这是一部由小说家落落所导演的电影作品。并没有任何贬义的意味,仅仅是觉得这部作品与其说是电影,其实更有小说的味道在里边。本作品比起电影更像是影像版的小说或是电视剧。你当然能用十万个字写成一本厚厚的小说,拍一季二十五集然后连拍五季的电视剧;但这是电影,在短短的不到两个小时的时间里你必须交代一个故事。所以说故事节奏的控制很重要——不需要到紧凑不苟的程度,但至少不能太过松散——显然这点上本片失败了,
这是一部由小说家落落所导演的电影作品。并没有任何贬义的意味,仅仅是觉得这部作品与其说是电影,其实更有小说的味道在里边。本作品比起电影更像是影像版的小说或是电视剧。你当然能用十万个字写成一本厚厚的小说,拍一季二十五集然后连拍五季的电视剧;但这是电影,在短短的不到两个小时的时间里你必须交代一个故事。所以说故事节奏的控制很重要——不需要到紧凑不苟的程度,但至少不能太过松散——显然这点上本片失败了,整个观影过程中我出神又回神,来来去去不下十次。接着是剧情表达的不合理性。先声明,我并不是原作党,在观看本片前对剧情是完全不了解的。举个例子就好:如熙的妈妈从煤气中毒痊愈后,突然就得了老年痴呆症。在原作中,有可能老年痴呆症是痊愈后好几年才得的,或者就是因为老年痴呆症所以才忘了关掉煤气从而中毒——但我不可能知道,电影中也没有标明时间,所以我只能恍然大悟:啊,原来煤气中毒后会产生老年痴呆的后遗症。要知道适合写成小说的剧情,并不一定就是适合拍成电影的剧情。要说本片最大的败笔,绝对是于极其生硬的转场剪辑以及几乎为零的镜头语言。剪辑真的太混太电视剧,别什么都来个淡进淡出就给我完事了啊!摄影机也仅有些呆板僵直的运动,构图几乎全是中景,宏大的全景和细腻的近景在片中少得可怜。那些海量且刻意的植入性广告所赚进的资金就不能请个更好的剪辑师和摄影师吗?只有这点我真的是看不过眼!还有这突兀的结局算啥啊?是时间太紧还是资金不足啊?根本坑爹好吗!马赛是从哪里冒出来的!怎么见面就抱了吻了剧终了请原作党告诉我是咋回事!!说好的剩者为王呢所以剩的是他妈的白医生吗!!!×××××××××××××××××××我是怒气分割线××××××××××××××××××××××呼~~~~~接下来说说几个优点吧。我喜欢片子中生活化的对白(除了如熙告白那一段肉麻死我了之外),一些小幽默和梗也用得十分自然,小说家的对白设计功力果然并不简单。几位演员的表演也相当到位,我尤其喜欢金士杰所扮演的如熙爸,和白医生对话那段戏演得真心棒,将一个父亲对女儿爱得深切但却不露于形的形象完成了相当的诠释(虽然那一幕显得太过拖沓:不动的背景和镜头太蛋疼了。)同一段戏也尝试了如熙和如熙爸跨时空对话的特殊叙事法。虽然效果不太好,但至少做出了尝试,好评!嘛~然后优点大概就没有了。不管怎么样,这部作品都是导演影视作品上的处女作,且落落导演并没有系统学习过电影的拍摄,能够拍出这样的片子已经是相当了不起了。期待导演的下一部电影作品~也预祝本片票房大卖!*本文章仅代表本人观点,若持异议随时欢迎提出讨论。禁转。
2020.103 夜班服务员私人评分:7.8分所有寂寞产生的爱都暗藏危险男主是一个患有社恐症的酒店服务生,准确的说,是患有亚斯伯格症,神经发展障碍的一种,外界通常认为是没有智力障碍的自闭症,甚至智力高过常人。他的内心是渴求与外界沟通发生联系的,只是他的方式比较特别,通过在酒店房间安照摄像头,自己反复观看练习对话。生活本来也正常,看录像,吃饭,上班,看录像,吃饭,上班。一个和自己的母亲沟通都困
2020.103 夜班服务员私人评分:7.8分所有寂寞产生的爱都暗藏危险男主是一个患有社恐症的酒店服务生,准确的说,是患有亚斯伯格症,神经发展障碍的一种,外界通常认为是没有智力障碍的自闭症,甚至智力高过常人。他的内心是渴求与外界沟通发生联系的,只是他的方式比较特别,通过在酒店房间安照摄像头,自己反复观看练习对话。生活本来也正常,看录像,吃饭,上班,看录像,吃饭,上班。一个和自己的母亲沟通都困难的人,居然在寂寞之余动了恋爱的心,问题就出现在这里。酒店发生了枪击案,他作为目击者,却被同事,店长,甚至是母亲强力维护,警察无奈只得跟踪调查。其实提供了录像就可以证明他是清白的,当然这也是不可能的,真正的故事从这里开始。男主被调到另外一家店工作,认识了一个入住女孩并心生情愫,在女孩的勾引下,他在泳池亲吻了她,这不是简单的一个吻,是两人互诉衷肠寻得惺惺相惜感觉后的深情一吻。人啊,一旦爱上一个人就变成另外一个人。只是可悲的是,在寂寞的时候爱上一个女人却是危险的。男主开始改变自己,换发型,买新车,穿西装。中间这一段没看懂,男主买车得罪胖大叔,剪头发却让托尼老师不要碰他,试衣服时吐槽老板太老。想表达什么,男主日常生活的单纯直白吗?当男主兴高采烈到酒店门口给女孩打电话时却看到她正和另外一个男子在暧昧,那一刻是他崩溃的瞬间,他的生活从这开始彻底改变。更不幸的是,警官在家里看到了他的电脑,却没有看到硬盘。夜深人静,当他再次打开电脑看监控录像时,女孩正被一男子凶残欺负,他气急败坏来到酒店。女孩接触男主发生的所有事,到这一刻都暗示出是早有预谋,包括在便利店“偶遇”男主,告诉男主她哥哥也是一样的病症,最后自杀了,包括在酒店点烟时故意去勾引男主获得信任,包括这一次和这一个男子的逢场作戏吸引男主过来。男主早已被美色迷住,哪还有自控力,硬盘被骗走了,枪也摆在他枕头下,一切都不在他控制范围内,只能以自杀结束这一切。说实在的,故事是个好故事,就是整体看完感觉还有点干瘪,缺少一点什么似的。人都有寂寞的一刻,寂寞会产生欲念,甚至是贪恋,贪恋一来就成危险。男主抚摸着女主的双手,嘴里呢喃着,抚摸你,这么简单,这么简单。
2022.03.01
2022.03.01
首先电影是R级,稍微调整一下便可PG-13级,但也没有必要,因为不是给小孩子看的。
一句话简评:扎实的剧本,不错的冷幽默小料,剧情和人物情绪的起伏比较多;精彩的表演,保罗吉亚玛提是我非常喜欢的一位演员,他和凯瑟琳哈恩以前都有较多且出彩的平凡中年人物形象,光总有一天会照在那些出彩的配角身上,他们俩此时再合适不过。对比《革命之路》凯特温斯莱特和莱昂纳多的夫妇形象,更显
首先电影是R级,稍微调整一下便可PG-13级,但也没有必要,因为不是给小孩子看的。
一句话简评:扎实的剧本,不错的冷幽默小料,剧情和人物情绪的起伏比较多;精彩的表演,保罗吉亚玛提是我非常喜欢的一位演员,他和凯瑟琳哈恩以前都有较多且出彩的平凡中年人物形象,光总有一天会照在那些出彩的配角身上,他们俩此时再合适不过。对比《革命之路》凯特温斯莱特和莱昂纳多的夫妇形象,更显生活气息;色调和转场处理得很好,下面会举些例子。
电影是世界的艺术,好片并不是美国特有的产物。
印度的《摔跤吧!爸爸》凭借满满的正能量赚足了观众的眼泪;日本的《人生密密缝》堪称性别题材的教科书之典范;西班牙的《看不见的客人》一部电影反转几十次,一环扣一环;韩国的某恐怖片,吓得有关部门纷纷要求封杀……
而这部泰国的《天才枪手》,又将掀起一次刷爆朋友圈的观影狂潮。
电影是世界的艺术,好片并不是美国特有的产物。 印度的《摔跤吧!爸爸》凭借满满的正能量赚足了观众的眼泪;日本的《人生密密缝》堪称性别题材的教科书之典范;西班牙的《看不见的客人》一部电影反转几十次,一环扣一环;韩国的某恐怖片,吓得有关部门纷纷要求封杀…… 而这部泰国的《天才枪手》,又将掀起一次刷爆朋友圈的观影狂潮。 说它是神片可能有点夸张,但它绝对是不少观众心目中2017年亚洲电影十佳。 说到泰国片,我们的认识可能还停留在《爱在暹罗》《初恋这件小事》的青春片,抑或《拳霸》《冬荫功》的动作片,或者《厉鬼将映》《鬼影》的恐怖片。 而《天才枪手》则是一部不带恐怖元素的悬疑片,还有一些犯罪片的色彩。 “枪手”多指代替别人参加考试或撰写论文并获取相应报酬的人,简单的说就是帮你考试作弊,这种类型的电影还真是不多见。 作弊本就是错误的,登不上大雅之堂,再天才的作弊方法也是不可取的。观影之前,想必大家和我一样都倍感好奇,以作弊为主题的电影能怎么拍?能拍好吗?这是在倡导大家作弊吗?会不会有价值观扭曲的嫌疑? 然而截止10月14日,《天才枪手》豆瓣8.5分,IMDb 8.3分,烂番茄新鲜度更是100%。 为啥评分这么低,明明挺戳中泪点的。 萌萌的AI真的挺赞的,但就搞不懂男主为啥这么恶心。 女主一开始的造型真的喜欢,之后就造型方面就有些黯淡了,呵呵毕竟剧情需要。 从一开始就觉得男主恶心,之后只觉得这人怎么这么耐砍........还不死! 后来的展开略有些血腥,但是当时我其实也觉得愤怒到了极点,直接想让女主撬开男主的脑子........ 为啥评分这么低,明明挺戳中泪点的。 萌萌的AI真的挺赞的,但就搞不懂男主为啥这么恶心。 女主一开始的造型真的喜欢,之后就造型方面就有些黯淡了,呵呵毕竟剧情需要。 从一开始就觉得男主恶心,之后只觉得这人怎么这么耐砍........还不死! 后来的展开略有些血腥,但是当时我其实也觉得愤怒到了极点,直接想让女主撬开男主的脑子........ 全剧最喜欢的是关于创造主的那段讨论,扎心,“我们成为了自己的创造主”,瞬间觉得女主很赞~ 还是觉得现实中的IT男不会有男主那么恶心没人性,有点为了剧情而造出一个这么恶心的人物来故意恶心人的感觉。 总体观感觉得还是有点憋屈,看完总觉得非常难受,并没有从密闭空间闯出,看到外面的世界的那种畅爽感,收尾仓促。 但是的确一直吸引着看完,剧情波折不断。关于男主的科研项目并没有讲太多,没有认同感,有点不满。重点主要是是女主和AI交流,建立情感.......全片好像就是在讲AI和女主谈恋爱,男主的形象太过刻板了,而且行为都非常极端变态,真的是故意让人厌恶 这剧槽点真是数不胜数。 所谓的精英中学(名字就是这么简单粗暴)的重点班,学生不好好学习,每天的主业就是贫嘴,最绝的是老师比学生还能贫,用的还都是十多年前的老梗,尴不尴尬? 女主物理成绩能从全班倒数第一靠抄袭升上全班第三(89分),然后下一次考试马上掉到49分,竟然没有一个人怀疑成绩的真实性,编剧以为观众的智商都和女主一样?而且女主演技特别浮夸,女汉子粗神经人设加演技不 这剧槽点真是数不胜数。 所谓的精英中学(名字就是这么简单粗暴)的重点班,学生不好好学习,每天的主业就是贫嘴,最绝的是老师比学生还能贫,用的还都是十多年前的老梗,尴不尴尬? 女主物理成绩能从全班倒数第一靠抄袭升上全班第三(89分),然后下一次考试马上掉到49分,竟然没有一个人怀疑成绩的真实性,编剧以为观众的智商都和女主一样?而且女主演技特别浮夸,女汉子粗神经人设加演技不过关使女主有时候看起来像个神经病…… 钱三一,一个将装逼进行到底的“学神”,藐视全场,时时散发出不屑与尔等凡人为伍的气息,原来学霸都是这么欠揍的?编剧没读过高中?没吃过猪肉还没见过猪跑? 几个小演员,演技有待提高,剧情流水账,再加上时不时地来段歌舞,竟然有一种阿三神剧的感觉。 拍校园剧改编是必要,毕竟没人爱看一群高中生每天上课刷题考试,不过这编的都脱离现实生活了,这是哪个次元的重点高中? ps:本来是为闫妮和张嘉译追的,谁知道这俩人根本没多少戏份…… 在2022年的年底能够看到这样一部作品算是今年最令人安慰的事了。一路跟随大鹏导演的作品见证他的每一次进步与超越。 《保你平安》讲述了一个小人物以微不足道的力量尽自己所能对抗这个社会的偏见,为萍水相逢的人讨回公道的故事。谣言可以杀人,但如今造谣无代价零成本,轻飘飘一句话就如挖绝户坟一样,给他人造成的伤痛无法计算 在2022年的年底能够看到这样一部作品算是今年最令人安慰的事了。一路跟随大鹏导演的作品见证他的每一次进步与超越。 《保你平安》讲述了一个小人物以微不足道的力量尽自己所能对抗这个社会的偏见,为萍水相逢的人讨回公道的故事。谣言可以杀人,但如今造谣无代价零成本,轻飘飘一句话就如挖绝户坟一样,给他人造成的伤痛无法计算。作为旁观者和路人该如何身处其中,我们能做的很少,但也可以很多。 感谢大鹏在这个人人争当c位,尽力耍帅的年代还在一如既往的饰演平凡的小人物,他们一身缺点、不修边幅、不帅、邋遢……甚至有些流氓气,但他们说着最朴实的话做着最真实的事,一个个平凡又鲜活的人物来自于生活也照印着生活。 这是这个时代需要的电影,这是观众们需要的创作诚意,简单讲好一个动人的故事,演绎平凡的伟大。 祝《保你平安》票房大卖,祝观众能够欣赏这样一部好的作品,希望大鹏导演再接再厉继续由心创作! 男女主人设一开始并不完美,男主有点“恃强凌弱”,不可一世,女主偶尔“笨”得让人恼火,但其实都挺符合他们各自的身世背景(一个祺族少主,武力高强;一个身患绝症,虽然备受家人呵护,但因体弱在衙门不被重视)。感情进展挺自然,从打打闹闹,到互生情愫,再到氛围和BGM都烘托得刚刚好的定情一吻,以及后来的一生一世一双人,不强行撒糖(当然也还是有类似一不小心就亲上这样的小套路), 男女主人设一开始并不完美,男主有点“恃强凌弱”,不可一世,女主偶尔“笨”得让人恼火,但其实都挺符合他们各自的身世背景(一个祺族少主,武力高强;一个身患绝症,虽然备受家人呵护,但因体弱在衙门不被重视)。感情进展挺自然,从打打闹闹,到互生情愫,再到氛围和BGM都烘托得刚刚好的定情一吻,以及后来的一生一世一双人,不强行撒糖(当然也还是有类似一不小心就亲上这样的小套路),不强行虐心,循序渐进,细水长流。探案部分,不得不说主角破案常常依赖嫌疑人自白,从线索到真相的推断过于顺理成章,悬疑有但不多,整个衙门大多情况下仿佛只有男女主是认真查案的,不过当作轻喜剧来看,还是绰绰有余的。 第六季这个恩佐为什么要做那些奇怪的事?他到底想干什么?报复斯特凡?关于恩佐在第六季里面的设定真的看不懂,为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么 第六季这个恩佐为什么要做那些奇怪的事?他到底想干什么?报复斯特凡?关于恩佐在第六季里面的设定真的看不懂,为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么为什么 影片主要讲述了留守儿童矮婆在经历了纯真童年、叛逆青春、家人病逝、发小的好友去广东打工。之后,随亲戚南下学会独自面对生活的故事。 影片主要讲述了留守儿童矮婆在经历了纯真童年、叛逆青春、家人病逝、发小的好友去广东打工。之后,随亲戚南下学会独自面对生活的故事。 經過前兩季的鋪墊之後,第三季是讓我看得情緒最爲跌宕起伏的一季,也是我認爲目前爲止劇情最精彩的篇章。 同樣是討論超能力與英雄的故事,但與漫威、DC 這些美漫不同,英雄學院雖然也講一個廢柴成長爲頂天立地的英雄的故事,但絲毫沒有脫離現實。 動畫里對於主角弱懦的心理、機智的思考都有非常充分的描寫,看到第三季結尾時你會真的被帶入到劇情里,絲毫不會懷疑地認爲這個瘦弱而靦腆的少年 經過前兩季的鋪墊之後,第三季是讓我看得情緒最爲跌宕起伏的一季,也是我認爲目前爲止劇情最精彩的篇章。 同樣是討論超能力與英雄的故事,但與漫威、DC 這些美漫不同,英雄學院雖然也講一個廢柴成長爲頂天立地的英雄的故事,但絲毫沒有脫離現實。 動畫里對於主角弱懦的心理、機智的思考都有非常充分的描寫,看到第三季結尾時你會真的被帶入到劇情里,絲毫不會懷疑地認爲這個瘦弱而靦腆的少年 —— 綠谷出久,就是將來最棒的英雄。 另外,這個番劇的製作是 Bones(骨頭社),作畫和節奏上都非常到位,再加上林友樹的配樂,在「林中戰鬥」那一集綠谷出久喊出「One For All 1000000% 」的一幕時真是燃到極致,也是我這一季目前最喜歡的片段。 剧情有点牵强和尴尬,讲述的是一个贩卖少女的夫妻通过自己女儿寻找target,在一次聚会中误杀了一个女孩,所以绑了女主的女儿代替,然而她的女儿有癫痫病,贩卖的丈夫居然跑去被绑女孩家偷药(这剧情so funny),but失败了(并且贩卖夫妻竟然跟查案警察勾结),女主凭借自己查案的实力找到凶手被成功解救女儿并将贩卖夫妻及黑警绳之以法(这三个也太蠢了吧,女主也没什么厉害查案方法?????♀?就破案了 剧情有点牵强和尴尬,讲述的是一个贩卖少女的夫妻通过自己女儿寻找target,在一次聚会中误杀了一个女孩,所以绑了女主的女儿代替,然而她的女儿有癫痫病,贩卖的丈夫居然跑去被绑女孩家偷药(这剧情so funny),but失败了(并且贩卖夫妻竟然跟查案警察勾结),女主凭借自己查案的实力找到凶手被成功解救女儿并将贩卖夫妻及黑警绳之以法(这三个也太蠢了吧,女主也没什么厉害查案方法?????♀?就破案了)。 HBO新剧《布道家庭》(The Righteous Gemstones)以美国南方传教士家族为刻画主体,但故事与基督教信仰基本无关,重点在于作为超级教会的创立者、信仰产业的成功者,Gemstones一家人在生活和工作中面临的冲突和挑战。虎父犬子的架构之下,长子、次女、三子的缺陷各不相同,只有一个主要的相似:他们都以赢得老爷子的青睐作为人生前行的主要推动力。置换到中国的背景下,这个剧说的就是一 HBO新剧《布道家庭》(The Righteous Gemstones)以美国南方传教士家族为刻画主体,但故事与基督教信仰基本无关,重点在于作为超级教会的创立者、信仰产业的成功者,Gemstones一家人在生活和工作中面临的冲突和挑战。虎父犬子的架构之下,长子、次女、三子的缺陷各不相同,只有一个主要的相似:他们都以赢得老爷子的青睐作为人生前行的主要推动力。置换到中国的背景下,这个剧说的就是一个爱国寺庙如何在几十年内由荒野里的泥土屋发展成为皇宫规模的故事。非信众对大乘小乘、显教密教之间的区别不一定特别感兴趣,真正的故事在于主持们如何不择手段在竞争中取胜以发展壮大佛教事业,高僧们在吃斋的同时还尝点肉、在戒色的同时还从事男女双修等细节当然有助于增加故事的趣味。没有一个老爷子需要众人博取欢心,大家只需要赢得党和政府的支持。 环球的怪兽系列一直是旗下的主打招牌,吸血鬼、木乃伊、狼人以及弗兰肯已经成为怪兽圈的标志型IP。2000年前后推出的木乃伊三部曲,更是将怪兽系列推向了高潮,但环球没有乘胜追击,而是继续压榨这个IP的剩余价值。更惨的是,无论怎么折腾,环球的这些恐怖人物IP一直处于人红戏不红的状态中。 于是,环球开始借鉴漫威的做法,希望用电影宇宙的方式重启怪物系列,并且将所有怪物IP全部串联起来。不得 环球的怪兽系列一直是旗下的主打招牌,吸血鬼、木乃伊、狼人以及弗兰肯已经成为怪兽圈的标志型IP。2000年前后推出的木乃伊三部曲,更是将怪兽系列推向了高潮,但环球没有乘胜追击,而是继续压榨这个IP的剩余价值。更惨的是,无论怎么折腾,环球的这些恐怖人物IP一直处于人红戏不红的状态中。 于是,环球开始借鉴漫威的做法,希望用电影宇宙的方式重启怪物系列,并且将所有怪物IP全部串联起来。不得不说想法还是挺好的。而且不同种族的怪兽,活跃在世界的不同地域,爱恨情仇纠结千年,结合着人类的历史,会给人很史诗的感觉。至少公布这个宇宙后,我本人还是挺期待的。 然后我就看到了吸血鬼元年。 平心而论,这个片子其实不算特别差,剧情流畅。但问题就在于这个题材。。。同样吸血鬼的题材有着太多的衍生作品。有吸血鬼惊情、恶魔城等珠玉在前的作品。本片就显得有点平庸了。而且作为怪兽宇宙的首部作品,本片的格局和野心都不够,仅仅是勉为其难的完成了德古拉的故事,还挖了几个匪夷所思的坑。此外,主角的塑造也有问题,主角作为名冠东西的大魔头,气场太弱,没有完全立起来。因此票房失败就在所难免了。 失败之后的传奇和环球做了一个匪夷所思的举动,宣布下一步新木乃伊才是环球宇宙的开篇,德古拉就这样被抛弃了但新木乃伊,即便有汤姆克鲁斯扛鼎出演,即便带着木乃伊的招牌,但也没有达到传奇和环球的预期。新木乃伊给我的感觉,其实还不如老木乃伊的第三部(对,就是李连杰的那部) 个人认为,所谓的新怪物宇宙,都特别强调对于特效的应用。如德古拉元年中的始祖吸血鬼,皮肤阴晦,带着浓重的死亡气息,一点也看不出来他是冰与火中叱咤风云的兰尼斯特;新木乃伊当中狂暴风沙在大都市中肆虐的场景,壮观度比木乃伊二中同样的场景,要增加一个等级。但这个宇宙的优点也就仅此而已了。。。 我们说怪物,虽然表面狰狞,有各种各样为人所不齿的特点,但怪物的内心,还是一个人类。之前无论是科学怪人、吸血鬼、木乃伊等等怪物IP能够立起来的原因,就是因为他们怪物身体里面的人性(吸血惊情四百年中吸血鬼对于爱人的再世情缘,木乃伊对于前妻的刻骨苦恋以及科学怪人身而为人不得灵魂的痛苦),以及基于这种人性,基于希望毁灭后的反人类与歇斯底里,而最终这种仇恨会因为时间、会因为爱而归于平静。 所有经典的IP怪物大作,虽然特效受限于年代可能不太出色,但是展示的情感都是真真切切的,都是可以触达到人,儿科引起共鸣的。但这种特点被新怪物宇宙完全忽视。德古拉元年中主创是希望塑造出一个悲剧英雄。但又没有给主人公足够的理由。在那种情况下,如果主人公投降,估计也会受到敌方的优待,变吸血鬼最终导致自己身败名裂,这完全没有必要。 而新木乃伊当中的女木乃伊完全就是一个贪恋权势的坏胚子,他一生顺利,仅仅是因为想成为女法老而阴谋杀人,从一开始就是一个扭曲的灵魂,影片从头到尾也都是展示着她出于自己自私的统治世界的梦想来危害世界的行为。他的身上没有人性。这种反派是怪兽而不是怪物。 反派没有立住,其实是新木乃伊的最大问题。但作为怪物宇宙的开门作品,他也没有负责起介绍宇宙世界观的任务,所有剧情都在服务于木乃伊,和那个扶不起来的弱气场女反派,没有致敬,没有触类旁通的彩蛋,我就想说,这是哪门子宇宙的开门电影呢? 据说这个宇宙还打算继续搞下去,希望他们在接下来的作品中,可以给人耳目一新的体验。 ( 原载公众号“虹膜,2月28日) 《真探3》最后一集播出后,豆瓣评分从9.2迅速下滑到了8.9。很多观众对于这样一个结局,表示出巨大的失望,不满于前7集出现的种种线索与铺垫,落在这样一个简单的误杀案与卖子案上。 有人认为前几集有故布疑云、虚张声势的嫌疑,甚至怀疑编剧是因为在最后一集无法填上前面设置的坑,才草草结局。 与此相反,我特别喜欢现在这个结局。 ( 原载公众号“虹膜,2月28日) 《真探3》最后一集播出后,豆瓣评分从9.2迅速下滑到了8.9。很多观众对于这样一个结局,表示出巨大的失望,不满于前7集出现的种种线索与铺垫,落在这样一个简单的误杀案与卖子案上。 有人认为前几集有故布疑云、虚张声势的嫌疑,甚至怀疑编剧是因为在最后一集无法填上前面设置的坑,才草草结局。 与此相反,我特别喜欢现在这个结局。第三季冷峻疏离、沉郁低徊的风格,显然并不适合一个幕后黑手是邪教或恋童癖组织这种阴谋论故事。 这并不是否定第一季。《真探1》一直是我最爱的美剧,在我心中甚至超过《绝命毒师》《纸牌屋》《权利的游戏》《西部世界》等。但第一季中的邪教、变态杀人犯,在有着强烈南方哥特小说风格的故事中,与整体的神秘主义氛围、孤绝的哲学冥思是高度统一的。 观众的不满,当然是因为某种类型期待的落空。看到这样一条短评:CSI半集就能破的案子,《真探3》拍了一季。 比如《CSI》这类传统侦探剧集或者是日本本格推理小说,呈现一个通过抽丝剥茧的逻辑分析来解决案件的罪案推理过程。观众想要看到的,是一个遵循因果逻辑、由种种证据与线索最终导向案件真相的封闭性故事。 观众期待侦探类型的创作者,塑造出一个分析推理能力超强、办案高效、冷静果断,一个通过蛛丝马迹就能看出真相的侦探角色——一个理想的福尔摩斯式的侦探。 观众更期待一个复杂离奇、线索繁多、圆融自洽,一个所有证据都严丝合缝地导向结果的案件。 《真探3》显然不是侦探迷们的菜。 从侦探类型来看,《真探3》的探案过程确实不太过瘾,不够“好看”——两位主角,花了35年,寻寻觅觅、兜兜转转,不断犯错、不断放弃,直到年迈才磕磕绊绊查出这个并不复杂的案件真相。 《真探3》只有一个简单并充满偶然性的案件,很多无效冗余的线索,查案过程太随机,叙事节奏又太慢。在结尾处,很多线索、证据不知所终,很多事件也没有一个明确的解释(比如女孩的母亲、父亲究竟是他杀还是自杀)。 但不要忘了,《真探》系列,一直是反类型的。并非创作者编不出一个好的侦探故事,而是一种主动的叙事选择。 主创Nic Pizzolatto在关于《真探3》的一次访谈中说,他想知道是否有可能以一种不同的侦探故事形式讲述一个男人的生活。比如主人公身上的终极谜团是:“我是谁?”“我的生命意味着什么?”,而非传统的福尔摩斯式破案故事。 对于创作者来说,“我是谁?”这一对于生命的终极疑问,显然比一个建构出来的戏剧故事,要更有诱惑力。 然而,在一个侦探类型的框架里,通过案件带出更广阔的社会现实与人性曲折,并不是一件容易的事。类型的二元对立、明晰性,与生活的复杂性、暧昧性,有着某种天然的冲突。所以主创认为,《真探3》的难点在于,如何使叙事符合类型期望,同时实现更大的野心? 我以为,创作者在这里采用了一种非常巧妙的叙事手法。 他用时间的力量与记忆的混乱,把“我是谁”这一疑问,变成了一个比故事中的儿童失踪案件还要扑朔迷离、错综复杂的疑问。 看着看着,我们会渐渐觉得,与对案件真相的追寻相比,我们更关心这个男人的生命中发生了什么,更想知道他在几个关键的人生节点上,做出了什么样的选择。 如果说一个案件就像是一个看不到前路、但你明确知道存在一个终点的迷宫,那么人的一生则更像是博尔赫斯笔下那个小径分叉的花园——你可能永远在迷失、永远找不到尽头。 传统侦探小说的结局,总是一种“理性”的无可争议的胜利。侦探通过逻辑推理,解决谜团、照亮黑暗。理性战胜混沌。 与侦探故事的“理性”特征相对,人生经常是“非理性”的,充满了错误、失败、遗憾、后悔。 侦探故事中总是充满严丝合缝的线索,每一个行动都引出下一个行动,形成一个因果关系明确的连贯叙事。而人生则充满了被浪费的时刻、无用的行动、混乱的动机。 《真探3》中的黑人警探Wayne Hays,从80年到90年再到垂垂老矣的2015年,执意要找到案件的真相,这其中也包含一种理性的疯狂,顽固地要按自己的逻辑走到底。 但编剧的高明之处在于,他通过男主角渐渐失控的人生,通过混乱的记忆与残酷的时间,揭示出非逻辑、非理性的强大力量。 通过这样一个几乎是由偶然性引发的误杀案件和绑架案件,通过两位主角的一次次错误判断、一次次放弃,编剧试图探索“非理性”在我们的决定中,在我们的人生中所扮演的角色。 与此同时,传统侦探小说还带有一种肯定“人”的力量的乐观主义精神。而《真探3》却使我们看到人在世界面前的惶恐与自身的渺小,充满了存在主义的悲观与孤绝。 案件发生的1980年、重启的1990年、以及被媒体重新关注的2015年,这三条时间线,跨越了漫长的35年,也让我们感受到时间的巨大力量。在近乎残酷的时间流逝中,编剧表现出人类行动无因果关系、不可预知、甚至神秘的一面。 这种神秘来自于《真探3》中两种互相对峙、互相撕扯的力量,一种是遗忘的力量(男主角的失忆症),它抹去一切,抹去人生的痕迹。另一种是记忆的力量(两位主角借助回忆来探寻案件真相),它将生命经验进行转换,保存下生命中的吉光片羽。 所以,剧集中最神秘莫测的一个情节出现在第8集将要结束之处:老年Hays忽然找到了失踪女孩Julia的踪迹,这个他苦苦追寻一生而不得的案件,谜底就在他面前,等待他去为自己一生的追寻划上句号。这时,一个晃神之间,Hays的失忆症又犯了,他忽然忘记了自己在哪儿,是来做什么的。 这个瞬间太迷人了,最美妙却又最荒诞,一个充满着神秘主义力量的时刻。 在这里,曾经是小说家、大学文学教授的《真探》主创Nic Pizzolatto,无限接近他所喜欢的小说家爱丽丝·门罗。 失忆的、走丢的老年Hays,面对那个曾经失忆的、走丢的小女孩Julia,这个Hays寻找了一生的人,角色位置忽然发生了互换。何等的讽刺与残酷。 《真探3》让我想到迪伦马特那部奇特的侦探小说《诺言》。《诺言》是对侦探小说这一类型最彻底的解构颠覆,将侦探类型与荒诞文学结合,在探案小说的容器中,思考人如何面对有限性,包括肉身的无能与理性的局限。迪伦马特在小说中运用了推理法则,但却最终让这一法则败给了偶然性,他让我们看到世界自有的一套法则,以及人面对世界的无能为力。 在形式上,《真探3》的叙事结构和视听手法都非常精妙。通过三条时间线的交叉剪辑、不断在几个时间段之间跳切,使各种细节若隐若现,各种人物轮廓不清,整个故事,像是迷失在人生的迷雾之中。 三条时间线建构出了男主角的心理现实——一个现实/回忆、真实/虚构、客观/主观混淆了边界的人生。 而三条时间线之间的跳切,采用了相似画面剪辑的手法,也表现出男主角记忆的混乱。这种剪辑方式就是今敏在《未麻的部屋》经常采用的剪辑手法。带来一种亦真亦幻、虚实莫辨的感觉。 结尾最后一个镜头,创作者选择了一个奇特的时间点——不属于故事中任意一条时间线,甚至也不是故事发生时间内的某一个时间节点。这个镜头跳出了整个故事,发生在Hays还在越南服役时。Hays回头看了一眼镜头,然后走向景深处,走入一片阴暗潮湿的热带丛林。这个镜头带有一种宿命感,一种存在主义的孤绝,非常诗意与美妙。 侦探剧集是一种最流行同时最套路的类型,《真探》系列如何做到使叙事符合类型期待,但又在某种程度上打破这种类型惯例,实现创作者更大的野心,是一个很大的挑战。主创Nic Pizzolatto有这样的野心,挑战类型惯例,不试图取悦观众,这样,“即便没有成功,至少有机会超越体裁限制。” 主创所要表现的,也许就是人生的不完满,不连贯。在故事将要落幕之际,老年Hays在幻觉中,看到了去世的妻子Amelia。他听见Amelia念出他们初次遇见时她在念的诗:给我讲个故事吧,讲一个有关远方与星辰的故事。Amelia下面这段台词非常美,也许正是剧集的核心:“这些生活,这些失去,如果这真的是一个漫长的故事,一直持续进行着,直到自圆其说了呢?这不是一个值得讲述的故事吗?这不是一个值得聆听的故事吗?” 如果说,生命是一种叙事,那么,我们大多数人的人生,可能并不是一种连贯的、圆融的叙事。不是成功学书籍中那种完满的、滴水不漏的人生,而是断裂的、漏洞百出的。但就像女主角的台词,难道这样的人生就不值得被讲述吗? 片尾女主老公还是说出自己要去意大利。 丢工作时候的情绪失控,如果性别对调是不是看起来更理所当然呢。女性就不能have it all吗,或者换一种表达,社会能接受并不have it all的女性吗。 最需要冲破重重阻碍的部分一笔带过,又仿佛一切都缺不了好运气,这件事放在女性的身上仿佛就是他人的施舍,放在男性的身上就是人格魅力的吸引。 每一个现象都是冰山一角罢 片尾女主老公还是说出自己要去意大利。 丢工作时候的情绪失控,如果性别对调是不是看起来更理所当然呢。女性就不能have it all吗,或者换一种表达,社会能接受并不have it all的女性吗。 最需要冲破重重阻碍的部分一笔带过,又仿佛一切都缺不了好运气,这件事放在女性的身上仿佛就是他人的施舍,放在男性的身上就是人格魅力的吸引。 每一个现象都是冰山一角罢了。 这大概是我看过最朴实美满的奇幻剧了。 没有多烧脑,每一个疑点都在后续情节中一步步解开,并在一季内画上圆满句号。 这个故事没有很炫的角色或多高能的真相,但它徐徐推进的节奏始终没有偏离主线,就强过很多为了放长线不知道注水多少时长的美剧。 许多人将所有 这大概是我看过最朴实美满的奇幻剧了。 没有多烧脑,每一个疑点都在后续情节中一步步解开,并在一季内画上圆满句号。 这个故事没有很炫的角色或多高能的真相,但它徐徐推进的节奏始终没有偏离主线,就强过很多为了放长线不知道注水多少时长的美剧。 许多人将所有涉及超自然现象的设定都归类为“科幻”,但本剧编剧构造的异常地点,不以科学理论为基础,也没有巫术魔法,这种不依附既定体系的随意创想都属于奇幻类型。 (本剧IMDB的类型标签也是Mystery而非Sci-Fi) 本剧中的奇幻设定就像度假之于现实生活。 享受过天堂般的假期,经历过超自然的空间,仍然要回到庸常的人生。 重要的是你在这段经历中对自我及同行人的感悟。
很多人看了这个电影会说很感人,让他们想起了自己的外婆外公或者爷爷奶奶,但是我却有更深一层的疑虑与不满。
归根结底,小男孩的妈妈,那个婚姻不幸、事业无成的中年妇女,成天显得闷闷不乐,火冒三丈,对孩子很不耐烦,当见到把她拉扯大的哑巴母亲时仍然
很多人看了这个电影会说很感人,让他们想起了自己的外婆外公或者爷爷奶奶,但是我却有更深一层的疑虑与不满。
归根结底,小男孩的妈妈,那个婚姻不幸、事业无成的中年妇女,成天显得闷闷不乐,火冒三丈,对孩子很不耐烦,当见到把她拉扯大的哑巴母亲时仍然没有半点的关心与牵挂,送给母亲的礼物仅仅是一盒内衣,还有不明不白的一盒营养品。对年迈的母亲没有关切的话语,只想把儿子丢下便一走了之,母亲急切的用手势示意她过一夜再走,而她却连陪母亲说说话、一起在乡下的老屋里睡觉都不愿意。
实际上小男孩在整部片子里面的行径都是很令人厌恶的,最后忽然对外婆的留恋其实有些突兀。为什么7岁的孩子会这样子对外婆呢?我想肯定是因为他的妈妈从来教育他要如何对待长辈,如何对待不能说话的外婆,他的妈妈从来没有和他讲过外婆的一生,外婆如何把她抚养成人,因为她自己对外婆没有丝毫的感恩和爱,所以7岁的孩子当然并不会了解到应该怎样来对待这么一个陌生的乡下哑巴老太婆。
孩子是单纯的,他们需要家长的教导、为人处世的原则、孝敬长辈的责任,然而剧中的母亲并没有做到一个母亲该完成的职责。她婚姻的不幸,事业的坎坷,我想或多或少与她没有感恩之心有关吧。试想连自己亲身母亲都可以撇下不闻不问的人,如何让身边其他的人来信任她呢??她并不值得被爱!
电影的最后,小男孩被妈妈接走了,留下苍老不堪的外婆继续一个人的孤单生活。她没有钱,甚至不会说话,我真不敢想如果她生病了谁会来照顾她?为什么不把她一起接去城里生活呢?她并不需要怎样高档的房子,丰盛的食物,但是她需要有人照料啊,77岁了,怎么能忍心把一个人留在乡下让她自身自灭呢??
忽然对韩国这个民族非常厌恶,这个电影拍出来只是为了赚观众的眼泪,却没有把“百善孝为先”这个最基本的道理传达给观众。小男孩能做的只是定期给外婆寄卡片,而真正该背负这个责任的应该是成年的妈妈,但是电影就这么结束了,我只能叹息一声...
当时我这句话的理解还停留在是不是要自虐上,现在想来,那种“杀”是诛心杀!
偷 和 偷偷 是不一样的
和尚也有七情六欲吗?寺庙是不是就是一个场所聚集追求相同的人而已?
和你分开的地方是我今生最恐怖的事情,再也不会去
痛定思痛 倍觉痛
三
当时我这句话的理解还停留在是不是要自虐上,现在想来,那种“杀”是诛心杀!
偷 和 偷偷 是不一样的
和尚也有七情六欲吗?寺庙是不是就是一个场所聚集追求相同的人而已?
和你分开的地方是我今生最恐怖的事情,再也不会去
痛定思痛 倍觉痛
三重洞的秘密 好奇害死人
懵懂少年要经过多少才甘心平淡
抗战题材电视剧还是实力派最好看,最近由于震主演并执导的《不可能完成的任务》已经登陆江苏卫视。该剧集结了于震、陈紫函、尹铸胜、辛月、吕中、吴奇隆、冯远征、魏春光等实力派演员,剧情紧凑,故事曲折,叙事带有强烈的电影化特质,服装、道具、场景精致细腻,演员演技炉火纯青,令观众真切地体察到命悬一线之时的复杂情形和微妙心理波动。
《不可能完成的
抗战题材电视剧还是实力派最好看,最近由于震主演并执导的《不可能完成的任务》已经登陆江苏卫视。该剧集结了于震、陈紫函、尹铸胜、辛月、吕中、吴奇隆、冯远征、魏春光等实力派演员,剧情紧凑,故事曲折,叙事带有强烈的电影化特质,服装、道具、场景精致细腻,演员演技炉火纯青,令观众真切地体察到命悬一线之时的复杂情形和微妙心理波动。
《不可能完成的任务》讲述了地下党尹三(于震饰)为护送数学天才蓝天(张琛)出城,与日军头目高桥(尹铸胜饰)、国民党军统卧底毛鹏(高亮饰)等多方势力斗智斗勇,展开殊死博斗的传奇故事。集合了反特、情报战、密码战等抗战剧高能元素,以强情节的手法展现了一场为期30天的生死营救。
《不可能完成的任务》精心设置了地下党、日寇以及国民党军统等多股势力缠绕博弈的复杂关系,主体线索上紧紧围绕“营救天才少年蓝天”这一戏核,环环相扣,惊险刺激。营救蓝天出城的过程中危机重重,“走一步看十步”的烧脑和“一着不慎满盘皆输”的刺激让人大呼过瘾。
地下党负责人老宋(冯远征饰)不幸被叛徒出卖惨遭杀害,尹三临危受命,借助日本保安队长的身份,秘密从事革命事业,将蓝天隐藏在“江城旅馆”中,并与旅馆老板娘上官玉(陈紫函饰)衍生出一段战火情缘。剧中于震饰演的男主角尹三个性十足,江湖味十足。他虽然表面上油头滑面,一副对日本人点头哈腰惟命是从的做派,但是其实他却是一位足智多谋、顾全大局、舍小我为大我的共产主义战士。敌人的猜疑、身份迟迟得不到落实、老母亲担惊受怕等情节都艺术地表现了我党特工在隐秘战线上的艰难处境和苦楚压抑,使观众在感情上产生强烈的代入感和心灵冲击。于震把尹三这一角色在多重身份间的切换演绎得游刃有余,将职业的理性与亲情的感性贯通于一体。
电视剧《不可能完成的任务》中的感情戏份厚重,无论是尹三与老母亲的母子情深,还是他与上官玉之间的生死相许的战火情缘都相当感人。一个是江城洪门的龙头大哥,一个是风情万种泼辣精明的旅店老板娘,成为了一对“不打不相识”的冤家对头。在转移蓝天的过程中,同时拥有仗义豪侠之气的两人却在一次次面对危机、化解危机的过程中,从相斥、相疑、相知、相爱,到风雨同舟、联手制敌,演绎出肝胆相照的爱情绝唱,生动谱写了一段百转千回的爱情恋曲。
电视剧《不可能完成的任务》张力十足,既有高智商烧脑的重重悬念,也有小人物的大情怀,高浓度的剧情铺陈牢牢牵引着观众的追看心理,为谍战剧带来一次可贵的审美破局。
做女鬼嘅都有一個共同點,就是因為自己無法像正常人一樣陪在心愛嘅男人身邊,所以產生深深地嫉妒,而且霸佔心裡很強。是感情激蕩濃烈嘅女子,一般男人係頂唔順嘅,所以,男主角們最後仲係會發現自己
做女鬼嘅都有一個共同點,就是因為自己無法像正常人一樣陪在心愛嘅男人身邊,所以產生深深地嫉妒,而且霸佔心裡很強。是感情激蕩濃烈嘅女子,一般男人係頂唔順嘅,所以,男主角們最後仲係會發現自己女朋友嘅好。
片子前面嘅氣氛營造得不錯,讓人好驚,歌曲太哀怨,嚇人不淺。女主人公嘅恐懼似乎都可係可感可知一般,讓人感到這鬼房子可住不得。不知大家怎樣,反正我在看嘅時候不時地要環顧四周。。。但到後來鬼上身之後,反而不太恐怖了。好像就係這樣,在異己面前就會覺得很無助,自己變作了鬼,反而不怕了。
鬼上咗身之後人是會抖會吐嘅,第一次知道。
吳倩蓮40年代女子裝得不錯,像機湯唯,讓我看到後來竟忘記是現代片,錯覺是近代劇,直到消防員救火時才又反應過來。這片子算是我對吳倩蓮嘅第三次改觀。原本很唔喜歡吳倩蓮嘅,唔知為何,當年總是將她和現在都唔甚好感嘅秦海璐混淆咗一談。對吳嘅第一次改觀是在李安嘅《飲食男女》,突然覺得她其實很好看(我一開始係不喜歡這種眼鏡小顴骨高嘅女孩子嘅)。第二次是和張國榮一起嘅《夜半歌聲》,感覺她古裝蠻靚。但後來被她在《九星報喜》里嘅丑傻大姐形象嚇到,甚至奇怪哥哥如此光輝嘅人物怎會在片中鍾意咗佢。不過這一次又睇到她嘅閃光點,很唔錯。
吳君如嘅Julia一角雖然戲份唔多,但係十分細膩。無論是她和阿沖嘅一個吻,還是擁抱住Elaine時嘅同情,感覺都很到位。
梁朝偉飾演嘅阿沖,很無奈嘅感覺。雖說愛上女鬼也不應是他嘅錯,可我還是感到對他有隱隱嘅唔喜歡(雖然說梁朝偉在這部電影中還是很靚仔很具魅力),可能是睇到了他嘅自私嘅緣故。反正,若我是Elaine,不会想要做佢嘅女朋友吧。
結尾很絕妙,原來小柳根本不是鍾意咗阿沖,而是借用他和Elaine嘅身體,同老情人重聚。
但許多情節還是講唔大通。比如說,阿沖一開始應當是唔相信鬼嘅,那點解Elaine被鬼上身之後 他馬上便知她是小柳?雖然說氣質嘅改變一目了然,但正常人仲係唔會馬上想到自己嘅女友被鬼上咗身吧,這唔係人正常嘅思維順序。正常來講,應當係佢慢慢觀察她一段時間后才會大呼不對,發現她被上身,而不會馬上驚覺。
仲有唐先生,第一眼竟錯就將Elaine認作是小柳。難道人嘅性格力量真嘅如此之大,甚至讓人只看到性格而看不到容貌了?兩個明明不是雙胞胎般相稱嘅人,只是性格、氣質一致,難道在眾人眼中就會被化作同一個外貌么?不合邏輯。
發現自己女友被鬼纏身,竟然不覺恐怖,不覺擔心,反而欣喜,同鬼偷情,這樣便知她在他心中嘅地位真係低下到土壤里去,全然弗如一個女鬼重要。不過細想來,也唔能怪佢,誰教佢如此鍾意小柳?想來若是哥哥附身在某個男人身上,大概我也驚異得唔大顧忌了。
小柳在未上Elaine身之前,就已經知道阿沖愛上咗她,並且要查清楚自己嘅底細。那麼雲昇在雖然未上阿沖之身,靈魂也應該在屋內自行遊蕩吧。這樣嘅話,小柳仍然毫無顧忌地同阿沖上床,就顯得有點不合理。雖說一切是爲了救自己雲昇,但當著自己愛人嘅面同別嘅男人上床,總是不對勁嘅事情。結尾時雲昇與小柳仲係如此甜蜜,更讓人覺得不可思議:難道雲昇冇妒忌心么?唔知係男人太傻,仲係女人太賤。真要為佢不平了。
一開始Julia女兒聽到小孩子嘅啼哭聲,點解後來便唔再出現了呢?且恐怖嘅鬼歌聲是緣於被封鎖房間嘅老唱機,那嬰兒哭聲是緣於哪裡呢?冇交代清楚。
而且Julia女兒來鬼屋過夜嘅恐怖情節中,廚房里明明崛起一個大人嘅形象(“崛起”這個詞大概可以體現速度之快吧,當時真嘅係“刷”地一聲),那個人是誰?看起來不似女人,反像男子,(仲係我錯認?)點解後來又不再出現了?佢出現係想做乜嘢?仲係缺乏一個清楚嘅交代。
仲有,唐先生爲了得到小柳嘅愛,用毒藥殺咗雲昇。為何小柳又渾身是血嘅出現?在這鏡頭前唐先生又奔跑著逃出屋子,想來導演是想暗示大家一定是唐先生用刀捅咗她,但點解?佢這時應該係待她千般萬般好,而不是殺她呀。而小明應該算是見死不救,其實若當時佢馬上沖出去呼救嘅話,小柳或許就唔洗死咗。那麼按照小柳這樣記仇之人(她殺死咗唐先生以報復),應當連帶小明一併殺死才對,點解收手?
Elaine初為鬼上身嗰日下午,佢戴一副墨鏡,立于鐵網前,無數孩子瘋了一樣地撞網,這是點解?確實創造出詭異嘅氣氛,但莫名其妙。
可能是年代久遠嘅原因(也唔算太久,1994年而已),而且我係在網上觀看,可能效果唔係很好,鏡頭係陰陰冷冷嘅藍色,不甚清晰,可能係導演專門營造出嘅效果,但感覺好像同《山村老尸》之類恐怖片如出一轍了,有點小成本、低水準嘅感覺。
說到這裡又想起來,為何在鬼片里,女主角身處鬧鬼嘅屋子當中,都係唔洗開燈嘅?弄得屋子陰鴉鴉一片,唔鬧鬼等做乜嘢?一點都唔實際,別說是明知屋子有妖氣嘅他哋,就是我自己平常在住了十幾年嘅家中,即使踏一步去隔壁房,也會將客廳燈打開嘅。
總之,其實是部不錯嘅片,除去那些說唔清楚嘅情節外。
PS:某日待到我精神失常、心理崩潰之後,大概會突然用《等著你回來》作部落格嘅背景音樂吧,抑或係《山村老尸》中嘅《楚人美》。
所以说,思维定势真的是一个很吓人得东西,看了几十年打打杀杀的成龙,突然间看到饰演白马王子的成龙真的是吓到了,而且这个白马王子真的很。。。。白。
一直以来都很喜欢成龙,喜欢他敏捷的身手和灵活的头脑还有幽默感,他要转型,我也很支持。但是他转型真的
所以说,思维定势真的是一个很吓人得东西,看了几十年打打杀杀的成龙,突然间看到饰演白马王子的成龙真的是吓到了,而且这个白马王子真的很。。。。白。
一直以来都很喜欢成龙,喜欢他敏捷的身手和灵活的头脑还有幽默感,他要转型,我也很支持。但是他转型真的很困难,所以不得不在这样一个很好的剧本中加一些不必要的打戏,导致最终结果有些不伦不类,不过幸好打戏很精彩很搞笑,所以也并不乏味。
梁朝伟的出现真的是影片最大的亮点,可以说他完全掩盖了成龙大哥的光芒,所以说,电影请梁朝伟当配角真的是一件很不明智的事情。
那个时候的舒淇真的好纯啊,本来不喜欢她的,但是看了这个电影也改变了很多对她的看法,可以说,她也是使这部电影没有最终沦为烂片的一个原因。
这部戏的阵容真的很强大,梁朝伟,周华健,吴彦祖,冯德伦,周星驰,吴君如等等明星都有加盟,可以媲美成龙大哥当年的《奇迹》和《双龙会》了,足见成龙的号召力。他们的演出也相当的出彩,平衡了整部片子的水平。不过,这样强大的阵容也没有换来成龙大哥的成功转型,只能说,他的动作形象太深入人心了,观众实在是难以接受这样一个风流冷酷打架水平很高但又不是十分英俊的白马王子。不能说大哥没有演技,只能说这样的角色发挥不出他的演技,他的演技还是在动作片里面发挥的比较出色,我至今仍然很喜欢看他在动作片里面的表情,真的很生动很精彩也很帅气。
我喜欢这部片子的原因是配角和客串的表演相当精彩,舒淇的表演也可圈可点,成龙大哥也算是一次自我突破吧,并且宣扬了环保的主题,故事整体编剧节奏音乐都相当流畅,动作戏非常精彩,虽然由于动作戏的加入导致了有些不伦不类,但还是一部立意深刻的好片
西方吸血鬼的故事,一直是建立在德古拉伯爵的传奇基础上的,另外还有与狼人的宿命对决之类的题材,而这个故事却发生东方。没看过原著漫画,所以对影片的编剧颇不以为然,影片的故事性极差,情节很牵强,没有任何悬念和转折,完全是为了杀而杀。配角居然是个
西方吸血鬼的故事,一直是建立在德古拉伯爵的传奇基础上的,另外还有与狼人的宿命对决之类的题材,而这个故事却发生东方。没看过原著漫画,所以对影片的编剧颇不以为然,影片的故事性极差,情节很牵强,没有任何悬念和转折,完全是为了杀而杀。配角居然是个女的,也没看出她有什么存在的必要。要是好莱坞编剧,指定得是个异性,然后来段爱情戏,再来个以身相许啥的。至于动作戏,让我想起了“杀死比尔”,刀光闪过,水滴状的鲜血四溅,还要放慢动作。细节上面,全智贤的水手装造型很雷人,演真祖的日本人英语实在很烂。国际化的结果就是东方也不受欢迎,西方也卖不动票。
漫画改编电影有一个奇怪的现象,美国漫画真人电影一般都大受好评,而日本漫画真人电影则都是一片骂声。我想那是因为美国漫画一般都比较简单,无非就是超能力英雄拯救地球之类的题材,只是换点特技和服装而已;而日本漫画,尤其是成人漫画,一般都有曲折离奇的故事和个性鲜明的人物,形成作者独特的世界观与思想内涵。如果拍成电影,导演一定要理解漫画中想要表达的思想。很可惜,导演受了美国漫画真人电影的影响,一味的在场面和动作上做文章,而让作品失去了灵魂。在漫画粉丝们心目中的神作,一到大银幕上就变成了如此浅薄而恶俗的东西,这当然让他们无法接受。还有就是电影篇幅的问题,美国漫画可以一集一个BOSS,如果票房不佳随时可以结束系列;而日本漫画都是一个连续完整的故事,一般制作方处于票房安全考虑,都只会制作一部,而要将TV版几十集的东西浓缩到2小时以内,难免要砍掉许多细节,只剩下大致的故事框架,这也是改编失败的很大原因。
看过此片,搜索之后才发觉原来曾在多部电影里见到罗素王的身影,大概是从面孔到表演都太西化,所以始终让人难以定位。
乔宏和李香琴真是太逗了。
此
看过此片,搜索之后才发觉原来曾在多部电影里见到罗素王的身影,大概是从面孔到表演都太西化,所以始终让人难以定位。
乔宏和李香琴真是太逗了。
此种港味如今难得一见啦。
很多人都直呼这部国产政治剧的尺度大到爆炸,
简直可以用瞠目结舌来形容。
殊不知这样的高口碑、大尺度的国产剧,我们在十几年,甚至二十年前就有了。
89版《封神榜》,露点、血腥、黄暴、惊悚、屎尿屁,百无禁忌,
绝对是8090后的童年阴影。
一手捧红陆毅的《永
很多人都直呼这部国产政治剧的尺度大到爆炸,
简直可以用瞠目结舌来形容。
殊不知这样的高口碑、大尺度的国产剧,我们在十几年,甚至二十年前就有了。
89版《封神榜》,露点、血腥、黄暴、惊悚、屎尿屁,百无禁忌,
绝对是8090后的童年阴影。
一手捧红陆毅的《永不瞑目》在当时也是舌吻、床戏、摸裤裆,
这可比刘翔前女友的“裤裆藏雷”早了不止一个level。
还有“天地之间有杆秤”的《宰相刘罗锅》,
那香艳尺度放到现在可就只能看“大头娃娃”了。
除此之外,还有一部直戳现实,刻画了一帮有血有肉的小人物的神剧,
豆瓣评分9.4,常年稳居国产剧前十行列。
时隔十几年,还有不少观众能够喊出剧中人物的名字,薛六、薛五、陆长友、谢老大、王家才……
唯一的不足就是看过的人还是太少,
因为这部《生存之民工》聚焦的是一群讨薪的民工,现实且不讨喜的题材注定很少有人关注。
在新闻联播勾勒的美好社会中是不会有它的立足之地。
这部《生存之民工》是第一部刻画民工的电视剧。
在2013年的时候,“阉割”版在山东卫视播出,
由于黄渤的走红,戏中加大了黄渤的戏份,
片名也由《生存之民工》改为《春天里》,寓意自然不用言语。
与原版相比,这次的重映版也比之前少了2小时24分,占比达到整部剧的10%。
而删减的部分都是不利于“观影”的,
比如开头的跳楼讨薪。
比如谢老大由于讨债被关起来浸石灰水的那场戏。
比如王家才被打得头破血流。
的确,现实太尖锐,有人不让看。
而重播的温柔版的《民工》,用难以自圆其说的字幕,为角色安排了大团圆结局。
从沉重的《生存之民工》改成飘飘然的《春天里》简单,但这也只是强行叫春。
因为现实这东西,不会像剧名一样,可以随便改,
也不会像剧情一样,可以随意剪辑和删除,
它只会冷冷盯着你,看着你的无力、无助和呐喊。
与一些浮夸的电视剧不同,它很真实,一点也不娇气,
故事也取材于真实事件。
故事发生在东北小城松江市,
一群来自全国各地的农民工,怀揣着形形色色的梦想来到大城市打工,
每天起得比鸡早,睡的比狗晚,辛辛苦苦地工作了很长时间却得不到一分钱。
老板推三阻四,甚至拍屁股溜走,
没有办法,他们只有集体追讨,
可是等待他们的却是无耻的威胁和恫吓。
一年的时间过去了,上百名民工依旧挤在简陋的工棚里,有家难回。
那些毫无良知的老板拖欠他们的工资始终没有消息,
他们中好多人指着这点钱送孩子上学、为老人看病。
到了秋收的季节,他们要赶着回家务农,
可是,一分钱也没有到手,每个人都不甘心,
因此,他们想了各种办法去讨。
有一个工人追上了老板的面包车,
但没想到不但没有给钱还嚣张跋扈地命令手下将其打了一顿,头破血流。
但是他们没有死心,
经过商议,决定留下一部分人继续讨薪,其余人回家秋收。
然而事实并非他们想的那么简单,讨薪之路注定不太平。
本剧的导演是中国第六代导演——管虎,
在拍摄这部剧之前钟情于拍电影的,
只不过他拍的电影让投资方赔了个底朝天,所以他才转拍电视剧赚钱。
《民工》同样不会受到市场的青睐,当时的投资方一个劲地劝管虎不要拍这种赔钱货,但是倔脾气上来的他又怎么会局限于市场的驱使,
带着团队就投身于剧本的创作和现场拍摄中。
为了让剧中的演员们更贴近农民工的形象,
管虎从建筑工地找了40多位民工与演员们同吃同住而且全程采用肩扛拍摄,
以至于本片在市级地面频道播出的时候,好多人都以为这是一部纪录片而非电视剧。
拍到最后,黄渤、陶泽如、雪村等人与其他农民工蹲在一起的时候,
就连剧组的工作人员都分不清哪个是演员,哪个是农民工了。
所有的演员在拍摄时也直呼过瘾,
因为从来没有一部剧能够让他们这样不按剧本随意发挥,
最重要的是,导演后期都没有减掉。
有了足够的空间,演员们就放手去演,
那可是真的放手。
饰演工长的马少骅,这个摔下楼梯的戏,坚持不用替身,
拍完,整个背部淤青。
要知道,他可是《走向共和》、《建党伟业》里的孙中山呐。
扮演王家才的孙松在砖厂挨打的戏,挨的可是真棍子,
而他为了演好这个角色,把自己原本白嫩的皮肤晒的黝黑,
他在休息时就夹着铺盖卷到宾馆遮雨台去晒,
还被宾馆的保安误以为他要跳楼。
客官们看一下,曾经在《渴望》里的白面小生王沪生,
他也凭借这个角色获得过金鹰奖最佳男配。
除了敬业精神,剧中的所有人包括群众演员都贡献了影帝般的演技。
如在工友和老板中受着夹板气的马少骅,
操着一口河南话,口头禅是“木有”,
最传神的是他的嗓音,声嘶力竭,游走在破音边缘,
那种掏钱时窘迫又小心翼翼的样子,被他演的震撼人心。
就连最难注意到的指甲都脏兮兮的,
因为在拍摄时专门将指甲用黑泥染黑。
荧幕反差最小的是剧中民工讨薪的终极大boss,演公司老板的丁勇岱,
没有办法,长相和气质决定了他天生一副帝王相,
《琅琊榜》中的梁王就是他。
那时的黄渤,还没有从北影毕业,管虎让整个剧组停工,等他期末考试完再开机。
一开始所有人不解,可是看了黄渤进组的第一场戏,所有人都服气。
薛六的痞劲、乐呵劲,民工的全貌,诠释的淋漓尽致。
有些观众小时候看的时候都不觉的他是个演员,一致认为他就是导演请来的民工,
甚至黄渤的哥们在电视上看见,还真以为黄渤当了民工,打电话给他寄钱。
陶泽如饰演的老陆,陆长友,
是一个有正义感、执着、坚强但又同时心机很重。
他想方设法赚钱但是命运却对他不公,
老婆当了有钱人的情人,那个有钱人还是他知己的搓背顾客,
儿子上了大学后,不仅没有体谅家里的难处反而变本加厉的要钱,
最心酸的是,为了圆儿子的慌,他还的装成大老板,
最后,现实把他彻底逼疯了。
其中,有一场戏,是他得知事情真相后站在大街上破口大骂,
演到了人戏不分、几近癫狂的状态,
演完之后,他的精神恍惚了很久才缓过来。
《民工》中的种种惊喜与高光时刻,对于今天连底线都难以守住的影视剧来说,无疑是种奢侈。
已经有太多的演员认为反正片酬都定了,档期也排好了,多在片场耗着是一种浪费时间的行为,
而《民工》里的演员们的观念就太“落后”,他们反而认为拿到一个角色,把他演的耿浩才有价值。
而最难重现还是它的现实主义气质,
去年大热的《欢乐颂》被不少人冠以“现实主义”的头衔,很可惜,刚刚开播的第二部已经失去初心。
反观《民工》并没有一味的美化他们的淳朴、善良,
在管虎的视角下,他们每个人都像我们一样有缺点,不完美。
但是这部剧所反映的现实问题同样压的人喘不过气,
对于民工群体,他们卖命的干活,用血汗去构筑城市的美好,为的只是用劳动换来卑微的生存和可以融入到城市生活中。
他们拼命、讨薪,都是为了活着,
可是,总有一些不法分子连他们最基本的希望都要剥夺,令人心寒。
这样的影视作品才是我们所需要的,
不遮掩、不讨好,只为真相而活。