14年看的
其实是一部家庭伦理片
·
沈莹是电台主持男主的妻子,男主称可以给她自由 但对外要维持住恩爱人设…沈莹对男主已经心死,于是由天台跳下 死在了晓柏的面前…
男主第二任妻子在水族馆工作,一个深夜
14年看的
其实是一部家庭伦理片
·
沈莹是电台主持男主的妻子,男主称可以给她自由 但对外要维持住恩爱人设…沈莹对男主已经心死,于是由天台跳下 死在了晓柏的面前…
男主第二任妻子在水族馆工作,一个深夜 密闭空间 高跟鞋 独自一人 意外死亡。
男主个买蛋糕给小女儿晓芊庆生,而他完全不知买的蛋糕里有小女儿不能吃的过敏原
第二任妻子的好友佳萌去了男主之子晓柏的造型店美发,夜半于地下铁的站里 卒……
还可以但是依然感觉吃了半口屎。
终于有了一些正常博弈,后续的结局也有点出乎意料。然而还有几个逻辑点无法理解,
1.既然选择无视人质,为什么第一波强攻也只带这么点人?双方都有这么多手雷,在博物馆为什么不互丢手雷?
2.教授他们抢的是国家信用储备金,引起的后果也很明显,直接导致西班牙信用崩溃,国债崩盘,所以外面那么多围观群众是搁哪儿共情呢在。光是反抗强者我觉得
还可以但是依然感觉吃了半口屎。
终于有了一些正常博弈,后续的结局也有点出乎意料。然而还有几个逻辑点无法理解,
1.既然选择无视人质,为什么第一波强攻也只带这么点人?双方都有这么多手雷,在博物馆为什么不互丢手雷?
2.教授他们抢的是国家信用储备金,引起的后果也很明显,直接导致西班牙信用崩溃,国债崩盘,所以外面那么多围观群众是搁哪儿共情呢在。光是反抗强者我觉得说不通,如果一开始一二季只是打gov脸的话,三到五就是和自身利益切实相关了,还搁那共情?作为东亚人属实理解不了。
3.教授和侄子的关系,让巨额利益突然在一张纸条中就化解了?这结尾也太潦草了吧?如果这么容易,柏林前妻和他儿子能干出中道截胡的事儿吗?他们手下那么多小弟怎么分配?
4.虽然能理解可能作为一种讽刺,来抨击gov的虚伪和伪善,拿假金当真金放金库,然而由前季可以得知这些黄金不光是储备资金,更是别的渠道的一些资金的汇总。突然损失那么多流动资金,真的能忍?而且虚伪的gov真能保证他们安全,伪造身份创造新生活?如此数额巨大的实体黄金转移销赃都不是简单的事情,为什么不杀个回马枪,一边虚与委蛇稳定局势,另一边继续跟踪寻找黄金呢,完全没道理啊。仍由他们跑路逍遥法外花着巨额国家财产?这已经是为了保全自己所说不过去的了。
再者就是一千年不变的莫名情绪和莫名情感线,但是第五季比第四季好点,还算可以接受。然而我还是不懂马尼拉存在的必要性。
总体而言,第五季算是一个合理的,能够看的下去的收官,然而从几个逻辑硬伤来说,在我个人评价中基本可以算是不及格。
看第一集女主说出自己的身份然后被打觉得太傻就弃了,虽然之前看1989挺喜欢张立昂。后来被B站一个剪辑吸引又看了起来,总体来说中间部分挺好,开头和结尾稍逊,开头有点故弄玄虚,结尾男女主的挣扎不够强烈(哈哈哈哈哈我就喜欢虐的)。男主无疑是整部剧的看点,张立昂的演技还是可以的让观众看得过瘾,特别是林蔓被捉后男主男二草坪上的对话,简直演技大爆发。女主太善良了,但三观够正也够勇敢,刘奕儿作为新人演技还
看第一集女主说出自己的身份然后被打觉得太傻就弃了,虽然之前看1989挺喜欢张立昂。后来被B站一个剪辑吸引又看了起来,总体来说中间部分挺好,开头和结尾稍逊,开头有点故弄玄虚,结尾男女主的挣扎不够强烈(哈哈哈哈哈我就喜欢虐的)。男主无疑是整部剧的看点,张立昂的演技还是可以的让观众看得过瘾,特别是林蔓被捉后男主男二草坪上的对话,简直演技大爆发。女主太善良了,但三观够正也够勇敢,刘奕儿作为新人演技还需磨练,好在表演够自然不会让人觉得做作。当然这也是剧情需要,男主和女主,就是北风和太阳,一个是一心只有复仇的寒冷北风,一个是单纯善良的温暖太阳,最后太阳让北风变得不再寒冷。这里要着重说一下简小悦这个角色,她是男主安排在女主身边的眼线,却和女主成为了真朋友,自称“社会前辈”的她,经过社会的磨练,一直是全剧看得最明白的人,金句频出,助攻能手。希望能成为简小悦那样的人,不仅是因为同样的平凡,更是因为她的看开和明了,她一直很清楚自己想要什么,她会为之努力,但不会超出底线,不属于自己的更不会强求。希望能有简小悦那样的朋友,知道如何对你而言最好,也会为你做最好的选择。赵以霆是幸运的,因为他遇见了雷芯语;雷芯语是幸运的,因为她遇见了简小悦;简小悦是幸运的,因为她遇见了赵以霆和雷芯语。但愿我们都能遇见自己的太阳,同时也能成为别人的太阳。PS:不知怎么的看着看着就疯狂地截图,大概很多场景都挺抓人心的能成为经典~
港译《致命引擎》预算逾1亿全球票房8530万,对於影片出品方来说,这引擎名附其实的致命。
全片CG货真价实,尤其是对未来世界那些(先进的落后武器)造型和设计,可以说一直是老美电影工业的专长。
如果说女一 Hiera Hilmar 是 Brie Larson 的胞妹我一定会相信,太像了!尤其是她們俩都有一张蒙罗丽莎额+可爱的国字脸。
港译《致命引擎》预算逾1亿全球票房8530万,对於影片出品方来说,这引擎名附其实的致命。
全片CG货真价实,尤其是对未来世界那些(先进的落后武器)造型和设计,可以说一直是老美电影工业的专长。
如果说女一 Hiera Hilmar 是 Brie Larson 的胞妹我一定会相信,太像了!尤其是她們俩都有一张蒙罗丽莎额+可爱的国字脸。
还行吧,勿言推理里跑来好几位,尾上松也,早乙女太一,小麦,远藤宪一。哈哈哈!一直在想尾上松也这张脸怎么这么熟,貌似之前没这么穷凶极恶啊!想了好几天终于想到原来是勿言推理里的搞笑小警察。第四集里勿言推理里的Bus变态杀人狂出现了!嗯?这样看可以串联起来了,Bus变态杀人狂原来也看过心理医生的呢。最近怎么哪部悬疑剧里都有他啊!,角色类型也相似(鹈头川村事件)ヾ
还行吧,勿言推理里跑来好几位,尾上松也,早乙女太一,小麦,远藤宪一。哈哈哈!一直在想尾上松也这张脸怎么这么熟,貌似之前没这么穷凶极恶啊!想了好几天终于想到原来是勿言推理里的搞笑小警察。第四集里勿言推理里的Bus变态杀人狂出现了!嗯?这样看可以串联起来了,Bus变态杀人狂原来也看过心理医生的呢。最近怎么哪部悬疑剧里都有他啊!,角色类型也相似(鹈头川村事件)ヾ?≧?≦)o看到有豆友说是勿言推理的原班编剧组,原来如此啊!不知道是反转的设定还是什么,让我想到古早的一部国产剧,《拿什么拯救你我的爱人》,这部的标题也很适合《致》这部,哈哈哈!
第七集是准备全灭吗?哈哈哈,虽然两个刑事不是名配角也不必这么夸张的编吧,还是回应那句,一句谎言会产生无数谎言。然后人生如大楼倒塌一样一发不可收拾呢?最后一集开始违和?一本正经的胡说八道,好吧!崩了崩了。。。拿什么都拯救不了的剧情??????
一开始看第一集时候,总感觉任务脸谱都不够细致偏向于年轻话。后面看了几集以后,感觉导演还是用心了,从事情的逻辑性跟故事的严谨性都还是个性分明。刘少奇同志也不再是高高在上无私的共产党人,也许就是身边的你我他,有血有肉。也有眼泪,也有委屈。一天两集追的真难受!恨不得一口气看完!历史上对刘少奇的认识是最少的,也是最难拍的,很多细节在一定时期反而不是那么被人熟知。在建国中作为少数几个懂经济、懂管理的专
一开始看第一集时候,总感觉任务脸谱都不够细致偏向于年轻话。后面看了几集以后,感觉导演还是用心了,从事情的逻辑性跟故事的严谨性都还是个性分明。刘少奇同志也不再是高高在上无私的共产党人,也许就是身边的你我他,有血有肉。也有眼泪,也有委屈。一天两集追的真难受!恨不得一口气看完!历史上对刘少奇的认识是最少的,也是最难拍的,很多细节在一定时期反而不是那么被人熟知。在建国中作为少数几个懂经济、懂管理的专家型领导的一面都不为人知。能把刘少奇的前期工作不易表现出来,相信导演跟编剧也是煞费苦心。
《无间道3:终极无间》讲述了一个普通而又精彩的正义战胜邪恶的故事,在这个背景上,编剧根据自己的想象,勾勒出一幅生动的风情画,表现出一个消逝的、令人伤感的英雄世界。影片中导演刘伟强娴熟、巧妙地运用了大量闪回境头,以人物思绪的变化作为事件的衔接点,时空交错表现得自然、流畅,不显丝毫斧凿痕迹,很多场面给人留下了难忘的印象,显示出刘伟强等导演过人的艺术功力。该片摄影和音乐的出色运用构成了刘伟强的银幕
《无间道3:终极无间》讲述了一个普通而又精彩的正义战胜邪恶的故事,在这个背景上,编剧根据自己的想象,勾勒出一幅生动的风情画,表现出一个消逝的、令人伤感的英雄世界。影片中导演刘伟强娴熟、巧妙地运用了大量闪回境头,以人物思绪的变化作为事件的衔接点,时空交错表现得自然、流畅,不显丝毫斧凿痕迹,很多场面给人留下了难忘的印象,显示出刘伟强等导演过人的艺术功力。该片摄影和音乐的出色运用构成了刘伟强的银幕世界,特别是影片用旋律表现幽怨的主题方面,导演刘伟强充分展现了自己的功力。片中刘建明不断回忆起被陈永仁质问的场面,音乐烘托的运用淋漓尽致地表现了刘建明失落的心境,令观者为之神伤 。
我是做好了充分的思想准备去看的,看了网上的影评,告诉自己期待值放的低低的一定会有惊喜……结果……我的尚格云顿和杜夫龙格尔啊,到底发生了什么你们要拍这样的片子,简直晚节差点不保。电影名叫「深海越狱」,结果整个一部「深海聊天」,全片100分钟动作戏笼共加一块儿能有10分钟么?身为一部动作片,毫无激情毫无紧张,俨然一部十几个老年人慢镜头示范太极拳的科普片……外加影片最大亮点潜水艇,除了间歇给几个在
我是做好了充分的思想准备去看的,看了网上的影评,告诉自己期待值放的低低的一定会有惊喜……结果……我的尚格云顿和杜夫龙格尔啊,到底发生了什么你们要拍这样的片子,简直晚节差点不保。电影名叫「深海越狱」,结果整个一部「深海聊天」,全片100分钟动作戏笼共加一块儿能有10分钟么?身为一部动作片,毫无激情毫无紧张,俨然一部十几个老年人慢镜头示范太极拳的科普片……外加影片最大亮点潜水艇,除了间歇给几个在海里咕嘟咕嘟的画面之外,看不到任何新意,全片几乎都能感受到室内的棚拍感,成本投入之低,制作之粗糙,让我第一次感受到,不知国内才有如此糊弄的电影。为防止大家踩雷,特写此影评。四分全部献给永远的勇士云顿和龙格尔,虽然你们真的老了,但永远记得你们年轻时在电影中的激情岁月。
人们总希望爱是固定的,但偏偏爱是流动的。在你的爱人找到你的时候,他已经带着他流动的爱,经历了不同的人。如果你不是你爱人初恋的话,那么恭喜你,你不仅得到爱人还领取到了赠品——前任。
对现任而言,前任是个魔咒。你担心她太优秀,也担心他们的故事太铭心
人们总希望爱是固定的,但偏偏爱是流动的。在你的爱人找到你的时候,他已经带着他流动的爱,经历了不同的人。如果你不是你爱人初恋的话,那么恭喜你,你不仅得到爱人还领取到了赠品——前任。
对现任而言,前任是个魔咒。你担心她太优秀,也担心他们的故事太铭心刻骨,更担心你的爱人对她念念不忘。你嫉妒她参与了你不曾参与的过去,也嫉妒她在爱人身上留下的种种印记,更嫉妒她在过去的时间里霸占了他全部的爱。可是,最无奈的却是这些担心与嫉妒如果说出来,就只是矫情和无理取闹,白白折磨了两个人。可是如果不说,又变成了卡在喉咙里的刺,其中委屈就只能自己默默承受。
当然了,前任也不是洪水猛兽。她不过就是一段历史而已,你不能改变历史,也不能抹去历史。正是因为经历了前任,他才变成了如今你喜欢的样子。杜小桔对于王毅,热烈过也偏执过,在一起时轰轰烈烈拼尽全力,恨不得燃烧自己,也想要那片刻光芒。也正是因为毫无保留的付出过,在结束时,哪怕还有遗憾,但不再有执念。能够平静的说再见,也能坦然的转身迎接新生活。反观王毅,在一起时是被动的,当然,我相信他也是喜欢小桔的,但就仗着小桔更喜欢自己一点,便心安理得的接受她的好。大概是因为自知亏欠小桔太多,才久久无法释怀吧。其实,我更喜欢剧里周存宇的处理方式。他明知王毅之于小桔曾是怎样铭心刻骨般的存在,但仍能坦然的面对王毅。因为他深知,过去的就只是过去而已。这便是成熟男人的魅力吧,对自己有自信,对伴侣有足够的信任。包容和信任是爱生长的土壤,但可惜纯蓝和梁安庆之间大概就是无土栽培吧。纯蓝不信任他,任何鸡毛蒜皮都会变成猜疑和爆发的导火索,当把曾经的美好都耗光的时候,他们也就走到尽头了吧。郎婷和彭枫是骄傲小公主和纨绔富二代的故事,稀里糊涂的在一起又莫名其妙的分了手,年少男女并不会恰当的表达自己的情感更无法妥当的处理问题,分手就是一个必然的结果。他们互为彼此的白月光,却都不是彼此的最佳选项,白月光之所以是白月光,是因为没有得到罢了。
我们时常被教育,要拥有与世界建立联系的能力,要学习,要恋爱,要立业,要成家。我们很难向别人说明“我是谁”,但却可以通过求学过程、恋爱经历、工作内容和婚姻状况来映射出我们的形象。当然了,我的前任,他是个怎样的人,我对他什么态度,他对我如何评价,这些都是我之所以是我的佐证。我有时会困惑,这样是对的吗?我不可以是一个独立的存在吗?像一座孤岛,扎根海底,野蛮生长。有人经过时,只需要说“看,那里有座岛!”就可以了,我不需要被描述面积、海拔、经纬度。这样,当我遇见另一座岛的时候,我就可以和他说,hi,我们海底见。
说说为啥对这部剧感兴趣?该剧根据真实事迹创作,讲述黄文秀从乡村走出来,研究生毕业后,放弃到大城市工作的机会,毅然回到家乡,奋战在扶贫一线的动人事迹。人往高处走,水往低处流,但总有人逆流而上,这样的选择本身就让人非常的好奇。扶贫,去年看过山海情,同样是扶贫类型电视剧,但很好看,于是对扶贫类电视剧有所期待。因为是真人真事改编,我非常想知道现实生活之中这个姑娘她活成了一种什么样的状态,作为大学生村
说说为啥对这部剧感兴趣?该剧根据真实事迹创作,讲述黄文秀从乡村走出来,研究生毕业后,放弃到大城市工作的机会,毅然回到家乡,奋战在扶贫一线的动人事迹。人往高处走,水往低处流,但总有人逆流而上,这样的选择本身就让人非常的好奇。扶贫,去年看过山海情,同样是扶贫类型电视剧,但很好看,于是对扶贫类电视剧有所期待。因为是真人真事改编,我非常想知道现实生活之中这个姑娘她活成了一种什么样的状态,作为大学生村官我想她会遇到哪些问题,她是如何一步步解决的,这也是吸引我的关键所在。看完深受感动与激励,如此热气腾腾的活着,活成了一道光,照耀一批人。同时也想起了电影第一书记,还记得是在大学党员教育活动时候看的,本来以为像这种电影会很无聊,但当时看完了之后,内心泛起一种激励与感动,感动的原因除了是因为真人真事,更多的可能是感叹这样的人太少了。
你的蜘蛛感应应该已经感应到接下来浓重的剧透气息了。
几个月前在《毒液》片尾彩蛋看到本片的片段时,完全没被吸引到,信誓旦旦地说:我就算是片荒、闷死,也不会看一眼这东西!
直到昨天看完之后……
你的蜘蛛感应应该已经感应到接下来浓重的剧透气息了。
几个月前在《毒液》片尾彩蛋看到本片的片段时,完全没被吸引到,信誓旦旦地说:我就算是片荒、闷死,也不会看一眼这东西!
直到昨天看完之后……
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊
作者:李白
大雅久不作,吾衰竟誰陳?
王風委蔓草,戰國多荊榛。
龍虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正聲何微茫?哀怨起騷人。
楊馬激頹波,開流蕩無垠。
癈興雖萬變,憲章亦已淪。
自從建安來,綺麗不足珍。
聖代複元古,垂衣貴清真。
群才屬休明,乘運共躍鱗。
文質相炳煥,眾星羅秋旻。
我志在刪述,垂輝映千春。
希聖如有立,絕筆於獲麟。
蟾蜍薄太清,蝕此瑤臺月。
圓光虧中天,金魄遂淪沒。
螮蝀入紫微,大明夷朝暉。
浮雲隔兩曜,萬象昏陰霏。
蕭蕭長門宮,昔是今已非。
桂蠹花不實,天霜下嚴威。
瀋嘆終永夕,感我涕沾衣。
秦王掃六合,虎視何雄哉!
揮劍決浮雲,諸侯盡西來。
明斷自天啓,大略駕群才。
收兵鑄金人,函谷正東開。
銘功會稽嶺,騁望琅琊臺。
刑徒七十萬,起土驪山隈。
尚採不死藥,茫然使心哀。
連弩射海魚,長鯨正崔嵬。
額鼻象五嶽,揚波噴雲雷。
鬐鬣蔽青天,何由睹蓬萊?
徐市載秦女,樓船幾時回?
但見三泉下,金棺葬寒灰。
鳳飛九千仞,五章備彩珍。
銜書且虛歸,空入周與秦。
橫絕歷四海,所居未得鄰。
吾營紫河車,千載落風塵。
藥物秘海嶽,採鉛青溪濱。
時登大樓山,舉首望仙真。
羽駕滅去影,飈車絕回輪。
尚恐丹液遲,志願不及申。
徒霜鏡中髮,羞彼鶴上人。
桃李何處開?此花非我春。
唯應清都境,長與韓眾親。
太白何蒼蒼?星辰上森列。
去天三百里,邈爾與世絕。
中有綠髮翁,披雲臥松雪。
不笑亦不語,冥棲在岩穴。
我來逢真人,長跪問寶訣。
粲然啓玉齒,授以煉藥說。
銘骨傳其語,竦身以電滅。
仰望不可及,蒼然五情熱。
吾將營丹砂,永與世人别。
代馬不思越,越禽不戀燕。
情性有所習,土風固其然。
昔别雁門關,今戍龍庭前。
驚沙亂海日,飛雪迷胡天。
蟣蝨生虎鶡,心魂逐旌旃。
苦戰功不賞,忠誠難可宣。
誰怜李飛將?白首沒三邊。
五鶴西北來,飛飛凌太清。
仙人綠雲上,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
去影忽不見,回風送天聲。
我欲一問之,飄然若流星。
願餐金光草,壽與天齊傾。
客有鶴上仙,飛飛凌太清。
揚言碧雲裏,自道安期名。
兩兩白玉童,雙吹紫鸞笙。
飄然下倒影,倏忽無留形。
遺我金光草,服之四體輕。
將隨赤松去,對博坐篷瀛。
咸陽二三月,宮柳黃金枝。
綠幘誰家子?賣珠輕薄兒。
日暮醉酒歸,白馬驕且馳。
意氣人所仰,冶游方及時。
子云不曉事,晚獻長楊辭。
賦達身已老,草玄鬢若絲。
投閣良可嘆,但爲此輩嗤。
莊周夢胡蝶,胡蝶爲莊周。
一體更變易,萬事良悠悠。
乃知蓬萊水,復作清淺流。
青門種瓜人,舊日東陵侯。
富貴故如此,營營何所求?
齊有倜儻生,魯連特高妙。
明月出海底,一朝開光曜。
卻秦振英聲,後世仰末照。
意輕千金贈,顧向平原笑。
吾亦澹蕩人,拂衣可同調。
黃河走東溟,白日落西海。
逝川與流光,飄忽不相待。
春容捨我去,秋髮已衰改。
人生非寒松,年貌豈長在?
吾當乘雲螭,吸景駐光彩。
松柏本孤直,難爲桃李顏。
昭昭嚴子陵,垂釣滄波間。
身將客星隱,心與浮雲閒。
長揖萬乘君,還歸富春山。
清風灑六合,邈然不可攀。
使我長嘆息,冥棲岩石間。
君平既棄世,世亦棄君平。
觀變窮太易,探元化群生。
寂寞綴道論,空簾閉幽情。
騶虞不虛來,鸑鷟有其鳴。
安知天漢上?白日懸高名。
海客去已久,誰人測瀋冥?
胡關饒風沙,蕭索竟終古。
木若秋草黃,登高望戎虜。
荒城空大漠,邊邑無遺堵。
白骨橫千霜,嵯峨蔽榛莽。
藉問誰凌虐?天驕毒威武。
赫怒我聖皇,勞師事鼙鼓。
陽和變殺氣,發卒騷中土。
三十六萬人,哀哀淚如雨。
且悲就行役,安得營農圃?
不見征戍兒,豈知關山苦?
爭鋒徒死節,秉鉞皆庸竪。
戰士死蒿萊,將軍獲圭組。
李牧今不在,邊人飼豺虎。
燕昭延郭隗,遂築黃金臺。
劇辛方趙至,鄒衍復齊來。
奈何青雲士,棄我如塵埃?
珠玉買歌笑,糟糠養賢才。
方知黃鶴舉,千里獨徘徊。
寶劍雙蛟龍,雪花照芙蓉。
精光射天地,雷騰不可沖。
一去别金匣,飛沉失相從。
風胡滅已久,所以潛其鋒。
吳水深萬丈,楚山邈千重。
雌雄終不隔,神物會當逢。
金華牧羊兒,乃是紫煙客。
我願從之游,未去髮已白。
不知繁華子,擾擾何所迫?
昆山採瓊蕊,可以煉精魄。
天津三月時,千門桃與李。
朝爲斷腸花,暮逐東流水。
前水複後水,古今相續流。
新人非舊人,年年橋上游。
雞鳴海色動,謁帝羅公侯。
月落西上陽,餘輝半城樓。
衣冠照雲日,朝下散皇州。
鞍馬如飛龍,黃金絡馬頭。
行人皆辟易,志氣橫嵩丘。
入門上高堂,列鼎錯珍羞。
香風引趙舞,清管隨齊謳。
七十紫鴛鴦,雙雙戲庭幽。
行樂爭晝夜,自言度千秋。
功成身不退,自古多愆尤。
黃犬空嘆息,綠珠成釁讎。
何如鴟夷子,散髮棹扁舟!
西上蓮花山,迢迢見明星。
素手把芙蓉,虛步躡太清。
霓裳曳廣帶,飄拂昇天行。
邀我登雲臺,高揖衛叔卿。
恍恍與之去,駕鴻凌紫冥。
頫視洛陽川,茫茫走胡兵。
流血塗野草,豺狼盡冠纓。
昔我游齊都,登華不注峰。
兹山何峻秀?綠翠如芙蓉。
蕭颯古仙人,瞭知是赤松。
借予一白鹿,自挾兩青龍。
含笑凌倒景,欣然願相從。
泣與親友别,欲語再三咽。
勖君青松心,努力保霜雪。
世路多險艱,白日期紅顏。
分手各千里,去去何時還?
在世復幾時?倏如飄風度。
空聞紫金經,白首愁相誤。
撫己忽自笑,沉吟爲誰故?
名利徒煎熬,安得閒餘步?
終留赤玉舄,東上蓬萊路。
秦帝如我求,蒼蒼但煙霧。
郢客吟白雪,遺響飛青天。
徒勞歌此曲,舉世誰爲傳?
試爲巴人唱,和者乃數千。
吞聲何足道?嘆息空淒然。
秦水别隴首,幽咽多悲聲。
胡馬顧朔雪,躞蹀長嘶鳴。
感物動我心,緬然含歸情。
昔視秋蛾飛,今見春蠶生。
裊裊桑柘葉,萋萋柳垂榮。
急節謝流水,羈心搖懸旌。
揮涕且復去,惻愴何時平?
秋露白如玉,團團下庭綠。
我行忽見之,寒早悲歲促。
人生鳥過目,胡乃自結束。
景公一何愚!牛山淚相續。
物苦不知足,得隴又望蜀。
人心若波瀾,世路有屈曲。
三萬六千日,夜夜當秉燭。
大車揚飛塵,亭午暗阡陌。
中貴多黃金,連雲開甲宅。
路逢鬥雞者,冠蓋何輝赫?
鼻息乾虹霓,行人皆怵惕。
世無洗耳翁,誰知堯與跖?
世道日交喪,澆風散淳源。
不採芳桂枝,反棲惡木根。
所以桃李樹,吐花竟不言。
大運有興沒,群動爭飛奔。
歸來廣成子,去入無窮門。
碧荷生幽泉,朝日艷且鮮。
秋花冒綠水,密葉羅青煙。
秀色空絕世,馨香竟誰傳?
坐看飛霜滿,凋此紅芳年。
結根未得所,願托華池邊。
燕趙有秀色,綺樓青雲端。
眉目艷皎月,一笑傾城歡。
常恐碧草晚,坐泣秋風寒。
纖手怨玉琴,清晨起長嘆。
焉得偶君子?共乘雙飛鸞。
西國有美女,結樓青雲端。
蛾眉艷曉月,一笑傾城歡。
高節不可奪,炯心如凝丹。
常恐彩色晚,不爲人所觀。
安得配君子,共乘雙飛鸞?
容顏若飛電,時景如飄風。
草綠霜已白,日西月復東。
華鬢不耐秋,颯然成衰蓬。
古來賢聖人,一一誰成功?
君子變猿鶴,小人爲沙蟲。
不及廣成子,乘雲駕輕鴻。
三季分戰國,七雄成亂麻。
王風何怨怒?世道終分拿。
至人洞玄象,高舉凌紫霞。
仲尼欲浮海,吾祖之流沙。
聖賢共淪沒,臨歧胡咄嗟。
玄風變太古,道喪無時還。
擾擾季葉人,雞鳴趨四關。
但識金馬門,誰知蓬萊山?
白首死羅綺,笑歌無時閒。
綠酒哂丹液,青娥凋素顏。
大儒揮金椎,琢之詩禮間。
蒼蒼三株樹,冥木焉能攀?
鄭客西入關,行行未能已。
白馬華山君,相逢平原里。
璧遺鎬池君,明年祖龍死。
秦人相謂曰:吾屬可去矣!
一往桃花源,千春隔流水。
蓐收肅金氣,西陸弦海月。
秋蟬號階軒,感物憂不歇。
良辰竟何許?大運有淪忽。
天寒悲風生,夜久眾星沒。
惻惻不忍言,哀歌逮明髮。
北溟有巨魚,身長數千里。
仰噴三山雪,橫吞百川水。
憑陵隨海運,燀赫因風起。
吾觀摩天飛,九萬方未已。
羽檄如流星,虎符合專城。
喧呼救邊急,群鳥皆夜鳴。
白日曜紫微,三公運權衡。
天地皆得一,澹然四海清。
藉問此何爲?答言楚征兵。
渡瀘及五月,將赴雲南征。
怯卒非戰士,炎方難遠行。
長號别嚴親,日月慘光晶。
泣盡繼以血,心摧兩無聲。
困獸當猛虎,窮魚餌奔鯨。
千去不一回,投軀豈全生?
如何舞干戚?一使有苗平。
醜女來效顰,還家驚四鄰。
壽陵失本步,笑殺邯鄲人。
一曲斐然子,雕蟲喪天真。
棘刺造沐猴,三年費精神。
功成無所用,楚楚且華身。
大雅思文王,頌聲久崩淪。
安得郢中質?一揮成斧斤。
抱玉入楚國,見疑古所聞。
良寶終見棄,徒勞三獻君。
直木忌先伐,芳蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道爲群。
東海泛碧水,西關乘紫雲。
魯連及柱史,可以躡清芬。
竭來荊山客,誰爲珉玉分?
良寶絕見棄,虛持三獻君。
直木忌先伐,芬蘭哀自焚。
盈滿天所損,沉冥道所群。
東海有碧水,西山多白雲。
魯連及夷齊,可以躡清芬。
燕臣昔慟哭,五月飛秋霜。
庶女號蒼天,震風擊齊堂。
精誠有所感,造化爲悲傷。
而我竟何辜?遠身金殿旁。
浮雲蔽紫闥,白日難回光。
群沙穢明珠,眾草凌孤芳。
古來共嘆息,流淚空沾裳。
孤蘭生幽園,眾草共蕪沒。
雖照陽春暉,復悲高秋月。
飛霜早淅瀝,綠艷恐休歇。
若無清風吹,香氣爲誰發?
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
榮華東流水,萬事皆波瀾。
白日掩徂輝,浮雲無定端。
梧桐巢燕雀,枳棘棲鴛鸞。
且復歸去來,劍歌行路難。
登高望四海,天地何漫漫?
霜被群物秋,風飄大荒寒。
殺氣落喬木,浮雲蔽層巒。
孤鳳鳴天倪,遺聲何辛酸?
游人悲舊國,撫心亦盤桓。
倚劍歌所思,曲終涕泗瀾。
鳳飢不啄粟,所食唯琅玕。
焉能與群雞,刺蹙爭一餐?
朝鳴昆丘樹,夕飲砥柱湍。
歸飛海路遠,獨宿天霜寒。
幸遇王子晉,結交青雲端。
懷恩未得報,感别空長嘆。
朝弄紫泥海,夕披丹霞裳。
揮手折落木,拂此西日光。
雲臥游八極,玉顏已千霜。
飄飄入無倪,稽首祈上皇。
呼我游太素,玉杯賜瓊漿。
一餐歷萬歲,何用還故鄉?
永隨長風去,天外恣飄揚。
搖裔雙白鷗,鳴飛滄江流。
宜與海人狎,豈伊雲鶴儔?
寄形宿沙月,沿芳戲春洲。
吾亦洗心者,忘機從爾游。
周穆八荒意,漢皇萬乘尊。
淫樂心不極,雄豪安足論?
西海宴王母,北宮邀上元。
瑤水聞遺歌,玉杯竟空言。
靈跡成蔓草,徒悲千載魂。
綠羅紛葳蕤,繚繞松柏枝。
草木有所托,歲寒尚不移。
奈何夭桃色,坐嘆葑菲詩?
玉顏艷紅彩,雲髮非素絲。
君子恩已畢,賤妾將何爲?
八荒馳驚飈,萬物盡凋落。
浮雲蔽頹陽,洪波振大壑。
龍鳳脫罔罟,飄搖將安托?
去去乘白駒,空山詠場藿。
一百四十年,國容何赫然?
隱隱五鳳樓,峨峨橫三川。
王侯象星月,賓客如雲煙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
帝京信佳麗,國容何赫然?
劍戟擁九關,歌鐘沸三川。
蓬萊象天構,珠翠誇雲仙。
鬥雞金宮裏,蹴鞠瑤臺邊。
舉動搖白日,指揮回青天。
當塗何翕忽?失路長棄捐。
獨有揚執戟,閉關草太玄。
桃花開東園,含笑誇白日。
偶蒙東風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,凌落早相失。
詎知南山松,獨立自蕭瑟。
芙蓉嬌綠波,桃李誇白日。
偶蒙春風榮,生此艷陽質。
豈無佳人色?但恐花不實。
宛轉龍火飛,零落互相失。
詎知凌寒松,千載長守一。
秦皇按寶劍,赫怒震威神。
逐日巡海右,驅石駕滄津。
征卒空九寓,作橋傷萬人。
但求蓬島藥,豈思農扈春?
力盡功不贍,千載爲悲辛。
美人出南國,灼灼芙蓉姿。
皓齒終不發,芳心空自持。
由來紫宮女,共妒青蛾眉。
歸去瀟湘沚,沉吟何足悲?
宋國梧臺東,野人得燕石。
誇作天下珍,卻哂趙王碧。
趙碧無緇磷,燕石非貞真。
流俗多錯誤,豈知玉與珉?
殷后亂天紀,楚懷亦已昏。
夷羊滿中野,菉葹盈高門。
匕干諫而死,屈平竄湘源。
虎口何婉孌?女嬃空嬋媛。
彭咸久淪沒,此意與誰論?
青春流驚湍,朱明驟回薄。
不忍看秋蓬,飄揚竟何托?
光風滅蘭蕙,白露灑葵藿。
美人不我期,草木日零落。
戰國何紛紛?兵戈亂浮雲。
趙倚兩虎鬥,晉爲六卿分。
奸臣欲竊位,樹黨自相群。
果然田成子,一旦殺齊君。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
鳳鳥鳴西海,欲集無珍木。
鸒斯得所居,蒿下盈萬族。
晉風日已頹,窮途方慟哭。
倚劍登高臺,悠悠送春目。
蒼榛蔽層丘,瓊草隱深谷。
翩翩眾鳥飛,翱翔在珍木。
群花亦便娟,榮耀非一族。
歸來愴途窮,日暮還慟哭。
齊色彈東吟,秦弦弄西音。
慷慨動顏魄,使人成荒淫。
彼美佞邪子,婉孌來相尋。
一笑雙白璧,再歌千黃金。
珍色不貴道,詎惜飛光沈。
安識紫霞客,瑤臺鳴素琴?
越客採明珠,提攜出南隅。
清輝照海月,美價傾皇都。
獻君君按劍,懷寶空長吁。
魚目復相哂,寸心增煩紆。
羽族稟萬化,小大各有依。
周周亦何辜?六翮掩不揮。
願銜眾禽異,一向黃河飛。
飛者莫我顧,嘆息將安歸!
我到巫山渚,尋古登陽臺。
天空彩雲滅,地遠清風來。
神女去已久,襄王安在哉?
荒淫竟淪替,樵牧徒悲哀。
惻惻泣路歧,哀哀悲素絲。
路歧有南北,素絲亦變移。
萬事固如此,人生無定期。
田竇相傾奪,賓客互盈虧。
世途多翻覆,交道方險巇。
斗酒強然諾,寸心終自疑。
張陳竟火滅,蕭朱亦星離。
眾鳥集榮柯,窮魚守枯池。
嗟嗟失權客,勤問何所規。
我真的很久没有遇到一部剧的女主可以令人讨厌到这种地步了……
真的,你说一个女主,怎么能如此三观不正。
你说你被迫顶替别人身份就算了,混吃混喝,还乱穿别人衣服,完了还吐槽顾客配不上这个衣服……
我就想问,别人的衣服别人不配,难道你配?你也没有比别人好看多少啊,何况你买不起你就有理了吗?仇富心理这么极致的吗?
最搞笑的是,觉得别人不适当,就擅自把别
我真的很久没有遇到一部剧的女主可以令人讨厌到这种地步了……
真的,你说一个女主,怎么能如此三观不正。
你说你被迫顶替别人身份就算了,混吃混喝,还乱穿别人衣服,完了还吐槽顾客配不上这个衣服……
我就想问,别人的衣服别人不配,难道你配?你也没有比别人好看多少啊,何况你买不起你就有理了吗?仇富心理这么极致的吗?
最搞笑的是,觉得别人不适当,就擅自把别人衣服拆了,我真的气笑了……
演员的演技,也就演出了一个蠢字,半点天真可爱都没有,真的,这能当女主,要么导演眼瞎了,要么带资了。
这远远不是一个完美的影片,但它“世俗”得可怕。这不是正能量生长的土壤。我们,这些衣食无忧,满口“保护野生动物”的仁义道德的人,多么天真,多么虚伪,多么苍白。
我们有资格职责中途变节的管理员吗?他被拖欠两个月的工资又有妻儿要养活,难道靠信仰充饥吗?我们有资格职责象牙中间商吗?他的父亲曾因保护野生动物被杀,“left nothing, known by nobody,” 他一定要“重
这远远不是一个完美的影片,但它“世俗”得可怕。这不是正能量生长的土壤。我们,这些衣食无忧,满口“保护野生动物”的仁义道德的人,多么天真,多么虚伪,多么苍白。
我们有资格职责中途变节的管理员吗?他被拖欠两个月的工资又有妻儿要养活,难道靠信仰充饥吗?我们有资格职责象牙中间商吗?他的父亲曾因保护野生动物被杀,“left nothing, known by nobody,” 他一定要“重蹈覆辙”吗? 我们有资格职责独杀17&团狩40头大象的小伙吗?他家破得像垃圾场,直到因HIV病死都不舍得花钱去医院。
我们认识的大象一直是精美纪录片中的神圣形象,在这里,你看到它们的普通,也只是当地人生活的一部分罢了,与撕咬着小动物的猫咪,或者强盗一样哄抢守林员剩饭的鸟儿共存,与片中人不忍伤害的甲虫共存。为什么猫咪和鸟儿默认是可爱无害的,而甲虫是丑陋的呢?厚此薄彼吧。
象牙中间商成为野生动物管理员,或者守林员离职,这和道德有什么关系。近期生意不好做。都是为了生计罢了。只有能吃饱的人,比如我,比如一影院的英国人,才有资格说信仰,否则做什么也只是为了活着罢了。
《西遊記》,中國古典神怪小說,中國「四大名著」之一。成書於16世紀明朝中葉,一般認為作者是明朝的吳承恩。書中講述唐三藏師徒四人西天取經的故事,表現了懲惡揚善的古老主題,也有觀點認為西遊記是權力場諷刺小說。 《西遊記》自問世以來,在中國及世界各地廣為流傳,被翻譯成多種語言。在中國,乃至亞洲部分地區西遊記家喻戶曉,其中孫悟空、唐僧、豬八戒、沙僧等人物和「大鬧天宮」、「三打白骨精」、「孫悟空三
《西遊記》,中國古典神怪小說,中國「四大名著」之一。成書於16世紀明朝中葉,一般認為作者是明朝的吳承恩。書中講述唐三藏師徒四人西天取經的故事,表現了懲惡揚善的古老主題,也有觀點認為西遊記是權力場諷刺小說。 《西遊記》自問世以來,在中國及世界各地廣為流傳,被翻譯成多種語言。在中國,乃至亞洲部分地區西遊記家喻戶曉,其中孫悟空、唐僧、豬八戒、沙僧等人物和「大鬧天宮」、「三打白骨精」、「孫悟空三借芭蕉扇」等故事尤其為人熟悉。幾百年來,西遊記被改編成各種地方戲曲、電影、電視劇、動畫片、漫畫等,版本繁多。