又刚。一直在鼓励女主,不管是女主家庭方面的问题,自己的学业或者是工作,不管他是永远有多远或者是杨岚航,他都做到了这一点。 再说说女主,不少人说这个人设有问题,自己论文出错了却要怪指出问题的男主。我想说这个问题,后来女主自己也意识到了。这个女主人设本身就是不完美的,在现实生活中一方面有来自家庭的压力,没有那么有自信,在学业上并不如此上进,只想达到一个普通,她自己开头都说了,不想读研,只想赶快工作赚钱。但是当她遇到男主,拧巴的自己不见了,她找到了自己的热爱,想要为自己而活。 网络世界里的永远有多远成为了她精神的推动力,杨岚航又在现实生活中对她进行帮助,不管是开头指出错误,还是面试研究生提出的问题,男主一直都没有做错,他一直在帮助女主认识问题,解决问题。这两个人相识六年,但是真正的相处才是后来的,杨岚航重新认识这个女孩,也带这个女孩越变越好。 男女主的演技撑起了这部剧,刘以豪的普通话肉眼可见的进步,台湾腔都快没有了。他的台词和声音也是真的很好听啊。周雨彤也是白到发光,唯一不足的是副线有点多,导致剧情整体节奏不够紧凑。总之,还是很喜欢这部剧 电影的整体拍摄手法其实很低龄,完全不适合大人看,与国外那种《小鬼当家》类的电影完全是不能比拟的。或许在小朋友的眼中这会是一部很有意思的电影也说不定,但问题它不是在少儿频道播放的,我也就跟着凑了下热闹,尤其是看到这样的明星阵容,都是老戏骨啊。看完以后,彻底失望。这两个小朋友,王一鸣是熟悉的面孔,虽然他演戏并不紧张,可怎么看总是缺乏真正的那种童真,有些过于商业,这点可以对比下释小龙和郝邵文。肖逾 电影的整体拍摄手法其实很低龄,完全不适合大人看,与国外那种《小鬼当家》类的电影完全是不能比拟的。或许在小朋友的眼中这会是一部很有意思的电影也说不定,但问题它不是在少儿频道播放的,我也就跟着凑了下热闹,尤其是看到这样的明星阵容,都是老戏骨啊。看完以后,彻底失望。这两个小朋友,王一鸣是熟悉的面孔,虽然他演戏并不紧张,可怎么看总是缺乏真正的那种童真,有些过于商业,这点可以对比下释小龙和郝邵文。肖逾榛则一直有一种演戏的感觉存在着,这样就怎么看都怎么别扭。影片中的这些大人们,完全是在配合小孩子演戏啊,比如张嘉译在电视上告诉儿子银行卡的秘密,那个手势加上嘴型,我还真的以为有什么特殊含义,谁料道,居然真的就说两遍110,我的老天爷,尴尬不尴尬啊?而马上又和张子栋两个人饰演的笨笨的反派坏蛋,用一句形容,那就是《举起手来》里面的日本鬼子,完全就是傻到家了啊。这样的装傻充楞的表演形式,在我看来确实是毫无笑点可言的,我不知道孩子们会怎么看,但是我的话,我会在看电影的时候告诉孩子们,真正的坏人并不是这样的,他们远远比这个片子中表现出来的更可怕!电影中还有个特别不好的地方,老高头带着两个小孩一起喝酒,甚至还把小男孩直接喝醉了,我没有明白为什么这电影会出现这样的场景,应该来说,这是要被禁止的吧。
港劇史上的無价之寶 文/林奕華
2012年06月02日 15:55<
港劇史上的無价之寶 文/林奕華
2012年06月02日 15:55
如果我是創辦新電視台的金主,我不會大灑金錢在藝員挖角上——時代不同了,藝人的價值,已無法像老好日子般,受惠於觀眾的收視習慣,完全建立在一台獨大的節目編排上。今天,以電視劇為例,時鐘不能决定我們看什麼,因有更多其他機會決定一部劇集可以在哪裏被看見,只要身邊有一台電腦,甚至只需要一部手機。
也就是說,用藝人號召力拿下收視率的美好日子,已屬前網絡時代的「光輝歲月」,真要挽着它的衣袖不讓它走,不如接受它的一去不返是必然事實,並抬起頭來展望將來,或,至少改換一個方式看待過去,且在歷史身上找到未來的靈感,像,歷史是怎樣被創造的。問題是,對於把「立功」視為當前急務的電視投資者,眼中一般只看得見「大將」——是的,唯戰績彪炳者能吸引媒體與觀眾眼球——至於「小兵」,當然不入重金禮聘考慮之列。
「老兵」掛帥,為慘遭腰斬的監製平反敗局——雖已事隔三十二年,但提到《執到寶》,愛好港劇人士除非年齡太小,不然均一致肅然起敬,因為即便不是顯赫一時,但它的主演劉克宣,它的編劇甘國亮,它的女主角黃韻詩,和「我們一家都是『鬼』」的馮淬帆、歐陽佩珊、林子祥、陳琪琪、馮智豐、黎灼灼,造就了細水長流的佳話。論卡士,《執到寶》的好處是「成本經濟」,但論效力,或應該說,它與時間拔河時顯示的韌度,絕對不輸給同年的大製作如《千王之王》——於很多懷念TVB劇集黃金時代的人來說,後者是一件「事」,而前者更memorable,是因為「人」。「事」過去了還可以複製——無線後來不是屢試,也屢敗?——但「人」不在了,或心變了,它就只能成就「愛在永恆懷念中」。
《千王之王》在任何時候都可以被翻拍,就是《上海灘》沒了周潤發還是有黃曉明頂上。至於神話能否繼續,關鍵已不在它還有幾原汁原味,卻是個人魅力有否憑一個品牌得以提升。是以,《上》能否與觀眾情緣再續、表面看來是以人選定勝負,實際是人借「事」的力,再把自己變成一樁「事」,到底是「事」比人大。
都說今日的劇集和電影再沒有從前的深入人心,原因離不開創作人總是看重「事(件)」而忽略「故事」。兩者本來並不相互抵觸,只是,設計往往比打爛沙盤問到篤的解讀容易。編劇若是急於求成,索性忘記「故事」的來源,是「人」:在怎樣的環境下,有怎樣的心境和心理,導致有怎樣的際遇和關係,才有怎樣的「故事」。「人」應排在「事」的前面,因「人」在被全面剖析時,汨汩流出的情感,也就是「故事」。
人就是事,亦印證在人的不可取締上。《執到寶》至今教人無限懷念,與它無法隨便找來一位接棒人便可開機重拍有關。劉克宣飾演的河伯貌似普通長者一個,演技大獎已捧了不知多少座的KingSir也是長者,但你可以想像後者能如前者,像紫砂茶壼中的茶垢般,在沉澱中把人生百味發酵再發酵?演技是「事」,體驗是「人」,劉克宣的獨一無二,說明《執到寶》為何作為收藏家的收藏品,是如此彌足珍貴。
當然,知劉克宣者,為他打造可伯一角的編劇甘國亮功不可沒。甘先生最被「詬病」之處——不會說故事,偏成就了他的經典之處——寫人物的匠心獨運,充份表現在流水賬式(事)的生活對白中。《執到寶》有劉克宣往醫院探產後的刻薄媳婦黃韻詩的一場對手戲,劉與黃示範的,正是失傳於今日港劇的演員最髙境界:是Be,不是Act。
【病房內,劉克宣入】
劉 阿嫂,哦,嗰個BB仔呀,對眼大一大,眼仔碌碌同我鬥望呀,真係開心嘞,嗱,我而家返去哩,趁街市未收,我哩,就買啲咩嘢睇吓煲嚟畀你飲吓,好嗎?
黃(韻詩) 唔好嘞,我唔想食嘢,熱到死呀,仲諗住生咗會涼啲添。
劉 係呀,呢度啲風扇唔係多夠嘅,噯,BB仔就舒服嘞,啲冷氣,仲要同佢冚氈添呀。
黃 係呀,個姑娘話喎,一陣仲要推出黎要我地自己餵番喎,咦,真係好怕嗰啲豆丁咁孻個細路。
劉 嘩,一陣間推出嚟?我唔扯住,等我睇吓BB,我抱吓BB先至得,好嗎?吓,你搵咩喎?你搵咩呀?我幫你搵吓。
黃 嗰個阿哥呢,叫咗佢唔好行開?啦,有乜好睇啫真係,咪又係兩隻眼一個鼻一個口。
劉 佢第一次做爸爸,梗係開心?啦,你係咪想搵佢喎?我幫你搵佢嚟。
黃 鬼得閒呀。
醫院另一角,歐陽珮珊探望的是當銀行護衛,因工受輕傷的丈夫林子祥。
歐陽 瞓夠未呀,二撇雞?
林 點會瞓得夠呀,咁多煩惱。
歐陽 你好多煩惱咩?
林 唔多煩惱呀?成日肚空空咁樣,見到你嚟又冇嘢帶嚟食,咁仲唔夠煩?
歐陽 抵得你呀,攞咗嚟啦,一早起身就好似做妹仔咁。飲啲湯啦。
林 你呀你,幾黑心呀你,嗄,叫咗你煲啲雞湯唔好擺啲冬菇落去。
歐陽 你應該開多一個窿呀,等你有入冇出,搣死你。
林 仲搣,痛?。
歐陽 喂,有冇見過阿哥個女呀?
林 冇喎,點樣??
歐陽 唔好樣?。
林 梗係唔好樣啦,佢似佢老母嘛。
歐陽 係鬼呀,佢似阿哥呀,嗰對眼呀好似波子咁大。
林 如果佢似阿哥呢,就算佢對眼好似珍珠咁樣都冇用。
歐陽 咁你好靚咩?
林 我唔靚,咁至少有啲嘢遮住呀。
歐陽 咁生女呢,邊有得遮呀?
林 你肯定係生女??
歐陽 你唔鍾意呀?
林 如果我唔鍾意,就唔會買嗰啲有花嘅紙尿片啦。
歐陽 車,嗰啲野都冇分男女嘅。
林 咪就係囉,唔分男女。
歐陽 拎甩你把口呀。
上述兩段台詞,沒有恩怨情仇,只有柴米油鹽。白開水式的閒話家常,合該不是出自「大明星」的咀巴,而是由老少戲骨娓娓道來。深深藴藏普世通行的情感——倫理之愛,使《執到寶》不受潮流與類型限制,終成閃亮於港劇史上的「無價之寶」。唯是,這樣的「寶物」注定難受新牌電視台的投資者青睞,因為它的成功包含太重「人的成份」,使它既不能複製,亦不能改頭換面,剩下來的一條路,就是重播。但連擁有播映權的TVB都沒把它當「寶」,其他電視台又焉會從它得到啟發,例如逆巿場氣候而行,開拍更能反映小市民生活、小市民心境的「香港小津安二郎」系列?