在我是谜app玩了傀儡姬这个剧本,剧本的故事不完整缺后续,所以来看了电影,结果电影是前传是前传!!!
玩傀儡姬剧本的时候,我扮演的是飞赫,后面还想嫁祸真城主甚至杀真城主来着,一看电影我懵逼了,这明明就是真爱啊!!!怎么后面会想陷害城主????
我是谜里面,傀儡姬受伤失忆,为了找治他的方法,我和师妹和傀儡姬前往混沌国度,路上有一个神秘男子(叫什么妄来着)加入了我们,我们
在我是谜app玩了傀儡姬这个剧本,剧本的故事不完整缺后续,所以来看了电影,结果电影是前传是前传!!!
玩傀儡姬剧本的时候,我扮演的是飞赫,后面还想嫁祸真城主甚至杀真城主来着,一看电影我懵逼了,这明明就是真爱啊!!!怎么后面会想陷害城主????
我是谜里面,傀儡姬受伤失忆,为了找治他的方法,我和师妹和傀儡姬前往混沌国度,路上有一个神秘男子(叫什么妄来着)加入了我们,我们救了一个弱女子夕颜,她也跟我们一块儿了。到了混沌国度边界,我们在一家客栈住下,并发现真城主也在那里,他告诉我我们进入了幻境,必须杀了掌柜的才能离开……
剧本里到最后也没说主角团有没有离开幻境,电影还是个前传,看预告第二部跟我是谜游戏里剧情也不太一样,也真是哔了哈士奇了。
强盗找到不老泉,发烧而死;探险家寻找黄金之城时,遭魟鱼(魔鬼鱼)刺死;征服者屠杀无辜原住民而受诅咒。本以为这句出现在影片开头10分钟的台词,用来预示着主角探险的结局是死亡,没想到就只是用来铺垫原住民的诅咒。
首先女主的开头很吸引我,论文被歧视女性的导师否决她没有灰心,而是让身为男性的弟弟再读一遍,但台下的导师却只对交了钱的王子恭恭敬敬。为了拿到资料女主大胆地溜进去窃取,不过丝巾在
强盗找到不老泉,发烧而死;探险家寻找黄金之城时,遭魟鱼(魔鬼鱼)刺死;征服者屠杀无辜原住民而受诅咒。本以为这句出现在影片开头10分钟的台词,用来预示着主角探险的结局是死亡,没想到就只是用来铺垫原住民的诅咒。
首先女主的开头很吸引我,论文被歧视女性的导师否决她没有灰心,而是让身为男性的弟弟再读一遍,但台下的导师却只对交了钱的王子恭恭敬敬。为了拿到资料女主大胆地溜进去窃取,不过丝巾在脖子上擦擦汗真的能迷晕一个成年男性嘛?被发现后悬挂在梯子上还不忘使坏,掉下全是男兵的大巴也没有很拘谨,淡淡一笑很坦然地问他们是要出征了嘛~
接着是她来到巴西港口,穿着裤子的女主走过忙碌的街市,面带微笑地跟周围人打招呼,在身着裙装的一众女性里,她是最特立独行的存在。而影片中所展现的巴西斗蝎子和蜘蛛的日常生活、还把豹当猫养,让我有种南美洲都是骑猛兽出门的感觉(?ò ? ó?)
而男主载冤种乘客的镜头则把有多少钱坑多少钱贯彻到底,可是400岁的人真的很缺钱吗?还有只能被困在亚马逊丛林的设定是只对三个怪物生效?还是男主就是到开在亚马逊丛林的果汁厂做工?
马塞洛在贫穷的城郊生活,是位宠物狗梳毛工。他生性低调,人们都很喜欢他。一天,他遇到了刚刚出狱的好友塞蒙诺。塞蒙诺是位吸食可卡因成瘾的前拳击手。出狱后,他开始在街区内敲诈勒索,很快便扰乱了当地的平静。出于对好友的信任,马塞洛也被慢慢卷入犯罪的漩涡。可是,在经历背叛和抛弃之后,马塞洛决定展开复仇……马尔切洛·丰特凭借此片荣膺2018年的戛纳影帝。
马塞洛在贫穷的城郊生活,是位宠物狗梳毛工。他生性低调,人们都很喜欢他。一天,他遇到了刚刚出狱的好友塞蒙诺。塞蒙诺是位吸食可卡因成瘾的前拳击手。出狱后,他开始在街区内敲诈勒索,很快便扰乱了当地的平静。出于对好友的信任,马塞洛也被慢慢卷入犯罪的漩涡。可是,在经历背叛和抛弃之后,马塞洛决定展开复仇……马尔切洛·丰特凭借此片荣膺2018年的戛纳影帝。
当时看到程耳导演那句话:“尊重观众,观众不应该被低估。”冲着这句话我走进了电影院。因为感觉他应该是一个有追求,有梦想。注重品质精益求精的好导演。
我真的起的好早,来看第一场电影,真得没让我失望,我真的好多年没看到这么有质感的电影了,感觉场景的布置选择很有讲究,服装道具化妆也
当时看到程耳导演那句话:“尊重观众,观众不应该被低估。”冲着这句话我走进了电影院。因为感觉他应该是一个有追求,有梦想。注重品质精益求精的好导演。
我真的起的好早,来看第一场电影,真得没让我失望,我真的好多年没看到这么有质感的电影了,感觉场景的布置选择很有讲究,服装道具化妆也特别精致,男的都挺帅女的都好漂亮啊。之前看预告片和一些宣传说此部电影是用阿莱65摄像机拍摄的,虽然不懂,但是确实让人看起来跟其他片子不一样,很有质感特别高级不像是粗制滥造糊弄观众的。这部电影主线就是那些隐蔽战线的无名英雄们,是致敬也是缅怀。这部电影精彩又刺激,你不看到最后你无法琢磨每个人的情感纠葛及内心状态,而且其中还有很强烈的对比,有明有暗可能是导演运用的一种手法,我也不懂啦,但是能感觉到。还有每个人每个角色都很有特点,里面打人镜头杀人镜头真刺激啊,让人印象深刻。艾玛,才疏学浅,感兴趣大家自己走进电影院,相信你们的观后感比我有水平
看到工厂流水线的那部分,我就特别想打电话给我妈,我就想问问她还记得不记得以前来我们厂做工的那些人。我印象特别深,有次我和我妈在电脑前看快本,我俩都笑得特别开心,然后有个小工进来,问我妈有没有菜,他光吃白米饭吃不下,然后我妈脸上笑容立刻僵硬了,但还是指了一下厨房的位置。后来这个小工不干了,我爸特别生气,没给他结工资,还说他吃了我们家两包方便面,要倒贴我们钱。
看到工厂流水线的那部分,我就特别想打电话给我妈,我就想问问她还记得不记得以前来我们厂做工的那些人。我印象特别深,有次我和我妈在电脑前看快本,我俩都笑得特别开心,然后有个小工进来,问我妈有没有菜,他光吃白米饭吃不下,然后我妈脸上笑容立刻僵硬了,但还是指了一下厨房的位置。后来这个小工不干了,我爸特别生气,没给他结工资,还说他吃了我们家两包方便面,要倒贴我们钱。
我爸以前开厂的时候,就有特别多来来去去的小工,没人能待久。通常都是他们来问招不招人,然后我妈把工作内容啊工资待遇啊说一遍,如果可以明天就能上班。有段时间来的小工特别多,我妈的那套说辞我听得都快会背了,要是有人问我,我也能特别流利说出来。
哎。我爸吃饭的时候经常说,他半夜起来去工厂看,发现那些小工老是睡觉,偷懒,机器都出故障了,他们却一无所知。我爸脾气特别急,他就骂那些小工,扣他们工资,从来不给他们好脸色看。又说让他们睡觉的时候不睡觉,休息的时候就知道上街溜达。哎。谁又懂谁的难呢。
我当时上小学吧,觉得这事好像也没什么错,这些小工就是不行,不好好工作,在大人的潜移默化下,我就觉得外地人都是坏人。
我上初中的时候,杀马特非主流是用来骂人的,特别难听的词,我看到空间里那些五颜六色的夸张的头发造型,都觉得恶心,干嘛搞成这个样子,那个时候有句特别流行的话,杀马特要是死了,那就是白发人送红橙黄绿青蓝紫人。我知道他们是在找寻存在感,但我依然理解不了,存在感真的那么重要吗?人人都会在某一刻觉悟:地球少了我依然会转。
当然我上初中的时候,也特别喜欢玩QQ空间,虽然没钱充黄钻,但还是要搞点特别的东西出来。个性签名啊网名啊头像啊也经常换,经常上网搜一些句子,哎呀觉得特别符合我当时的心境,擦,我觉得我的文学素养的萌芽就是在这些个性签名的网站里,真的是时代的眼泪。
不想写了,太难过了。
这纪录片我今天早上起床看了一个小时,然后起身准备去上课,我站起来把手插进裤兜里的时候,我觉得我就是个杀马特。他妈的。
刚去翻了一下空间里的相册,然后找到了这些图,擦!我以前可是站在潮流尖端的人!
人类清除计划系列已经拍到第五部了,基本上到了一个瓶颈,关于第六部,我觉得可以换一个角度来设计剧本。
截止目前前五部都是从受害者的视角来拍,第六部可以考虑从加害者的角度来设计。清洗者各个团队在清洗过程中互相遇到会怎么样,总不会互相打个招呼就各忙各的了吧,大概率也会实力强弱互相清洗起来的。所以第六部的剧情可以考虑如下设计:
几个生活不如意的美国人,因为对生活现状不满,互相
人类清除计划系列已经拍到第五部了,基本上到了一个瓶颈,关于第六部,我觉得可以换一个角度来设计剧本。
截止目前前五部都是从受害者的视角来拍,第六部可以考虑从加害者的角度来设计。清洗者各个团队在清洗过程中互相遇到会怎么样,总不会互相打个招呼就各忙各的了吧,大概率也会实力强弱互相清洗起来的。所以第六部的剧情可以考虑如下设计:
几个生活不如意的美国人,因为对生活现状不满,互相预定在清洗日进行发泄,清洗日之前购买武器,准备装备,志得意满准备在清洗日大干一场。然后,在清洗的过程中遇到比自己一方更强大更凶残的清洗团伙,结果被对方清洗,从加害者变成了受害者,然后在逃命过程中开始怀念起安稳日子的美好。通过角色和心态的变化,引出反战反暴力的思考,从而让主题得以升华。大家觉得怎么样?
在我成长的县城,“无痛人流”的广告无处不在,它们被做成扇子、购物袋、传单、色情读物、小册子、报纸,中年妇女、老年男性、街边做鸡蛋饼的小贩、便利店的售货员,每个人的手上、手臂上、袋子里,都贴着“无痛人流”的广告。它就像年久失修的女厕所里散落一地的、红锈色的卫生巾,到处都是。这个广告是否真实,就像这个医院是否真实存在、“无痛人流”是否对准的女人是否存在一样,我
在我成长的县城,“无痛人流”的广告无处不在,它们被做成扇子、购物袋、传单、色情读物、小册子、报纸,中年妇女、老年男性、街边做鸡蛋饼的小贩、便利店的售货员,每个人的手上、手臂上、袋子里,都贴着“无痛人流”的广告。它就像年久失修的女厕所里散落一地的、红锈色的卫生巾,到处都是。这个广告是否真实,就像这个医院是否真实存在、“无痛人流”是否对准的女人是否存在一样,我们一次次地看见、我们一次次地接触,我们什么也不知道。
于是,镜头越过肩膀,对准人脸,它要展示的,是环绕的、紧张的、长长的、广场的视线,它要展现的是,纸条、传闻、暗号、酷刑、躲避,是地下间谍般的危机。故事也随之而来,一个突然被宣告怀孕的学生,这样的突然,让怀孕变成了癌症,妊娠纹变成了肿瘤,侥幸成了崩溃,一次又一次,它是尚未被承认的罪恶,是和偷盗、淫秽并列的第三者。在方形的、监狱的镜框中,我们最终能看到的,白色母袋鼠的出逃,是烧焦的、有触感的、大块的隐形记忆。
百日告别 zinnia flower
台湾文艺片真的很像加长版的mv
尤其这部 更是如此 满脑子回荡着《步步》
“在失去你的风景里面 你却占据了每一条街”
一场突如其来车祸 两个同时失去挚爱的人
需要做一次特殊的百日告别
百日告别 zinnia flower
台湾文艺片真的很像加长版的mv
尤其这部 更是如此 满脑子回荡着《步步》
“在失去你的风景里面 你却占据了每一条街”
一场突如其来车祸 两个同时失去挚爱的人
需要做一次特殊的百日告别
或许可以有这么一个新的电影类别:东北电影,或者叫后工业时代电影,就后边儿这个吧,听着挺洋气。《通往春天的列车》作为导演处女座,我给四星。东北老工业区在时代的激荡中风雨飘零,背后是千万职工以及他们背后家庭的如履薄冰。生活这事儿向来脆弱,一朝倒了霉了,那接下来往往就是一连串破壁事儿的开始,拿片子里话说,喝凉水都得塞牙。影片展现了一个小厂青年面对困境的挣扎,倒没有过度铺张或者神经质,多数就是平常遇
或许可以有这么一个新的电影类别:东北电影,或者叫后工业时代电影,就后边儿这个吧,听着挺洋气。《通往春天的列车》作为导演处女座,我给四星。东北老工业区在时代的激荡中风雨飘零,背后是千万职工以及他们背后家庭的如履薄冰。生活这事儿向来脆弱,一朝倒了霉了,那接下来往往就是一连串破壁事儿的开始,拿片子里话说,喝凉水都得塞牙。影片展现了一个小厂青年面对困境的挣扎,倒没有过度铺张或者神经质,多数就是平常遇到了卧槽一声,同时无可奈何那种事儿,其间也有家庭的温馨,哥几个的友情,用比较平实的镜头语言描述了一副东北小地方的风情画面。振兴老工业区是国策了现在,但这事儿也就等同于结尾那个红包,所谓的红利离需要它的人民始终很远—不光用板砖儿拍醒你的理想主义,复又拿红包来恶心一下你,气不气?就问你气不气。也别光气,钱还得拿。列车划过了苍茫的北方大地,那属于春天的绿意随着男主角闭上的眼睑变得躲躲藏藏,在远方捉摸不定。这是个故事短小精悍的电影,节奏紧凑。表演是加分项,任素汐表现出专业演员的高度素养,情绪感染力可圈可点。群演都比较出色。推荐看看。
没有刻骨铭心的相恋及遗憾去充实故事内容,剧本不够猫猫狗狗来凑。从相识18年到21年,也就区区三年时间还算分手那九个月,跟年扯上关系为未免牵强,快餐式开始就同居,再到分手。
第三者的出现描述相当尬,过家家一样。俗套的剧本。
什么是爱情?男女主有一场很有意义的旅游?或者生老病死的不离不弃?再或那种前任之间拨开迷雾见晴天的释然?
重要的是跟谁待这一个多小时吧,太
没有刻骨铭心的相恋及遗憾去充实故事内容,剧本不够猫猫狗狗来凑。从相识18年到21年,也就区区三年时间还算分手那九个月,跟年扯上关系为未免牵强,快餐式开始就同居,再到分手。
第三者的出现描述相当尬,过家家一样。俗套的剧本。
什么是爱情?男女主有一场很有意义的旅游?或者生老病死的不离不弃?再或那种前任之间拨开迷雾见晴天的释然?
重要的是跟谁待这一个多小时吧,太过在意电影质量本来就是为难自己。
敖子逸的演技真的出乎我意料,眼睛好灵,整体表演也很有灵气。和以前的他相比真的有很大进步!桑湛这个角色被他演活了,护姐,机灵古怪,活泼可爱,和孟娜的互动也很有意思!总之这部轻松小甜剧还是可以下饭的???
敖子逸的演技真的出乎我意料,眼睛好灵,整体表演也很有灵气。和以前的他相比真的有很大进步!桑湛这个角色被他演活了,护姐,机灵古怪,活泼可爱,和孟娜的互动也很有意思!总之这部轻松小甜剧还是可以下饭的???
我关注的日剧推荐公众号开始不务正业推荐美剧、韩剧、国产剧。其中有一个东南亚版的美食番,说的好像不看对不起自己是个老影迷一样。那就看看吧!第一集,不要拿你的尺子去丈量别人的人生,猪队友带不动那就单飞吧!从小吃苦的女主为了家人不再困守贫瘠的家乡,在外做保姆十年(只有每年圣诞节可以回家团圆),没想到孩子不亲自己、寄回来的好东西放过期都不吃、妹子和老公更像两口子、老公养猪只够自己吃还浪费老婆寄来的钱
我关注的日剧推荐公众号开始不务正业推荐美剧、韩剧、国产剧。其中有一个东南亚版的美食番,说的好像不看对不起自己是个老影迷一样。那就看看吧!第一集,不要拿你的尺子去丈量别人的人生,猪队友带不动那就单飞吧!从小吃苦的女主为了家人不再困守贫瘠的家乡,在外做保姆十年(只有每年圣诞节可以回家团圆),没想到孩子不亲自己、寄回来的好东西放过期都不吃、妹子和老公更像两口子、老公养猪只够自己吃还浪费老婆寄来的钱,居然瞧不起养全家的老婆。(无非就是眼界和观念的碰撞,我们离家工作多年,难免碰到少年离家老大回,邻居都问你是谁的尴尬场面。)第二集,为爱情可以冲动,为生活必须理智。女主20岁当空姐到现在30多十几年身材体重都没变过(全篇拒绝吃荤,现实这样的人早就营养不良一身病了哪像女主健身房钉子户一样的身材)。女主激情不再想要稳定谈结婚男主渣男本性暴露,失望透顶的女主想断了联系,男主就开始作?堵门、吃河豚(故意还拿河豚肝抹一遍)做一些所谓美食讨好女主(都处了怎么久不知道她不吃肉的吗?),日料大厨全篇没有发现手艺好在哪?但男公关范儿十足。(刺身温泉蛋不是日料店基本功么?)第三集,娶了不会做饭的女人好可怜。女主只会椰汁饭(其他主妇估计也差不多),不然那位虎背熊腰五大三粗的混血大妈(最后还说自己是男的,天天晒胸甩头发玩,你是东施御用替身?2)做的烤茄子(后来教主妇做又切开油炸你到底想做什么?)胡乱加点佐料吃的各位老公们流连忘返?真心同情你们,那么多年还吃着难吃的食物每月上交工资绝对和老婆是真爱。第四集,印度女人真心没地位。印度食物就是各种糊糊加饼啊!饭什么的还用手吃(分工明确,右手招呼进口,左手招呼出口。)无法引起共鸣,因为我们这边各种婆媳宫斗渣男怨女剧,剧本拿来给长城贴糊墙多到可以城墙拓宽一倍,听到就想吐。第五集,人啊!饿狠了什么都好吃。美国人到泰国拍电影,感觉下马威一样(不是牛血就是大肠,最后鞭都上来了。)天天吃汉堡,吃的反酸水都在片场吐了,然后被一碗汤搞得胃口大开,之后喜欢上了泰国美食(后来的泰国菜不是挺正常嘛!因为疫情不能出国的朋友可以来我们云南版纳吃吃傣味,除了没有海鲜和虾酱做饭差不多。)PS:翻译可以打屎了,拍到一半噪音太大他们去抓的是知了不是蟋蟀(虽然也可以吃,但蟋蟀大多不上树叫声和知了还是有差别的)。第六集,人生路上无论你怎么挣扎,还是要回到既定的轨道上。一个为了迁就老婆而创业的小贩二代男主,一个为了摆脱大厨二代而到新加坡打拼的女厨师。在男主家小摊上不期而遇了。作为他们相遇的引子?沙嗲(就是烤串)、海鲜酸汤米线(我以为只有我们云南人叫米线,但看视频中更接近于广西的粉)。母亲病倒了连米线汤和浇头都不会做,为了不被叫小贩夫人的虚荣老婆创业榨干了老妈的积蓄(老婆还是三年前跑了)。前一分钟还说要为了女儿攒更多的钱,然后骑着雅马哈竞速之星就和女厨师跑去玩厨房版人鬼情未了,女厨师眉头一皱*沟一漏含情默默的大眼一看,立马将老妈的美食秘方泄露(还带回家保教包会的那种)。还厚颜无耻的说独自抚养女儿,最后像大学生突击训练一周后就想拿爱情冲锋枪打中心爱女生的生瓜蛋子(看家里海报父亲好歹算个流行歌手吧!)最后女厨师放弃工作回家继承餐厅,男主继续卖罗望子(我们云南还是酸角叫的顺口)加多了的米线?第七集,日本人拍的镜头感和暖色调习惯性的温情了起来。一个年老力衰的摔跤手、一个灵感枯竭的画家、一个带着有隔阂女儿的老鳏夫。因为列车便当(卖便当阿婆才是全剧最励志的)的美味回忆自己的过往和解开心结,勇敢面对现实的故事,好了,全剧终。(日剧甚至动漫都玩烂的套路,再好的演员也带不动我的情绪。)第八集,我最喜欢的一集。感觉前七集都是给他做铺垫的,压轴大戏。一脸真诚却说着烂俗推销话术的苦逼奋斗青年,一个位置偏僻服务态度极差(都是混社会的)但口碑很高的前黑帮大佬现任茶餐厅老板,会发生什么有意思的故事呢?唯一不舍的剧透的一集,整个系列唯一值得一看的一集。
1. 满分!满分!我觉得它是有瑕疵的,但是瑕不掩瑜!绝对满分的一部剧。和美剧常见的那种急于在第一集就铺好线索的用力感不一样,也和那种一点都不急着铺线索、非要慢慢来以至于有点矫情到苦闷的英剧也不一样,它的节奏就是气定神闲。我看到第四集的时候都为编剧这种无所谓的态度逗笑了。之所以说它的风格写实,就是因为整部剧给人的感觉就像是随意抓取了一段洛杉矶警局的日常一样,静静播给
1. 满分!满分!我觉得它是有瑕疵的,但是瑕不掩瑜!绝对满分的一部剧。和美剧常见的那种急于在第一集就铺好线索的用力感不一样,也和那种一点都不急着铺线索、非要慢慢来以至于有点矫情到苦闷的英剧也不一样,它的节奏就是气定神闲。我看到第四集的时候都为编剧这种无所谓的态度逗笑了。之所以说它的风格写实,就是因为整部剧给人的感觉就像是随意抓取了一段洛杉矶警局的日常一样,静静播给我们看。所有角色尤其主角的每一天的轮替感非常强烈,知道他们昨天干了什么,今天又做了什么,但不会觉得无聊。是非常值得一看的剧集。
2. 也是我第一次看到最后一集了,还有不认识的面孔和姓名的剧集。这剧对脸盲症非常、非常不友好,以至于看完以后不是全明白。看到最后一集的时候我好想吐槽,行了行了,知道你们人脉广了,但这又是谁?所以我觉得细节是不是铺得太满了点?
3. 这部剧里女性角色塑造得也很好。有独立的故事线,并且是女性最常见的一种职场歧视:因为性别、性取向而遭遇的职场霸凌。遇到这种情况你怎么办?尤其你处于一个舆论环境倡导自由平等公事公办、但这种隐性霸凌却存在很久也很难对付、且你是上司你就更需要小心处事的处境里,你怎么办?上一季里,女警长和女警员之间有误会,因而有不愉快。这一季里女警长遭遇性别、性取向霸凌后,女性之间互相帮助的那种时刻,叫人特别舒爽,同时也觉得难过,因为身为女性,知道这有多难得。
4. 父女之间的戏也写得特别好。这里就不剧透了。
5. 整部剧的台词都很好,感兴趣的同学可以注意下,最好可以看双字幕的。有些台词很妙。最后一集的镜头甚至有了电影感,镜头设计也特别好。优点太多啦。结尾也非常好,每个角色都有自己的成长/落幕,看得人很唏嘘。我看到有人说这是硬汉剧,我不觉得这是“硬汉剧”。追求正义、不向邪恶屈服,本来就是每个人都该努力去达成的,只不过这部剧的主角恰好是男的而已。
作者:林釗
雙龍鏖戰血玄黃,冤魂黎元付大江。
蹈海魯連今仍昔,橫刀曹操慨當慷。
只應社稷公氓庶,哪許山河私帝王。
慚汗神州赤子淚,枉言正道是滄桑。
作者:林釗
雙龍鏖戰血玄黃,冤魂黎元付大江。
蹈海魯連今仍昔,橫刀曹操慨當慷。
只應社稷公氓庶,哪許山河私帝王。
慚汗神州赤子淚,枉言正道是滄桑。
鼎鑊羅前安足論?此身未惜叩天閽。
桑麻掩色中原黑,邦國凋殘大野昏。
遺老長吟懷彼黍,逐臣痛哭賦招魂。
治平從約何相負!請化陽春照覆盆。
驚飆為我自天來,一曲清笳動地哀。
黑菊素心侵夜吐,寒梅鐵骨凜霜開。
補成完宇蘇民困,挽得狂瀾免劫灰。
萬木森然匪佳兆,九洲生氣恃風雷。
鐵鑄九州血淚滔,知君潜懺故封刀。
百年基業矜雄傑,萬古雲霄亦羽毛。
願釋前讎歸宿逋,更留餘地著新苗。
彼蒼浩淼真無極,莫與天公試比高。
多情每笑鐘離春,優世何因自獻身?
巾幗從無兒女想,冕旒合與國邦親。
茹冰苦志應穿石,守玉清操豈染塵?
幸惜令名全聖德,貞娥匪比息夫人。
永夜沉吟徹骨寒,瑤琴寂寞對誰彈?
心存得失崇朝計,情怯是非來日難。
怨毒遍栽根頗固,虎狼近伺意何閒?
英雄暮歲要深省,正視前途十八灘。
虛名實禍誤蒼生,底事猖狂好說兵。
辠己佈公稱大勇,歸仁謝謗見真名。
輿情士氣須張護,世運民潮莫玩輕。
天道無親常與善,休將耕種問收成。
李洪三世悼終軍,歷劫歸來日未曛。
伐骨親仁先復禮,洗心偃武以修文。
眾生堪念當離歷,昊帝垂憐猶待君。
寶筏迷津迅受渡,好成正果上青雲。
東海滄波萬頃愁,孤飛冤鳥恨悠悠。
悲親位具難安魄,愧我躯存未斷頭。
桑梓興榮便足願,邦家豐樂更何求!
微明不待宸聰慮,一腔熱血燭天流。
無題九章,以當絕命。自傷身世,更痛家國。
殉道有志,弘道無得。肝腸百回,淚盡繼血。
苟延為公,盡命完節。後事再來,海天空闊。
瑤琴韻斷,悲笳聲咽。昊帝靈爽,憐兒清烈。
殘喘贅疣,夙願取義。敢謂成仁,自云知恥。
立身敦品,千秋清議。生也何歡?大節正氣。
三軍罷帥,匹夫勵志。讀聖賢書,所學何事?
日月經天,江河在地。君王不諒,有死而已。