如果你经常关注美国现任总统的动态,那么就无须担心被剧透,可以放心继续阅读了。
如果你经常关注美国现任总统的动态,那么就无须担心被剧透,可以放心继续阅读了。
何皓一,这个名字我全世界最喜欢;何皓一,这个人我全世界最喜欢,最喜欢。这是我欠了你十三年的告白。——《我和我的十七岁》艾丽丝
何皓一,这个名字我全世界最喜欢;何皓一,这个人我全世界最喜欢,最喜欢。这是我欠了你十三年的告白。——《我和我的十七岁》艾丽丝
好像很久都没像读这本书一样,很快地看完了书和剧版,还迫不及待(略加强迫症)地希望安利给所有人,甚至想去所有我知道的评分网站上给它打满分——这真的是一本很好的书,也是一部被改编的很好的电视剧。
作为曾在留学期间领教过NHS的人,我时不时地还是会回忆起在NHS所属医院做手术的日子。像梦一样,反复的希望与失望,每个对我笑脸相迎(以
好像很久都没像读这本书一样,很快地看完了书和剧版,还迫不及待(略加强迫症)地希望安利给所有人,甚至想去所有我知道的评分网站上给它打满分——这真的是一本很好的书,也是一部被改编的很好的电视剧。
作为曾在留学期间领教过NHS的人,我时不时地还是会回忆起在NHS所属医院做手术的日子。像梦一样,反复的希望与失望,每个对我笑脸相迎(以及在我还没从麻醉劲儿缓过神来的时候扶我去上厕所)的护士,甚至还有在手术等候室里遇到的一些与我同病相怜的人。重新想想,那段日子我不知自己是如何熬过来的,但没有去埋怨过医生的不好,或是深究全麻手术之后也不给我住院一晚的原因——只是中西方差异而已,在英国做完手术马上就能吃薯片呢——时至今日,我看完了这本书,并通过BBC暗绿色的镜头重走了一次医院的楼道,我再次审视英国医疗系统里我所遇到的每个人、每件事,一切都变得揪心般难受。
我仿佛又坐回到人满为患的急诊区——不,是先回到前一天晚上出现症状后的惊慌失措。打了急救电话,被告知我最好等第二天一大早再去急诊,因为半夜没有人会用那些精细的眼科仪器为我做检查——这和书里所说的现实完全如出一辙,尽管我的经历发生在这本书最初开始记录的10年后。我来到急诊区,艰难地理解着我这辈子完全没听说过的医学单词。因为病情可能过于严重且需要紧急做手术,所以我得以刚到没多久(应该在一小时以内)就见到了consultant。我记得他当时带着一个年轻人,不知道是学生还是像Adam Kay一样的junior doctor,总之站在一旁,没有椅子。那个房间为何会如此的昏暗呢,仿佛已经上过了一遍BBC的墨绿色滤镜——我的记忆确实如此。
手术过程不想再累述回忆。毕竟是眼科,不像书里描述的妇产科病房那般血腥,我只记得从未接受过全麻手术的自己的无畏;第二次术前和麻醉科医生讨论前一次手术记录里我背上的红色圆圈是否为过敏反应(拔火罐的印子,幸好英国医生也知道这个来自东方的神秘古法);那次手术好像正好是奥斯卡颁奖礼第二天,于是我睡过去之前医生还在跟我聊水形物语和爱乐之城的最佳影片颁奖乌龙事件……说到底,都是一个个很正常、很值得信赖的医生,我无从得知他们之前值了多久的班,但在我面前,他们是维持着一个很棒的状态。
后来在家休息了一年,重新回伦敦读书后,我说什么也要去私立做定期复查——我眼睛情况太差,NHS无止境的排队确实难以忍受,正好当时也认识了一个在私立做过手术的中国病友,认为那里的环境不错,医生也值得信任(似乎都是consultant级别)——每次复查完的账单残酷地为我验证了这一点。我认识了永远对我很友善的前台和护士,每次都能约上一样的时间(对于一个满课的新闻专业学生而言实在是很重要),还能有一位亚裔医生为我看诊(能用中文解释的一瞬间真的很感激,因为你永远也不知道眼前会看到些什么、怎么描述)。毕业前为了拍摄以视力障碍人士为主题的纪录片,麻烦了他们不少(没另外收我钱真是万幸)。当时我也感叹过,一直给我看诊的那位医生为了帮我,起了个大早,赶在上午出诊前接受我的采访。就为了那一点说来简单的“意义”,我们都能坚持多少呢?像Adam Kay所言,最终能撑下去的都是靠医生心里的那一点热情。
这次看完剧之后,我在网上搜了不少评价(好吧是上班摸鱼没事干)。一个论点是提到这都发生在Brexit、pandemic之前,十几年过去,大部分可能还是没有发生变化,机制上的问题仍然根深蒂固,值得所有人反思。另一个论点则是提到这类医疗剧的现实性,认为这部剧仍然只是一个mainstream medical drama,是在BBC播出,它能在多大程度上做到批判现实?但医疗剧又是一个独特的题材,因为做的越真实,就会越无聊、越血腥,观众也就越发难以接受。于是拍电视剧的时候,很多件事都要交给同一个医生去做,对病人来说“死亡”似乎还变成了一件有意义的事情——其实在医院里这可能最没有意义。
现在的我已经毕业开始工作,也陷入了对职业意义的虚无主义中。可能和医院类似,新闻行业是另一个永动机,因为24小时都有事情在发生,电视里24小时都需要有东西在播出。这个行业缺了谁都可以,总有其他人还在踩踏板,让一切继续转动。加班变成了很顺理成章的事情,完全没有了自己生活的人成功当上了领导。但我常常会问身边的朋友,你们需要一整天都看到新闻吗?你们真的需要一整天都接收到各种各样的信息吗?吃瓜的时候有考虑过有多少人还在维护、更新消息吗?
本喵说,这部剧是献给NHS工作人员的一封情书。然后我就在某个网站的评论区看到有人说:这可能是NHS最近能收到的唯一一封情书了……无论是医疗,还是新闻行业,还是其他任何辛苦又缺少变革的行业,我都对在那里工作的人抱有最大的尊敬,并对背后的机制怀有最深的恨意。
(话是这么说,班还不是得上么,能咋地。)
总体上我认为可以给7.5分,因为首先它达到了喜欢这种类型剧的观众的期待,我觉得仅仅是达到,没有超越,其次是第一季展示的大世界观但并没有展开,反而讲的是较小的故事(比如鬼的各种种类,三型二型,大灾难,不同的异能等等都没有展开),所以只能说中规中矩有提升空间。同类型的剧去年看过了怪奇物语和星期三,同样是少年主导,悬疑探案再加上独特的世界观设
总体上我认为可以给7.5分,因为首先它达到了喜欢这种类型剧的观众的期待,我觉得仅仅是达到,没有超越,其次是第一季展示的大世界观但并没有展开,反而讲的是较小的故事(比如鬼的各种种类,三型二型,大灾难,不同的异能等等都没有展开),所以只能说中规中矩有提升空间。同类型的剧去年看过了怪奇物语和星期三,同样是少年主导,悬疑探案再加上独特的世界观设定,但路德肯定是比不上前两部的,但不会妨碍喜欢这种类型剧的人会很喜欢这部,看了就停不下来。怪奇物语后能够接连出现同类型的优秀剧集我觉得还挺好的,也说明目前这种类型剧还是很能吸引观众喜爱的,前段时间星期三的大火就说明了一切,但路德这部剧与星期三不同的是它没有特意去塑造一个风格鲜明、讨人喜爱的角色,也许是像剧中的每个人轮流吃一块饼干以示公平一样,更多的是塑造侦探社这个团体。
天哥,你为什么不给地藏道个歉?
这部电影讲的是委屈小弟古天乐的故事:
我从小跟天哥混,天哥是社团老大的侄子,我愿意一辈子做他的小老弟。我一心一意为社团办事,社团老大和天哥说我们不能沾毒品,好,没问题,在我的地盘上谁搞毒品我就搞谁。但突然有一天,老大说我搞白色,不听我解释,还叫天哥剁我手指。妹想到天哥也不管我到底干没干,说剁就剁,在老大和女人面前怂的像狗的天哥,居然在我
天哥,你为什么不给地藏道个歉?
这部电影讲的是委屈小弟古天乐的故事:
我从小跟天哥混,天哥是社团老大的侄子,我愿意一辈子做他的小老弟。我一心一意为社团办事,社团老大和天哥说我们不能沾毒品,好,没问题,在我的地盘上谁搞毒品我就搞谁。但突然有一天,老大说我搞白色,不听我解释,还叫天哥剁我手指。妹想到天哥也不管我到底干没干,说剁就剁,在老大和女人面前怂的像狗的天哥,居然在我面前这么man,剁完也不跟我道个歉,也不问问我到底干没干,也不把我送医院接手指。那我特么可真委屈,我一心为天哥,一心为社团。既然我被社团赶走了,既然你们说我搞白色,那我就搞给你们看,我不只搞白色,我还天天泡妞搞黄色,我还换个发型、换种心情,做个坏男孩,成为你们不想我成为的那个样子。虽然我混的很好,但是我不跟你们一样,我有情有义,你们断我手指就断吧,我不复仇,跟我道个歉我就回到你们身边。但没办法啊,天哥不只没想过道歉,还想赶尽杀绝,我气啊,我也要报复你,我要派人干死你。但没想到,这憨憨小弟,把天嫂杀了,我慌了,我这彻底把我亲爱的天哥惹火了啊。行吧,我跟天哥的恩怨,这闹得整个城风风雨雨了。不行,我要冲到地铁站搭地铁跑路,妹想到进了绝路。不行,十几年了,趁现在我要跟天哥好好说说话,我叫了几声天哥,他都不理,还拿枪射我。你m的,死就死吧,你不跟我道歉,我就跟你互射,毕竟我是地藏,去了下边你就不得不听我说话了吧。
这部电影跟第一部有点相像的地方在于:都是小弟受了委屈,兄弟反目。但古仔就委屈多了,因为华仔比较刚正不阿,还有点恨铁不成钢,自从周围人被毒品害死之后,就认为罪恶之源在于毒贩,想把小老弟赶尽杀绝。再仔细想想,没了地藏,还有文殊、观音、普贤,没有人去种,哪来的人去贩?经济是以市场为导向的, 金融巨子华仔看来是被自己对兄弟偏见迷惑了双眼。理性一点,早点跟兄弟道个歉不就完事了吗?
失望之极,失望之极!
身为一个骨灰级动作片迷,这一票正值壮年的打星卡司真是触到我的G点了,但根据以往的经验,这种群戏往往剧情堪忧。所以看之前就想好了,只要打戏够精彩,我可以原谅剧情垃圾。果然不出所料,剧情弱智的简直令人发指,最可气的是连打戏都让我失望之极。
这几个主演,除了陈虎,每个人都有能拿出手的猛片啊,哪个不是独挡一面,谁挡杀谁的。结果呢,哎!首先导演和编剧对打架
失望之极,失望之极!
身为一个骨灰级动作片迷,这一票正值壮年的打星卡司真是触到我的G点了,但根据以往的经验,这种群戏往往剧情堪忧。所以看之前就想好了,只要打戏够精彩,我可以原谅剧情垃圾。果然不出所料,剧情弱智的简直令人发指,最可气的是连打戏都让我失望之极。
这几个主演,除了陈虎,每个人都有能拿出手的猛片啊,哪个不是独挡一面,谁挡杀谁的。结果呢,哎!首先导演和编剧对打架可能是外行,在对抗的设计上,亚洲人那瘦小的身躯对抗欧美壮汉,怎么看都不像能打赢的样子。稍稍对格斗搏击了解一点的人,都知道,体重几乎是输赢的决定性因素,现实中的比赛都是以体重为标准划分级别的,因为体重就是输赢的根本所在。这两方人往一块一站,我怎么都不相信这几个亚洲小个子能打赢,偏偏打戏的设计还是写实的风格,伊科一顿小拳拳打在迈克加怀特身上,就像女友撒娇一样。
看看以前是怎么拍这种不对等对抗的,李小龙、李连杰、成龙,都打过巨人,但是那是在前面剧情铺垫好高手的设定,然后出奇招制胜,可没有硬碰硬能打赢的。宇宙丹也打赢过老外,但找演员时,双方体格差距并没有那么悬殊,所以也不是很违和。但是这里显然没什么奇招妙招,要么是导演递给你一块砖敲死他,要么是对手帮着你把他自己打倒,差不多就是强行让赢的这种。而且中间有几场打戏拍的实在太敷衍了,就像是在排练,哪是在打架啊,都没一点力度,一看就是在喂招。过去他们个人主演的那些片,哪个不是凌厉、迅猛、干净利落,拳拳到肉,哪有这么拖泥带水的,我能不失望吗?
同时因角色较多,在戏份的分工上也是个难题,主创很显然不是解决难题的高手,把中间那些磨磨蹭蹭的过场戏全换成打戏够多好,哪怕没有剧情,你就给我拍几场过硬的打戏,我就满意了。何以至于我最喜欢的印尼小哥哥,几乎都没怎么动手,全程装X,看起来好像是全片智慧担当啊,还以为他会有个什么高智商的计划,结果是个屁,除了坑了几把队友,没看出来哪里像是个plan。好吧,都说了不计较剧情了,就说人吧,编剧没给你安排好计划,可特么连动作戏也没安排好,在突袭里你可是一个打几十个的呀,一个长镜头,徒手把墙打烂的呀,让你好好的打两场就这么难吗?
托尼贾依然矫健,但是败给了糟糕的动作设计,剧情上更是为了快点走完过场,每一场都是草草打完收工,基本没有发挥的余地。
陈虎,剔了个西瓜头,像个弱智一样当跟班,为了表现中国功夫,强行凹造型,打起来又没有一点中国功夫的感觉,最后用一条胳膊就挡住了子弹,也是神一样的剧情了。
唯一看起来不那么差劲儿的,就是终极斗士斯科特阿金斯,演员和角色的契合度还是比较高的,再加上斯科特本身素质过硬,基本可以算做是本片没什么槽点的人物了。
综上,最终呈现给我的,就是惨不忍睹的、灾难级的烂片啊。
很喜欢这个电影,随便写点东西,有说得不对的随意喷。不人身攻击就行。
我对蜘蛛头的体验是,这是一部虽然有缺陷但是仍然值得五星的科幻片。
史蒂夫(锤哥)相当于同时在影片中扮演了“研究员”和“委员会”。接下来也会把这两个角色分开讨论。
很喜欢这个电影,随便写点东西,有说得不对的随意喷。不人身攻击就行。
我对蜘蛛头的体验是,这是一部虽然有缺陷但是仍然值得五星的科幻片。
史蒂夫(锤哥)相当于同时在影片中扮演了“研究员”和“委员会”。接下来也会把这两个角色分开讨论。
“研究员”对监狱里面自由尊重的定义有些过于符合齐泽克说的“后现代父亲”了。这个“父亲”不会逼迫你做出选择。他会告诉你因为你的奶奶是多么的爱你,所以你应该凭借“自由意志”自主的去看望奶奶。就像蜘蛛头监狱里面一直在配合的囚犯一样。
防杠:仅代表个人看法
两星给动画和声优,一星给故事。
画风有今敏大神的feel,分镜也比较考究,有几组镜头挺有感染力。忘了我是看工作室微博还是公众号,工作室特意去江南小镇采风。水乡小镇配合这吴侬软语的配音,生活色彩比较浓代入感很强,人物的衣着和生活环境也有年代感。
防杠:仅代表个人看法
两星给动画和声优,一星给故事。
画风有今敏大神的feel,分镜也比较考究,有几组镜头挺有感染力。忘了我是看工作室微博还是公众号,工作室特意去江南小镇采风。水乡小镇配合这吴侬软语的配音,生活色彩比较浓代入感很强,人物的衣着和生活环境也有年代感。
能拿到昂西的奖项,从制作水平来讲是值得认可的。
真的搞笑台词真想不出来就拍场景吧,还在这抄袭别的小说。yue不说道歉删改剧情什么的,不会真以为没人能发现了吧,请求各位好好看看OK?十四集33分42秒抄袭小说重生之拯救大佬计划中男主的话,整段原样抄袭。请尊重一下原创OK?起码要向原作者道歉吧。是删改还是干嘛总要给个方案OK?一直不发声是什么意思。制作小OK拍的不好可以理解,抄袭就没法洗了不是?
真的搞笑台词真想不出来就拍场景吧,还在这抄袭别的小说。yue不说道歉删改剧情什么的,不会真以为没人能发现了吧,请求各位好好看看OK?十四集33分42秒抄袭小说重生之拯救大佬计划中男主的话,整段原样抄袭。请尊重一下原创OK?起码要向原作者道歉吧。是删改还是干嘛总要给个方案OK?一直不发声是什么意思。制作小OK拍的不好可以理解,抄袭就没法洗了不是?
作为从小深受日本动画滋养长大的人来说,我在这个世界里感受到了少年的青春热血、恋爱的青涩懵懂、惊奇的穿越冒险……人类所拥有的勇敢、善良、友爱以及残忍、虚伪、自大,可以说日本动画打开了我认识世界的一扇窗,它给我带来了无数新鲜而又不乏深刻的体验。
但是偶尔也会遗憾, 作为从小深受日本动画滋养长大的人来说,我在这个世界里感受到了少年的青春热血、恋爱的青涩懵懂、惊奇的穿越冒险……人类所拥有的勇敢、善良、友爱以及残忍、虚伪、自大,可以说日本动画打开了我认识世界的一扇窗,它给我带来了无数新鲜而又不乏深刻的体验。 但是偶尔也会遗憾,文化基因深深刻于每个人的骨血之中,虽然我们可以喜欢甚至热爱那些拥有普世价值的艺术作品,但总归缺少那种来自灵魂深处的共鸣与震撼。《小蝌蚪找妈妈》《雪孩子》《九色鹿》……这些简单质朴但却有着独属于我们中国的文化审美和艺术风格,它们在我的心中永远是无可取代的优秀作品。 近些年来,国漫崛起的口号声一浪更比一浪高,我的内心当然无比喜悦,但在众多3D、赛博朋克、以及各式日漫风格的作品中,我又有些失落,不能说这些作品不优秀,可我始终还是对那些自由的、诗意的、浪漫的中国动画念念不忘,而《中国唱诗班》的出现弥补了我的遗憾。 《相思》 传统故事中的才子佳人,借红豆相思的诗意传达情感,江南水乡的氤氲和淡淡的哀思相得益彰,点到为止、含蓄克制的爱情是独属于中国的浪漫表达。 《元日》 爆竹声中一岁除,春风送暖入屠苏。 伴随着爆竹声,中国人迎来了自己的春节,欢乐喜庆的氛围仿佛让屏幕外的我们每一个人都置身其中,花灯、爆竹、烟花、河灯、孔明灯、舞龙舞狮、相互拜年的人们、顽皮可爱的孩童,这些仿佛都离我们越来越远,我们可能再也无法感受到彼时新年浓墨重彩的热闹,但仅仅想到几千年后的我们,仍然还在过着和祖宗同样的节日,就已经足以让人感动到流泪了吧。(个人觉得嘉定四先生在这里显得有些赘余) 《游子吟》 游子吟是我最喜欢的一集,除去真实感人肺腑的母爱,盛儿眼中造型多变的火焰、入梦时的瑰丽想象,都是天真童趣的完美体现,让人不禁联想到将夏蚊拟作成群鹤的沈复,这大抵是独属于中国古代文人苦中作乐的浪漫。 《饮湖上初晴后雨》 这个故事个人认为比较一般,而且感觉和诗歌的联系也不大,不过小曼这个女性角色的塑造真真是绝色,聪明伶俐活泼可爱的才女,反而倒是比一大群爷们要出挑很多。 《夜思》 夜思是比较奇怪的一集,可以说它是观感上最佳的一集,因为它的分镜转场真的非常非常厉害,很能体现制作团队的技术水准,故事本身也没大问题,顾维钧和东北的故事能戳中绝大多数中国人的心,从家到国也更好的将《夜思》的主题升华了。不过因为故事选材的问题,这集作品没有继续延续上面四集的基调,那种充满诗意、古典而又含蓄克制的情感和本集想要传达的故事与情感略有冲突。 整体而言,《中国唱诗班》很大程度上扩充了现有的中国动画的风格和题材,希望他们可以越走越远,做越来越多的中国精品动画。 END 个人公众号:紫苏影像 欢迎关注,和大家分享一切美好有趣的事物,也可以做大家的树洞哦~ 十指曼若 刹那莲华绽落束带当风 秀骨清像描摹画壁斑驳 秉烛对诸天神佛边城荒漠 红颜白骨凋落浊酒入喉 销得几世功过箫声巷陌 几番落拓应笑我堪不破 是相逢早铸因果待消磨 却成谁心魔纵难舍 旧时月色亦蹉跎书尽几册年少纵马且长歌醉极卧云外山河曾记兰台温酒伴月落澹月春深飞落英云子闲敲夜船静枕苍烟万顷星河阔初见蕙带飞绿萝红墙花繁拾玉镯南山夜雨寺钟梦恻恻红尘十年曾与诺 书剑零落鬓边温存都作浮蜃楼阁堪不破 十指曼若 刹那莲华绽落束带当风 秀骨清像描摹画壁斑驳 秉烛对诸天神佛边城荒漠 红颜白骨凋落浊酒入喉 销得几世功过箫声巷陌 几番落拓应笑我堪不破 是相逢早铸因果待消磨 却成谁心魔纵难舍 旧时月色亦蹉跎书尽几册年少纵马且长歌醉极卧云外山河曾记兰台温酒伴月落澹月春深飞落英云子闲敲夜船静枕苍烟万顷星河阔初见蕙带飞绿萝红墙花繁拾玉镯南山夜雨寺钟梦恻恻红尘十年曾与诺 书剑零落鬓边温存都作浮蜃楼阁堪不破 是相逢早铸因果待消磨 却成谁心魔纵难舍 旧时月色亦蹉跎书尽几册年少纵马且长歌醉极卧云外山河曾记兰台温酒伴月落澹月春深飞落英云子闲敲夜船静枕苍烟万顷星河阔情深处若化藤葛若燃作滔天业火今朝剑指旧时曾濡沫夜雨南山共烛火 何处零落终是谁又成谁心底修罗酒醒天寒 遥记兰台月落小炉候火 不信陌路白首相约蓬山 闻说结婆娑花果 母剧密集的辱亚洲人真的看得膈应死人 这部剧开头是父子关系,如何接受失去的队友,如何面对恐惧,整体给人一种他们确实在做严肃工作的感觉,很多空闲时间才会深入探讨的人性和生活问题,小小的幽默让我们知道主角团的大家都是坚强又温柔的人,热爱着生活,歌也很好听,有那种洒脱 言简意深的感觉。原剧里队伍一个懦夫丑男(设定亚洲人),一个性瘾暴躁小哥(感觉其实就是很渣),还有骗婚ga 母剧密集的辱亚洲人真的看得膈应死人 这部剧开头是父子关系,如何接受失去的队友,如何面对恐惧,整体给人一种他们确实在做严肃工作的感觉,很多空闲时间才会深入探讨的人性和生活问题,小小的幽默让我们知道主角团的大家都是坚强又温柔的人,热爱着生活,歌也很好听,有那种洒脱 言简意深的感觉。原剧里队伍一个懦夫丑男(设定亚洲人),一个性瘾暴躁小哥(感觉其实就是很渣),还有骗婚gay离婚等等闹剧,救人的时候插科打诨一点都没正形,还有各种弱智的遇难民众,都让人喜欢不起来 一部手机, 一个游戏撕下了人的面具, 露出了真面目,展示了人性原本的丑陋,但是有一位父亲自始至终保存着人性中的善意。17岁的女儿去和男朋友约会,心里知道也许会发生关系,内心很彷徨于是就咨询父亲的意见。父亲说了一段话:“不要因为他不高兴而去他家,这不该是唯一的理由。这是你人生中一个重要的时刻,是你会铭记一生的事情,不仅是你明天和朋友聊天的谈资。如果你以后想起,无论何时回想起来,这件事都会让你嘴 一部手机, 一个游戏撕下了人的面具, 露出了真面目,展示了人性原本的丑陋,但是有一位父亲自始至终保存着人性中的善意。17岁的女儿去和男朋友约会,心里知道也许会发生关系,内心很彷徨于是就咨询父亲的意见。父亲说了一段话:“不要因为他不高兴而去他家,这不该是唯一的理由。这是你人生中一个重要的时刻,是你会铭记一生的事情,不仅是你明天和朋友聊天的谈资。如果你以后想起,无论何时回想起来,这件事都会让你嘴角带笑的话,你就去做吧。但如果你并不这么认为或者不太确定,那就忘掉它吧。因为你还有大把时间。”对于青春期的女孩儿,强迫压制未必能带来好的结果,这位父亲的做法值得每个家长学习。