感觉这版的瑕疵都在鲨身上(可能是因为我是探长激推人而且10周年pq鲨的形象深入我心的缘故…)
①鲨的身世改了,向马德兰先生介绍时说自己父亲“是苦役场监工”这个改动真的duck不必…鲨的性格和他对法律近乎偏执的信仰和他苦役犯+吉普赛骗子家庭的出身有很大关系,甚至可以说是核心人设之一。沙威是全书中塑造得最饱满复杂的形象之一——是
感觉这版的瑕疵都在鲨身上(可能是因为我是探长激推人而且10周年pq鲨的形象深入我心的缘故…)
①鲨的身世改了,向马德兰先生介绍时说自己父亲“是苦役场监工”这个改动真的duck不必…鲨的性格和他对法律近乎偏执的信仰和他苦役犯+吉普赛骗子家庭的出身有很大关系,甚至可以说是核心人设之一。沙威是全书中塑造得最饱满复杂的形象之一——是18世纪80年代,监狱里一个透过小小铁窗仰望繁星的瘦弱男孩;是19世纪伊始,南方监狱一名年轻的狱警,他的着装永远一丝不苟,腰板永远挺得笔直,他不同情任何一个犯人,却也不像其他的狱警一样肆意施暴;是一位穿着铁灰色礼服的高大探长,因为机敏正直而受夏布耶先生赏识……他通过天赋、努力与奋斗克服了偏见、跨越了阶级。而他的出身,是他身上一切悲喜剧的来源。
②感觉鲨的选角有问题 这个鲨选得太官僚了而且给人一种中年大叔的感觉(还秃顶…),完全不是原著“郑重时是猎犬,笑时是老虎”“坚硬简朴如花岗石”,机敏果断,追冉阿让时“坚决伸出右手”准确判断冉阿让所在方向,抓捕猫老板时计划周密雷厉风行的那个探长形象。其他都挺好,印象最深的就是开头米里哀主教花园里那幕,繁花似锦的画面很符合原著里“地下的是几朵花,天上的是万点星”的描写?
这是真的。
乔一和她的f君寻寻觅觅、磕磕绊绊,最终等到了对方。
乔一并不美满的家庭让她有些自卑。
f君幸福的三口之家让乔一羡慕、感动。
但是乔一缺失的那份幸福,f君来帮她补全。
把一整颗心的温情揉进一篇篇散文式的小说中。
这是令无数读者感动的作品,却是乔一的独家记忆。
《我不喜欢这世界,我只喜欢你》
<这是真的。
乔一和她的f君寻寻觅觅、磕磕绊绊,最终等到了对方。
乔一并不美满的家庭让她有些自卑。
f君幸福的三口之家让乔一羡慕、感动。
但是乔一缺失的那份幸福,f君来帮她补全。
把一整颗心的温情揉进一篇篇散文式的小说中。
这是令无数读者感动的作品,却是乔一的独家记忆。
《我不喜欢这世界,我只喜欢你》
但是f君并不满足。
他不愿乔一承受那些痛苦,即使已经过去。
f君悄悄许了一个愿。
如果有重来一次的机会,他想要替乔一承受
那些家庭的残缺所带来的痛苦。
什么是爱情呢?
言默,是f君的爱情。
乔一,是f君的乔一。
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
这不是鉴古董剧!这是无脑恋爱偶像剧!
前8集,内容松散,镜头慢,台词慢,剧情慢,反正就是各种慢!
1.质感还行
服化道不错,细节丰富,让整部剧蒙上了复古滤镜,感觉不错。
漫画虽然不知道有什么用,但至少看得出也用心了,跟这人很像,虽然没加分,也没扣分。
但整体感觉过于“洋气”。
恍惚间,有种宫崎骏《哈尔的移动城堡》的画面感。
-
2.神神叨叨,节奏拖沓
前8集,太多无意义的慢镜头+特写镜头,看得好累。
慢镜头可以用,特别是鉴定的时候,可以“小题大做”,增强画面表现力。
但慢镜头太多了,每个人都来一个,第三集,一个反派小角色的转身,都要特写,要3秒钟,我真是服了!不值钱似的。
故作悬疑,制作了矛盾,就直接点题,非要去下一盘棋,用棋来隐喻,哪有人一上来就隐喻的。
你用棋隐喻就算了,才一见面,两个人就开始不说人话,互相装逼,显得互相心知肚明,絮絮叨叨。
到了第二集,还要专门花时间来解释上一集的隐喻,拖上加拖。
节奏都慢了,还还要宣扬“女性平权”,这部分的价值意义,我不做评价,但肯定是让剧情更慢了。
所有镜头太慢,所有人的台词都太慢,我要开2倍速,才能勉强不困。
-
3.逻辑不通
第一集,把许一城专门推出来的理由,就很站不住脚。
许一城到时说自己只擅长白门生意,那到时鉴定其他古董,还是要你们出马鉴定啊,还是要一起死啊,何来弃车保帅?
第二集,第一个危险的破局,居然是停止沙尘暴?合理吗?你们听听,合理吗???
2021年,河南都预测不准下暴雨的强度,你那个年代就能精确到分秒??还刚好等你聊完天了!
不是靠智慧破局,而是靠天气,还是很胡扯的预测天气,就很搞笑!
男女主角的“初吻”,就更蠢了。。。
还有那个热气球。。。。
我都不稀得吐槽了!!!太扯了!!太扯了!!!!
后面恋爱的戏码,都很俗套!很拖剧情!
-
4.屈楚萧:眼神飘,台词轻
这部剧的许一城年轻,是大学生,屈楚萧的眼神,平时飘一点,有少年感,这没问题。
但是在“鉴定”的时候,展现专业、绝活的时候,眼神没有迸发出老练、沉稳的气场,所以没有营造出“装逼”的碾压感,爽度不够。
你以为观众是看什么,就是看你主角装逼啊!主角爽了,观众也爽了。
念台词也一样,不吃重
平时说话可以有少年感,但专业装逼的时候,要换个说话人格。
普通话不标准,第一集,镂空 ,不是楼空,是第四声。
说话没有节奏,所有话都一个情绪,一个频率。
-
5.买粉控评
清一色的短评,长评,虽然内容不一样,但明显就不是“人说的话”
教大家怎么区分:
买的短评,虽然内容不一样,但字数都差不多。
买的短评,后面都会加一句“会继续看下去”,就像淘宝的评论“会回购”
好tm烦!
本来3星,扣1星!
-
总结
服化道不错,男主算帅气,女主角特别美,好美。
画面质感也好,特效也不错,看得出有用心。
但是,缺点太明显,瑕很掩瑜!
节奏太拖沓,无意义的慢放,特写镜头太多,有故意注水,拉长集数的嫌疑。
剧情逻辑崩坏,支线太多,零散琐碎,又缺乏掌控力,导致情节失控。
我始终认为,剧本是一部剧的灵魂。
剧本垃圾,制作再精良,那也是一坨制作精良的垃圾。
这部剧,悬疑和逻辑方面,太扯淡,硬伤太多。
如果把它当做一部恋爱偶像剧来看,可能分会高一些。
说起日本最玩世不恭,最有趣的老头,一定逃不过他——北野武。
王家卫曾说北野武存在感太突出,坂本龙一也说过类似的话,无可否认北野武是一名天才,他丰富多彩的人生经历,更是戏剧性十足。这部与北野武自传同名的电影,正是讲述他年轻时的故事。
说起日本最玩世不恭,最有趣的老头,一定逃不过他——北野武。
王家卫曾说北野武存在感太突出,坂本龙一也说过类似的话,无可否认北野武是一名天才,他丰富多彩的人生经历,更是戏剧性十足。这部与北野武自传同名的电影,正是讲述他年轻时的故事。
话说最近熬夜都是为了这部剧,那是每天顶着黑眼圈上班啊。已经好久好久没看到这么代入感强,并且镜头感这么好,剧情也给力的偶像剧了。主演的推拉感,眼神戏真的太棒了,导演也功不可没,一些镜头真的很让人心动。王安宇荣升我最近心头好NO.1,太帅太奶了,这样的小奶狗请给我来一打好吗?期待他以后的发展~
话说最近熬夜都是为了这部剧,那是每天顶着黑眼圈上班啊。已经好久好久没看到这么代入感强,并且镜头感这么好,剧情也给力的偶像剧了。主演的推拉感,眼神戏真的太棒了,导演也功不可没,一些镜头真的很让人心动。王安宇荣升我最近心头好NO.1,太帅太奶了,这样的小奶狗请给我来一打好吗?期待他以后的发展~
——【祛魅】祛,去除,魅,吸引人的力量。
通俗来讲,“祛魅”是指对于科学和知识的神秘性、神圣性、魅惑力的消解,引申之,也可以指主体在文化态度上对于崇高、典范、儒雅、宏大叙事、元话语的能指疑虑或表征确认。
由Matt Groening创作的《祛魅》毫无疑问赢得了近期最大程度动画迷们的关注。这个创作出过《辛普森一家》和《飞出个未来》系列,早就已经功成名
——【祛魅】祛,去除,魅,吸引人的力量。
通俗来讲,“祛魅”是指对于科学和知识的神秘性、神圣性、魅惑力的消解,引申之,也可以指主体在文化态度上对于崇高、典范、儒雅、宏大叙事、元话语的能指疑虑或表征确认。
由Matt Groening创作的《祛魅》毫无疑问赢得了近期最大程度动画迷们的关注。这个创作出过《辛普森一家》和《飞出个未来》系列,早就已经功成名就的制作人,时隔20年借助Netflix这个有点“有教无类”的平台重新回到了观众们的面前。
?_? 7.24不好意思,弃剧了,很浪费时间,下次请珍九挑好一点的剧本吧……
————————————————
7.14,刚补完两集,对于这部剧,笔者后面几乎是跳着看的,我已经把它当成一部拖拉机版的悬疑剧了,那变态小哥终于回归了冰箱这一幕应该放在
?_? 7.24不好意思,弃剧了,很浪费时间,下次请珍九挑好一点的剧本吧……
————————————————
7.14,刚补完两集,对于这部剧,笔者后面几乎是跳着看的,我已经把它当成一部拖拉机版的悬疑剧了,那变态小哥终于回归了冰箱这一幕应该放在第一集,这部剧8集就能拍完了还磨叽了12集,现在看来女主的设定又是失忆,真的是很摆烂了,为了让女主在社区人中间,表现出对男主妹妹失踪的事情没有记忆格格不入般的样子,几乎从头铺垫到了结尾,真的漫长无趣无聊,跟脱裤子蹲茅坑拿着喇叭大声说我要拉屎了一样,没有给人任何的惊喜,比较亮点的也就男二和他那冤种爸爸的线会让人感觉好一丁点……
————
看了一下,笔者也看了不少吕珍九的戏了,好像还没动手写过影评,正好心血来潮,浅描一下。
当然,为了避免有些偏执的粉丝跑来私信内容如下:你是个黑子巴拉巴拉……在此先把求生欲拉满,我是个很普通的观众,对吕珍九有些好感,微博和韩剧TV有关注他,仅此而已。
然后,影评,没有客观,全是主观。
先浅谈一下有关吕珍九看剧的历史:德鲁纳很火的时候,笔者看了一下,得益于德鲁纳的设定和男女演员之间的互动,还有镜头的华丽,这部剧的观感算是有趣。之后,再往前回溯,华颐给我很大的惊喜;土豆星球的诙谐和无厘头搞笑让人印象深刻;还有后期崩盘,前期由于一人饰二角的分裂演出,成为王的男人在一二集的吕珍九火力全开的状态下,也足以在人心中划下一道深刻的痕迹;去年的怪物,为了要花镜头去捕捉每个角色的细节和塑造有血有肉的配角,这部更像是群像的戏在我这里是满分。
由于期待感太大,让我工作之余不时想想他今年会出演一个怎样的角色,链接这8集看下来,巨大的落差直接打得我一个措手不及。
链接这部剧好吗?笔者心里这样问自己,可以看,也可以不看,因为吕珍九,因为平平无奇。
整体来说,导演的导的整部剧给我一种卖弄的感觉,打个比方:客人想吃一道甜食,于是厨师端了一盘掺杂着鸡腿、臭豆腐的碎屑、螺狮粉的面条的蛋糕端了上来,让客人不知道怎么下手,你要说是甜食吧?蛋糕有了,但分不清主次,看得也眼花缭乱。首先,可以肯定的是,链接连最基础的定位都没有搞清楚:寻亲记?爱情剧?悬疑剧?家庭亲子互动剧?
其次,是剪辑的问题。我不知道大量地插入回忆镜头的用意到底何在?韩剧在继车祸大仙、失忆制作人、罗曼蒂克镜头大师之后,似乎还要竭尽全力地获取一个头衔:悬念制造机?于是为此,剪辑和导演不知道在做什么,碎如头屑般洋洋洒洒的慢镜头,那段男主角小时候找不到妹妹捂心痛苦,不知道插入了多少次?疯狂地插入注水,就是为了凑一个一集末尾的悬念制造?因为悬念制造确实是最吊人胃口的,这是所有人追剧的一个小小助推器,于是,笔者仔细回忆下来,每一集的末尾悬念镜头可以记得非常之牢固,但是每一集中间到底讲了什么事情?
对不起,好像讲了什么又好像什么都没讲。。。第八集了,男主的餐厅还没开,这打算等喜马拉雅山再拔高的时候,才会开门?
因此,在笔者看来,这部剧最大的问题是这两个,导致了剧情推进比蜗牛还慢,整整八集!三集就可以把所有事情都讲完了,而男主的餐厅从第一集开到了现在还没开?
男主捂心找妹妹,笔者捂心狂吐血。说完整体,接下来是局部的一些细节。
首先是女主角的人设,男主的人设是立住了,一个为了寻找妹妹下落不时陷入自我愧疚的人。而……女主角呢?从被跟踪狂追踪开始,我不知道她想做什么,到底要做什么,她想追逐什么?电视剧存在的原因是角色一定要立住脚,而女主角在我这里是完全立不住脚的,她先说自己没有男人缘,说要考公,生活工作十分随意,去图书馆看书这个情节,只有在呼应跟踪狂出现和“杀人”后遗症的时候才会出现,没有规划,工作不好,瞒着家里……按照常理来说这个角色我是应该要共情的,因为太像许多人了,随波逐流,没有主次,目标也不够明确。
但是,哪怕是放到生活中来说,我们都会有想要做好的一件事,不管是工作,还是什么,哪怕是一件事,女主角,没有,完全没有,这个人完全是空洞而苍白的,和男主相遇全靠千里一线牵……然而,在充斥着大杂烩的韩剧里,笔者实在是没办法告诉自己,这个角色立得住脚,相对女主角来说,年轻的女警察和男警察这个人反而是想让人深究的,女警察公私分明,对于有疑点的事情不会放过,深究到底,男警察意气用事,用自己的准则来衡量法律。
而其它配角呢?那个被家暴的想要委托女主妈妈外婆杀掉丈夫的女人,没了后续,那个开车想要撞男主的司机,被胁迫着撞了男主,后续是为了男女主的链接铺路……在这里,所有链接着的秘密都是为了男女主服务,除了偶尔露出来的偏僻一角,但也很快收了回去,并且没有后续。
这些角色的存在意义,没有灵魂,不时为了整个故事的丰富,只是编剧放在其中,为了促进男女主感情更进一步的棋子,在街头,只要需要,角色就需要出来推动一下主线,不需要,就空出大块场地给男女主谈恋爱。
于是,整部剧看下来,便没有打动人心的力量,剧中,以男女主为主,所有人都被链接辐射到了,偏偏,丢失了观众。
最后,说说演员,吕珍九,剧中大部分情节他都能拿捏,而且遇上配角老戏骨,比如那个到底有没有杀了妹妹看似疯了的老人的时候,会稍微爆发一下,其它时候,其实没有太大的情绪爆发点。
女主演,很漂亮,很可爱,除了人设这一块之外,也还好,大多数都是呈呆呆的表情,中规中矩。
男演员,女演员之间的化学反应……好像有点反应,又好像没有过反应一样,珍九在里面不知道为什么给我一种老父亲般慈祥的感觉(不是),以至于,女主角把男主角拎起来摔在一旁的货物上这一段,我觉得更像是慈祥的老父亲原谅了女儿的恶作剧一般(不是)……
以上,我给一颗星,我对所有的角色都没有恶感,但这剧真的只值一颗星。
国内行业剧太少,行业时装剧更少,行业时装偶像剧少之又少,好的行业时装偶像剧是0。《完美关系》-1。
抖几个专业名词就是行业剧?演了7集了,没看出来任何危机公关价值,反而看到了一帮血坑客户的装逼二货。嗓门儿还倍儿大,教训客户和教训孙子似的。导演真没见过明星和明星的派头?他能听你那么训他么?
黄轩,绝对是演技被严重高估的演员之一!就像赵立新之流一样。要身材没身材,要长相没
国内行业剧太少,行业时装剧更少,行业时装偶像剧少之又少,好的行业时装偶像剧是0。《完美关系》-1。
抖几个专业名词就是行业剧?演了7集了,没看出来任何危机公关价值,反而看到了一帮血坑客户的装逼二货。嗓门儿还倍儿大,教训客户和教训孙子似的。导演真没见过明星和明星的派头?他能听你那么训他么?
黄轩,绝对是演技被严重高估的演员之一!就像赵立新之流一样。要身材没身材,要长相没长相,就是嗓音还不错。五短身材,手怎么和长残了一样?天天走路插着兜也掩盖不了事实。脸上最出彩的地方是单眉细眼,可惜眼睛不会动,演啥都没表情啊,他没表情啊!《推拿》里本来就是个盲人,行!但是《芳华》《翻译官》《创业时代》里他没表情啊!吹爆演技吹什么吹啊!
《翻译官》翻车怨杨幂流量反噬,《创业时代》反正有杨颖这个千年背锅侠。《完美关系》扑街等着看要怨谁?他所有的笑话都看着让人想吐,他所有装逼的时刻都让人闻到浓浓的油田气息。第6集直播的时候逼逼的那些屁话还看得一众人等频频点头,虽然这剧是2018年拍的,但是跟不上时代可以选择别上映了。他这次真的需要一个危机公关。
佟丽娅别再瘦了,瘦并不等于少女感。本来就苦相,好好地小酒窝都要瘦没了。而且这脸这手这颈纹这双下巴像27的?剧一开头就是“一个刚毕业的大学生来管理公司”,想来是想说她22来着,按照澳洲的大学毕业一般年龄应该是21!后来考虑了一下实在是不合适,说27。中国的电视剧能他妈不能有个30+的女主啊!(表扬《外科风云》女主34)亦舒有一句话:有钱人家的女孩儿没事可干,只能不停的读书。你就把她写成一个在国外读完博士,31岁养尊处优的大小姐不是更讨喜吗?!哦,对了,忘了,中国的剧里25岁前还没博士毕业的都是弱智!
哎哟江达琳那个闺蜜是带了多少钱进剧组的?上过表演课吗?谁让她那么抻着脖子大声嚷嚷的。
陈数很好看,但是也太瘦,太瘦了就没气场了!你看看巩俐!高露是好演员。
第9集 圣母婊终于降临了
现在这种剧会教坏小朋友。让年轻人根本看不懂什么叫仁义礼智信。纽菲斯真是瞎了眼花1000000(貌似还是年费)请了一个什么玩意儿回来啊?任何一个公司这么对待客户就应该上法庭了。在这个导演导的每一部戏里,男主存在的意义就是教育女主并爱上她,最终被她说服一起祸害人间。
现在只想看斯明静手撕完渣男就弃剧。
第20集 只有我觉得叶东烈有一股土气吗?
第27集 年下男≠傻…
导演和编剧应该明白一个很浅显的道理:一个人如果可以成长成一个睿智的、豁达的人,那么从年轻就要打基础。叶东烈这种货色,动不动就对别人拳脚相向,到了40怕还不如崔英俊吧?会家暴的吧?
因为也在看《安家》,觉得这个导演的长处是特别知道家长里短里哪些点可以直击观众的痛点,瞬间激起观众的怒火。但是短处是…他真的不懂爱情。
年下男呢是很甜的,现在社会有些舆论也确实把握在一些大姐姐手里,设想还有什么比暗示一个女人:你对小鲜肉依然有诱惑!更让她心花怒放呢?但是吧,大姐姐们一般不长陈数这样,小弟弟们也不干叶东烈这种事。
导演在这场恋爱中选角极其失败。陈数的确有气场,但是她真的长了一张特别正气凛然的脸,而且特别不显年轻也不妖艳。叶东烈呢?还是亦舒的话:孔武有力的男人总有一股孩子气。在叶东烈这儿是幼稚+暴躁。现在还有大姐姐会喜欢动不动就打人的小弟弟吗?大姐姐都喜欢善解人意干干净净的男孩子好吧?而且,爱打架≠爱运动好吧?!
一般女大男小(年龄差特别大的那种)是女的年轻的时候一门心思工作学习去了,错过了十几二十岁的恋爱,可不经历总觉得人生不完整,而男生都是少小离家独立生活,喜欢和成熟独立一些的人交朋友,颜值不低,所以对女朋友的颜值就没那么高要求(自己有的东西就不需要从别人身上探求)。所以就是女的有点傻大姐,男的有点孤僻性感的奇妙组合。《下一站是幸福》的前十集把这种感觉拍出来了。而且年下恋里一般女的真的都是挺显年轻那种,或者性格非常活泼。
但是斯黛拉这种刚离了婚,阅尽千帆,精明强干,还是搞公关的天天见明星的人,怎么可能爱上叶东烈?那个吻实在也是恶心吧啦。这两张脸吻在一起实在是让人感觉差了辈分。年下恋这种戏码真不是找一个漂亮的姐姐+一个年轻的弟弟就能拍出来感觉的。选角不对,即使是《剩者为王》里舒淇、彭于晏这种神仙颜值+戏外颇具CP感的朋友组合都只能勉强及格。外国电影也好不到哪儿去,The Rebound里面泽塔琼斯不能说不美,Justin Bartha不能说不鲜,情节设置相当讨喜了,还是糊了,人们宁可看《偷天陷阱》里美女勾搭老男人。
就好像《安家》里孙俪和罗晋也不大像能产生爱情的组合。男的圣母一点,和前妻多纠缠一些也不就叫虐恋了。不过好在编剧是六六,好不容易兜住了。
港真,一开始就是为了李栋旭和宋智孝看的。这俩人的革命友谊作为rm铁粉真是看过八百遍了,所以为了满足让他俩谈恋爱的cp粉心态,果断看电视剧。结果看下来,最印象深刻的不是主线剧情,而是很多配角的存在。韩国古装电视剧的阴谋水平真的不想多说,完全小儿科不值一提。那么个小地方,抓一个人八百年抓不到,背地里使坏除了用了八百年的下毒中殿好像就没有别的想法,更让人无语的是,中殿除了画小花摔东西骂人,真的看不
港真,一开始就是为了李栋旭和宋智孝看的。这俩人的革命友谊作为rm铁粉真是看过八百遍了,所以为了满足让他俩谈恋爱的cp粉心态,果断看电视剧。结果看下来,最印象深刻的不是主线剧情,而是很多配角的存在。韩国古装电视剧的阴谋水平真的不想多说,完全小儿科不值一提。那么个小地方,抓一个人八百年抓不到,背地里使坏除了用了八百年的下毒中殿好像就没有别的想法,更让人无语的是,中殿除了画小花摔东西骂人,真的看不出有多厉害。可能是国产看多了刻板印象了吧。那么最爱的cp呢,其实不是初心李宋,而是开朗直爽到有一点刁蛮但是从来不失勇气的妹妹优英,以及固执粗鲁但是始终坚持查找真相的都事小李。这俩人的初遇真的超级戏剧化,抓捕女扮男装的犯人的小李误把偷偷购买违禁高级化妆品的优英当作逃犯“上下其手”,结果被痛骂了一顿结下梁子。后期因为哥哥被栽赃而被迫成为官婢的妹妹,也因为一直相信哥哥的清白始终和固执老李争锋相对。这样一个明明怕的要死仍然梗着脖子骂人的小姑娘,估计在高傲的大人眼里其实是很有趣的吧,毕竟初遇时她还只是个爱美到可以偷买非法进口化妆品的小女孩,如今灰头土脸也要跟自己争执,所以最终被这样一个直率但勇敢真挚的姑娘逐渐吸引也是可想而知的事情。能看到原本不解风情只知道查案的钢铁硬汉主动保护一个小姑娘,甚至挑选自己根本不懂的香粉衣服只为了送给她时,我竟然俗不可耐的藏不住笑容。
其实智孝欧尼饰演的女主多仁的人设也很棒,大方得体,聪慧勇敢,正直善良,她不是国产剧里的玛丽苏女主,她有自己的想法和对梦想的坚持,也有面对蒙冤的爱人和身边的亲人时的无奈。所以身边的执事爱上了她,电视剧里没有明确的点出这一点,因为陶文始终称她为小姐,始终保持着距离,就连差点失去生命的最后都放开她紧握住的手,没有留给她一句话。可是我却是相信他是爱着她的,因为他温暖深沉的目光一直都停留在她的身上,他的犹豫和恻隐只展现在有她的场合。是了,她是那么优秀的一个姑娘,是梦想着未来成为长今的他的大小姐。尽管他有些高超的武艺,尽管他的温柔都只给她一个人,可是却永远不能靠近。因为在无尽的黑暗中,他还有恩重如父的老爷,还有不得不遵从的命令,所以唯一能做的,大概就是站在远远的地方,默默守护一个明媚如阳光一般的女孩。
女汉子这个词给小白,真的没毛病。明明是个漂亮可爱的姑娘,却整天嚷嚷着俩蛋儿长错了地方,每天跟男孩子混在一起生龙活虎打架斗殴,可总归有一天也会有自己的少女心事。再鲁莽淘气的女孩,也有因为一个男子小鹿乱撞,想要穿起最鲜艳的衣裙的一天。小白,就像她的名字,单纯善良,不谙世事,就连喜欢上一个人,都干净的像一张白纸,只会如同飞蛾一般毫不掩饰的追随,却不知眼前的男人于她而言只会是一团火。
而飞蛾扑火之于巨正,又何尝不是呢?聪明帅气,年轻优秀,一直守在那个女孩身边,有她在的地方就一定有我,慢慢的等待着小青梅小白长大,希望她也能拥有跟自己一样的感情,却不曾想好不容易等来的情窦初开却不是为了自己。果然,感情这种东西,注定不是由时间和空间决定的,它的开始,也许只是来自于最迫切的情况下的一次牵手。但是还好,真正的感情却不一定属于最初的那次小鹿乱撞。当一个人足够优秀,即使有很长的日子里只能陪着你追随另一个人的脚步,也总有一天会被看到。因为最重要的人,才会被记在内心最深的地方。
一边,中宫殿里的皇后娘娘一门心思的给牡丹花上颜色,想着如何成为国家一级牡丹花绘画大师,呸,是杀死养子的法子。另一边,唯利是图的商人养父却想着怎么保住养女的性命。这部剧原本就是从父爱出发的,也讲了好几个有意思的父亲,不过我想说一下老张。作为朝鲜第一大商人,老张收养了女主,视为己出,并且帮助她实现自己成为医女的梦想。一个几年前还是低贱的家仆,靠着倚仗权势发家,甚至为了利益可以杀害世子的老头儿,在收养了自己的原先家的小姐后,却从来不曾逼着她改姓叫父亲,甚至在多仁生命受到威胁的时候,抛下家产也只想让她活命。这一切的缘由,不过因为当初的小姐救过自己“廉价”的性命。这样一个人,的确大恶,但也的确算是个合格的父亲。
昨日已逝,逝者如斯,明日未至,前景何知,唯今日握在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,菲庸庸碌碌,不进不退之中,实乃承上启下,继往开来之中,有昨日之积淀,传承、孕育,方有今日躬行、奋进、改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日之新我,唯笃行,唯耕耘,唯进步也。一切事业皆自今日始,一切学问皆从今日作,一切法想皆与今日起
昨日已逝,逝者如斯,明日未至,前景何知,唯今日握在诸君手中,尤应呵护之,珍爱之,记挂之,驾驭之。今日者,当下也,此刻也。今日者,居于宇宙时空之中。此中者,菲庸庸碌碌,不进不退之中,实乃承上启下,继往开来之中,有昨日之积淀,传承、孕育,方有今日躬行、奋进、改造,遂有明日。今日者,荡涤昨日之旧我,建设明日之新我,唯笃行,唯耕耘,唯进步也。一切事业皆自今日始,一切学问皆从今日作,一切法想皆与今日起,一切志向皆在今日立。今日自强,则明日宏阔;今日蕴聚,则明日丰沛;今日努力,则明日可成;今日有为,则明日可期。无今日之涓滴,则无将来之汪洋;无今日之册页,则无将来之典章;无今日之苞蕾,则无将来之繁花;无今日之土石,则无将来之重嶂。识今日之有限,追将来之无穷;驰今日支白驹,御将来之腾龙;汇今日之小我,成将来之大公。今日之重,譬犹泰山,万仞登临,踊跃跻攀,一寸一进,一步一前,巍哉其势,我为峰巅。今日之美,譬犹阳春,新笋初发,雨露氤氲,万物喷薄,时序更新,昔时勉励,岁不待人。今日之华,譬犹年少。宝剑锋铓,青春乐好。死生亦大,忽然将老,有花堪折,莫待枯槁。今日之实,譬犹开卷,革旧兴智,求索修远,学为人师,行为世范,在明明德,止于至善。一朝一夕,即日即逝,一时一刻,今日须惜,今有一语赠诸君,何惧流年匆匆,但求不负今日。《无负今日》梁启超
前面三集节奏飞快,仿佛开了八倍速,和大部分重生小说差不多的节奏。重生后的第一个爽点(女主将二娘给她的衣服让给了陆欣然)第二个爽点:女主送二娘下线。先满足了观众的爽感。很多人说这部戏女主为什么不能像魏璎珞那样爽到底,不然重生有什么用。覆流年这个“覆”字通“复”,再次的意思。即使女主重活一世,仍然逃不了宿命的安排,该死的人还是一个接着一个死去。她虽然手握剧本,但是依旧
前面三集节奏飞快,仿佛开了八倍速,和大部分重生小说差不多的节奏。重生后的第一个爽点(女主将二娘给她的衣服让给了陆欣然)第二个爽点:女主送二娘下线。先满足了观众的爽感。很多人说这部戏女主为什么不能像魏璎珞那样爽到底,不然重生有什么用。覆流年这个“覆”字通“复”,再次的意思。即使女主重活一世,仍然逃不了宿命的安排,该死的人还是一个接着一个死去。她虽然手握剧本,但是依旧拜托不了命运的纠缠,我感觉这种无力感很真实,感觉编剧也有点想表达这个意思,不然不会安排女主在寺庙遇到那个神婆说那段话:“万物生来,自得其法,就好似一条长河,若是你从中阻断了它的去向,它会另觅它途,但是无论如何,他绝对不会停下脚步。”这段话就是告诉女主这就是宿命。所以女主没有开大挂金手指,我觉得更现实。
再说人设,近些年的小说和电视剧太饱满的人设反而会让人觉得不真实,这里面女主不是神,她在徐清策的事情上,以为替徐清策渡过了一劫,可是她没想到意外出现。徐清策还是走回了老路,这里也恰恰说明了女主不是神,她没有强大的金手指,她也会犯错。这种人设是饱满的,立体的。
男主人设脱离了以往的霸总,清冷的人设,是一种温柔体贴的“男二”人设。谁说男主一定要高冷狂拽酷炫的?这种温暖的人谁不想靠近。而且他主动理解女主,上一世爱她人之人,这一世也是爱屋及乌,让我印象深刻的是他给灵犀买粽子糖,更是说明了他对女主纯粹饱满的爱意。
男二的人设也是很立体的,第一世他心狠手辣,连自己的弟弟都不放过,不过大概率我觉得是蔡先生撺掇的。因为第二世里面他对九皇子明明是有感情的,他对蔡先生也有感情,对女主也是有感情的。只是他比女主在意的东西少,所以即使女主重活一世,依然斗不过他。女主在意的东西太多了。做事情会怕连累家里人,怕牵连男主。顾虑太多所以被男二拿捏。
女二陆欣然人设也很立体,尤其是宁死也不说出女主被埋在什么地方,很符合她牺牲弟弟,构陷父亲的行事风格。她就是这样一样自私自利的人,除了对她好的蔡先生和她母亲,她要报复所有对她不好的人。
除了这些主要的人物形象,像蔡先生,徐清策,冬青,灵犀都挺立体的。而且主演们的演技也很不错,翟子路的深情和心疼真的演得好生动,邢菲也扛住了大女主的气质。经超把这么遭人厌的男二演出了几分可爱和可怜。剧情也不错!值得一看!
看完电影,我感觉很治愈,不到两个小时的电影让我感觉到释怀,没有那么纠结。主创团队们将三个人的故事浓缩到一部不到两个小时的电影里。在这个快节奏的时代,人人都有梦想,人人也都期待早日实现梦想。之前的我,即使是只有三分钟热度,也想燃烧这三分钟的热度来达到十分的效果,结果不当然尽人意,于是开始陷入焦虑和自我怀疑中。
看完电影,我感觉很治愈,不到两个小时的电影让我感觉到释怀,没有那么纠结。主创团队们将三个人的故事浓缩到一部不到两个小时的电影里。在这个快节奏的时代,人人都有梦想,人人也都期待早日实现梦想。之前的我,即使是只有三分钟热度,也想燃烧这三分钟的热度来达到十分的效果,结果不当然尽人意,于是开始陷入焦虑和自我怀疑中。
看到影片中的故事才觉得,梦想其实不是快餐,而是一道需要精心烹饪的菜。
我们看到的李明启、刘顺、闫男的故事,他们在此之前都已经为梦想坚持了十几年到几年不等的时间。影片中,虽然他们度过了眼前的难关,但是影片最终并没有传递出他们成功地实现自己的梦想,或许他们还会继续为了自己的梦想奋斗个三年、五年甚至是十多年的时间。
所以,我又在焦虑什么呢?只是还不够努力罢了。这部电影真的很有意义,会让人不自觉地进行对比、反思,会让人意识到自己的不足,同时还拥有抚平人心的力量。
梦想这个东西,需要一而再,再而三,三而不竭。同为追梦人,我想今后的自己不会再纠结梦想为什么还没实现,我相信“总有人间一两风,填我十万八千梦。”该来的总会来的,或许已经在路上了,现在要做的就是坚持!
到了第三季,看得好累。故事太牵强了,很多人的做法都不能用正常人的思维去理解。
比如卡佳爸爸和伊戈尔怎么就突然成了朋友,虽然目前他们有同样的敌人费舍尔,但是卡佳爸爸杀死了伊戈尔的爸爸,两个人还是有不共戴天的仇恨……怎么感觉他们都不在乎了!
另外那个警察头头做了那么多坏事,杀死了伊戈尔妈妈,又差点杀死卡佳爸爸,怎么还一幅正义的面孔,他的做人逻辑到底是怎样的?
到了第三季,看得好累。故事太牵强了,很多人的做法都不能用正常人的思维去理解。
比如卡佳爸爸和伊戈尔怎么就突然成了朋友,虽然目前他们有同样的敌人费舍尔,但是卡佳爸爸杀死了伊戈尔的爸爸,两个人还是有不共戴天的仇恨……怎么感觉他们都不在乎了!
另外那个警察头头做了那么多坏事,杀死了伊戈尔妈妈,又差点杀死卡佳爸爸,怎么还一幅正义的面孔,他的做人逻辑到底是怎样的?
最让我不能理解的是维卡,她刚刚生完孩子,应该母爱爆棚,人生的重点应该是照顾女儿,而且孩子爸爸已经死了,孩子已经不能再失去她了,这个时候她还要给伊戈尔挡枪眼,伊戈尔对她真得有那么重要吗,还是不理解。
伊戈尔也有让人无法理解的地方,首先不提他脚踏两只船了,这只能说他“渣”。他最怪的地方对复仇的态度,他明明就是报仇,非说要追求“公平正义”,然后用一副公平正义的面孔,把身边一大推人拉进了复仇的漩涡,然后带着大家一起毁灭,最后他还亲手开枪杀死了费舍尔,如果他真的要的是公平正义,应该开枪打伤对方,而不是一枪毙命,何况最后一切已经真相大白,他们之间的恩怨,伊戈尔和其父亲并不是无辜的受害者。
看来,这部戏的编剧已经是想怎么编就怎么编,已经完全不顾及生活的逻辑和人性的逻辑,编剧为了突出爱情,完全抹杀了母性,而一个女人的母性才是最伟大的。有的时候编剧为了突出一种仇恨的戏剧效果,又放弃描述另外一种仇恨,实际上无论是杀母还是杀父,都是不能被接受的。
这部戏最好改个名字,叫做《人性的毁灭》。我已无力吐槽,一部已经失去人性逻辑和生活逻辑的大戏,不要再拍下去了。
Giant Little Ones我想说一下我关于这片的整个思想过程。起初,我认为这不过又是哪部乏善可陈的青春同性出柜喜剧。但接着随着Ballas的欺骗,我开始觉得这可能是什么类似地理俱乐部的那样反出柜与出柜的对比,事情开始变得有意思起来,不过仍然是老套路新演。直到Franky约Tash出去的那一刻,我突然意识到这可能不是一个弯男出柜记。Tash一句台词就把自己的故事说出来,在这一点我很欣赏
Giant Little Ones我想说一下我关于这片的整个思想过程。起初,我认为这不过又是哪部乏善可陈的青春同性出柜喜剧。但接着随着Ballas的欺骗,我开始觉得这可能是什么类似地理俱乐部的那样反出柜与出柜的对比,事情开始变得有意思起来,不过仍然是老套路新演。直到Franky约Tash出去的那一刻,我突然意识到这可能不是一个弯男出柜记。Tash一句台词就把自己的故事说出来,在这一点我很欣赏这部片,很多故事它是将观众视为同等地位并让其去思考的。我渐渐觉得他们两像是 去他妈的世界 里那两位的校园版,互相救赎这种词肯定用的不对,应是在相同处境下的某种互相吸引,那种经历似乎和全世界背离,但是又很认真地生活的感觉。就像Tash曾说的 I WAS different. I AM different.但是我又接着开始将目光转向Ballas。影片到这基本已经后半段了,从某种程度我似乎可以看见很多角色的一种转变亦或成长。不过Ballas从头至尾,似乎都在扮演一个逃避的施暴者角色。我开始觉得这部片怎么回事,我不是来看同志片的吗,怎么给咱同胞摸黑呢(玩笑话)。当Franky来到父亲家,穿着他送的西装,第一次问起关于“同性恋”的事情时,我突然觉得主视角是不是位同志其实没有那么重要。它想表述和传达的,其实都是一种在周遭大环境的逆境和背离中,个人的一种彷徨、无助、害怕与重新定义自我的过程。似乎当下,是否聚焦在“同性恋青年的出柜过程”已经不再具有典型意义了,它变成和所有平凡青少年议题中较为不平凡的那一个,归根结底都是自我认知的那一个。而且我很喜欢主视角的选择,他的人物设定和角色关系,便是绝佳的观察角度。尤其是儿子与自己同志父亲的一种对抗到尝试理解。但是有趣的是,我发现就在父子两对话的时候,F也没我想的那么铁直。他说发生那件事时,他们并未觉得奇怪,只是事后才开始逐渐发酵。所以其实是在吐槽男人都是欲望动物吗?事情到这似乎不单是GAY的事了,还牵扯进了B或者都可?关于这种我真不好评判。影片中父亲说你应该关注你现在所喜欢或所爱的是谁,而不是那些标签如何定义你。但有趣的是,很多事件中,纯GAY就纯,所以同妻就真的发生。在影片中父亲说仍然爱着母亲,只是不一样了,我不太清楚那会是怎样的一种情感,作为所谓的纯GAY来说。但我认同的是,感情不是什么被性别亦或外在定义的东西,只要它没有违背人性和基本伦理道德(然而这东西也会变,所以以那个社会背景为基调,可以吧),那便是感情。所以对于一时冲动,或是为了证明或试验某些不确定而做出决定导致对他人造成即时伤害的行为,我认为都是不可辩白和有错的。骗婚可耻,谢谢。最后,F剃了寸头,带着他的伤疤,心中充满力量似的,独自走在人来人往的校园走廊时,我觉得那一刻他并不是孤独的,相反,他是中心。而唯一让我感动落泪的片段,就是F一家在车库,妈妈随意的调侃二三句,爸爸转脸欲言又止却又带着某种释然与怀念的感觉看着她时,我觉得那一刻是无比温暖的。或许此刻不是在聚焦在那些曾经的分别和痛苦上,而是一种当下正好与接会儿也还不错的感觉。这部片是将每个角色的转变都表达到了的,无论令人欣慰亦或遗憾,每个角色都不再是功能化的扁平表达。我真的太喜欢这种载着青春,塞满音乐,在大路上驰骋的感觉了!——120219 观影笔记
等等,我又回头看了眼海报,我说呢我地理俱乐部怎么来的,封面Franky的眼神差点直接说我俩有故事了。
本来是木老师的书粉,看过所有的书,最近特别期待原来我很爱你和世界微尘里,原来我很爱你真香了,期待值很大的世界微尘里竟然这么难看,颜值演技双双不在线,别再搞书粉了,太难了,太难看了!!!!!!!!!!别看了,尴尬死了,这个演技绝了,别再拍了你们俩,还不如男二自然,刻意的一批,服了,女主牙齿OMG,男主像个呆子木头,cp感为0别看了,都是他们粉丝自嗨的剧罢了,
本来是木老师的书粉,看过所有的书,最近特别期待原来我很爱你和世界微尘里,原来我很爱你真香了,期待值很大的世界微尘里竟然这么难看,颜值演技双双不在线,别再搞书粉了,太难了,太难看了!!!!!!!!!!别看了,尴尬死了,这个演技绝了,别再拍了你们俩,还不如男二自然,刻意的一批,服了,女主牙齿OMG,男主像个呆子木头,cp感为0别看了,都是他们粉丝自嗨的剧罢了,太浮躁
相较于铺天盖地双男主兄弟情的财大气粗,双镜姐妹情就像是城郊某开发区路口的小本买卖。既然是营业期只有十二集的小摊子,东西多了难免拥挤,还要提心吊胆着怕被管理大队没收执照,想吆喝也只能收着,毛病自然也不少。但是架不住小摊子卖的是城里没有的东西,于是城里人一拥而入,生意火爆得不行,毕竟物以稀为贵不是。
要说小摊子稀
相较于铺天盖地双男主兄弟情的财大气粗,双镜姐妹情就像是城郊某开发区路口的小本买卖。既然是营业期只有十二集的小摊子,东西多了难免拥挤,还要提心吊胆着怕被管理大队没收执照,想吆喝也只能收着,毛病自然也不少。但是架不住小摊子卖的是城里没有的东西,于是城里人一拥而入,生意火爆得不行,毕竟物以稀为贵不是。
要说小摊子稀缺在哪里,那大概是女主的人设立的讨喜。一般来说,人物成就剧情,彰显主题。小摊子虽然情节剪的很跳,但是两位女主的人设,配合上城里观众丰富的想象力,很多不通顺的地方,倒也能脑补的上了。
可以说,整部片子的女主人设都是模糊了性别刻板印象的。当摒弃了所谓的女人应该怎样的公理过后,我们终于能看到一个女性,作为一个“人”能够拥有的各种正面特质。性别问题不再重要,重要的是她到底做了什么,品行和教养如何,有没有好好去对待自己的爱人。站在这样的设定下,凡事不再以性别差异做脚注,而是用个人魅力来衡量,于是女性之间情感的厚度,也可以无限接近理想。