为什么说又呢?
因为最近好像看了好几个为女儿复仇的电影,而且都是影坛大咖演的,而且个个感人。
成龙的《英伦对决》,一个单亲爸爸带着女儿去购物,结果女儿遭遇了炸弹袭击,然后一个孤苦伶仃的老头去英国和布鲁斯南对决。
史泰龙的《第一滴血5》,女儿不听家
为什么说又呢?
因为最近好像看了好几个为女儿复仇的电影,而且都是影坛大咖演的,而且个个感人。
成龙的《英伦对决》,一个单亲爸爸带着女儿去购物,结果女儿遭遇了炸弹袭击,然后一个孤苦伶仃的老头去英国和布鲁斯南对决。
史泰龙的《第一滴血5》,女儿不听家长的话,独自去墨西哥寻找生父,结果被拐,然后父亲只身寻找狂徒,然后一番地道大战。
加上这部,也是据门家中坐,祸从天降,媳妇死了女儿瘫了,一个外科医生,从此走上了追凶路。
比较这三部片子,感觉男人的世界真的不容,独身男人真的很苦,年过半百,还需要拼杀江湖。
但愿今后的世界多些太平,所有的家人都平平安安。
这是一个隐私几乎已经不存在了的世界,所有人都在以一种理所当然的方式去翻阅他人的记忆,只有在实在有碍瞻观的时候才会用“海浪”等遮掩。追悼会也变得像是场欢乐的party,念悼词是网上搜索来的简单词条,忆往昔也变得更加直接,直接到把过往的记忆直接随机秀给所有人看…
上载之后就更不用说了,生平经历变成了一个个视频文件,放在服务器里等待审阅似的。而且电脑也是大咧咧的从不锁从不关,任谁都能来
这是一个隐私几乎已经不存在了的世界,所有人都在以一种理所当然的方式去翻阅他人的记忆,只有在实在有碍瞻观的时候才会用“海浪”等遮掩。追悼会也变得像是场欢乐的party,念悼词是网上搜索来的简单词条,忆往昔也变得更加直接,直接到把过往的记忆直接随机秀给所有人看…
上载之后就更不用说了,生平经历变成了一个个视频文件,放在服务器里等待审阅似的。而且电脑也是大咧咧的从不锁从不关,任谁都能来机子上操作。就算记不起来的久远记忆也有专门的理发室样的房间帮你回顾录制…客服人员的素质良莠不齐,以权谋私,浑水摸鱼等等大有人在…
购物时的提醒及针对性的建议其实现在已经初见端倪,抖音,淘宝,大众点评等APP也都在各自收集使用者的信息,片中只不过更明显更直白了。还是和隐私有关系,因为他们的播放是以公放的形式,而没有对客户的隐私进行保护。
而且“性”在片中也变得更加(个人理解)的开放了。女儿和爸爸聊天的时候就会提到这个人是肉体关系而另一个人是精神恋爱。在美国能不能这样聊不太清楚,但在国内的环境下想这样聊估计还得有那么一点距离。
而“背叛”则是剧中穿针引线的那根线。整个剧情都被背叛所串联,到最后才略略揭起了一点点面纱,填了前面挖出来的几个坑,但我感觉还有很多的坑没有填上,这让我更加期待后续剧集的播出。
剧集长短不一,内容自然也没充实到哪儿去了,十集,一晚上追完,只能感觉意犹未尽。有几集之间我甚至觉得是不是少了点啥,剧情的跳跃让我有点连贯不起来。至于其他打低分的人们,我个人觉得萝卜白菜,各有所爱,也不一定要强求。
没有看过《踩过界1.0》,就直接看的2.0。这部剧在案件立意上,相比于传统套路的TVB警匪/律师案件的复制黏贴,社会深度很高;
“网络女友”案件讲了人的固有偏见,以及网暴的凶恶;双性案挑战了围村重男轻女的偏见以及人应该有对性别的选择权利;换心案引人深思,社会到底存不存在真正的公平;便利店案件引出对流浪边缘人士的关注……
无论是深度的精彩立意,还是演员的自然演技,本剧都
没有看过《踩过界1.0》,就直接看的2.0。这部剧在案件立意上,相比于传统套路的TVB警匪/律师案件的复制黏贴,社会深度很高;
“网络女友”案件讲了人的固有偏见,以及网暴的凶恶;双性案挑战了围村重男轻女的偏见以及人应该有对性别的选择权利;换心案引人深思,社会到底存不存在真正的公平;便利店案件引出对流浪边缘人士的关注……
无论是深度的精彩立意,还是演员的自然演技,本剧都是值得一看的。唯一不足的是这部剧的感情线和人物刻画上不够细腻。部分人物的性格反转太快,比较生硬。
癫姐和盲侠的守候相伴,本应是这部剧感情线上的一个亮点。
他们最早相识,一直相守相知相伴;
盲侠虽然看不见,但只听到脚步和气息声就知道癫姐靠近;盲侠在采访中回应“律师生涯影响最大的人”,细细回应与癫姐的点点滴滴,称癫姐是他的导盲杖,是他漆黑海洋中的一盏明灯;
而癫姐,初见盲侠就被深深吸引,一见钟情,她放弃律师的理想,甘愿做盲侠身边的绿叶,事无巨细地为他打理生活中所有琐碎,被他牵动着每根神经,喜怒哀乐全为他。
塞林格曾说,爱是想触摸又收回的手。这句话,于癫姐是,于盲侠也是。
癫姐爱慕盲侠,甚至崇拜盲侠。他的一腔热血追求公义,正是自己对律师的理想抱负。当你爱一个人,他于你心中如太阳,他如此闪耀温暖,温暖每个社会寒冷之处。癫姐爱盲侠,却从也不敢真正地表达,不能忍住不爱,只能忍住不说。多年的守候,看着他身边来往形形色色的人,天恩是盲侠心中的白月光,EVA看似和盲侠心有灵犀,癫姐从未离开,默默守候。
盲侠爱癫姐,是守候相伴后的习惯。他说她像曼玉,正如她是他心中的月亮,点亮了他漆黑一片的世界。当盲侠知道了癫姐的理想,他不忍癫姐为自己牺牲这么多,忍痛赶走了癫姐,希望她能成为一个真正的大律师,而非他身边的一个师爷。他爱她,就像守候心中的明月。所以盲侠总是什么都不说,宁愿被误会,未问过癫姐意见就以对癫姐好为名义,让她离开自己。最后盲侠终于鼓起勇气,伸手触摸了癫姐的脸。
感谢王浩信和蔡思贝两位演员的演技自然,让盲癫CP的感情深入人心。
但这部剧的感情线实在曲折弯曲,中间插曲盲侠和eva似乎要在一起,Gogo和癫姐宿醉后睡在一起,反而错失了很多描写盲癫CP的细节,实在让人看不明白,大概是TVB的剧都要CP大乱炖一次。
从以前我就没期待过什么国剧崛起... 可是总不能倒着走吧...
本人其实是偏看美剧韩剧日剧...反正基本没追过什么国产剧,除了童年看的家有儿女武林外传这种大众都看过的,其实近年追过的也就琅琊榜或天盛长歌了...
这就很迷了,我把前面那两部自然就当作 “哦,我国已经可以达到这地步了”然
从以前我就没期待过什么国剧崛起... 可是总不能倒着走吧...
本人其实是偏看美剧韩剧日剧...反正基本没追过什么国产剧,除了童年看的家有儿女武林外传这种大众都看过的,其实近年追过的也就琅琊榜或天盛长歌了...
这就很迷了,我把前面那两部自然就当作 “哦,我国已经可以达到这地步了”然后就又没看国剧了,期待着过了一段时间这些剧的水平会越来越高...
我等了个寂寞
我写这评论的时候评分是7.0
...
原来等着等着,豆瓣也变成新的青春饭大食堂了
你和我说这是沙雕剧那给我彻底的走沙雕路线很难吗,一时卖傻一时严肃你是想表示什么?
朋友说现在很多剧都是这样了,这剧都很良心了... 我:“???”
没有拍大片的预算我懂,那就研磨剧情或新鲜的梗我寻思也不是拍不出好的作品的啊,在我脑中大部分日剧的预算都是穷光蛋级别的...温馨的剧还是很温馨,搞笑的剧让我每几秒钟都笑到肚子疼... 这里倒是五味杂陈,除了卖颜值我get不到任何点...
这样我还因为和朋友一起看,看了7集左右...算了,还不如去泡脚玩数独
男主山寨狼人,孤来孤去,女主日常卖傻,no zuo no die
来自旁人的吐槽还是这些宫女的衣服好像伴娘装...嘛,这我倒是不懂
可是这剧我真是笑不出,哭不出.
然而要是这样也是中立评分的话那么以后的国剧怕是不用期待了
借用弹幕的
1.拍的很好,下次别拍了
2.是什么力量让我看完了一整部电影
真的,贾玲团队演员老老实实拍个小品我觉得都比这个搞笑
借用剧本杀的模式让男主带入情景来让他成
借用弹幕的
1.拍的很好,下次别拍了
2.是什么力量让我看完了一整部电影
真的,贾玲团队演员老老实实拍个小品我觉得都比这个搞笑
借用剧本杀的模式让男主带入情景来让他成长
“好搞笑”
真的很一般 还是要看评分高的电影
主要是这个男主也一点笑感没有
需要140个字才能发表 我只能硬着头皮凑字数
《黑豹》用“非洲未来主义”让西方观众看清了一件事:想象未来,不仅仅是某些人的权利。
??????????
在非洲地图上,沿刚果盆地向东,找到埃塞俄比亚高原南部的茂密丛林,那儿就是瓦坎达。
现在,想象一个西方殖民者从未涉足过的仙境——没有掠夺,没有种族仇恨,飞艇川流
《黑豹》用“非洲未来主义”让西方观众看清了一件事:想象未来,不仅仅是某些人的权利。
??????????
在非洲地图上,沿刚果盆地向东,找到埃塞俄比亚高原南部的茂密丛林,那儿就是瓦坎达。
现在,想象一个西方殖民者从未涉足过的仙境——没有掠夺,没有种族仇恨,飞艇川流不息,医疗奇迹频发,稀有物质“振金”的开采,使它成为世界上最强大的国度。
这幅场景就好像在说,如果你未曾破坏它,非洲就会变成这样。
从小被家人遗弃、独自在沼泽中长大的女孩,被卷入一场谋杀案的指控。
沼泽——城镇,乡野——都市,自然——现代,退却——急进,极简——欲望。
很古老的二分法对立模型。
但在影片平铺直叙的流水账里(真的特别平
从小被家人遗弃、独自在沼泽中长大的女孩,被卷入一场谋杀案的指控。
沼泽——城镇,乡野——都市,自然——现代,退却——急进,极简——欲望。
很古老的二分法对立模型。
但在影片平铺直叙的流水账里(真的特别平铺直叙、也特别流水账),这种对立依旧显得模糊不清。
不知道说烂片的都是什么心理,是看了AvP后入坑的所谓“铁血粉”小鬼吧?一看就是这样的,不然国内外怎么评价两极分化呢。国内斗兽人还巴不得这部扑街暴死呢,可要是这部也扑了,这IP得凉很久唉。
铁血在系列哪一部不是杀了N个人后才死的?结尾铁血就死1~3个,前面被杀的那么多人都不算人是吧?这种情况是谁惨败啊?看这种B级砍杀片本来就是看个血腥恐怖场景的,反派越有压迫感越好,不然算个屁的恐怖
不知道说烂片的都是什么心理,是看了AvP后入坑的所谓“铁血粉”小鬼吧?一看就是这样的,不然国内外怎么评价两极分化呢。国内斗兽人还巴不得这部扑街暴死呢,可要是这部也扑了,这IP得凉很久唉。
铁血在系列哪一部不是杀了N个人后才死的?结尾铁血就死1~3个,前面被杀的那么多人都不算人是吧?这种情况是谁惨败啊?看这种B级砍杀片本来就是看个血腥恐怖场景的,反派越有压迫感越好,不然算个屁的恐怖片啊。
反派最终被打败不正常?你看主流电影有多少是反派赢的?不爽直接跟片方说吧,在这哔哔赖赖没用,片方作为资本家眼里只有钱,你想让他们拍邪典剧情那就只能看你有没有说服的本事了。
你看了第一集,发现op很出色,原因不只是燃而已。你由别人的介绍得知这是一部群像剧,而且你也习惯了在群像剧的op中认识将要登场的人物们——但这次你意外地发现,op的登场人物极少,除了最后一幕外几乎全部是女主的镜头,于是从一开始你就觉得这个动画不一般。
接下来的20分钟里,你看到了被打乱的片段,它们快速带过了整个故事的起、变、平,最后(令你一头雾水但能猜到是位于剧情中心的)两位女主握
你看了第一集,发现op很出色,原因不只是燃而已。你由别人的介绍得知这是一部群像剧,而且你也习惯了在群像剧的op中认识将要登场的人物们——但这次你意外地发现,op的登场人物极少,除了最后一幕外几乎全部是女主的镜头,于是从一开始你就觉得这个动画不一般。
接下来的20分钟里,你看到了被打乱的片段,它们快速带过了整个故事的起、变、平,最后(令你一头雾水但能猜到是位于剧情中心的)两位女主握手,第一集结束。
等等,你想起了《永生之酒》。
是的这种即视感太强烈了,尤其是这样一个结尾,两位永生者用握手实现了宽恕。而且你还能找到《DRRR》的影子,其实第一集的叙事方式更像两者的结合:
《永生之酒》和《DRRR》,虽然两者气质相似,但叙事是存在很大差别的。《永生之酒》的第一集被完全打乱,不同时间、不同人物的视角交错在一起;而《DRRR》的第一集非常简单,除了一段3分钟的插叙,余下则是完整的、按时间顺序进行的男主视角。
而且《永生之酒》的乱序是彻底的,在之后的集数里继续保持,导演敢于让每一集都眼花缭乱,逐渐织成细密的故事的网;《DRRR》的乱序,则是在保持单集完整性的基础上,在集与集之间打乱视角,使时间线只在集与集之间重叠,每一集只描述故事在一个人物眼中的样子。
为什么说《不吉波普》更像两者的结合?在上面的讨论中,你已经把乱序这一笼统的描述分成了时间和人物视角两个角度。从时间线来看,第一集是被剪碎的,风格同前者。从镜头跟随的人物来看,前三集则分别是完整的男主视角、食人魔视角、敬的视角,这很DRRR。
就震撼程度来说,《不吉波普》的第一集似乎更甚于《永生之酒》,这在一定程度上恰恰在于结合了上述两者优势的叙事手段。你试图回忆,在这一集里你的观影体验是如何变化的:
故事开始时,是一个突然的时间切换让你明白,哦,乱序开始了。随后的每次转场都像在你思维的平静水面上轻轻点了一下,泛起的波纹是你被不断调起的兴趣。
当你的好奇心越发高涨时,却发现情节突然跳过了最重要的片段,你激动地从床上坐了起来,和弹幕里的其他人一起大喊,不对!不是这样的!你要向导演提出质疑。
导演做好了万全的准备,不怀好意地解释说,这不是他的过错,更不是他在使坏,这段空白正是囿于男主视角的受限!你只好瞠目结舌地看着故事如同急转直下,居然在一集之中,迅速向结局而去了。
你的震撼来源于哪里呢?即使丢失了核心情节,你还是看到了结局,于是事件在你的视野之外被解决了。你和男主一样被抛弃在核心剧情以外,就像被抛弃到没有剧情的荒郊野岭。但紧接着,两位女主见面,握手,报出自己的名字时,故事在她们初次见面的时候走向了结局——故事结局了,再也没有角色能打断它,或者干扰它的最终走向。当片尾曲响起,你意识到被剧情抛弃的你已经在朝着它的核心返回,剧情成为了你的敌人。
所以当看完第二集时你会感到落差:第一集绝妙的时间线营造了这样的震撼,第二集却又恢复了线性的叙事,不免让你失望。
但出于对群像剧的热爱,没看过原著的你最期望的,是这一次可别像《超自然9人组》和《博多豚骨拉面》那样,在后半程所有的人都走到同一阵营里,不再有时间和视角的迷人切换了。这个结局的提前出现让你松了一口气。
题外话,女主不吉波普的身份让人想起相麻堇。女主有两个人格,相麻堇也在坠桥前后成为两人:相似的,一个人格从一开始就运筹帷幄,另一个被卷入故事的核心,成为最大的谜题。
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所
1
尤瑞克公司,将侠女和龙门客栈都修复了。这到底是为什么呢?
它们都是关于明朝特定的历史时期,都有政治腐败和动乱的倾向。都有强烈的通过奋斗来摆脱腐败的政治的意愿,有强烈的儒家拨乱反正的意识。
但是更重要的是胡金铨作为一个40年代末来到香港混生涯,好不容易打拼起来找到了导演这个职业的人,他的意识形态。一个博学多才的人总要见缝插针,发发牢骚吧。
所以侠女中的女性主义形象,用徐枫来扮演的,或多或少和大陆发生的文革有关系。这个在史蒂芬·Teo的文章最早提到。而龙门客栈,就是隐喻国共斗争的,里面用腥风血雨的政治气氛,来做喻体。至于国民党怎么样,共产党怎么样?大家见仁见智,可以在里面看到胡大才子的发挥。
2
对于顾省斋这个角色怎么分析?
他自己说他不求闻达于诸侯。开了一个小画馆,给人卖画度日,以肖像画见长。原文:“顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。”
南京人。
在得知到忠良之后被陷害的时候,他又表示愿意将毕生所学贡献出来。他说他熟读兵书,能布方略。在将阉党的党支部消灭殆尽的时候,他得意的像诸葛亮一样,在空城楼顶高声大笑,缕缕不绝。
接下来就是胡金铨表现的比较深刻的地方,就是他其实是在讽刺这个人物。就像所有的中国文人一样,儒生有着难以实现的抱负,而又往往流于自高自大。那种学了儒家文献以后,的那种骄傲是从骨子里带出来的。
这些东西可能我们身上也都有,但是顾省斋就像一个镜子一样把它表现得淋漓尽致。在看到了一大群死尸的时候,他又感觉到非常的恐惧和害怕,畏手畏脚,脸上都吓得失色了。包括电影后半部,侠女为他生了一个孩子,他跑到深山中的寺院去把孩子抱回来,显得那样的孱弱和手无缚鸡之力。
胡金铨的一生与李翰祥都离不开关系,是个非常有野心的人,指导了几十部历史剧,并且和他无话不谈。而胡金铨总是有非主流的意识。
这是一个在北京长大的人和从在上海长大的李翰翔截然不同的地方。这种超脱和理想主义的性格也是很像顾省斋。也是他为什么要用,是通心粉西部片的里奥尼,来导演他的原因。
3
胡金铨自己说这个片子后半部杂糅了佛教的禅宗思想。这一切都突出体现在慧圆大师身上。
可以说他是胡金铨思想的化身。在出现民族大义,才出现了政治败坏,善恶不分的时候,这种和尚是能够挺身而出,与恶势力作斗争,并且维持社会正义的一群人。
他们没有因为相信佛教的空无理论,或者是禅宗思想,而退后或者是追求自保。只知道自己的修行,而不知道是众生的苦难。
所以在他用具有特色的逆光摄影的时候,他把太阳放在他头后面,犹如一座巨大的背光,既反映他伟大的人格,也反映了精神照亮的世界。
这种反映佛教的思想,已经在细节上注意雕刻,给人很深的印象,同时给人信心。已经不是普通的杂糅了。
我记得我在上大学看这个电影的时候,受到的震动很大,一个出家人居然能够选择卫国打仗,并且去消除那些可恶的国家敌人,而不是安于寺庙之中去隐修,自己修禅。这在哲学上是如何可能的,我当时想了半天。
4
聊斋志异。文学之爱。
这就是为什么片头使用仿宋体字的原因,为了使他能够看起来像聊斋志异同时代的版刻书。
为了塑造出到处都是蛛丝网,到处都是疯长的蔓草,胡金铨和他的团队等了一年,让它们长长。这才有了聊斋的感觉,你懂的。
主角当然是侠女,要塑造的就是那种:“为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”
徐枫很贴呀。
附《侠女》原文:
顾生金陵人,博于材艺,而家綦贫。又以母老不忍离膝下。惟日为人书画,受贽以自给。行年二十有五,伉俪犹虚。
对户旧有空第,一老妪及少女税居其中,以其家无男子,故未问其谁何。一日偶自外入,见女郎自母房中出,年约十八九,秀曼都雅,世罕其匹,见生不甚避,而意凛如也。
生入问母。母曰:“是对户女郎,就吾乞刀尺,适言其家亦止一母。此女不似贫家产。问其何为不字,则以母老为辞。
明日当往拜其母,便风以意,倘所望不著,儿可代养其老。”明日造其室,其母一聋媪耳。视其室并无隔宿粮,问所业则仰女十指。
徐以同食之谋试之,媪意似纳,而转商其女;女默然,意殊不乐。母乃归。详其状而疑之曰:“女子得非嫌吾贫乎?为人不言亦不笑,艳如桃李,而冷如霜雪,奇人也!”母子猜叹而罢。
一日生坐斋头,有少年来求画,姿容甚美,意颇儇佻。诘所自,以“邻村”对。嗣后三两日辄一至。
稍稍稔熟,渐以嘲谑,生狎抱之亦不甚拒,遂私焉。由此往来昵甚。会女郎过,少年目送之,问为谁,对以“邻女”。
少年曰:“艳丽如此,神情何可畏?”少间生入内,母曰:“适女子来乞米,云不举火者经日矣。此女至孝,贫极可悯,宜少周恤之。”
生从母言,负斗米款门,达母意。女受之,亦不申谢。日尝至生家,见母作衣履,便代缝纫,出入堂中,操作如妇。生益德之。每获馈饵,必分给其母,女亦略不置齿颊。
母适疽生隐处,宵旦号啕。女时就榻省视,为之洗创敷药,日三四作。母意甚不自安,而女不厌其秽。
母曰:“唉!安得新妇如儿,而奉老身以死也!”言讫悲哽,女慰之曰:“郎子大孝,胜我寡母孤女什百矣。”
母曰:“床头蹀躞之役,岂孝子所能为者?且身已向暮,旦夕犯雾露,深以祧续为忧耳。”言间生入,母泣曰:“亏娘子良多,汝无忘报德。”生伏拜之。女曰:“君敬我母,我勿谢也,君何谢焉?”于是益敬爱之。然其举止生硬,毫不可干。
一日女出门,生目注之,女忽回首,嫣然而笑。生喜出意外,趋而从诸其家,挑之亦不拒,欣然交欢。
已,戒生曰:“事可一而不可再。”生不应而归。明日又约之,女厉色不顾而去。日频来,时相遇,并不假以词色。少游戏之,则冷语冰人。
忽于空处问生:“日来少年谁也?”生告之。女曰:“彼举止态状,无礼于妾频矣。以君之狎昵,故置之。请更寄语:再复尔,是不欲生也已!”生至夕,以告少年,且曰:“子必慎之,是不可犯!”少年曰:“既不可犯,君何私犯之?”
生白其无。曰:“如其无。则猥亵之语,何以达君听哉?”生不能答。少年曰:“亦烦寄告:假惺惺勿作态;不然,我将遍播扬。”生甚怒之,情见于色,少年乃去。
一夕方独坐,女忽至,笑曰:“我与君情缘未断,宁非天数。”生狂喜而抱于怀,欻闻履声籍籍,两人惊起,则少年推扉入矣。
生惊问:“子胡为者?”笑曰:“我来观贞洁人耳。”顾女曰:“今日不怪人耶?”女眉竖颊红,默不一语,急翻上衣,露一革囊,应手而出,而尺许晶莹匕首也。少年见之,骇而却走。追出户外,四顾渺然。女以匕首望空抛掷,戛然有声,灿若长虹,俄一物堕地作响。
生急烛之,则一白狐身首异处矣。大骇。女曰:“此君之娈童也。我固恕之,奈渠定不欲生何!”收刃入囊。生曳令入,曰:“适妖物败意,请俟来宵。”出门径去。
次夕女果至,遂共绸缪。诘其术,女曰:“此非君所知。宜须慎秘,泄恐不为君福”又订以嫁娶,曰:“枕席焉,提汲焉,非妇伊何也?业夫妇矣,何必复言嫁娶乎?”生曰:“将勿憎吾贫耶?”曰:“君固贫,妾富耶?今宵之聚,正以怜君贫耳。”临别嘱曰:“苟且之行,不可以屡。当来我自来,不当来相强无益。”后相值,每欲引与私语,女辄走避。然衣绽炊薪,悉为纪理,不啻妇也。
积数月,其母死,生竭力葬之。女由是独居。生意孤寝可乱,逾垣入,隔窗频呼,迄不应。视其门,则空室扁焉。窃疑女有他约。夜复往,亦如之。遂留佩玉于窗间而去之。越日,相遇于母所。
既出,而女尾其后曰:“君疑妾耶?人各有心,不可以告人。今欲使君无疑,乌得可?然一事烦急为谋。”问之,曰:“妾体孕已八月矣,恐旦晚临盆。‘妾身未分明’,能为君生之,不能为君育之。可密告母觅乳媪,伪为讨螟蛉者,勿言妾也。”生诺,以告母。母笑曰:“异哉此女!聘之不可,而顾私于我儿。”喜从其谋以待之。
又月余,女数日不至,母疑之,往探其门,萧萧闭寂。叩良久,女始蓬头垢面自内出。启而入之,则复阖之。入其室,则呱呱者在床上矣。母惊问:“诞几时矣?”答云:“三日。”捉绷席而视之,则男也,且丰颐而广额。
喜曰:“儿已为老身育孙子,伶仃一身,将焉所托?”女曰:“区区隐衷,不敢掬示老母。俟夜无人,可即抱儿去。”母归与子言,窃共异之。夜往抱子归。
更数夕,夜将半,女忽款门入,手提革囊,笑曰:“我大事已了,请从此别。”急询其故,曰:“养母之德,刻刻不去诸怀。向云‘可一而不可再’者,以相报不在床第也。为君贫不能婚,将为君延一线之续。
本期一索而得,不意信水复来,遂至破戒而再。今君德既酬,妾志亦遂,无憾矣。”问:“囊中何物?”曰:“仇人头耳。”检而窥之,须发交而血模糊。骇绝,复致研诘。曰:“向不与君言者,以机事不密,惧有宣泄。今事已成,不妨相告:妾浙人。
父官司马,陷于仇,彼籍吾家。妾负老母出,隐姓名,埋头项,已三年矣。所以不即报者,徒以有母在;母去,又一块肉累腹中,因而迟之又久。曩夜出非他,道路门户未稔,恐有讹误耳。”言已出门,又嘱曰:“所生儿,善视之。
君福薄无寿,此儿可光门闾。夜深不得惊老母,我去矣!”方凄然欲询所之,女一闪如电,瞥尔间遂不复见。
生叹惋木立,若丧魂魄。明以告母,相为叹异而已。后三年生果卒。
子十八举进士,犹奉祖母以终老云。异史氏曰:“人必室有侠女,而后可以畜娈童也。不然,尔爱其艾豭,彼爱尔娄猪矣!”
全片下来,印象最深的居然是黄段子?老梗?致敬。
黄段子就不说了,那个手指上舔奶油的实在是不敢恭维。
老梗有很多处,大鹏的娘娘腔貌似是在模仿家有喜事里的哥哥、“不是当医生就是当律师”和“踩脚趾”是《功夫》里的,其他的有些忘了,总之挺多的。
还有就是对《一代宗师》的致敬加恶搞。这一点处理得还不错,看过《一代宗师》的还是能乐一下的,很多场景都模仿了原版。
全片下来,印象最深的居然是黄段子?老梗?致敬。
黄段子就不说了,那个手指上舔奶油的实在是不敢恭维。
老梗有很多处,大鹏的娘娘腔貌似是在模仿家有喜事里的哥哥、“不是当医生就是当律师”和“踩脚趾”是《功夫》里的,其他的有些忘了,总之挺多的。
还有就是对《一代宗师》的致敬加恶搞。这一点处理得还不错,看过《一代宗师》的还是能乐一下的,很多场景都模仿了原版。
作为一部合家欢电影,差不多能及格吧,剧情也比较流畅,逻辑没什么漏洞,曾志伟和孙女说话的时候能看出演技。
黄百鸣和吴君如的CP被拆了,突然很怀念第一版的《家有喜事》,那个时候还有英俊的哥哥,搞笑的星星,现在只剩下他们还在荧幕上频繁出现了。
P.S.吴君如保养得很不错哦!
白衣女人 | 谁咬的Ashley的耳垂 | Amma 行凶过程和动机 | Camille 悲惨的一生
白衣女人 | 谁咬的Ashley的耳垂 | Amma 行凶过程和动机 | Camille 悲惨的一生